“Να μη λησμονούμε να φροντίζουμε το πνεύμα μας”

Την “εκλεκτότερη τροφή για πνεύμα των ανθρώπων”, δηλαδή τον Λόγο του Θεού επισημαίνει ως τη βασική οδό για την πνευματική φροντίδα, η υπεύθυνη των κύκλων μελέτης της Αγίας Γραφής, Αλεξάνδρα Φετουρή στη σημερινή διαδικτυακή παρέμβασή της.

Στο πλαίσιο των καθιερωμένων εβδομαδιαίων εκπομπών της Ιεράς Μητρόπολης Σύρου με θέμα τα Μηνύματα Πίστεως, η ίδια σήμερα προλογίζει την ουσία της ένωσης του πνεύματος και του σώματος σύμφωνα με τη διδασκαλία της Εκκλησίας, ενώ μιλά με φόντο την ευαγγελική περικοπή αυτής της Κυριακής που ο απόστολος Λουκάς εξιστορεί δύο ιστορικά θαύματα του Χριστού, την θεραπεία μίας άρρωστης γυναίκας και την ανάσταση της κόρης του Ιαρείου.

Απευθυνόμενη προς τη διαδικτυακή πνευματική συντροφιά της, σημειώνει τα ακόλουθα, μεταξύ άλλων: “Ο Λόγος του Θεού είναι κ εκλεκτότερη τροφή για το πνεύμα μας. Βέβαια τώρα στην εποχή μας, η πλευρά αυτή της εσωτερικότητάς μας, δηλαδή του πνεύματός μας και της ψυχής μας έχει περιπέσει σε μία βαθιά λησμονιά. Έτσι, μπορεί να μην νιώθουμε τη λειτουργικότητα του πνεύματος που υπάρχει μέσα μας, αλλά ούτε και την αποστολή του πνεύματός μας. Γι αυτόν τον λόγο λοιπόν έχουμε την ψευδαίσθηση όλοι ότι είμαστε μόνο σάρκα και γι αυτό λατρεύουμε τη σάρκα μας. Αν είμαστε όμως ειλικρινείς και ρίξουμε μία ματιά στη δυτική ανθρωπότητα, τότε θα καταλάβουμε την πλάνη μας. Εξαιτίας αυτής της λησμονιάς του πνεύματος δημιουργήθηκε μία πρωτόγονη ευμάρεια, υλική, μία σαρκολατρεία. Αυτή η ευμάρεια όπως λένε οι ειδικοί είναι πρωτοφανής μέσα στην ιστορία. Δεν έχει ξαναγίνει τέτοιο πράγμα, τέτοια αγάπη και λατρεία προς τη σάρκα μόνο. Κι έκανε κι ένα άλλο κακό πολύ πιο μεγαλύτερο ακόμη. Αυτή η λησμονιά του πνεύματος, δημιούργησε μία ψυχική φτώχεια. Κι αυτή η φτώχεια είναι πρωτόγνωρη στην ιστορία. Μέσα στην ιστορία δεν υπάρχει σε τόσο μεγάλο βαθμό πνευματική φτώχεια. Κι εδώ ακριβώς έρχεται ο λόγος του Θεού που τον είπε και ταιριάζει τόσο καλά. (...) Ποιό το όφελος αν κάποιος κερδίσει τον κόσμο όλο και ζημιωθεί στην ψυχή; Οι άθεοι, οι υλιστές αγαπούν τον κόσμο, αλλά δεν ξέρουν ή δεν θέλουν να καταλάβουν ότι με αυτή την αγάπη τους για τον κόσμο, κάποιος χάνει την ψυχή του και δεν κερδίζει τον κόσμο”.