Κωνσταντίνου και Ελένης

Κωνσταντίνου και Ελένης

Ο Κωνσταντίνος, ο Μέγας γεννήθηκε στην πόλη Ναϊσσό της Γιουγκοσλαβίας το 285 μ.Χ. Πατέρας του ήταν ο Κωνστάντιος, που πιθανόν δεν ήταν χριστιανός και μητέρα του ήταν η χριστιανή Ελένη, που αργότερα ονομάστηκε αγία. Ο πατέρας του Κωνσταντίνου ο Κωνστάντιος έγινε Αύγουστος* στο δυτικό τμήμα της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας το 305. Δυστυχώς, ο άξιος πατέρας του δεν έζησε πολύ και σε λίγο χρονικό διάστημα πέθανε σε μια επίσκεψή του τότε στη Βρετανία. Ο στρατός του τότε ανακήρυξε Αύγουστο το γιό του Κωνσταντίνο διότι όλοι τον γνώριζαν και τον εκτιμούσαν. Είχε αναδειχθεί, άλλωστε ένας ικανός αξιωματούχος και στρατιωτικός ηγέτης στις μάχες εναντίον εχθρών που πολεμούσαν τη Ρώμη.

Ήταν το 312 όταν ανέλαβε την αυτοκρατορία της Ρώμης. Όπως αναφέρει ένας συγγραφέας παλαιάς εποχής, ο Λακτάντιος, σε ένα κείμενο της εποχής, «… ο Κωνσταντίνος είδε στον ουρανό το σύμβολο του Χριστού, το σημείο του σταυρού, με την επιγραφή «εν τούτω νίκα». Φυσικά αυτό, όπως αναφέρουν και άλλοι συγγραφείς της αποχής, το είδε στο όνειρό του. Ήταν η εποχή που υπήρχαν δύο αυτοκράτορες στην περιοχή της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας η οποία επεκτεινόταν έως τα Βαλκάνια, στην Ανδριανούπολη και σε άλλες περιοχές της νότιας Ευρώπης. Οι δύο αυτοκράτορες ήταν ο Κωνσταντίνος και ο Λικίνιος. Συναντήθηκαν το 313 στο Μιλάνο, όπου υπέγραψαν το γνωστό διάταγμα των Μεδιολάνων. Οι ειρηνικές τους σχέσεις δε διατηρήθηκαν για πολύ καιρό. Το 314 ο Κωνσταντίνος συγκρούστηκε με τον Λικίνιο σε διάφορες περιοχές και συμφώνησαν να χωρίσουν όλο αυτό το μεγάλο κράτος. Το 324 ο Λικίνιος έφυγε από τη ζωή. Ο Κωνσταντίνος ήταν τότε ο … «μονοκράτορας» της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας.

Τα σημαντικότερα γεγονότα στη διάρκεια της βασιλείας του, άλλαξαν σε μεγάλο βαθμό την ιστορική εξέλιξη. Φυσικά όλοι τότε πίστευαν στον χριστιανισμό και δεν υπήρχε καμία διαφορά μεταξύ των ανθρώπων των χριστιανών. Ήταν επίσημη η αναγνώριση του χριστιανισμού. Τότε ο Κωνσταντίνος πήρε τη μεγαλύτερη απόφαση της ζωής του. Αποφάσισε να μεταφέρει την πρωτεύουσα της αυτοκρατορίας από τη Ρώμη στην Κωνσταντινούπολη

Κωνσταντινούπολη. Η νέα Αυτοκρατορία

Στις 11 Μαΐου του 330, στις ακτές του Βοσπόρου, ο Κωνσταντίνος εγκαινίασε επίσημα τη νέα πρωτεύουσα. Εγκατέλειψε την αρχαία Ρώμη, στην αρχή, είχε συγκεντρώσει μεγάλη δύναμη αντίστασης στους εξωτερικούς εχθρούς. Οικονομικά έλεγχε όλο το εμπόριο της Μαύρης Θάλασσας με το Αιγαίο και τη Μεσόγειο και παράλληλα θέλησε να υπάρχει σύνδεση του ελληνισμού με το χριστιανισμό και τη ρωμαϊκή παράδοση.

Ο Κωνσταντίνος φρόντισε αυτή την αλλαγή και έκρινε ότι αυτή ήταν η κατάλληλη θέση για τη νέα πόλη, γιατί ήθελε να αποφύγει τον Περσικό πόλεμο που απειλούσε του Δούναβη τις περιοχές αλλά και τον κίνδυνο να πλησιάσουν τη Ρώμη. Ένας από τους μεγάλους ιστορικούς της εποχής, ο Ουσπένσκι είχε γράψει για την ιστορία της Βυζαντινής αυτοκρατορίας: «… η εκλογή της θέσης για τη νέα πρωτεύουσα, η ίδρυση της Κωνσταντινούπολης, και η δημιουργία μιας νέας διεθνούς ιστορικής πόλης, αποτελούν ένα από τα μεγαλύτερα κατορθώματα της πολιτικής και διοικητικής μεγαλοφυΐας του Κωνσταντίνου… Μεταφέροντας τη διεθνή πρωτεύουσα την Κωνσταντινούπολη έσωσε τον αρχαίο πολιτισμό και δημιούργησε ένα αξιόλογο κέντρο για τη διάδοση του χριστιανισμού».

Ο Κωνσταντίνος στην εσωτερική διοίκηση της αυτοκρατορίας έμεινε πιστός και φρόντισε με κάθε τρόπο και για πρώτη φορά να γίνει διαχωρισμός των δραστηριοτήτων στην πόλη. Παλαιότερα υπήρχε ένα ανακάτωμα σε όλες τις δραστηριότητες όπως: στρατός, αγώνες, μάθηση, θρησκεία, πολιτική, ιστορία και τόσα άλλα δεν είχαν διαχωριστεί, ώστε να υπάρχουν ειδικοί και σωστά ενημερωμένοι για το κάθε θέμα μιας πόλης και ιδιαίτερα της πρωτεύουσας μιας χώρας.

Πέρασαν πολλά χρόνια που οι δύο πόλεις η Ρώμη και η νέα πόλη που ίδρυσε ο Κωνσταντίνος « η Νέα Ρώμη» είχαν πολύ καλή οικονομική, αλλά και στρατιωτική θέση σε όλη αυτή τη μεγάλη απόσταση και πέτυχαν για πολλά χρόνια μια ενότητα φιλική, με οικονομική ενίσχυση και ελευθερία, χωρίς κίνδυνο βαρβαρικής εισβολής. Οι Γότθοι, οι Πέρσες και άλλοι αντιμετωπίστηκαν ειρηνικά και άρχισαν να υπηρετούν και να βοηθούν αν υπήρχε περίπτωση πολιορκίας ή επίθεση στην πόλη. Επίσης αναφέρεται στα γραπτά ιστορικά κείμενα, ότι ενισχύθηκε ο στρατός τους με 40,000 άντρες, στη διάρκεια της αυτοκρατορίας του Κωνσταντίνου.

Ο Θάνατος του Κωνσταντίνου

Ο Κωνσταντίνος έφυγε από τη ζωή το 337 μ.Χ.. Μετά το θάνατό του ονομάσθηκε από τους ιστορικούς «Μέγας» και η εκκλησία τον ανακήρυξε άγιο και ισαπόστολο. Έφυγε μαζί με τη μητέρα του Ελένη. Ο Κωνσταντίνος είχε βαφτιστεί λίγο πριν πεθάνει από τον επίσκοπο Νικομηδείας Ευσέβιο. Η σορός του μεταφέρθηκε στον Ναό της Κωνσταντινούπολης όπου εκτέθηκε σε λαϊκό προσκύνημα. Η μνήμη τους τιμάτε στις 21 Μαΐου, στη γιορτή: «Κωνσταντίνου και Ελένης».

Κωνσταντίνος Β΄ Αύγουστος του δυτικούς Ρωμαϊκού κράτους

Ήταν γιός του Μεγάλου Κωνσταντίνου από τη Φαύστα, κόρη του Μαξιμιανού. Στη διάρκεια της βασιλείας του πατέρα του είχε την ευθύνη για τις δυτικές ρωμαϊκές επαρχίες. Το 331-332 ήταν επικεφαλής εκστρατείας κατά των Γότθων, στο κάτω Δούναβη. Μετά τον θάνατο του Μεγάλου Κωνσταντίνου τα τρία αδέλφια του μοίρασαν μεταξύ τους τη διοίκηση της αυτοκρατορίας με τον τίτλο Αυγούστου!

Τα αδέλφια του:

1 Κωνσταντίνος Β΄: πήρε τη Δύση

2Κωνστάντιος: την Ανατολή, και ο νεότερος

3Κώνστας: ήταν κάτω από την κηδεμονία του Κωνσταντίνου ,(του πρώτου αδελφού) και ανέλαβε τη διοίκηση στην Ιλλυρία. Γρήγορα ανάμεσα στα αδέλφια ξέσπασε ανταγωνισμός. Το 340, σε σύγκρουση στην Ιταλία με τον αδελφό του Κώνστα, ο Κωνσταντίνος Β΄ νικήθηκε και σκοτώθηκε.

Βυζαντινοί χρόνοι

Από την κτίση της Κωνσταντινούπολης υπήρχε οικονομική και πνευματική ζωή των ανθρώπων. Το 1054έγινε ο χωρισμός των εκκλησιών. Καθολικοί – Ορθόδοξοι.

*Ο Αύγουστος και η Αυγούστα : είναι τίτλος για Ρωμαίους αυτοκράτορες που τους πρόσφερε τον ιερατικό χαρακτήρα.

Χρόνια πολλά σε όλους τους Κωνσταντίνους και σε όλες τις γυναίκες με το όνομα Ελένη.