"Εγώ είμαι η Ζωή και η Ανάσταση"

Τη σημασία της πίστης, ως «όπλο», ενάντια στον πόνο της απώλειας ενός θανάτου, αναλύει σήμερα η υπεύθυνη του κύκλου μελέτης της Αγίας Γραφής, κ. Αλεξάνδρα Φετουρή, με αφορμή την Ευαγγελική Περικοπή της Κυριακής, η οποία μιλά για το θαύμα του Ιησού στην πόλη Ναΐν, όπου ανέστησε ένα μικρό κορίτσι, μπροστά στα μάτια των ακολούθων του, αλλά και της νεκρώσιμης πομπής που το ακολουθούσε στην τελευταία του κατοικία.

«Σε αυτή την πόλη έμπαινε ο Ιησούς συνοδεία των μαθητών του και με πλήθος κόσμου, που πάντα τον παρακολουθούσε κατά τις μετακινήσεις του, για να μη χάνει το Λόγο του Θεού. Μπαίνοντας, όμως, σε αυτή την πόλη, αντιμετωπίζει έναν όχλο. Μία πομπή τόσο μεγάλη, όλη σχεδόν η πόλη, που συνόδευε στην τελευταία του κατοικία ένα νεαρό παιδί, μίας χήρας γυναίκας που εσπάραζε από τον πόνο. Και είναι τρομερός ο θάνατος και προπαντός όταν μία μάνα καλείται να ενταφιάσει το παιδί της και αυτό να είναι και μονάκριβο. Βλέπουμε, λοιπόν, σε αυτή την πόλη, να συναντιούνται δύο συνοδείες. Η μία έχει επικεφαλής τον Ιησού Χριστό, που είναι η ζωή και η άλλη να έχει κεντρικό στοιχείο τον θάνατο. Στη συνάντηση αυτή, γίνεται μία δυναμική αναμέτρηση και αρχίζει μία δραματική πάλη μεταξύ ζωής και θανάτου».

«Εκείνη τη στιγμή του σπαραγμού και της οδύνης, ακούγεται η φωνή του Χριστού. Αυτή η φωνή, ήταν τόσο δυνατή, που και ο όχλος που ακολουθούσε το νεκρό αλλά και αυτός που ακολουθούσε το Χριστό, την άκουσαν. Κοκκάλωσαν. Ήταν αυτή η φωνή σαν διαταγή. Σαν προσταγή. “Γυναίκα, μην κλαις. Εγώ είμαι η Ζωή και η Ανάσταση”. Και γυρίζει προς το νεκρό και του λέει “Εγέρθητι”. Και η νεκρή κόρη αναστήθηκε. Και ο κόσμος αποσβολωμένος θαύμαζε και φώναζε “ο Θεός επισκέφτηκε το λαό του”».

Γιατί, όμως και σήμερα ο Θεός δεν πραγματοποιεί αντίστοιχα θαύματα; Γιατί αυτή η παρέμβασή του ενάντια στο θάνατο, «σταμάτησε» την εποχή που περπατούσε στη Γη; Όπως εξηγεί η κ. Φετουρή, «εφόσον είμαστε Χριστιανοί, πρέπει να πιστεύουμε, ότι οι κεκοιμημένοι αδελφοί μας που έφυγαν, ζουν στη Βασιλεία των Ουρανών και θα αναστηθούν, όταν γίνει η κοινή ανάσταση για όλους τους ανθρώπους. Αυτό πρέπει να έχει για εμάς τη μεγαλύτερη σημασία, για να μπορούμε να καταλάβουμε και την ανάσταση, και την αιώνια ζωή», τονίζοντας, πως ο Ιησούς έδειξε στους ανθρώπους τη δύναμη της Ζωής ενάντια στο θάνατο και τώρα μένει για μας η πίστη και η υπομονή, μέχρι να έρθει η ώρα της κοινής Ανάστασης για όλους μας.