Καλοκαίρι και καθαρό περιβάλλον πάνε μαζί!

Καλοκαίρι... η εποχή που θέλεις ν' αφήσεις πίσω σου όλη την γκρίζα καταχνιά του χειμώνα μαζί με τις έγνοιες που σε βασανίζουν και ν' αφεθείς στο ευεργετικό χάδι του ήλιου και την δροσερή αγκαλιά της θάλασσας.

Η εποχή που περισσότερο από κάθε άλλη αποζητάς την επαφή με την φύση.

Καλοκαίρι ...η εποχή της κάθαρσης που σε φέρνει αντιμέτωπο με το περιβάλλον και την συνείδησή σου, όσο καμία άλλη.

Εκεί στο δάσος όταν στήνεις τη σκηνή σου δίπλα στο ποτάμι, πραγματοποιώντας το θερινό όνειρο ενός αξέχαστου κάμπινγκ κι ανακαλύπτεις σε όλο τους το μεγαλείο την αμέλεια και την αδιαφορία προηγούμενων επισκεπτών, μετουσιωμένη σε πλαστικά σκουπίδια,αλουμίνια ή σκουπίδια άλλου είδους... Κάθε είδους!!!

Εκεί που ετοιμάζεις το καλάμι και τα δολώματά σου μ' ενθουσιασμό, για να ψαρέψεις και διαπιστώνεις με αγανάκτηση και πικρία πως τ' απόβλητα των εργοστασίων έχουν μετατρέψει τα νερά του ποταμού σε μια τοξική, υγρή μάζα όπου κάθε ζωή έχει χαθεί ή έχει μετατραπεί σε κάτι άλλο που μόνο υγιές δεν είναι.

Την ώρα που κολυμπάς στην θάλασσα για να σβήσεις την κάψα του ήλιου στο κορμί σου,εκεί ξεπροβάλλει καμαρωτή-καμαρωτή η πλαστική σακούλα δίπλα σου να σε αηδιάζει. Σκέψου,πόσες από αυτές καταλήγουν στα στομάχια των ψαριών, που εσύ αργότερα θα καθίσεις ν' απολαύσεις στην ψαροταβέρνα με όρεξη! Επιπλέον, βλέπεις και τις γυαλιστερές κηλίδες λαδιών και πετρελαίου,ενθύμια πλεούμενων που διασχίζουν νυχθημερόν τα πελάγη, να συναγωνίζονται σε λιπαρότητα το αντηλιακό σου!

Στην παραλία,επίσης,την στιγμή που στρώνεις την πετσέτα πάνω στην άμμο για να στεγνώσεις την υγρή αλμύρα σου και να ευχαριστηθείς το φύσημα του μπάτη σε συνδυασμό με τα παθιασμένα του ήλιου φιλιά, σε χαιρετούν αδιάφορα εγκαταλελειμμένα αποτσίγαρα, τσαλαπατημένα καλαμάκια,σπασμένα πλαστικά ποτήρια...κ.ά.

Ξαφνικά, λοιπόν, θυμάσαι πως κάπου είχες διαβάσει,ότι στην εποχή του Ανθρωπόκαινου που ζούμε, όλο αυτό το πλαστικό που δημιούργησαν τ' ανθρώπινα χέρια, θα μπορούσε να καλύψει τον πλανήτη από σε άκρη σαν δέρμα ασφυκτικό.

Πάει περίπατο τότε η νωχελικότητα κι η ηρεμία σου καθώς καμπανάκια κουδουνίζουν τρελά στο κεφάλι σου.

Πού ζω; Ποιοί ζουν μαζί μου;

Εμείς οι άνθρωποι, τί είμαστε τελικά;

Δημιουργοί ή Καταστροφείς;

Προσέχουμε όσο τίποτε άλλο την εμφάνισή μας,την κινητή κι ακίνητη περιουσία μας και το αληθινό σπίτι μας που εκατομμύρια χρόνια μας στεγάζει και μας ανέχεται,το αφήνουμε βρώμικο και παραμελημένο,αφού το εκμεταλλευτούμε με κάθε τρόπο.

Η σημαία κι η δικαιολογία μας: Γιατί ν' ασχοληθώ εγώ, εφόσον ο άλλος αδιαφορεί;

Γιατί να μαζέψω εγώ ευλαβικά ένα-ένα τα σκουπίδια από την παραλία ή την θάλασσα, την στιγμή που δεν είναι δικά μου;

Γιατί να σπαταλήσω μερικά λεπτά από τον πολύτιμο χρόνο μου, ψάχνοντας κάδο απορριμμάτων ενώ εύκολα με μια κίνηση ωχαδερφισμού μπορώ να τα πετάξω στον δρόμο ή όπου αλλού βρω εκείνη την στιγμή;

Γιατί ν' ασχοληθώ με την ανακύκλωση και να μπω σε νέους μπελάδες όταν τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης στα οποία έχω παραεθιστεί με περιμένουν, ν' ανεβάσω selfies από το χθεσινό μου ξεσάλωμα;

Γιατί να συμμετάσχω σε οργανωμένες διαμαρτυρίες εναντίον των πάσης φύσεως ισχυρών που μολύνουν και καταστρέφουν χωρίς αιδώ τον περιβάλλοντα χώρο στ΄ όνομα του κέρδους και της ανάπτυξης, ενώ μπορώ ν' αράξω με τις ώρες στην καφετέρια, απολαμβάνοντας τον παγωμένο μου καφέ;

Γιατί να μπω στον κόπο, μόνο εγώ, βρε αδερφέ;

Έχοντας ως έμβλημα αυτή την δικαιολογία φτάσαμε εδώ που φτάσαμε,με τα σκουπίδια και τ' απόβλητα να διεκδικούν ζωτικό χώρο από την ζωή και την καθημερινότητά μας, να καταστρέφουν την υγεία όλων των πλασμάτων και ν' απειλούν μ' εξαφάνιση την ύπαρξη πολλών άλλων.

Κάθε ένας από εμάς μπορεί και πρέπει να συνεισφέρει-στο μερίδιο που του αναλογεί-στην προστασία του περιβάλλοντος.

Διότι όλοι είμαστε συνυπεύθυνοι και συγκάτοικοι σ' αυτόν τον υπέροχο πλανήτη και αυτόν θ' αφήσουμε κληρονομιά στα παιδιά και στα εγγόνια μας.

Ας δώσουμε λοιπόν ότι καλύτερο μπορούμε από τον εαυτό μας και ταυτόχρονα την ευκαιρία στους μελλοντικούς κατοίκους να χαρούν την φύση και τα ξανθά καλοκαίρια.

Πιστέψτε με, ο ύπνος και το καλοκαίρι μας θα γίνουν ωραιότερα μετά από αυτό.

Σαντίνα Δεναξά