Φωτιά στη Δαδιά: Τα “καμπανάκια” που δεν ακούστηκαν ποτέ…

Μπορεί την ώρα που η φωτιά καίει ακόμη το δάσος της Δαδιά να μην είναι ώρα απόδοσης ευθυνών, ωστόσο, θα πρέπει να γίνουν γνωστές οι εκκλήσεις και η αγωνία αρμόδιων φορέων, που εδώ και μήνες είχαν προειδοποιήσει πως η κατάσταση στην περιοχή είναι άκρως προβληματική.

Καταρχάς, τον Ιούνιο που μας πέρασε, κλιμάκιο του ΚΚΕ επισκέφθηκε το Δασαρχείο Σουφλίου, ως συνέχεια των συναντήσεων με εργαζόμενους σε όλες τις δασικές υπηρεσίες του νομού. Από τις συζητήσεις προέκυψαν τα ίδια προβλήματα με τα υπόλοιπα Δασαρχεία της περιοχής, δηλαδή η υποχρηματοδότηση και υποστελέχωση αυτών των πολύ σημαντικών κρατικών υπηρεσιών. Όπως αναφέρει το ΚΚΕ, “επιβεβαιώθηκε ότι τα μεγάλα προβλήματα και οι αιτίες είναι η σημαντική μείωση των κρατικών δαπανών σχετικά με την οργάνωση της δασοπροστασίας, η συρρίκνωση των υποδομών η απουσία ολοκληρωμένου σχεδίου αντιπυρικής προστασίας με επίκεντρο την πρόληψη. Διαπιστώθηκε ότι ένα τέτοιο Δασαρχείο υπεύθυνο μιας έκτασης 800.000 στρεμμάτων έχει μόνο 4 δασοφύλακες, δηλαδή με ευθύνη περιοχής 200.000 στρεμμάτων ο καθένας τους.

Διαπιστώθηκε επίσης ότι δεν υπάρχει ούτε ένας Δασολόγος, καθώς επίσης ότι ο τελευταίος διοικητικός υπάλληλος συνταξιοδοτήθηκε πριν 2 χρονιά με αποτέλεσμα τα αντίστοιχα χρέη να εκτελούνται από τους υπόλοιπους λιγοστούς υπαλλήλους διαφορετικών καθηκόντων. Και όλα αυτά σε ένα Δασαρχείο που έχει στον χώρο ευθύνης του το Εθνικό Πάρκο Δάσους Δαδιάς – Λευκίμμης – Σουφλίου, μια προστατευόμενη δασική περιοχή 428 τετραγωνικών χιλιόμετρων, μέρος του οποίου είναι αυστηρά προστατευόμενο και μοναδικής περιβαλλοντικής άξιας, από τις σημαντικότερες προστατευόμενες περιοχές σε διεθνές επίπεδο.

Προς επίρρωση όλων αυτών, σχετικές δηλώσεις είχε κάνει τέλη Ιουνίου στην ΕΡΤ η Δασάρχης Σουφλίου κ. Γιαννούλα Διαγκάκη. Το Δασαρχείο είναι ένα από τα νευραλγικά του νομού Έβρου και έχει στην ευθύνη του ένα πλούσιο δασικό οικοσύστημα, όπου διαβιούν σπάνια αρπακτικά πουλιά στο Δάσος Δαδιάς, το απολιθωμένο δάσος της Λευκίμμης, το Δασικό φυτώριο αλλά και ο γνωστός χώρος δασικής αναψυχής Κατραντζήδες. Η Δασάρχης Σουφλιου Γιαννούλα Διαγκάκη στη συνέντευξή της διατύπωσε τους φόβους και την αγωνία της για το πώς θα μπορέσουν να αντιμετωπισθούν και φέτος οι πυρκαγιές διότι “ποτέ - όπως είπε - δεν είμαστε έτοιμοι”.

Όπως εξήγησε, “τα συνεργεία δουλεύουν συντηρώντας δρόμους και αντιπυρικές ζώνες αλλά το έργο αναμένεται να ολοκληρωθεί σε 2,5 μήνες από σήμερα όταν θα έχει περάσει ουσιαστικά το καλοκαίρι. Σε μια περιοχή ευθύνης  800.000 στρεμμάτων από το Αρδάνιο μέχρι την Μάνδρα Σουφλίου υπάρχουν 4 μόνο δασοφύλακες, ένας ανά 200.000 στρέμματα. Πριν από 36 χρόνια  η υπηρεσία απασχολούσε 45 άτομα προσωπικό και τα έργα ήταν  σε οργασμό,  ενώ σήμερα με 14 άτομα έχουν περιορισθεί στα απαραίτητα με συντηρήσεις δρόμων και αντιπυρικών ζωνών. Ευτυχώς που φέτος η χρηματοδότηση των 400.000 ευρώ θα καλύψει το 80% των δρόμων μήκους 400 χιλιομέτρων και των 67 αντιπυρικών ζωνών. Η περιοχή των Κατρατζήδων έχασε θεαματικά τον κόσμο που την επισκέπτονταν από το 1984 αφού εδώ και 20 χρόνια έχει να χρηματοδοτηθεί μια έκταση 130 στρεμμάτων με ζώα πουλιά λίμνες χώρους διαμονής και σίτισης εκεί που υπήρχε ζωή και κίνηση από κάθε μέρος του κόσμου. Την ίδια φθίνουσα πορεία έχει και το Δασικό φυτώριο το οποίο τροφοδοτούσε κάθε χρόνο σχολεία στρατό νοσοκομεία και άλλους φορείς με μια χρηματοδότηση που σήμερα φθάνει στο 1/6 της αρχικής”. “Με το φιλότιμο και μόνο κρατάμε την λειτουργία του Δασαρχείου” τονίζει η κ. Διαγκάκη, με το προσωπικό του να είναι γερασμένο και κουρασμένο και το ερώτημα είναι αν όλοι οι υπάλληλοι που έχουν τα ίδια σχεδόν χρόνια υπηρεσίας συνταξιοδοτηθούν, στο έλεος τίνος θα αφεθεί ένας τόσο αξιόλογος δασικός πλούτος.

Το προβληματικό φράγμα της Λύρας

Όπως χαρακτηριστικά έγραψε ο πρώην πρόεδρος του φορέα της Δαδιάς και αναπλ. Καθηγητής του τμήματος Περιβάλλοντος του Ιονίου Παν/μίου Κώστας Ποϊραζίδης, «κι ενώ η φωτιά ήταν στη βορεινή πλευρά, πέρασε (μάλλον πάνω από το φράγμα) στην νότια πλευρά χωρίς να μπορέσουμε να τη σταματήσουμε στο ξεκίνημα της (πριν ξεκινήσει την πορεία της προς τα νότια)… Αυτό που είναι όμως τραγικό!!! είναι η πολύ μικρή ποσότητα που είχε το φράγμα της Λύρας σε εποχή αντιπυρική. Με βάση πληροφόρηση είχε διαρροές και έχανε νερό. Αλλά γιατί δεν επισκευάστηκαν αυτές οι διαρροές ώστε να είναι η λεκάνη του φράγματος πλήρως γεμισμένη ώστε αν χρειαστεί να είναι διαθέσιμο για κατασβέσεις; Η πρόληψη των πυρκαγιών ακριβώς πως εννοείται; Πόσοι υπεύθυνοι φορείς το ήξεραν αυτό το πρόβλημα και απλώς το προσπέρασαν;»

Για την κατάσταση του φράγματος όμως είχε προειδοποιήσει εδώ και μήνες ο πρώην πρόεδρος του χωριού Κώστας Σταμάτογλου μιλώντας στο faros24webtv. Σύμφωνα με τον πρώην πρόεδρο της κοινότητας Κώστα Σταμάτογλου, το φράγμα της Λύρας έχει να συντηρηθεί από τότε που κατασκευάστηκε. Ο κ. Σταμάτογλου, επανειλημμένα είχε κάνει έκκληση πριν από περίπου έναν χρόνο, όταν το φράγμα ήταν πλημμυρισμένο να πετάξει κάποιο ελικόπτερο, έτσι ώστε να φανεί η κατάσταση στην οποία βρισκόταν το φράγμα της Λύρας. Πάγιο αίτημα του κ. Σταμάτογλου τότε, ήταν «να κλείσουν οι πόροι, οι ενώσεις να κλείσουν και να μαζέψουν τα δένδρα για να μην πέσει το φράγμα». Όπως είχε τονίσει τότε ο κ. Σταμάτογλου σχετικά με την δημιουργία δύο εγγράφων από τον Δήμαρχο Σουφλίου κ. Καλακίκο προς την Περιφέρεια: «Αυτά τα έγγραφα θα κάνουν μήνες να ενεργοποιηθούν, όταν θα σπάσει το φράγμα θα είναι αργά”. Σύμφωνα με τον κύριο Σταμάτογλου κάθε φορά που η στάθμη του φράγματος ανεβαίνει το φράγμα χάνει 200 – 300 κυβικά νερού, έως και 500 κυβικά αν η στάθμη ανέβει πάρα πολύ. Πριν από έναν χρόνο κλιμάκιο εμπειρογνωμόνων της Περιφέρειας Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης, είχε επισκεφθεί το φράγμα, μίλησε με τον πρόεδρο του χωριού και ζήτησε την μελέτη του έργου έτσι ώστε να δει πως αυτό το έργο κατασκευάστηκε. Ο κ. Σταμάτογλου είχε τονίσει ότι: «δεν κάνουμε πρακτικά δουλειά, θεωρητικά κάνουμε. Οι αρμοί του φράγματος είναι φθαρμένοι, έχει φύγει η πίσσα και εξαιτίας των περσινών πλημμυρών το φράγμα έχει δεχτεί μεγάλη πίεση». Άμεση η ανάγκη της στεγανοποίησης του φράγματος Λύρας. Ο πρώην πρόεδρος της Λύρας κ. Σταμάτογλου, εδώ και έναν χρόνο κρούει τον κώδωνα του κινδύνου σχετικά με την βιωσιμότητα ενός έργου που έχει αφεθεί στην μοίρα του, να ρημάξει”.