Η αμαρτία της αδιαφορίας

Στη σημερινή παραβολή, που αναλύει ο π. Γιάννης Μαραγκός, ο Ιησούς διηγείται την παραβολή του Πλούσιου και του φτωχού Λάζαρου.

Στην παραβολή του Ιησού, ενώ ο πλούσιος απολάμβανε αγαθά, γλεντούσε και έτρωγε πλουσιοπάροχα, ο Λάζαρος ζούσε έξω από την όρτα του πλουσίου, υπέφερε από αρρώστεια και τρεφόταν με όσα έπεφταν από το τραπέζι του. Όταν πέθαναν, ο Λάζαρος βρέθηκε στην αγκαλιά του Αβραάμ, ενώ ο πλούσιος στον Άδη.

Υποφέροντας στις φλόγες, ο πλούσιος φώναξε προς τον Αβραάμ και του ζήτησε να στείλει το Λάζαρο να βρέξει το δάχτυλό του σε λίγο νερό και να του πάει έστω και αυτή τη μία σταγόνα, ωστόσο ο Αβραάμ του αποκρίθηκε, πως υπάρχει χάσμα τεράστιο ανάμεσα στους δύο κόσμους και πως δεν μπορεί να πάει ο Λάζαρος. Παράλληλα, του θύμισε, πως εκείνος στη ζωή του απόλαυσε όλα τα υλικά αγαθά, ενώ ο Λάζαρος υπέφερε και ήρθε η ώρα να απολαύσει κι εκείνος.

Τότε ο πλούσιος, ζήτησε από τον Αβραάμ, να στείλει τον Λάζαρο να προειδοποιήσει για τις συνέπειες αυτού του είδους της ζωής που έκανε όσο ζούσε, τα πέντε αδέρφια του, με τον Αβραάμ να απαντά, πως θα έπρεπε να το γνωρίζουν μέσω του Μωυσή και των προφητών. Τότε ο πλούσιος είπε, πως αν έβλεπαν έναν νεκρό να ανασταίνεται, τότε θα πίστευαν και ο Αβραάμ απάντησε, πως αν δεν πιστεύουν στο Μωυσή και τους προφήτες, τότε ούτε κα κάποιον που έχει αναστηθεί θα πιστέψουν.

Όπως σημειώνει ο π. Γιάννης, «η αιωνιότητα, η κόλαση και ο παράεισος, δεν διαμορφώνονται λίγο πριν το "αμήν". Αρχίζουν, χτίζονται και ωριμάζουν στο "εδώ και τώρα". Ο πλούσιος δεν κατηγορείται για τα πλούτη και για το πώς τα απέκτησε αλλά γιατί αγνόησε το φτωχό που είχε την ανάγκη του και μάλιστα δεν ήξερε ούτε καν ότι ήταν στην πόρτα του και δε φρόντισε να τον ελαφρύνει».