Οι σχέσεις που θεραπεύουν

Την περασμένη Κυριακή είδαμε τον Ιησού να αρχίζει τη δημόσια δράση του ξεκινώντας από τον τόπο αναφοράς προσευχής, τη συναγωγή της Καπερναούμ, έναν τόπο που και ο ίδιος χρειαζόταν κάθαρση από το κακό και αναγέννηση. Είναι η εικόνα της θεραπείας του δαιμονισμένου).

Ο Ιησούς αφού ολοκλήρωσε την υπηρεσία Του στη συναγωγή, μεταφέρεται τώρα με τους μαθητές του, στο σπίτι του Πέτρου. Ο Θεός στο πρόσωπο του Ιησού βγαίνει από τον χώρο του και εισέρχεται στον χώρο και την καθημερινότητα του ανθρώπου, ο οποίος χρειάζεται εξίσου αναγέννηση.

Ακολουθεί η ευαγγελική περικοπή από το κατά Μάρκο ευαγγέλιο.

πήγαν στο σπίτι του Σίμωνα και του Ανδρέα, μαζί με τον Ιάκωβο και τον Ιωάννη. Η πεθερά του Σίμωνα ήταν κατάκοιτη με πυρετό κι αμέσως του μίλησαν γι’ αυτήν. Ο Ιησούς πλησίασε, την έπιασε από το χέρι και τη σήκωσε. Και ο πυρετός την άφησε κι αυτή τους υπηρετούσε.

Όταν βράδιασε, την ώρα που έδυε ο ήλιος, του έφεραν όλους τους αρρώστους και τους δαιμονισμένους. Και όλη η πόλη συγκεντρώθηκε μπροστά στην πόρτα. Και θεράπευσε πολλούς αρρώστους που υπέφεραν από διάφορες ασθένειες κι έδιωξε πολλά δαιμόνια και δεν άφηνε τα δαιμόνια να μιλούν, επειδή τον γνώριζαν.

Και το πρωί, ενώ ήταν ακόμα σκοτάδι, σηκώθηκε και βγήκε και πήγε σ’ ένα έρημο τόπο κι εκεί προσευχόταν. Αλλά ο Σίμωνας και οι σύντροφοί του έτρεξαν πίσω του. Τον βρήκαν και του λένε: “Όλοι σε αναζητούν!”. Κι εκείνος τους λέει: “Πάμε αλλού, στα πλησιέστερα χωριά για να κηρύξω κι εκεί. Γι’ αυτό το λόγο ήλθα”. Πήγε και κήρυττε στις συναγωγές τους σε όλη τη Γαλιλαία κι έβγαζε τα δαιμόνια.

Όπως υπογραμμίζει ο π. Γιάννης Μαραγκός:

Μετά την θεραπεία του δαιμονισμένου στην Συναγωγή, που είδαμε χθες και ήταν μια δυνατή εικόνα η οποία ήθελε να μας πει πως πρέπει να ξεκινήσουμε μέσα μας, ο καθένας, την μεταστροφή της καρδιάς μας, ο Ιησούς θεραπεύει την πεθερά του Πέτρου, η οποία αρχίζει να τους υπηρετεί.

Αν είμαστε θεραπευμένοι στην καρδιά, εάν έχουμε συναντήσει τον Κύριο, αν έχουμε λάβει το εσωτερικό φως, δεν είναι για να υπερηφανευόμαστε για την νέα πνευματική μας ταυτότητα, αλλά για να υπηρετήσουμε τους αδελφούς μας.

Ο Ιησούς, στο τέλος μιας έντονης και κουραστικής μέρας, κλέβει χρόνο από τον ύπνο του για να προσευχηθεί στον Πατέρα, μόνος στην ηρεμία. Οι απόστολοι καταλαβαίνουν πως σε αυτές τις στιγμές προσευχής του Ιησού κρύβεται το μυστικό της δύναμης και του δυναμισμού του.

Μόνο στη συνεχή προσευχή μπορούμε να βρούμε τις δυνάμεις να αναγγείλουμε το Ευαγγέλιο, ακόμη και αν αυτό μας κοστίζει να χάσουμε λίγα λεπτά από τον ύπνο μας.

Μας είναι τόσο απαραίτητο να μείνουμε δεμένοι με την τρυφερότητα του Θεού, μας είναι τόσο βασικό να αντλούμε συνεχώς από τον ωκεανό της ειρήνης της καρδιάς Του, και για αυτό πρέπει να καταλάβουμε πως η βαθιά προσευχή, ο στοχασμός, η συνειδητοποίηση του θελήματος του Θεού, μας είναι ζωτικά. Και πρέπει να τα αναζητούμε ό,τι κι αν μας κοστίζει αυτό.