Σταθερή πίστη, ανιδιοτελής αγάπη

Στην καθιέρωση του ναού της Ιερουσαλήμ από τον Βασιλιά Σολομώντα, αναφέρεται το πρώτο ανάγνωσμα που είναι παρμένο από το πρώτο βιβλίο των βασιλειών.

Όπως σημειώνει ο π. Ιωάννης Μαραγκός, ο Βασιλιάς παρουσιάζει το  ναό ως σύμβολο της ενότητας του έθνους που δημιουργήθηκε με βάση την πίστη στον έναν Θεό, έτσι όπως τη θεμελίωσε ο Μωυσής και εύχεται αυτός ο ναός να γίνει σύμβολο της ενότητας των εθνών όλου του κόσμου, γιατί όπως επισημαίνει «ο ναός είναι οίκος Θεού, ο οποίος είναι δημιουργός των πάντων».

Στο κείμενο του ευαγγελίου, ο Ιησούς εγκωμιάζει την πίστη που ένας Ρωμαίος Αξιωματικός- ένας Εθνικός που για τον νόμο των Ιουδαίων ήταν δύο φορές «κακός», επειδή ήταν κατακτητής και επειδή πίστευε σε κάποιον άλλο Θεό- έδειξε σε εκείνον και την ανιδιοτελή αγάπη του για έναν υπηρέτη άρρωστο.

Στο κείμενο του Ευαγγελίου   ο Ιησούς  εγκωμιάζει την πίστη και την ανιδιοτελή αγάπη για τον υπηρέτη του,  ενός Ρωμαίου αξιωματικού, ενός εθνικού με τον οποίο  ο Νόμος απαγόρευε ακόμη και την συναναστροφή. Η στάση  αυτή  του Ιησού, που αναγνωρίζει, εκτιμά και επιβραβεύει την πίστη και την ανιδιοτελή αγάπη ενός εθνικού, θα λέγαμε ότι  είναι η αρχή της εκπλήρωσης της ευχής του Σολομώντα.  Και με ένα απροσμενο τρόπο περιγράφει στην πράξη την διδασκαλία της προηγούμενης Κυριακής να είναι σπλαχνικοί όπως ο Πατέρας είναι σπλαχνικός. Η ευσπλαχνία δεν είναι μόνο στη συγγνώμη αλλά και στην αναγνώριση του καλού όπου και αν αυτό γίνεται,

Από το κατά   Λουκά Άγιο Ευαγγέλιο (7,1-10)

«Εκείνο τον καιρό όταν  τελείωσε ο Ιησούς να απευθύνει αυτά τα λόγια στο λαό που τον άκουγε, μπήκε στην Καπερναούμ. Ο δούλος ενός εκατοντάρχου, στον οποίο ήταν πολύτιμος, ήταν άρρωστος και ετοιμοθάνατος. Όταν άκουσε σχετικά με τον Ιησού, έστειλε σ'αυτόν πρεσβυτέρους των Ιουδαίων, παρακαλώντας τον να έλθει και να σώσει το δούλο του. Εκείνοι πήγαν στον Ιησού και τον πα ρακαλούσαν θερμά, λέγοντας: "Αξίζει να του κάμεις αυτή τη χάρη, διότι αγαπά το έθνος μας και αυτός έκτισε τη συναγωγή μας". Κι ο Ιησούς πήγαινε μαζί τους. Όταν, όμως, δεν απείχε πολύ από το σπίτι ο εκατόνταρχος έστειλε κάποιους φίλους του για να του πουν: "Κύριε, μην ενοχλείσαι, γιατί δεν είμαι άξιος να μπεις κάτω από τη στέγη μου. Για το λόγο αυτό, δε θεώρησα άξιο τον εαυτό μου να έλθω ο ίδιος να σε βρω. Αλλά πες ένα λόγο και ο δούλος μου θα γιατρευτεί. Διότι κι εγώ είμαι άνθρωπος κάτω από εξουσία και έχω στρατιώτες στην εξουσία μου και λέω στον ένα: πήγαινε, και πηγαίνει. Και στον άλλο λέω: έλα, και έρχεται. Και στο δούλο μου λέω: κάμε αυτό, και το κάνει". 'Οταν ο Ιησούς τα άκουσε όλα αυτά, θαύμασε αυτό τον άνθρωπο και γυρίζοντας προς τον κόσμο που τον ακολουθούσε, είπε: "Σας λέω πως ούτε στον Ισραήλ δεν βρήκα τόση πίστη". Κι όταν οι απεσταλμένοι επέστρεψαν στο σπίτι, βρήκαν το δούλο να είναι καλά».