Ένα ντοκιμαντέρ φιλίας και αλληλεγγύης

"Επούλωση μιας τραυματισμένης παιδικής ηλικίας: Τήνος 30 χρόνια μετά", είναι ο τίτλος της ταινίας που προβλήθηκε στο γειτονικό νησί, με αφορμή τη συμπλήρωση 30 χρόνων από την παραμονή 90 παιδιών και πέντε δασκάλων Βοσνία-Ερζεγοβίνη, το 1994.

Στο ντοκιμαντέρ συμμετέχουν 26 από τα 90 άτομα που εκείνη τη χρονιά έζησαν τη φιλοξενία του νησιού, δηλώνοντας την ευγνωμοσύνη τους προς τον ελληνικό λαό και τους κατοίκους της Τήνου για την ανιδιοτελή υποστήριξη και το καταφύγιο που του προσέφεραν.

Η εκδήλωση, που πραγματοποιήθηκε σε έντονη συγκινησιακή φόρτιση, πραγματοποιήθηκε στο Ίδρυμα Τηνιακού Πολιτισμού με την παρουσία του δημάρχου, Παναγιώτη Κροντηρά, της επάρχου, Αναστασίας Δεληγιάννη, αλλά και αντιπροσωπεία της Σερβικής Δημοκρατίας της Βοσνίας στην Ελλάδα.

Ισχυροί δεσμοί

Στα δύσκολα χρόνια του πολέμου και της καταστροφής το 1994 για τους κατοίκους της Βοσνίας, η Τήνος άνοιξε διάπλατα την αγκαλιά της προσφέροντας αγάπη και ζεστασιά, φιλοξενώντας 95 άτομα από εκείνη την περιοχή, στην πλειοψηφία τους παιδιά.

Μετά από 30 χρόνια εκείνα τα "παιδιά" επέστρεψαν αυτή τη αγάπη που δέχθηκαν μέσα από ένα ντοκιμαντέρ το οποίο προβλήθηκε προ ημερών στην Τήνο, παρουσία αντιπροσωπεία της Σερβικής Δημοκρατίας της Βοσνίας στην Ελλάδα, αλλά και φορέων του νησιού.

Συγκεκριμένα, στο ντοκιμαντέρ που γυρίστηκε με την ευκαιρία της 30ης επετείου από την παραμονή 90 παιδιών και πέντε δασκάλων από τη Βλασένιτσα, το Μπράτουντς, το Σκελάνι και τη Σρεμπρένιτσα στην Τήνο, συμμετείχαν 26 άτομα που φιλοξενήθηκαν στο νησί, δίνοντας ένα μήνυμα ευγνωμοσύνης προς τον Ελληνικό λαό και τους κατοίκους της Τήνου, για την ανιδιοτελή υποστήριξη και το καταφύγιο που προσέφεραν στα παιδιά από τη Βοσνία-Ερζεγοβίνη κατά τη διάρκεια του 1994.

Η ταινία με τον τίτλο "Επούλωση μιας τραυματισμένης παιδικής ηλικίας: Τήνος 30 χρόνια μετά", διάρκειας 62 λεπτών, με σκηνοθέτη τον Μλάντεν Κόιτς είναι μια συναισθηματική ιστορία φιλίας ανάμεσα στον ελληνικό και τον σερβικό λαό, διαποτισμένη με ενσυναίσθηση, αγάπη και αλληλεγγύη. Στο επίκεντρο αυτής της ιστορίας βρίσκεται η μοίρα των παιδιών από τη Βοσνία-Ερζεγοβίνη, των οποίων η παιδική ηλικία διακόπηκε βίαια με την έναρξη των πολεμικών συγκρούσεων. Τα παιδιά αυτά έχασαν τα σπίτια τους, μέλη της οικογένειάς τους, την ελευθερία τους και την ανεμελιά που μέχρι τότε απολάμβαναν.

Πρόκειται για μια πολεμική ιστορία που αφηγείται τις αναμνήσεις και τις προσωπικές εμπειρίες των παιδιών του δημοτικού σχολείου, τα οποία σήμερα είναι ενήλικες. Παρά τις φρικαλεότητες του πολέμου, την προσφυγιά και την απώλεια των αγαπημένων τους προσώπων, είχαν την τύχη να γνωρίσουν μια φωτεινότερη πλευρά της ζωής σε εκείνες τις δύσκολες εποχές, μακριά από τον πόλεμο, περιτριγυρισμένα από αγάπη, ασφάλεια και χαρά.

Μέσα από την ταινία βγαίνει η ειλικρινής ευγνωμοσύνη προς τον ελληνικό λαό για όλα όσα έκανε για τα παιδιά, καθώς και η υπενθύμιση ότι μια τέτοια σπουδαία πράξη φιλίας, αγάπης και αλληλεγγύης δεν πρέπει ποτέ να ξεχαστεί, μεταφέροντας παράλληλα το ξεκάθαρο μήνυμα ότι κάθε πόλεμος καταστρέφει τις ζωές όλων των ανθρώπων, αλλά πλήττει περισσότερο τους πιο ευάλωτους - τα παιδιά -, τα οποία πέρα από τις άλλες απώλειες, στερούνται την παιδική τους ηλικία.

Σύμφωνα με τον σκηνοθέτη του ντοκιμαντέρ, Μλάντεν Κόιτς, η ταινία περιλαμβάνει δηλώσεις, φωτογραφίες και αναμνήσεις ατόμων που έζησαν εκείνη την εμπειρία, συμπεριλαμβανομένου και του ίδιου. Θυμάται χαρακτηριστικά την παραμονή τους στην Ελλάδα, όπου, εκτός από τα μαθήματα γλώσσας, είχαν την ευκαιρία να συμμετάσχουν σε ποικίλες δραστηριότητες, τονίζοντας το συγκεκριμένο ντοκιμαντέρ είναι έκφραση ευγνωμοσύνης προς τον ελληνικό λαό, ο οποίος έδειξε πως η φιλία μεταξύ Σέρβων και Ελλήνων είναι βαθιά, ειλικρινής και παντοτινή.

"Οι περισσότεροι από τους φιλοξενούμενους τότε στην Τήνο ήταν παιδιά που είχαν χάσει έναν ή και τους δύο γονείς τους, πρόσφυγες του πολέμου, των οποίων η αθώα παιδική ηλικία διακόπηκε από τη βία και τα τραύματα του πολέμου", σημειώνει χαρακτηριστικά, εξηγώντας στη συνέχεια ότι

παρά τις δυσκολίες, χάρη στην αγάπη και τη φροντίδα των Ελλήνων, τα παιδιά βίωσαν κάποιες από τις χαμένες τους παιδικές στιγμές, προσθέτοντας ότι εδώ και χρόνια ήθελε να επιστρέψει στην Τήνο για να ξανασυναντήσει τους φίλους του και, με αυτή την ταινία, εκπληρώνει το όνειρό του.

Η παραγωγή της ταινίας υποστηρίχθηκε από την Αντιπροσωπεία της Σερβικής Δημοκρατίας στην Ελλάδα, το Υπουργείο Εργασίας και Προστασίας Βετεράνων και Αναπηρίας της Σερβικής Δημοκρατίας, την Οργάνωση των Οικογενειών των Φονευθέντων, Αιχμαλωτισθέντων και Αγνοουμένων Αμάχων της Σρεμπρένιτσα, τη Κρατική Οργάνωση των Οικογενειών των Αιχμαλωτισμένων και των νεκρών μαχητών και των αγνοουμένων πολιτών, από τους Δήμους Bratunac και Vlasenica καθώς και από εταιρείες.

Εκτός από την προβολή στην Τήνο, το ντοκιμαντέρ θα παρουσιαστεί και στο Bratunac, το Vlasenica, αλλά και σε άλλες περιοχές της Βοσνίας

"Δεν ξέχασαν την Τηνιακή φιλοξενία"

Για την προβολή του ντοκιμαντέρ, αλλά κυρίως για τη θεματολογία του, έκανε δηλώσεις και η έπαρχος Τήνου, Αναστασία Δεληγιάννη.

Όπως είπε, "πριν 30 χρόνια, σύσσωμη η τοπική κοινωνία της Τήνου ενώθηκε με στοργή και αγάπη και ανταπεξήλθε στο εγχείρημα της φιλοξενίας ενενήντα παιδιών με τις πέντε δασκάλες τους, που ήρθαν από την εμπόλεμη τότε Βοσνία και Ερζεγοβίνη, έχοντας χάσει τον ένα ή και τους δύο τους γονείς το καθένα και κατάφερε να εισπράξουν αγάπη και θαλπωρή και για ένα εξάμηνο να ξεχάσουν τη δίνη και τις κακουχίες του πόλεμου. Αυτά τα παιδιά, ενήλικες πλέον, επέστρεψαν στο νησί για να εκφράσουν την ευγνωμοσύνη τους στους ανθρώπους του νησιού που τους ευεργέτησαν", τόνισε, υπογραμμίζοντας ότι η εκδήλωση που έλαβε χώρα στο νησί, ήταν πραγματικά συγκινητική, δίνοντας παράλληλα τις ευχαριστίες της σε όλους όσους συμμετείχαν στο εγχείρημα.

"Ένα μεγάλο ευχαριστώ στα αδέρφια μας που δεν ξέχασαν ποτέ την Τηνιακή φιλοξενία", κατέληξε χαρακτηριστικά.