«Δεκανίκι» ζωής για τους συνανθρώπους μας

Μήνυμα αγάπης και προσφοράς προς όλους εκείνους που σ’ ένα γλυκό χαμόγελο, ένα ζεστό χάδι και μια τρυφερή κουβέντα, βρίσκουν το «δεκανίκι» που χρειάζονται για να κρατηθούν στη ζωή, έστειλαν και φέτος ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Σύρου κ. Δωρόθεος Β’ και ο Καθολικός Επίσκοπος Σύρου Σεβ. π. Πέτρος Στεφάνου.

Στο πλαίσιο του καθιερωμένου οδοιπορικού αγάπης στα ευαγή ιδρύματα του νησιού, οι Επίσκοποι των δύο εκκλησιών επισκέφτηκαν χθες τον οίκο ευγηρίας της Καθολικής Εκκλησίας των Αδελφών του Ελέους, το Γενικό Νοσοκομείο Σύρου, το Γηροκομείο του Αγίου Παντελεήμονα και τέλος, το φιλανθρωπικό κατάστημα της Ι. Μητρόπολης Σύρου, του Αγίου Ιωάννη στα Τάλαντα.

Εισπράττοντας την καλοσύνη, την ευγένεια και τα αγαθά αισθήματα των ανθρώπων της τρίτης ηλικίας, αλλά και των ασθενών συνανθρώπων μας, που βρίσκονται τις γιορτινές αυτές ημέρες μακριά από την εστία τους, οι δύο Επίσκοποι άντλησαν δύναμη και κουράγιο για να συνεχίσουν το ποιμαντικό έργο τους. Επιπλέον, συνεχάρησαν τους ιθύνοντες και εργαζομένους των ιδρυμάτων για την πολύτιμη κοινωνική προσφορά τους και μοίρασαν γλυκίσματα και γούρια στους τροφίμους, ευχόμενοι σε όλους «καλή και ευλογημένη χρονιά».

Χαμόγελα που σκορπούν δύναμη και ελπίδα

«Η ετήσια αυτή περιοδεία στους οίκους ευγηρίας και το νοσοκομείο αποτελεί για εμάς μια ευκαιρία, όχι μόνο να δώσουμε, αλλά και να λάβουμε χαρά» τόνισε σε δηλώσεις του προς τα έντυπα και ηλεκτρονικά μέσα ο Σεβ. π. Πέτρος Στεφάνου, προσθέτοντας: «η συνάντησή μου με αυτούς τους ανθρώπους που έχουν αγωνιστεί και βρίσκονται σήμερα στη δύση τους μου δίνει κάθε χρόνο δύναμη και χαρά για να συνεχίσω το έργο μου. Έτσι και φέτος, ενδυναμώθηκα δίνοντας, αλλά και λαμβάνοντας από τους ίδιους, πολλές ευχές».

Με τη σειρά του, ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Σύρου Κ. Δωρόθεος Β’ σημείωσε ότι η συνάντηση με ανθρώπους που βρίσκονται στο γέρμα της ζωής, ρυτιδωμένοι και κουρασμένοι από τα προβλήματα υγείας και το γήρας, κουβαλώντας στις σιταποθήκες της καρδιάς τους τις αναμνήσεις όλων αυτών των χρόνων που πέρασαν, αποτελεί ένα μεγάλο μάθημα ζωής, υπομονής και ευγνωμοσύνης για όσα μας έχει χαρίσει ο Θεός απλόχερα.

«Όπως κάθε χρόνο, έτσι και φέτος είδαμε πρόσωπα ρυτιδωμένα που αναζητούν ελπίδα, πρόσωπα χαρούμενα δίπλα σε νεογέννητα παιδάκια, που τους ευχόμαστε να ζήσουν χρόνους πολλούς και υγιεινούς, αλλά και όλους εκείνους τους συμπολίτες μας που μοχθούν και κοπιάζουν για αυτό το έργο, που είναι έργο αγάπης και προσφοράς στον συνάνθρωπο» ανέφερε χαρακτηριστικά.

Ιεραποστολικός και θυσιαστικός ζήλος

Όπως τόνισε, «τόσο στα τρία ιδρύματα προστασίας του γήρατος, όσο και στο Νοσοκομείο του νησιού μας γίναμε δεκτοί με εκδηλώσεις σεβασμού και τιμής από τους διευθυντές και υπευθύνους τους οποίους και συγχαίρουμε γιατί με ιεραποστολικό και θυσιαστικό ζήλο φροντίζουν τους συντοπίτες μας και επιτελούν αυτή τη διακονία αγάπης». Πρόσθεσε μάλιστα πως στα πρόσωπα αυτών των ανθρώπων, ο καθένας από μας μπορεί να διαπιστώσει την πορεία της ζωής του. «Επειδή ο χρόνος κυλάει γρήγορα, νομίζω ότι η ζωή μας πρέπει να είναι γεμάτη από έργα αγάπης, μακροθυμίας και συμπάθειας γιατί στο τέλος αυτό που αποκομίζουμε από την πορεία της ζωής είναι ακριβώς ο καρπός της αγάπης και της συμπόρευσης με τον συνάνθρωπο και στις χαρές και στις λύπες και στις ιδιοτροπίες του και στις στιγμές εκείνες όπου ο ένας μπορούσε να ακουμπήσει επάνω στον άλλον. Εάν ρωτούσαμε όλους αυτούς τους ανθρώπους, θα μας διηγούταν ο καθένας μια ολόκληρη ιστορία για τη ζωή του κι όμως τώρα βρίσκονται στη δύση» σημείωσε ο Μητροπολίτης Σύρου.

Θεάρεστο κοινωνικό έργο

Καταλήγοντας, ευχήθηκε στους υπευθύνους των ιδρυμάτων να έχουν υγεία και δύναμη, διαβεβαιώνοντας πως οι Επίσκοποι προσεύχονται καθημερινά υπέρ των ασθενών και του γήρατος, υπέρ των νέων και των εργαζομένων και όλων εκείνων που στη μικρή μας κοινωνία, προσφέρουν τόσο σημαντικό έργο.

Εξέφρασε, τέλος, την επιθυμία του, να παραμείνει στο διηνεκές η κοινή συνοδοιπορία των δύο Εκκλησιών, που καθιερώθηκε πριν από χρόνια με την αγαστή συνεργασία του πρώην Καθολικού Επισκόπου Σεβ. π. Φραγκίσκου Παπαμανώλη, ως μία ένδειξη κοινωνίας αγάπης προσώπων μεταξύ των Επισκόπων και των πιστών.