ΝΑΥΑΓΙΟ ΣΤΗΝ...”ΑΥΛΗ ΜΑΣ”

Στο Φοίνικα που κατοικούσαμε,γείτονες και καλούς φίλους έχουμε το ζεύγος Λεωνίδα και Φλώρας Οικονομάκου. Μένουν 6 μήνες στη Σύρο και 6 μήνες στην Αθήνα.

Το μεσημέρι της 29ης Αυγούστου μας τηλεφωνεί σοκαρισμένη η κα Φλώρα πως πήρε μήνυμα τηλεφωνικό απο την κοινή μας φίλη κ. Ράνια Μιχαλοπούλου, οτι το σκάφος με το οποίο ταξίδευαν για Σύρο κινδυνεύει . “Κάνουμε νερά, βυθιζόμαστε, βοηθήστε μας...” και κλείνει το τηλέφωνο. Ελάτε στη θέση μας. Τι βοήθεια να προσφέρουμε, σε ποιό σημείο βρίσκονται, ποιό είναι το όνομα του σκάφους, τι μέγεθος έχει. Πρώτη μας σκέψη φυσικά, το Λιμεναρχείο. Βρίσκουμε το κινητό του υπολιμενάρχη κ. Βαμβακούση, ο οποίος πραγματικά αστραπιαία ξεκινάει τις ενέργειές του.

Του δίνουμε κατ΄αρχάς το τηλέφωνο της κ. Φ. Οικονομάκου, η οποία πήρε το πρώτο μήνυμα των ναυαγών. Ο κ. Βαμβακούσης επικοινωνεί μαζί της, παίρνει τα κινητά και όσες άλλες πληροφορίες και κινητοποιεί το σύστημα.

'Ομως επειδή έχω στα χέρια μου ένα ευχαριστήριο με συγκινητικές λεπτομέρειες από την κ. Οικονομάκου, προτιμώ να το παραθέσω αυτούσια την επιστολή της στην εφημερίδα:

ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΚΟΜΗ ΑΝΘΡΩΠΙΑ

“Θα ήθελα να γράψω δύο λόγια για το ναυάγιο που έγινε έξω από το Ασπρονήσι τη Δευτέρα το μεσημέρι στις 29 Αυγούστου. Έτυχε να είναι φίλοι μας το ζευγάρι των ναυαγών.

Ξεκίνησαν απο τη Μύκονο για Σύρο να μας επισκεφθούν για λίγο και μετά θα συνέχιζαν τι ταξίδι τους για τη Γλυφάδα. Κάθε καλοκαίρι έκαναν τις διακοπές τους στα νησιά των Κυκλάδων με το δικό τους θαυμάσιο ταχύπλοο σκάφος,που όπως έλεγαν ήταν : “Το καλοκαιρινό σπίτι τους”.

Ενώ περιμέναμε την άφιξή τους στην προβλήτα της μαρίνας του Φοίνικα... λάβαμε τηλεφώνημά τους οτι μπάζει νερά τα σκάφος και ζητούσαν βοήθεια. Είχαν εν τω μεταξύ δώσει σήμα “Mayday” στο θάλαμο επιχειρήσεων Πειραιά. Εμείς τηλεφωνήσαμε στο δικό μας Λιμεναρχείο Σύρου και δώσαμε τα κινητά τους τηλέφωνα (τα οποία δεν απαντούσαν, αφου οι ναυαγοί ήδη βρίσκονταν στο νερό) και ξεκινάει ένας μαραθώνιος κινητοποίησης.

Μου τηλεφώνησαν άπειρες φορές από το Λιμεναρχείο να με ρωτήσουν λεπτομέρειες, πότε ήταν η τελευταία επικοινωνία που είχαμε με τους ναυαγούς, γιατί το σήμα που είχαν για να τους εντοπίσουν και τους έψαχναν έδινε άλλο σημείο. Προφανώς τους είχε παρασύρει το κύμα, είχαν απομακρυνθεί και βρίσκονταν σε άλλο σημείο. Τέλος ευτυχώς, τους είδε παραπλέον ιδιωτικό σκάφος, το “AURORA” , το πλήρωμα του οποίου τους περιέθαλψε καταπληκτικά, τους στέγνωσε, τους έντυσε, τους στήριξε ψυχολογικά, μέχρι που... βγαίνοντας για να περάσουν στο σκάφος του Λιμεναρχείου Σύρου, το οποίο σχεδόν συγχρόνως τους εντόπισε, ο καπετάνιος του “AURORA” τους έδωσε ενα φάκελλο που μέσα είχε 200 ευρώ για τις πρώτες τους ανάγκες !.

Στο λιμάνι της Σύρου τους περίμενε ασθενοφόρο του ΕΚΑΒ (οργανωμένο απο το Λιμεναρχείο Σύρου) και πήγαν στο Νοσοκομείο όπου ο σύζυγός μου κι εγώ τους περιμέναμε, όπως και όλο το προσωπικό του Νοσοκομείου.

Γιατροί, νοσοκόμες, άψογοι όλοι και με ένα καλό λόγο στα χείλη για να τους δώσουν κουράγιο.

Δώξα τω Θεώ, οι άνθρωποι είναι καλά. Βρισκόντουσαν 1,5 ώρα μέσα στο νερό και τελικά το σκάφος ...εβυθίσθει.

Έγραψα και ανέφερα όλα τα παραπάνω, γιατί μου έκανε τρομερή εντύπωση η υποδοχή στο Λιμεναρχείο. Πόση ανθρωπιά, αγάπη και χαμόγελα τους πρόσφεραν αυτά τα παλικάρια. Από τον Λιμενάρχη κ. Γκίζη, τον Υπολιμενάρχη κ. Βαμβακούση, μέχρι και τον τελευταίο στην ιεραρχία.

Όταν μετά το Νοσοκομείο πήγαμε και πάλι στο Λιμεναρχείο για κατάθεση τους συμπεριφέρθηκαν σαν να ήταν δικοί τους άνθρωποι και οταν την επόμενη μέρα πήγαμε ξανά για να πάρουμε ένα χαρτί και τους ευχαριστήσαμε, μας απάντησαν: “Αλίμονο Κυρία μου, το καθήκον μας κάναμε και τίποτα παραπάνω”.

Αισθάνομαι οτι πρέπει όλα αυτά τα θετικά συμβάντα να τα αναφέρω δημοσίως και να ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΣΟΥΜΕ ΘΕΡΜΑ πρώτα ο σύζυγός μου και εγώ και μετά οι “ΝΑΥΑΓΟΙ”, ο Κύριος και η Κυρία Μιχαλοπούλου, όλους αυτούς τους ανθρώπους του Λιμενικού Σώματος και του Νοσοκομείου.

Νομίζω οτι πρέπει να ακούγονται και τα καλά αυτού του τόπου και οχι μόνο τα κακά.

Συγχαρητήρια παιδιά! Συνεχίστε το έργο σας με την άψογη συμπεριφορά σας. Εσείς μας κάνετε υπερηφανευόμαστε που είμαστε Έλληνες. Την ίδια υπερηφάνεια μας προσφέρουν και οι Ολυμπιονίκες.

Ο σύζυγός μου κι εγώ δεν είμαστε Συριανοί. Είμαστε “εραστές” αυτού του ωραίου νησιού!”

Φλώρα Οικονομάκου

Φοίνικας Σύρος

Αντιλαμβάνεται κανείς πόσο υπερήφανη και ασφαλής νοιώθω κι εγώ, διαπιστώνοντας με ποιούς ανθρώπους επανδρώνεται και τι οργάνωση και ανακλαστικά έχει το Λιμεναρχείο Σύρου.

Μπράβο-Μπράβο-Μπράβο!

Ρώτα Μαίρη