Εγκύκλιος Πάσχα Μητροπολίτη Σύρου

Εὐλογημένοι νησιῶτες, θεματοφύλακες τῶν παραδόσεων

τό ἐφετινό Πάσχα, τό Πάσχα τοῦ 2020 μ.Χ. λόγω τῆς ἔξαρσης τῆς πανδημίας, θυμίζει ἔντονα τό πρῶτο Πάσχα, τοῦ 33 μ.Χ.

Ὅπως καί τότε, ἔτσι καί σήμερα, ὁ Χριστός μόνος Του προσευχήθηκε στή Γεθσημανή, μόνος Του ὁδηγήθηκε ἐνώπιον τοῦ Πιλάτου, μόνος Του ὑπέστη ἐμπτύσματα, κολαφισμούς καί ραπίσματα, μόνος Του πορεύθηκε πρός τό Γολγαθά, μόνος Του ἀνέβηκε στό Σταυρό, μόνος Του ἐτάφη, ἀπό δυό κρυφούς Του μαθητές, καί ἀνεστήθη, κεκλεισμένων τῶν θυρῶν, χωρίς τίποτα νά ἀντιληφθεῖ ἡ κουστωδία, ἐνῶ οἱ Μαθητές Του ἐθεώρουν μακρόθεν τά γενόμενα, ὁ δέ κορυφαῖος Μαθητής «Τόν ἠρνήσατο τρίς»!

«Τῶν θυρῶν κεκλεισμένων», λειτούργησαν τή Μεγάλη Ἐνδομάδα καί θά λειτουργήσουν τό βράδυ τῆς Ἀνάστασης οἱ Ναοί μας, ὄχι τόσο γιά «τόν φόβο τῶν Ἰουδαίων», ἀλλά γιά νά μή γίνουμε ἐμεῖς αἴτιοι -ἄθελά μας, φυσικά- τῆς πιθανόν μετάδοσης τοῦ ἐπικίνδυνου ἰοῦ, θέτοντας σέ κίνδυνο τή ζωή τῶν ἐκκλησιαζομένων, ἐξαιτίας τοῦ συνωστισμοῦ πού ἀναμένεται κατά τήν τέλεση τῶν ἱερῶν Ἀκολουθιῶν.

Ἡ στέρηση τῆς φυσικῆς παρουσίας σας ἀπό τούς Ναούς μας, ἀγαπητά μου παιδιά, προκαλεῖ θλίψη, σέ ὅλους τους κληρικούς καί πρωτίστως στόν Ἐπίσκοπό σας, διότι στερούμεθα τά φωτεινά σας πρόσωπα, τά χαμόγελά σας, τίς πασχάλιες εὐχές σας καί τή συμμετοχή σας στίς μοναδικές ἱερές μας τελετές καί τίς εὐχαριστιακές μας συνάξεις.

Ἀλλά, μάτην φυλάττεις τόν τάφον, κουστωδία· Οὐ γάρ καθέξει τύμβος αὐτοζωΐαν.

Μάταια καί ἄσκοπα φρουρεῖς τόν τάφο, κουστωδία· διότι δέν εἶναι δυνατόν νά κρατήσει ὁ τάφος Αὐτόν, πού εἶναι ἡ ἰδία ἡ ζωή!

Μέσα στό σκότος τοῦ Σαββάτου, στό σκότος ὅσων μας φοβίζουν καί μᾶς ἀπειλοῦν, ἀπό τόν Τάφο τόν κενό ἐκπηγάζει κι΄ ἀπόψε τῆς Ἀνάστασης τό Φῶς!

Τό φῶς αὐτό, τό φῶς τῆς δύναμης τό μυστικό, διατηρεῖται ἄσβεστο ἀνά τούς αἰῶνες, χάρη στό λάδι τῆς προγονικῆς μας εὐσεβείας.

Καί ὅποτε αὐτό τό φῶς χρειάστηκε περισσότερη ενίσχυση και συνδρομή, τότε προστίθεται καί τό δάκρυ τῆς δοκιμασίας καί τό αἷμα τῆς μαρτυρίας.

Αὐτό τό φῶς, τῆς Ἀναστάσεως τό φῶς, καμμία νύχτα, ὁσοδήποτε ἀσέληνος, δέν μπόρεσε ποτέ νά σβήσει ἤ νά ὑπερβεῖ!

Κανένα σκοτάδι, ὁσοδήποτε βαθύ δέν μπόρεσε νά νικήσει τή λάμψη του!

Καμμία θύελλα καί καμμία καταιγίδα δέν μπόρεσε ποτέ νά τό ἀφανίσει!

Αὐτό τό Φῶς σας προσφέρεται κι’ ἀπόψε, Εὐλογημένοι μου Χριστιανοί, νέο, ὅπως ἐκεῖνο τόν Ὄρθρο τῆς μιᾶς τῶν Σαββάτων, παλαιό, ὅσο ἡ Ὀρθόδοξη πίστη καί ἡ εὐγένεια τῶν ἱεροφαντῶν, τῶν συντηρητῶν καί τῶν ἀγωνιστῶν τῆς Ἐκκλησίας!

Δεῦτε λάβετε κι ἀπόψε, λοιπόν, φῶς ἐκ τοῦ ἀνεσπέρου τούτου φωτός!

Τοῦ φωτός τοῦ μυστικοῦ καί μυσταγωγικοῦ, πού δέν μεταλαμπαδεύεται σέ λαμπάδες, ἀλλά μεταγγίζεται σέ καρδιές!

Σᾶς καλῶ καί σᾶς παρακαλῶ, παιδιά μου σέ ὅλα τά νησιά τῆς Μητροπόλεώς μας, νά ἀνοίξετε τίς καρδιές σας καί νά τίς φωτίσετε ἀπό τήν κανδήλα τῆς Πίστεώς μας!

Νά φωτισθεῖτε καί νά φωτίσετε τόν κόσμο!

Νῦν τά πάντα πεπλήρωται φωτός!

Λυτρωμένοι ἀπό τήν ἁμαρτία καί ἀπαλλαγμένοι ἀπό τό φόβο τῆς φθορᾶς καί τοῦ θανάτου, ἀποκλεισμένοι, ὅπως τότε οἱ Μαθητές Του γιά τό φόβο τῶν Ἰουδαίων, στό ὑπερῶον τῆς ψυχῆς μας, ἄς ὑποδεχθοῦμε τόν Ἀναστημένο Κύριο, πού ἔρχεται «τῶν θυρῶν κεκλεισμένων» νά μᾶς διαβεβαιώσει ὅτι «Ἐγώ εἰμί μέθ΄ ὑμῶν καί οὐδείς καθ’ ὑμῶν»!

Χριστός Ἀνέστη, ἀγαπημένα μου πνευματικά παιδιά!

Μέ ἑόρτιες πατρικές εὐχές καί ἀγάπη