Αναγνώριση στην προσωπικότητα και το έργο του

Εκδήλωση - φόρο τιμής σε έναν άνθρωπο που διέγραψε μία πολύ σημαντική πορεία στην πολιτική, κοινωνική και επαγγελματική ιστορία της Σύρου, απέδωσαν το Σάββατο το βράδυ, φορείς, συνεργάτες, συγγενείς, φίλοι, συνεργάτες, αλλά και κάτοικοι του νησιού.

Ο λόγος για τον αείμνηστο Μιχάλη Γαβριήλ, ο οποίος έφυγε από τη ζωή το 2022, μετά από μία μακρά μάχη με τον καρκίνο.

Η ανοιχτή εκδήλωση πραγματοποιήθηκε από το Εργατοϋπαλληλικό Κέντρο Κυκλάδων, το οποίο προχώρησε σε ονοματοδοσία της αίθουσας συνελεύσεων του, σε αίθουσα "Μιχάλης Γαβριήλ", τιμώντας με αυτόν τον τρόπο την πολύχρονη και διαχρονική του προσφορά στην υπεράσπιση των δικαιωμάτων των εργαζομένων.

Με βαθιά συγκίνηση, η κόρη του τιμώμενου, Μέλπω Γαβριήλ, μίλησε για τις αρχές που πρέσβευε ο πατέρας της, αρχές στη δημοκρατία, την αγάπη, τον σεβασμό και την αλληλεγγύη.

Ήταν όλοι εκεί

Η παρουσία του Μιχάλη Γαβριήλ, δύο χρόνια μετά τον θάνατό του, παραμένει ζωντανή και άσβεστη στην κοινωνία της Σύρου και αυτό αποδείχθηκε με τον πιο περίτρανο τρόπο, καθώς στην εκδήλωση που διοργάνωσε το Εργατοϋπαλληλικό Κέντρο Κυκλάδων, ήταν όλοι εκεί, συγγενείς, φίλοι, συνεργάτες, φορείς, αυτοδιοικητικοί, αλλά και κάτοικοι του νησιού. Όλοι είχαν να καταθέσουν ένα "λιθαράκι" για την πολυσχιδής και δραστήρια προσωπικότητα του Μιχάλη, ο οποίος άφησε πίσω του μία σημαντική παρακαταθήκη, στην κοινωνική, πολιτιστική, αλλά και πολιτική ζωή του τόπου.

Για την προσφορά και το έργο του μίλησαν βαθιά συγκινημένοι ο αντιπεριφερειάρχης Κυκλάδων, Γιώργος Λεονταρίτης, ο δήμαρχος Σύρου - Ερμούπολης, Αλέξης Αθανασίου, ο πρώην δήμαρχος Ερμούπολης, Γιάννης Δεκαβάλλας, ο πρώην βουλευτής Κυκλάδων, Αντώνης Συρίγος, ο δημοτικός σύμβουλος, Παύλος Χρυσαφίδης, ο νομικός, Κώστας Δοκιμάκης, ο παιδικός φίλος του Μιχάλη Γαβριήλ, Δημήτρης Νικολιάς, ο γενικός διευθυντής των Εκπαιδευτηρίων Δελασάλ, Διονύσης Μεσσάρης, η νομικός, Δώρα Καρτάνου, καθώς και ο "οικοδεσπότης" και διοργανωτής της εκδήλωσης, πρόεδρος του Εργατοϋπαλληλικού Κέντρου Κυκλάδων, Μάρκος Βουτσίνος.

Κοινό σημείο αναφοράς όλων των ομιλητών, ήταν το άσβεστο πνεύμα του Μιχάλη, η προσφορά του στα κοινά του νησιού, στην οικογένειά του, αλλά πολύ περισσότερο η μεγάλη "αγκαλιά" προς όλους τους εργαζόμενους, τους οποίους υπερασπίστηκε με σθένος ακόμη και μέσα στις δικαστικές αίθουσες.

Μία προσωπικότητα, όπως δήλωσαν, που είχε ως χαρακτηριστικό τη μαχητικότητα στη ζωή, στην πολιτική, στον συνδικαλισμό, στη δικηγορία. "Βαθιά πολιτικοποιημένο άτομο, που είχε την πεποίθηση, ότι μπορούμε να αλλάξουμε τις ανισότητες της κοινωνίας", δήλωσαν, μεταξύ άλλων.

"Ακεραιότητα, πάθος, ακούραστη δύναμη"

Βαθιά συγκινημένη η κόρη του Μιχάλη Γαβριήλ, εκπαιδευτικός και διευθύντρια του Βαμβακάρειου Γυμνασίου, Μέλπω Γραβιήλ, στην τοποθέτησή της, ευχαρίστησε εκ μέρους της οικογένειας όλους τους παρευρισκομένους, αλλά περισσότερο το Εργατοϋπαλληλικό Κέντρο Κυκλάδων, για το φόρο τιμής στη μνήμη του πατέρα της.

"Ο Μιχάλης ήταν πράγματι όλα όσα ακούστηκαν. Ακεραιότητα, πάθος, ακούραστη δύναμη. Δύναμη μέχρι τέλους. Πάλεψε όρθιος, μέχρι τέλους. Για εμάς βέβαια, ήταν πάντα ένας τρυφερός σύντροφος και σύζυγος, ένας στοργικός πατέρας. Η Νικολέττα, η μητέρα μου, ήρεμη δύναμη μίας πορείας στη διάρκεια της οποίας, δόθηκαν πολλές μάχες. Εντός και εκτός δικαστικών αιθουσών. Είχαν κόστος. Αλλά είχε καλό σύμμαχο και συνοδοιπόρο, ήταν σε όλα και πάντα μαζί. Και όπως έλεγε ο ίδιος, όλοι οι άνθρωποι αγαπήθηκαν, αλλά δεν αγαπήθηκαν από την Τέτα", σημείωσε χαρακτηριστικά.

Όπως είπε σε άλλο σημείο της αναφοράς της, "για εμάς, την αδερφή μου και εμένα, ο Μιχάλης Γαβριήλ, όπως σας είπα, ήταν ένας στοργικός πατέρας. Με ένα δικό του, ιδιαίτερο τρόπο, αυστηρός. Πολλές φορές αυτό το έμφυτο αξιακό σύστημα που είχε, αυτή η ανάγκη του να μας δώσει την καλύτερη εκπαίδευση, με προτεραιότητα στην αυτονομία μας, στην οχύρωση μας, στα παιδικά μας μάτια αυτό δεν ήταν ξεκάθαρο, δεν καταλαβαίναμε τον λόγο. Ήταν εξωπραγματικό, γιατί όλα έπρεπε να είχαν και ένα υπόβαθρο από πίσω. Μεγαλώνοντας αυτό το καταλάβαμε. Καταλάβαμε γιατί μας προετοίμαζε. Ο λόγος ήταν, ότι δεν έπρεπε ποτέ να μένουμε θεατές στα πράγματα. Δεν έπρεπε να μένουμε θεατές στα πράγματα, όταν μπορούσαμε να παίξουμε έναν θετικό ρόλο στην εξέλιξή τους", υπογράμμισε, ευχόμενη κλείνοντας, η αίθουσα συνεδριάσεων του Εργατοϋπαλληλικού Κέντρου Κυκλάδων, που πλέον έχει το όνομα του πατέρας της, να είναι ένας χώρος που οι άνθρωποι θα συναντιούνται, θα κουβεντιάζουν και θα συνεδριάζουν με τις αρχές που ο ίδιος πρέσβευε. Δηλαδή, με αγάπη, σεβασμό, αλληλεγγύη, με δημοκρατικές αρχές και με ελευθερία άποψης, γνώμης και σκέψης.

Ποιος ήταν ο Μιχάλης Γαβριήλ

Ο Μιχάλης Γαβριήλ ήταν μια ξεχωριστή προσωπικότητα, του οποίου η ζωή χαρακτηρίστηκε από πολυδιάστατη δράση, κοινωνική ευαισθησία και βαθιά αφοσίωση στις ιδέες του.

Άσκησε στη Σύρο τη μάχιμη δικηγορία, παντρεύτηκε την αγαπημένη του Νικολέττα και πέρασαν μαζί 50 χρόνια, μεγαλώνοντας τις κόρες τους, Μέλπω και Ευαγγελία.

Στα νεανικά του χρόνια ασχολήθηκε με τον αθλητισμό, όπου και αναδείχθηκε πρωταθλητής Ελλάδος στην κολύμβηση.

Στη συνέχεια φοίτησε με υποτροφία στην Ανώτατη Σχολή Οικονομικών και Εμπορικών Επιστημών Αθηνών. Κατά τη διάρκεια των φοιτητικών του χρόνων έλαβε ενεργά μέρος στο προοδευτικό φοιτητικό λαϊκό δημοκρατικό κίνημα. Κατά τη διάρκεια της δικτατορίας, εργάστηκε στον τότε φιλοδημοκρατικό τύπο.

Μετά την ολοκλήρωση των σπουδών του, εργάστηκε ως προϊστάμενος - οικονομολόγος στο ναυπηγείο του Νεωρίου. Μετά τη διακοπή συνεργασίας με τα ναυπηγεία της Σύρου, επιστρέφει στην Αθήνα και ολοκληρώνει τις σπουδές του στη Νομική, στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Η έντονη κοινωνική και πολιτική του δράση, συνεχίστηκε καθ' όλη τη διάρκεια της ζωής του, καθώς μετά την υποψηφιότητά του για βουλευτής του ΚΚΕ το 1977, διετέλεσε πρώτος πρόεδρος της Πολιτικής Επιτροπής του Συνασπισμού της Αριστεράς στη Σύρο και δύο φορές δημοτικός σύμβουλος στον Δήμο Ερμούπολης. Παράλληλα, υπήρξε ένας από τους ιδρυτές του Πνευματικού Κέντρου Ερμούπολης.

Μάχιμος δικηγόρος παρ' Αρείω Πάγω, διετέλεσε τέσσερις θητείες εκλεγμένο μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του Δικηγορικού Συλλόγου Σύρου.

Ακόμα και μετά τη αποχώρησή του από την ενεργή δικηγορία το 2014, η δημιουργικότητά του εκφράστηκε μέσα από τη συγγραφή δοκιμίων και ποιημάτων. Η πένα του άλλαξε σημαντικά και ίσως για πρώτη φορά χαρακτηρίστηκε πιο τρυφερή και λιγότερο αιχμηρή, μετά τη γέννηση της εγγονής του, Μυρτώς, το 2015.

Ο Μιχάλης Γαβριήλ, έφυγε από τη ζωή το 2022, μετά από μία μακρά μάχη με τον καρκίνο.

Μαχητής, όρθιος και πιστός στις ιδέες του, μέχρι τέλους.