“Η ψυχή μου απελευθερώθηκε”

Τα βήματα της αναζήτησης, όπως λέει, την οδήγησαν για πρώτη φορά στη Γαύδο το 2003. Στο νοτιότερο άκρο της Ευρώπης, εκεί που νιώθεις ότι κάτι τελειώνει και κάτι άλλο αρχίζει, η ίδια βρήκε τον τόπο των ονείρων της, τον οποίο τόλμησε να κάνει και τόπο της οικογένειας που δημιούργησε.

Η Έφη Γεωργακά είναι μια νέα γυναίκα, μητέρα, σύντροφος, εργαζόμενη, που βιώνει μια καθημερινότητα πολύ διαφορετική, μακριά από τα σύγχρονα πρότυπα που εδράζονται σε μια υλιστική πρόσληψη της ζωής. Γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα και αποφάσισε να ζήσει μόνιμα με τον Γαυδιώτη σύζυγό της στο νησί, το 2008.

Μιλώντας στο ΑΠΕ-ΜΠΕ περιγράφοντας τη ζωή της σε αυτό το μικρό κομμάτι γης, λέει ότι μόνο εκεί κατάφερε να βρει τον εαυτό της, αφού χρειάστηκε πρώτα συνειδητά, να εγκαταλείψει όλα τα άλλα.

«Η αναζήτησή μου, με οδήγησε στο νοτιότερο άκρο της Ελλάδας και όλης της Ευρώπης. Έφτασα εδώ και μπήκα σε μία άλλη διάσταση. Η ψυχή μου που τόσο χορτασμένη ήταν από όλα αυτά τα άχρηστα υλικά αγαθά, τα οποία μας επιβάλλουν και μας κάνουν να πιστεύουμε ότι είναι απαραίτητα για την ευτυχία μας, πέταξε από πάνω της από τις πρώτες κιόλας στιγμές της παραμονής μου σε αυτό τον τόπο, το άχρηστο και περιττό φορτίο των υλικών αγαθών που το κουβαλούσα σα βάρος, χωρίς να το ξέρω» ανέφερε η κ. Γεωργακά, η οποία σήμερα σχεδόν 16 χρόνια από τότε που εγκαταστάθηκε στη Γαύδο, έχει μια οικογένεια με τρία παιδιά. Τον Νικόλα 14, την Κέλλυ 13 και τον μικρό Δαμουλή 7 ετών.

 «Μαθαίνω να ζω χωρίς να έχω αυτά που κάποτε θεωρούσα απαραίτητα για να νιώθω ευτυχισμένη και η καθημερινότητά μου μοιάζει πιο απλή, νιώθω ότι έχει πιο πολλές στιγμές ευτυχίας», ανέφερε η Έφη Γεωργακά

Έχοντας μια διαφορετική ζωή στη Γαύδο, η Έφη Γεωργακά ανήμερα της Παγκόσμιας Ημέρας της Γυναίκας, μπορεί να μην είχε την επιλογή για συμμετοχή σε μια κοινωνική εκδήλωση ή ένα πάρτι με φίλες , ωστόσο το ότι κατάφερε να περάσει κάποιες ώρες μόνη της στη φύση, περπατώντας προς την Τρυπητή που είναι το αγαπημένο της σημείο, της έδωσε την αίσθηση της απόλυτης δύναμης και ελευθερίας που την έκαναν να θυμηθεί όπως τονίζει, γιατί επέλεξε αυτό τον τόπο για να χτίσει την ζωή της.

«Κάθε χρόνο αυτή η μέρα για μένα είναι μια μέρα απολογισμού και σκέψης. Μαθαίνοντας να ζω χωρίς να έχω αυτά που κάποτε θεωρούσα απαραίτητα για να νιώθω ευτυχισμένη, η καθημερινότητά μου αν και έχει πολλές δυσκολίες, μοιάζει πιο απλή και πάντως νιώθω ότι έχει πιο πολλές στιγμές ευτυχίας» ανέφερε η Έφη Γεωργακά που αν και αγάπησε όπως λέει την Αθήνα, σήμερα πια είναι ένας τόπος μόνο για ολιγοήμερη επίσκεψη.

«Στη Γαύδο ο χρόνος δεν σε αγχώνει, όλα κινούνται διαφορετικά. Η απλότητα είναι παντού, στα σπίτια μας, στα αμάξια μας, στο ντύσιμό μας, στις επισκέψεις που θα ανταλλάξουμε με φίλους. Η Γαύδος δεν είναι της μόδας, έχει όμως ένα δικό της στυλ, που είναι μοναδικό» ανέφερε η Έφη Γεωργακά, συμπληρώνοντας ότι σε αυτό τον τόπο την ελευθερία την αισθάνεσαι σε κάθε σου αναπνοή.

Οι δυσκολίες και η «επανάσταση»

Η καθημερινότητα της 46χρονης γυναίκας έχει όμως και τις έντονες δυσκολίες της, που συνδέονται με το ότι στο νησί το χειμώνα κυρίως, λόγω του καιρού και των απαγορευτικών δεν υπάρχει καθημερινή ακτοπλοϊκή σύνδεση.

«Ενώ δεν μας προβληματίζει έντονα αν υπάρχουν κάποιες μέρες που θα μείνουμε χωρίς κάποια αγαθά, εντούτοις η αγωνία μας είναι μεγάλη εάν υπάρξει ανάγκη για φάρμακα που δεν θα έχει το ιατρείο μας, ή αν κάποιος χρειαστεί νοσοκομειακή φροντίδα» λέει η Έφη Γεωργακά που έχει χρειαστεί να αντιμετωπίσει την ανάγκη για μεταφορά παιδιού της σε νοσοκομείο στην Κρήτη, εν μέσω απαγορευτικού απόπλου και άλλων δυσκολιών.

«Μαθαίνεις να ζεις και να έχεις ψυχραιμία, να είσαι προνοητικός και να προσπαθείς να είσαι έτοιμος μπροστά σε κάθε δυσκολία» είπε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ η κ. Γεωργακά, που δήλωσε ευτυχής που τα βήματά της την οδήγησαν σε αυτό τον τόπο, στον οποίο κατάφερε να χτίσει μια νέα προσωπικότητα, να γίνει μια άλλη γυναίκα και να επιχειρήσει να γίνει η μάνα που πάντα ήθελε να είναι.

«Εργάζομαι σκληρά μέσα στο σπίτι, βοηθάω στα ζώα που έχουμε, στην ταβέρνα που διατηρούμε, δουλεύω στο εκδοτήριο των ακτοπλοϊκών εισιτηρίων και μου αρέσει να ασχολούμαι και με τα κοινά, μέσα από τον Πολιτιστικό Σύλλογο. Δεν λέω ότι είναι μια ξεκούραστη και ανέφελη ζωή και επειδή και τα σπίτια μας δεν έχουν περίσσιες πολυτέλειες, συχνά η κούραση είναι έντονη» λέει, προσθέτοντας ότι όσες φορές την έχουν επισκεφθεί μέλη της οικογένειας της ή και φίλοι της από την Αθήνα, ακόμη κι αν δεν μπορούν να καταλάβουν πώς αποφάσισε να αλλάξει τη ζωή της, στο τέλος καταφέρνουν να συνειδητοποιήσουν, ότι εκεί η ίδια βρήκε την προσωπική της ευτυχία.

Γυναίκα, μητέρα, σύντροφος, εργαζόμενη, η Έφη Γεωργακά ξέρει καλά ότι η επιλογή της ζωής της ήταν αυτός ο τόπος, που σε κάποιους μπορεί να μοιάζει με απομόνωση ειδικά το χειμώνα, για την ίδια όμως είναι ο δικός της τόπος, ο τόπος που έκανε πράξη τη μεγαλύτερη για εκείνη, επανάσταση. «Η μεγαλύτερη επανάσταση που θα μπορούσε να γίνει σήμερα, είναι να μπορέσει ο κάθε ένας από εμάς να αλλάξει τον τρόπο ζωής του. Να φύγει πέρα από κάθε τι περιττό και να γυρίσει κοντά στη φύση. Ο άνθρωπος σήμερα έχει μεγάλη έλλειψη επαφής με τη φύση και αυτό τους αρρωσταίνει όλους» είπε η Έφη Γεωργακά, η οποία και φέτος ανήμερα της Παγκόσμιας Ημέρας της Γυναίκας , έκανε τον απολογισμό της και έγραψε στο ημερολόγιό της ότι «σε αυτό τον τόπο, μια ηλιόλουστη μέρα μπορεί να ζεστάνει και να φωτίσει, την όποια ψυχρή και σκοτεινή σκέψη, κάθε γυναίκας που τολμάει να πιστεύει στον εαυτό της και να ζει με θάρρος».