Φοβισμένοι ή αναθαρρημένοι;

Για την ευαγγελική περικοπή, από τον Αποκαλυπτικό λόγο του Ιωάννη, μιλά σήμερα ο π. Γιάννης Μαραγκός, επιχειρώντας να αναλύσει, αν θα έπρεπε ακούγοντας για το “τέλος του κόσμου”, οι πιστοί να αισθάνονται φόβο, ή χαρά.

«Σε εποχές κρίσεων και κοινωνικών ανακατατάξεων, όπως η δική μας, όπου όλα φαίνονται συγκεχυμένα, απρόβλεπτα, χωρίς νόημα, το παλιό να καταρρέει και το νέο να είναι απελπιστικά μακριά και ομιχλώδες, σε τέτοιες περιόδους, ο άνθρωπος καταλαμβάνεται από σύγχυση, φόβο, ανασφάλεια και μία αγωνιώδη και σχεδόν τυφλή αναζήτηση κάποιας διεξόδου. Αυτή η διέξοδος, πολλές φορές, όταν νομίζει ότι την βρήκε, του ανοίγει μία πόρτα σε μια άλλη, χαώδη κατάσταση. Ο άνθρωπος ζητά κάτι να πιαστεί. Κάπου, που θα δώσει προοπτική και νόημα σε αυτό που ζει. Όχι απλά για να επιβιώσει, αλλά για να ζήσει, με ποιότητα», τονίζει ο π. Γιάννης.

Έπειτα από την ανάγνωση του τρομερού αυτού ευαγγελικού αποσπάσματος, ο π. Γιάννης εξηγεί, πως αν και φαντάζει οδυνηρό, κάποια στιγμή να χρειαστεί, να αφήσουμε πίσω μας έναν κόσμο, ένα «δώρο Θεού» το οποίο αγαπήσαμε, «αυτός ο κόσμος δεν θα χαθεί. Δεν θα καταστραφεί. Θα μεταμορφωθεί. Θυμάστε τη Μεταμόρφωση του Ιησού πάνω στο όρος; Μία τέτοια μεταμόρφωση δεν θα πρέπει να είναι αιτία λύπης, αλλά χαράς και αγαλλίασης. Γιατί αυτός ο καινούριος κόσμος που αναμένουμε και σιγά-σιγά παρουσιάζεται, είναι και αυτός καρπός της περισσής αγάπης του Θεού για εμάς. Και αν τον πρώτο κόσμο τον δημιούργησε χωρίς εμάς, τον νέο κόσμο της Βασιλείας του, τον δημιουργεί μαζί με εμάς. Θέλει τη συνεργασία μας. Θέλει την ελεύθερη συμμετοχή μας. Θέλει την αναπροσαρμογή, τη μετάνοια της ζωής μας»