Μια Αίθουσα του Θρόνου για τη Σύρο

Με αφορμή την επανάληψη αυτή την περίοδο της τηλεοπτικής σειράς του Mega«Η αίθουσα του θρόνου», που βασίζεται στο ομώνυμο μυθιστόρημα του ακαδημαϊκού Τάσου Αθανασιάδη και τα εξαιρετικά ορχηστρικά κομμάτια της Ευανθίας Ρεμπούτσικα, και τη συμπλήρωση είκοσι ετών από τα γυρίσματα που έγιναν στο νησί της Σύρου,(πολλές σκηνές γυρίστηκαν στο Δημαρχείο, καθώς και στην Ανω Σύρο) έρχεται ξανά στο προσκήνιο η συζήτηση για τις δυνατότητες που έχει η Σύρος, να γίνει ο Νο 1 προορισμός επισκεπτών, με αφορμή κινηματογραφικές ταινίες και τηλεοπτικές σειρές.

Είκοσι χρόνια πριν, το στούντιο ΑΤΑ που είχε αναλάβει την παραγωγή της σειράς και όπως μας πληροφορούν δημοσιεύματα της εποχής, η  «Η Αίθουσα του θρόνου» περιελάμβανε 35 ηθοποιούς. 3.000 κομπάρσους, 19 εκατ. δραχμές το κόστος κάθε επεισοδίου, εκ των οποίων, τα δύο ήταν χορηγία της Εθνικής Τράπεζας και 26 επεισόδια το σύνολο. Ανάμεσα σε αυτά, στο Μέγαρο της Δούκισσας της Πλακεντίας στην Πεντέλη, σε μια θαλαμηγό του '60 και γυρίσματα στη Σύρο περισσότερο από έναν μήνα, όπου εκεί, καλοκαίρι του 1966, η άφιξη του Λουκά Δελόγγη και της Γλαύκης Αρχοντίδη στο νησί, θα αλλάξει και θα ταράξει τον ρου της ήσυχης ως τότε ζωής όλων. Η τότε σκηνοθέτις είχε ως προτεραιότητα να βγει φως. «Το φως πρέπει να διαπερνά τη σειρά» έλεγε και έτσι βγήκε. Το φως της Σύρου, αυτό το μοναδικό των Κυκλάδων. Ανάμεσα στα νεοκλασικά της Ερμούπολης, την εκπληκτική της αρχιτεκτονική, με φόντο τα Βαπόρια και τον Άγιο Νικόλαο.

Ακολούθησαν, σειρές όπως, του Χριστόφορου Παπακαλιάτη με το «Κλείσε τα μάτια» γυρισμένη στη Σύρο, όπωςκαι η σειρά(πάλι του Mega) με τίτλο «Δικαίωση» του 2014, με τη  Βάλια Βαρνέζη να πρωταγωνιστεί στο θέατρο Απόλλων και άλλες φορές ανάμεσα στα στενά της Ερμούπολης, που αποτελούν φυσικό σκηνικό αντίστοιχο ιταλικών ταινιών του ’60.

Επιστέγασμα σε αυτή τη συνέχεια, αποτελούν οι προθέσεις (προς το παρόν) του Αμερικανού σεναριογράφου και σκηνοθέτη Στίβεν Μπερνστάιν, με στοχο την ίδρυση μιας σχολής κινηματογράφου, με στόχο να προσελκύσει ξένες κινηματογραφικές παραγωγές στη Σύρο, με στούντιο παραγωγής και εργασίας σε Έλληνες κινηματογραφιστές.

Η παραγωγή ξένων κινηματογραφικών ταινιών από μόνη της μπορεί να εκτοξεύσει τον τοπικό τουρισμό από μόνο και μία ταινία. Το παράδειγμα του «Mamma Mia» το 2008 γυρισμένο στη Σκόπελο, που αν και δέκα χρόνια μετά, χάσαμε να γίνει η συνέχειά του στην Ελλάδα και προτιμήθηκε η Κροατία, τα έσοδα για τις Σποράδες από αυτή την ταινία είναι αυξημένα, μιας και έχει γίνειmustπροορισμός, με sloganως το νησί του «Mamma Mia» . Ακόμη και η μικρή Αμοργός, κάθε χρόνο κατακλύζεται από εκατοντάδες Γάλλους τουρίστες που επισκέπτονται το νησί μόνο για να δουν την παραλία που γυρίστηκε το «Απέραντο Γαλάζιο».

Το κλειδί σε όλη αυτή την προσπάθεια αποτελεί ο συντονισμός των τοπικών αρχών και παραγόντων του τουρισμού για να διευκολύνουν τέτοιες ενέργειες και κυρίως η αλλαγή νομοθεσίας (που πρόσφατα ψηφίστηκε) από τη Βουλή για ελάφρυνση των γραφειοκρατικών εμποδίων για προσέλκυση οπτικοακουστικών παραγωγών από το εξωτερικό, μέσω cash rebate (επιστροφή χρημάτων), όπου ενώ  μέχρι σήμερα, το ελληνικό κράτος δεν διευκόλυνε τις ξένες παραγωγές ταινιών, μετά την ψήφιση του πολυνομοσχέδιου, αναμένεται να επιστραφεί στον ξένο παραγωγό το 25% των χρημάτων που ξόδεψε στη χώρα μας. Ενώ, έχει συσταθεί μια ελληνική επιτροπή κινηματογράφου που θα εποπτεύει τις αδειοδοτήσεις και η οποία προβλέπεται να διευρυνθεί με περιφερειακά γραφεία σε εθνικό επίπεδο.

Είκοσι χρόνια μετά τα γυρίσματα και την προβολή της τηλεοπτικής σειράς «Η αίθουσα του θρόνου» στη Σύρο, η πρωτεύουσα των Κυκλάδων έχει την ευκαιρία της να ξαναγίνει και επί της ουσίας τουριστικό κέντρο ποιοτικού τουρισμού του Αιγαίου, μέσω μιας μεγάλης ξένης κινηματογραφικής παραγωγής στο νησί και από «φτωχός συγγενής του τουρισμού» σήμερα σε σχέση με Μύκονο, Σαντορίνη, Πάρο και Νάξο, να εξελιχθεί σε πρότυπο προσέλκυσης ξένων τουριστών από όλο τον κόσμο που θ’ αλλάξουν το τουριστικό προϊόν του νησιού και θα δώσουν ξανά στη Σύρο, την Αρχόντισσα των Κυκλάδων, την οικονομική ευημερία και την ανάπτυξη, μέσα από τα ίδια της τα συγκριτικά της πλεονεκτήματα, όπως η αρχιτεκτονική της, η αύρα της και το μοναδικό της φως.