«Συμπόνοια: Η αποκατάσταση της χαμένης αξιοπρέπειας»

Η μοναδικού μεγαλείου παραβολή του «ασώτου υιού» παρουσιάζεται στην ευαγγελική περικοπή της 4ης Κυριακής της Τεσσαρακοστής, φανερώνοντας την απέραντη αγάπη του σπλαχνικού πατέρα – Θεού προς όλους.

«Πολλές φορές χρειάζεται να χάσουμε κάτι για να το εκτιμήσουμε» υπογραμμίζει ο π. Γιάννης Μαραγκός μέσα από τη διαδικτυακή παρουσία του.

Η σημερινή παραβολή αναφέρεται στο νεαρό γιο μιας οικογένειας, που αφήνει την ηρεμία και την ειρήνη του πατρικού σπιτιού και οικογενείας για να ανοίξει τους δικούς του ορίζοντες και να ταξιδέψει σε ξένους χώρους γιατί πιστεύει ότι εκεί θα έχει μια ολοκληρωμένη δική του ζωή, κάτι που στο σπίτι του δεν μπορεί να το πετύχει γιατί το περιβάλλον του τον περιορίζει.

Όταν περάσει ο πρώτος ενθουσιασμός, καταναλωθούν τα αγαθά που είχε και ξεθυμάνει το μεθύσι της αποκτημένης ελευθερίας, αργά ή γρήγορα οι καθημερινές ανικανοποίητες ανάγκες κάνουν να φανεί τι είναι αυτό ακριβώς έξω απ’ το σπίτι και οι ευκαιρίες που του δίνονται, που τόσο υπόσχονται και στο τέλος αποκαλύπτονται κούφιες.

Η διαπίστωση αυτή μπορεί να οδηγήσει πρώτα και έπειτα από μια επώδυνη συνειδητοποίηση προς την απελπισία ή να είναι μια ευκαιρία ώστε με ταπεινότητα να βρει κάποιος τον εαυτό του, να μαζέψει τα κομμάτια της ύπαρξής της, να αρχίσει την αποκατάσταση και την ανασυγκρότηση της ζωής του και στη συνέχεια να προοδεύσει όπως συνέβη και στο νεαρό της περικοπής από το ευαγγέλιο κατά Λουκά.