Προβληματίζει η παιδική κακοποίηση στην Αιτωλοακαρνανία - 1 στα 4 παιδιά θύματα

Αφιερωμένο στα παιδιά είναι το διήμερο 19 – 20 Νοεμβρίου, καθώς η πρώτη ημέρα έχει θεσμοθετηθεί ως Παγκόσμια Ημέρα κατά της κακοποίησης των παιδιών και η έτερη, ως Παγκόσμια Ημέρα για τα Δικαιώματα του Παιδιού.

Η «ζυγαριά» δυστυχώς όμως γέρνει προς την κακοποίηση των παιδιών με τους επιστήμονες να το επαληθεύουν και να επιχειρούν συνεχώς να δημιουργούν νέα επιστημονικά προγράμματα προστασίας για τα παιδιά και αλλαγής της νοοτροπίας των μεγαλύτερων.

Η εικόνα που παρουσιάζουν οι επιστήμονες πανελλαδικά τουλάχιστον προβληματίζει, καθώς είναι γνωστό πως φτάνουν στις αρμόδιες υπηρεσίες ελάχιστα περιστατικά σε σχέση με αυτά που συμβαίνουν πραγματικά! Αντίστοιχος είναι και ο προβληματισμός στην Αιτωλοακαρνανία, όπου είναι ένας ιδιαίτερα μεγάλος νομός, στον οποίο παρουσιάζεται συνοσηρότητα σε πολλά ακόμη λ.χ. στην κατανάλωση ιδιαίτερα υψηλού ποσοστού αλκοόλ, όπως επίσης έχει παρατηρηθεί και η αυξημένη χρήση χασίς! Ο συνδυασμός αυτός με την πολλές και ιδιαίτερες εκφάνσεις της παιδικής κακοποίησης δημιουργούν ένα περίπλοκο, πολυεπίπεδο και δυσεπίλυτο «περιβάλλον» που μόνο τοξικό μπορεί να είναι.

Σύμφωνα με την επιστημονικά και διοικητικά υπεύθυνη του Κέντρου Πρόληψης Εξαρτήσεων και Προαγωγής της Ψυχοκοινωνικής Υγείας Αιτωλοακαρνανίας «Οδυσσέας», Dr. Αθανασία Δημητρίου: «καταγράφεται πάρα πολύ μεγάλη αύξηση των εισαγγελικών παραγγελιών στην Αιτωλοακαρνανία σχετικά με την βία κάθε μορφής προς τα παιδιά. Αυτό σημαίνει πως υπάρχουν πάρα πολλές καταγγελίες, ανώνυμες και επώνυμες ή ακόμη και περιπτώσεις διερεύνησης για παρακολούθηση ανηλίκων, διότι τα παιδιά κακοποιούνται ή παραμελούνται. Από την αρχή της επιστημονικής χρονιάς έχουμε στην Αιτωλοακαρνανία περίπου 20 εισαγγελικές παραγγελίες, που είναι ιδιαίτερα μεγάλος αριθμός.

Το 2015 που ήμασταν στη μέση της οικονομικής κρίσης τότε είχαμε περίπου 1 στα 12 παιδιά που υφίστανται κακοποίηση. Ο αριθμός αυτός πλέον είναι 1 στα 6 παιδιά πανελλαδικά. Στην Αιτωλοακαρνανία ο αριθμός είναι 1 στα 4 παιδιά και αναφερόμαστε στο «κομμάτι» μόνο της σεξουαλικής κακοποίησης και της σωματικής κακοποίησης, δηλαδή κάποιος να δέρνει τα παιδιά ή να τα κακομεταχειρίζεται.

Αν λάβουμε υπόψη την παραμέληση, όπου τα παιδιά κυκλοφορούν ελεύθερα και παρουσιάζουν παρεκκλίνουσες συμπεριφορές ή να παρουσιάζουν συμπτώματα εξάρτησης από το διαδίκτυο ή να παίζουν επικίνδυνα παιχνίδια, το ποσοστό αυτό ανεβαίνει στο 70%.

Αυτό που αναφέραμε είναι κομμάτι της κακοποίησης των παιδιών, όπως επίσης της άρσης των δικαιωμάτων τους. Τα παιδιά είναι καλό, αυτό είναι αξίωμα, να προστατεύονται από τους γονείς τους όσο είναι ανήλικα, κάτι που συχνά δυστυχώς δεν συμβαίνει.

Στις κακοποιήσεις σεξουαλικού τύπου ή τους ξυλοδαρμούς έχουμε δυστυχώς ένα ιδιαίτερα μεγάλο ποσοστό που δεν φτάνει ποτέ στις υπηρεσίες. Φτάνουν πάντα πολύ λίγα περιστατικά, πολύ λίγες περιπτώσεις, τόσο στην Αιτωλοακαρνανία, όσο και στην υπόλοιπη Ελλάδα.

Συμβαίνει αυτό διότι υπάρχει μεγάλη ντροπή, μεγάλος φόβος, μεγάλος εκβιασμός, καθώς αυτά γίνονται συχνά από μέλη κοντά στην οικογένεια και πρόσωπα υπέρ άνω υποψίας.

Συνεπώς, εκεί δημιουργείται ένα κλίμα όπου λόγω του φόβου του παιδιού, του εκβιασμού και της ντροπής του δεν φτάνουν τα περιστατικά στις αρμόδιες υπηρεσίες, είτε μιλάμε για αστυνομικές, είτε για εισαγγελικές, είτε για υπηρεσίες υγείας.

Η Αιτωλοακαρνανία είναι ένας νομός ιδιαίτερος και τεράστιος σε έκταση, με συνοσηρότητα σε πολλά άλλα θέματα λ.χ. χρήση οινοπνεύματος και μάλιστα μεγάλη, χρήση χασίς εξίσου μεγάλη. Η Αιτωλοακαρνανία λόγω της τεράστιας έκτασής της διαθέτει πολλές απομακρυσμένες περιοχές, στις οποίες εντοπίζεται σοβαρή ψυχοπαθολογία. Οι άνθρωποι δεν μπορούν να φτάσουν εύκολα σε υπηρεσίες υγείας, δεν έχουν πληροφόρηση, αναγνωσιμότητα και κίνητρο και λόγω της απόστασης.

Άρα με αυτό το στοιχείο και με βάση τα παραπάνω δεδομένα για την Αιτωλοακαρνανία ο αριθμός κακοποίησης φτάνει 1 στα 4 παιδιά. Αν πάλι λάβουμε υπόψη μέσα σ’ αυτό το ποσοστό άλλα είδη κακοποίησης ή παραμέλησης μειώνεται ο αριθμός αυτός και πάει αυτομάτως 1 στα 3 παιδιά. Αν επίσης λάβουμε υπόψη πόσα παιδιά και πόσες οικογένειες, οι οποίες εκτίθενται σε κίνδυνο, δεν φτάνουν στις υπηρεσίες, εκεί αλλάζουν πολύ τα πράγματα.

Η έξαρση της κακοποίησης των παιδιών διαθέτει πάρα – πάρα πολλές ερμηνείες, αλλά κάποιες βασικές είναι λ.χ. ο εγκλεισμός, ο οποίος αποτέλεσε αφορμή και όχι αιτία, καθώς ανάγκασε τις οικογένειες να ζήσουν μέσα στο σπίτι με απαγορευτικά μέτρα και εκεί τα χαρακτηριστικά που ήταν λανθασμένα στις οικογένειες αυτές έγιναν έκδηλα.

Ακόμη ένας λόγος είναι λ.χ πως μέσα στα 2,5 χρόνια εγκλεισμού οι άνθρωποι είχαν ως μοναδικό τρόπο αποσυμπίεσης τον εικονικό κόσμο του διαδικτύου. Εκεί ένα νοσηρό μυαλό ή ένα παραμελημένο άτομο βρίσκει πρότυπα και όμορες συμπεριφορές που τις εκτελεί. Οι άνθρωποι έχουν γίνει ρόλοι και όχι πραγματικοί. Αυτό έφερε τεράστιο πρόβλημα στη βία.

Ένας τρόπος να αναδειχθείς είναι να χειραγωγήσεις τον αδύναμο, είτε να τον παραμελήσεις, είτε να τον δείρεις, είτε να τον κακοποιήσεις, συνεπώς το σεξουαλικό «κομμάτι» παρουσιάζεται και με άλλα «κομμάτια» σε μια πολύ κακή δομή προσωπικότητας και με ένστικτα που δεν έχουν φιλτραριστεί από τον εγκέφαλο.

Ακόμη, υπάρχει ένα ισχυρό χαρακτηριστικό, που δεν έχει άμεσα σχέση με την κακοποίηση των παιδιών, αλλά εξελίσσεται και δεν έχει λάβει ακόμη «σάρκα και οστά». Και τι εννοώ. Είναι σαν να έχουν θεραπευτεί όλοι οι ενήλικες και μόνο παιδιά έχουμε ως περιστατικά, απανωτά αιτήματα για παιδιά, όπως προαναφέραμε μάλιστα. Το τονίζω αυτό καθώς πάντα το «σύμπτωμα» σε μια οικογένεια το «βγάζει» το πιο υγιές της μέλος που είναι το παιδί».

Κωνσταντίνος Χονδρός