Ανεξιχνίαστες οκτώ υποθέσεις εξαφάνισης στον Βόλο και στη Μαγνησία

Ρεπορτάζ: ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΜΑΡΟΥΓΚΑ

Δύο μήνες συμπληρώνονται την ερχόμενη εβδομάδα από την εξαφάνιση του 40χρονου Βολιώτη Απόστολου Στριμπάκου στις 6 Ιουνίου από το σπίτι του, στη συνοικία Χρυσοχοΐδη, και δυστυχώς δεν υπάρχει αποτέλεσμα στις έρευνες για τον εντοπισμό του.

Η οικογένειά του δεν μπορεί να κοιμηθεί τα βράδια. Βρίσκεται σε βασανιστική αναμονή, μήπως χτυπήσει ξαφνικά το τηλέφωνο και μάθε κάποιο νέο, μήπως ανοίξει η πόρτα του σπιτιού και φανεί ο Απόστολος. Δεν είναι η μόνη. Στον Βόλο και τη Μαγνησία έχουν δηλωθεί άλλες εφτά εξαφανίσεις, οι οποίες δεν έχουν εξιχνιαστεί. Ο ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΣ παρουσιάζει τις υποθέσεις, που έμειναν ανοιχτές για τις αρμόδιες αρχές και μιλά με τον ψυχολόγο συντονιστή του Εθνικού Κέντρου για τις εξαφανίσεις και τα παιδιά θύματα εκμετάλλευσης του «Χαμόγελου του Παιδιού» Στέφανο Αλεβίζο. Για κάποιο λόγο το φαινόμενο της εξαφάνισης απασχολούσε πάντοτε τις αρμόδιες αρχές.

Οι εξαφανίσεις

Το 1997 δηλώνεται στην Υποδιεύθυνση Ασφάλειας Βόλου η εξαφάνιση 40χρονου ομογενούς από την Αλβανία, ο οποίος έπασχε από ψυχολογικά προβλήματα. Η σύζυγός του είχε εκτιμήσει τότε ότι ταξίδεψε στη γειτονική χώρα. Εντούτοις από τον 40χρονο δεν υπήρξε έκτοτε κανένα σημείο ζωής. Με ενέργειες τις συζύγου του εκδόθηκε απόφαση από το Μονομελές Πρωτοδικείο Βόλου με την οποία ο 40χρονος κηρύχθηκε σε αφάνεια μετά από 3 χρόνια απουσίας.

Έναν χρόνο μετά χάνονται τα ίχνη 36χρονου Βολιώτη. Ο εξαφανισθείς αφήνει ενημερωτικό σημείωμα στην οικογένειά του ότι φεύγει για το Αγιο Ορος. Ομως, από τότε κανένας δεν έχει καταφέρει να επικοινωνήσει μαζί του, ούτε οι ίδιες οι αστυνομικές αρχές. Μέχρι σήμερα δεν προκύπτει νεότερο για την τύχη του και ο φάκελός του παραμένει ανοιχτός.

Το καλοκαίρι του 2002 αρχίζουν έρευνες από το Αστυνομικό Τμήμα Αλμυρού για την 70χρονη καθηγήτρια μπαλέτου Μαριάννα - Εριέττα Κοντούλη, η οποία εξαφανίστηκε μυστηριωδώς από την Αμαλιάπολη, όπου διατηρούσε εξοχική κατοικία. Η εξαφάνισή της συνοδεύεται από περίεργες μεταβιβάσεις ακινήτων. Οι έρευνες για την αγνοούμενη συνεχίζονταν μέχρι πρόσφατα με εκσκαφές σε ιδιωτικό ξωκλήσι.

Το 2005 οι αστυνομικές αρχές αναζητούν 46χρονο Βολιώτη, που αντιμετώπιζε προβλήματα. Οι πολύχρονες έρευνες δεν καταλήγουν και πάλι πουθενά. Ο αγνοούμενος κηρύσσεται σε αφάνεια το 2014 μετά από νομικές ενέργειες της συζύγου του και απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Βόλου.

Τον Αύγουστο του 2016 η λιμενική αρχή Αλοννήσου ενημερώνεται για την εξαφάνιση 30χρονου Θεσσαλονικιού στον όρμο Βότση Αλοννήσου. Η οικογένειά του παλεύει μέχρι σήμερα με νομικές ενέργειες για να διαλευκανθούν οι ακριβείς συνθήκες εξαφάνισής του και να διαπιστωθεί τι έγινε όταν τον είδαν για τελευταία φορά να απομακρύνεται από τον όρμο κολυμπώντας στα ανοιχτά.

Τέλος, πέρυσι δηλώνονται άλλες δύο εξαφανίσεις. Η πρώτη, αρχές Ιανουαρίου, αφορούσε σε 43χρονη Ρουμάνα, η οποία είχε ενημερώσει οικεία της πρόσωπα μέσω messenger ότι ήταν στη Γερμανία. Εντούτοις σε επικοινωνία με την Interpol η απάντηση που είχαν οι αστυνομικές αρχές ήταν ότι δεν υπάρχουν πληροφορίες για το άτομο και η γυναίκα εξακολουθεί να αγνοείται.

Η δεύτερη εξαφάνιση το περασμένο έτος αφορούσε επίσης σε γυναίκα ηλικίας 57 ετών. Η Υποδιεύθυνση Ασφάλειας Βόλου ενημερώθηκε σχετικώς από κοινωνική υπηρεσία, καθώς η εξαφανισθείσα άφησε πίσω της παιδί που αντιμετωπίζει προβλήματα.

Εφιάλτης

Η οικογένεια του Απόστολου Στριμπάκου πιστεύει ακράδαντα ότι ο 40χρονος ζει και το μήνυμα που στέλνει είναι: «Οποιος τον κρατά να τον αφήσει, γιατί έχει προβλήματα». Ο πατέρας του Γιώργος Στριμπάκος λέει ότι δεν έχουν κανένα νέο για τον Απόστολο ούτε από την Αστυνομία, ούτε από κανέναν άλλο από το συγγενικό και το ευρύτερο περιβάλλον. Ο ίδιος και η οικογένειά του έχουν ψάξει σε όλες τις πλατείες και τις εκκλησίες του Βόλου και της ευρύτερης περιοχής όπου θα μπορούσε να είναι ο 40χρονος επανειλημμένες φορές. «Δεν ξέρουμε τι να σκεφτούμε. Αν έχει κάποιος το παιδί μας να το αφήσει», προτρέπει. Η οικογένειά του βιώνει απερίγραπτο Γολγοθά.

Το κοινωνικό φαινόμενο

Ο ψυχολόγος συντονιστής του Εθνικού Κέντρου για τις εξαφανίσεις και για τα παιδιά θύματα εκμετάλλευσης του «Χαμόγελου του Παιδιού», Στέφανος Αλεβίζος, λέει ότι το φαινόμενο των εξαφανίσεων απασχολούσε ανέκαθεν.

Μιλώντας από την εμπειρία του χειρισμού πολλών υποθέσεων σημειώνει ότι πάντοτε κάποιος άνοιγε την πόρτα, είτε για ενδοοικογενειακά προβλήματα είτε επειδή αντιμετώπιζε άλλα προβλήματα ή ζούσε σε πατριαρχική κοινωνία και νόμιζε ότι μπορεί να το κάνει.

Σημειώνει ότι «οι εξαφανίσεις αποτελούν γενικότερα μία απώλεια, είτε αυτές συμβούν με τη θέληση κάποιου είτε για κάποιον άλλο λόγο. Μπορεί να νομίζουν ότι με τη φυγή προστατεύουν την οικογένειά του από τον ψυχικό πόνο, τελικά, όμως, προκαλούν χειρότερα προβλήματα», σημειώνει.

Οι διαδικασίες προσομοιάζουν με αυτές του πένθους. «Περνούν όλα τα στάδια της απώλειας, την άρνηση, τον φόβο, την ανησυχία, την απογοήτευση. Στη θεραπευτική διαδικασία η διαφορά με το πένθος είναι ότι εδώ διατηρείται η ελπίδα», τονίζει.

Η φυγή δεν λύνει προβλήματα αντιθέτως δημιουργεί νέα, που είναι πολύ δύσκολα στη διαχείρισή τους.

«Ειδικά όταν μιλάμε και για ανήλικα άτομα νεαρά στα οποία η φυγή είναι ακόμη σε υψηλότερα στατιστικά επίπεδα, πολλές φορές μπορεί να έχουν άλλα προβλήματα ιδίως αν υπάρχει έδαφος ψυχοπαθολογίας.

Η επικινδυνότητα στα άτομα που έχουν ανάγκη από φροντίδα είναι υψηλότερη, καθώς βρίσκονται σε μεγαλύτερο κίνδυνο», προσθέτει ακόμη.

Οι οικογένειές τους πρέπει να ενημερώνουν αμέσως τις αρμόδιες αρχές, είτε τα άτομα έχουν φύγει με τη θέλησή τους είτε όχι.

«Ενημερώνουμε αμέσως και χωρίς καθυστέρηση την Αστυνομία και σε δεύτερο επίπεδο επικοινωνούμε με την τηλεφωνική γραμμή 116000 που είναι η ευρωπαϊκή γραμμή για τις εξαφανίσεις και εκεί υπάρχουν πάντα κοινωνικοί λειτουργοί και ψυχολόγοι για να κινήσουμε τις διαδικασίες, να συντονίσουμε τις αρμόδιες αρχές αλλά και να παρέχουμε την κατάλληλη ψυχολογική υποστήριξη στα άτομα τα οποία είναι ταραγμένα και βιώνουν όλα τα συναισθήματα που προαναφέραμε», υπογραμμίζει.

Επισημαίνεται ότι σήμερα υπάρχουν μηχανισμοί καταγραφής και δημοσίευσης. Μία εξαφάνιση κινητοποιείται σε όλη την Ελλάδα αλλά και την Ευρώπη, όταν κρίνεται απαραίτητο.

Ο κ. Αλεβίζος επικαλείται το χαρακτηριστικό παράδειγμα νεαρού Σουηδού που είχε εξαφανιστεί και υπήρχαν υπόνοιες ότι βρίσκεται στην Ελλάδα. Εντοπίστηκε πράγματι στη χώρα και μάλιστα εντός χρονικού διαστήματος 12 ωρών μετά από ενεργοποίηση του μηχανισμού missing alert από το «Χαμόγελο του Παιδιού».

Οι ενδιαφερόμενοι μπορούν ακόμη να αιτηθούν στο «Χαμόγελο του Παιδιού» να έχουν ενημερώσεις για τα άτομα που έχουν εξαφανιστεί στην περιοχή τους ή η έρευνα δείχνει ότι βρίσκονται στην περιοχή τους. «Το Χαμόγελο του Παιδιού» ασχολείται με εξαφανίσεις παιδιών αλλά και ενηλίκων ηλικίας μέχρι 65 ετών.