«Οι άνθρωποι που κουβαλάνε μέσα τους την ομορφιά»

Υπάρχει κάπου ένα μέρος που το γέννησε η καταστροφή. Βασικά δομικά υλικά του η αλμύρα της θάλασσας και η φλόγα της γης.

Όμως το χέρι του Δημιουργού, σμιλεύοντας τη στάχτη, σχημάτισε ένα τοπίο απίστευτα όμορφο.

Οι άνθρωποι που κατοίκησαν ετούτο τον τόπο, με ιδρώτα και αμέτρητο κόπο, στις γκρεμίλες απάνω στήριξαν τα σπίτια τους. Και κάτω απ’ τον υπέρλαμπρο ήλιο δομήσαν ξωκλήσια ολόλευκα με τρούλους στο χρώμα της θάλασσας, για να δοξάζουν το υπέρτατο Ον που τους αξίωσε να ζούνε το «θαύμα».

Το πραγματικό θαύμα δεν είναι το όμορφο τοπίο, το πραγματικό θαύμα είναι οι ίδιοι οι άνθρωποι που κουβαλάνε μέσα τους την ομορφιά!

Γιατί αρνήθηκαν να ξεδιψάσουν απ’ την πηγή της Λήθης!

Γιατί αρνήθηκαν να πέσουν στην παγίδα της «ευμάρειας», αυτή που οδηγεί στη συνεχή κατολίσθηση, στην κινούμενη άμμο της αδιαφορίας, στη φυλακή του νου και το θάνατο του πνεύματος.

Αντίθετα, οι Άνθρωποι αυτοί ήπιαν αχόρταγα από την πηγή της Μνημοσύνης, με αποτέλεσμα να έχουν τη δυνατότητα να αφουγκράζονται τον απόηχο της δυστυχίας, την ανέχεια που μαστίζει τις μεγαλύτερες μάζες, το κλάμα της χήρας, το φόβο του μετανάστη, την ανασφάλεια του ηλικιωμένου, την ανησυχία του άρρωστου παιδιού.

Για όλους άνοιξαν μια μεγάλη αγκαλιά και τους περιέλαβαν με την αληθινή Αγάπη.

Και την Αγάπη την υπέγραψαν με το αίμα τους.

Έτσι παραφράζοντας τον ποιητή:

«Άσωτο φτάνω εγώ παιδί πάλι σε σας, να λυγιστώ

στην αύρα σα λουλούδι,

χώμα, ουρανέ και θάλασσα «Θηραϊκή», που σας χρωστώ

τα πάντα, το Τραγούδι».
 

ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ
 

Γεώργιος Μπόλλας

Αιματολόγος

Διδάκτωρ Πανεπιστημίου Αθηνών

Συντονιστής Διευθυντής

Τμήμα Αιμοδοσίας

Γ.Ν.Α. «Κοργιαλένειο – Μπενάκειο», Ε.Ε.Σ.