"Διαρκής ο αγώνας μας για μία κοινωνία αλληλεγγύης"

Από το τέλος του καλοκαιριού του 2015, η ομάδα Σύρος: Αλληλεγγύη στους πρόσφυγες έχει προσπαθήσει να βοηθήσει έμπρακτα τους ανθρώπους που αναγκάστηκαν από τον πόλεμο, την καταπίεση και τη φτώχεια να αφήσουν τις πατρίδες τους και να ζήσουν με ασφάλεια και αξιοπρέπεια στην Ευρώπη. Η κοινωνία του νησιού μας ανταποκρίθηκε με συγκινητικό τρόπο και πρόσφερε τρόφιμα, είδη πρώτης ανάγκης, ρούχα κλπ. τα οποία στείλαμε σε μη κυβερνητικές και σε αλληλέγγυες οργανώσεις, αρχικά στα νησιά (Λέσβο, Κω, Λέρο, Σάμο) και στη συνέχεια στον Πειραιά και την Ειδομένη.

Από το καλοκαίρι μέχρι τώρα είδαμε εικόνες ανθρώπων που πνίγονται στα νερά του Αιγαίου, την απελπισία, την εξαθλίωση και την εκμετάλλευση, αλλά και την προσπάθεια για βοήθεια, την αλληλεγγύη και την ελπίδα. Μάθαμε για τα εγκληματικά κυκλώματα διακίνησης που εκμεταλλεύονται τα κλειστά σύνορα, για τα αυξημένα έσοδα των ακτοπλοϊκών εταιριών από τη μεταφορά των προσφύγων, για τα περιστατικά εκμετάλλευσης τους από κάποιους συμπολίτες μας.

Η ελληνική κοινωνία, πολίτες, τοπικές κοινωνίες και οργανώσεις από την Ελλάδα και το εξωτερικό, μέχρι σήμερα, συμπαραστάθηκαν σε περισσότερο από 1 εκ. πρόσφυγες για να εξασφαλίσουν την αποτελεσματική υποδοχή τους, υποκαθιστώντας τους αρμόδιους διεθνείς φορείς και έναν δοκιμασμένο από την κρίση κρατικό μηχανισμό. Το κύμα αλληλεγγύης στους πρόσφυγες υπήρξε μέχρι σήμερα μαζικό και αποτελεσματικό.

Σήμερα, Απρίλιος του 2016, βιώνουμε μέρες ντροπής που θα στοιχειώνουν για πάντα την δήθεν πολιτισμένη Ευρώπη. Τα ευρωπαϊκά κράτη, από το Φεβρουάριο και μετά, έκλεισαν σταδιακά τα σύνορά τους για τους πρόσφυγες, προκαλώντας έτσι εγκλωβισμό 50.000 προσφύγων στην Ελλάδα και συνθήκες ανθρωπιστικής κρίσης.

Από την 4η Απριλίου έχει μπει σε εφαρμογή η συμφωνία Ευρωπαϊκής Ένωσης – Τουρκίας, η οποία κυρώθηκε με νόμο από το Ελληνικό Κοινοβούλιο. Η συμφωνία αυτή αναστέλλει ουσιαστικά τη Σύμβαση της Γενεύης του 1951 για το Καθεστώς των Προσφύγων, όπως έχουν ήδη καταδικάσει και καταγγείλει πολλές εγχώριες αλληλέγγυες αλλά και διεθνείς ανθρωπιστικές οργανώσεις (π.χ. Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες, Διεθνής Αμνηστία κ.λπ.), και αντικαθιστά τις πολιτικές υποδοχής, με τη μαζική κράτηση και τις ομαδικές απελάσεις προσφύγων.

Συνέπεια, η περαιτέρω επιδείνωση του ανθρώπινου πόνου: εκατοντάδες πολιτικοί και οικονομικοί πρόσφυγες που βρίσκονται στη χώρα μας, θύματα των πολέμων που δημιούργησε και συντηρεί η ιμπεριαλιστική πολιτική της καπιταλιστικής Δύσης, οδηγούνται προς απέλαση στην δήθεν «ασφαλή» Τουρκία, όπου το μέλλον τους είναι αβέβαιο.

Η Ελλάδα χρησιμοποιήθηκε τα προηγούμενα χρόνια και μέχρι σήμερα ως εργαστήριο πειραματισμού των ευρωπαϊκών πολιτικών λιτότητας. Ζωές και όνειρα διαλυμένα, μια ολόκληρη γενιά χωρίς ορατό μέλλον, 480.000 νέοι Έλληνες μετανάστες κατά τα τελευταία 5-6 χρόνια της κρίσης. Μετά το κλείσιμο των συνόρων, με τους πρόσφυγες εγκλωβισμένους στη χώρα μας, εξ αιτίας της ανάλγητης πολιτικής των ισχυρών δυνάμεων της Ευρώπης, σήμερα η Ελλάδα βρίσκεται μπροστά στην προοπτική να μετατραπεί, για μια ακόμα φορά, σε εργαστήριο πειραματισμού πολιτικών “έκτακτης ανάγκης” στο προσφυγικό ζήτημα, σε συνοριοφύλακα και κρατητήριο της Ε.Ε.

Οι πρόσφυγες που ζητούν προστασία και διεκδικούν το δικαίωμα σε μια ζωή με ασφάλεια και αξιοπρέπεια υποβιβάζονται σε διπλωματικό όπλο και μοχλό πολιτικής πίεσης, ενώ οι κρατικές σκοπιμότητες τοποθετούνται πάνω από τα δημοκρατικά δικαιώματα και την αλληλεγγύη στους αγωνιζόμενους λαούς στην Τουρκία και τη Μέση Ανατολή.

Ο εγκλωβισμός ανθρώπων σε εξαθλίωση, χωρίς ελπίδα και χωρίς μέλλον, πιόνια στη σκακιέρα τεράστιων συμφερόντων, σε γκέτο και χώρους κράτησης, θα οδηγήσει αναπόφευκτα σε εντάσεις, μεταξύ τους αλλά και με τις γύρω κοινότητες. Οι τοπικές κοινωνίες στη χώρα μας, ήδη δοκιμασμένες από χρόνια οικονομικής και κοινωνικής κρίσης, κινδυνεύουν να οδηγηθούν σε διχασμό. Η ξενοφοβία και ο ρατσισμός αρχίζουν να δείχνουν το σκοτεινό τους πρόσωπο. Οι αλληλέγγυοι πολίτες αντιμετωπίζουν πλέον τη συκοφαντία.

Κάτω από αυτές τις συνθήκες τόσο οι πρόσφυγες όσο και εμείς, η κοινωνία της αλληλεγγύης, βρισκόμαστε σήμερα μπροστά σε πολύ μεγάλο κίνδυνο και νέες προκλήσεις.

Πιστεύουμε και διεκδικούμε:

Θεωρούμε πρόσφυγες, πολιτικούς και οικονομικούς, όλους όσοι έρχονται στη χώρα μας κυνηγημένοι από τον πόλεμο, την καταπίεση ή τη φτώχεια. Κανείς και για κανένα λόγο δεν μπορεί να αρνηθεί σε κανένα το δικαίωμα σε ασφαλή και αξιοπρεπή ζωή.

Τα σύνορα πρέπει να ανοίξουν για ασφαλές πέρασμα των προσφύγων και η κατανομή τους στις ευρωπαϊκές χώρες να είναι αναλογική. Η συμφωνία Ε.Ε. – Τουρκίας πρέπει να ακυρωθεί. Οι απελάσεις, άσχετα αν έχουν κυρωθεί με νόμο, είναι άδικες και πρέπει να σταματήσουν. Το ελληνικό κράτος οφείλει να σεβαστεί το καθεστώς του πρόσφυγα και τις διεθνείς συνθήκες.

Οι πρόσφυγες δεν είναι απειλή. Οι τοπικές κοινωνίες – και η δική μας – δεν πρέπει να φοβηθούν να τους φιλοξενήσουν αν χρειαστεί. Η μέχρι τώρα προσφορά των τοπικών κοινωνιών σε όλη τη χώρα δείχνει ότι αυτό μπορεί να γίνει. Το κράτος και οι ΟΤΑ με τη συνεργασία των αλληλέγγυων πολιτών μπορούν και πρέπει να εξασφαλίσουν αξιοπρεπείς συνθήκες ζωής σε όλους τους πρόσφυγες. Χρειαζόμαστε ανοιχτές δομές φιλοξενίας, όχι γκέτο και στρατόπεδα συγκέντρωσης.

Η Ελλάδα και ειδικά τα νησιά του Νοτίου Αιγαίου, βρίσκονται στο μάτι του κυκλώνα, καθότι αποτελούν το Νοτιοανατολικό σύνορο της Ευρώπης. Οι κίνδυνοι γενικότερης ανάφλεξης στη γειτονιά μας είναι ορατοί. Οι Έλληνες έχουν γνωρίσει την προσφυγιά, η Σύρος είναι νησί προσφύγων εδώ και αιώνες. Ας ευχηθούμε να μη χρειαστεί να την ξαναζήσουμε και ας αγωνιστούμε για μια αλληλέγγυα κοινωνία.

Πρέπει να πάψει το καθεστώς παρανομίας των προσφύγων για να σπάσουν τα κυκλώματα εκμετάλλευσης που τους εκθέτουν σε κίνδυνο. Συγχρόνως δεν πρέπει να αφήσουμε να κυριαρχήσουν στις κοινωνίες μας ρατσιστικές απόψεις και συμπεριφορές.

Για όσο διάστημα συνεχίζεται ο πόλεμος στη Συρία, με την ανοχή έως και τη στήριξη των δυτικών δυνάμεων, για λόγους που αφορούν τα γεωστρατηγικά τους συμφέροντα και τα κέρδη από τις πωλήσεις όπλων, δεν πρόκειται να πάψει η δυστυχία αυτής της ανθρώπινης πλημμύρας. Οι πρόσφυγες θα συνεχίζουν να διασχίζουν τη Μεσόγειο με κάθε τρόπο και να φτάνουν στη χώρα μας.

Είναι απαραίτητο να κινητοποιηθούμε όλες και όλοι ενάντια στη ντροπή που βιώνουμε, για το άνοιγμα των συνόρων, για να μη μετατραπεί η κοινωνία μας σε φυλακή, αλλά πάνω απ 'όλα, μέσα από ένα μεγάλο κίνημα ειρήνης για να σταματήσει ο πόλεμος στη Συρία.

Oι ανθρώπινες ανάγκες όλων, Ελλήνων και προσφύγων, βρίσκονται πάνω από τα γεωπολιτικά συμφέροντα των μεγάλων δυνάμεων και από αυτά των εμπόρων όπλων. Ο αγώνας μας για μια κοινωνία αλληλεγγύης, είναι αγώνας για μια κοινωνία αντίστασης ενάντια στη βία, την καταπίεση και την εκμετάλλευση που δυναστεύουν τις ζωές όλων μας!

Κανένας άνθρωπος δεν είναι λαθραίος! Η ελεύθερη μετακίνηση και η αξιοπρεπής διαβίωση συνιστούν αναφαίρετα δικαιώματα κάθε ανθρώπου.

Ως ομάδα συνεχίζουμε, συνεπώς, το έργο που ξεκινήσαμε πριν μερικούς μήνες με τη συλλογή ειδών πρώτης ανάγκης για τους πρόσφυγες.