«Ο Επίσκοπος αν δεν είναι πατέρας του λαού, δεν είναι Επίσκοπος»

Σε κλίμα συγκίνησης και κατάνυξης τιμήθηκαν στο Μητροπολιτικό Ιερό Ναό Μεταμορφώσεως του Σωτήρος, τα 20 χρόνια από τη χειροτονία του Σεβασμιώτατου Μητροπολίτη Σύρου, κ. Δωρόθεου Β’, παρουσία εκπροσώπων της τοπικής αυτοδιοίκησης και κοινωνίας.

Θερμές ευχαριστίες, τόσο προς τους εκπροσώπους του τοπικού κλήρου, όσο και προς τους τοπικούς παράγοντες και φυσικά τους πιστούς, που επί είκοσι συναπτά έτη στηρίζουν τη μητροπολιτική δράση του, απηύθυνε ο Σεβ. Μητροπολίτης Σύρου, Τήνου, Άνδρου, Κέας, Μυκόνου, Μήλου, Σερίφου, Σίφνου, Κιμώλου, Κύθνου, Σικίνου και Φολεγάνδρου, κ. Δωρόθεος Β’.

Την συμπλήρωση της εικοσαετούς διακονίας του τίμησαν ο Καθολικός Επίσκοπος Σύρου, Θήρας & Κρήτης, Σεβ. π. Πέτρος Στεφάνου, ο π. Καθολικός Επίσκοπος Τήνου – Νάξου, Σεβ. π. Νικόλαος Πρίντεζης, ο Χωρικός Αντιπεριφερειάρχης Κυκλάδων, ο Αντιπεριφερειάρχης Μεταφορών και Επικοινωνίας Κυκλάδων, ο Δήμαρχος Σύρου – Ερμούπολης, εκπρόσωποι των Σωμάτων Ασφαλείας, εκπρόσωποι του δικαστικού σώματος, εκπρόσωποι της τοπικής αυτοδιοίκησης, εκπρόσωποι τοπικών φορέων, τα παιδιά του παιδικού σταθμού και νηπιαγωγείου της Ι.Μ. Σύρου, «Η παλάμη του Θεού», καθώς και αρκετοί πιστοί, τηρώντας τα απαιτούμενα μέτρα προστασίας.

Προηγήθηκε η τέλεση της εόρτιας Θείας Λειτουργίας, προεξάρχοντος του Σεβ. Μητροπολίτη, κ. Δωρόθεου Β’, με τη συμμετοχή όλων των Εφημερίων της Σύρου, για τον εορτασμό του Αγίου Ελευθερίου, του οποίου η ιερά εικόνα τοποθετήθηκε στο κέντρο του ναού, για προσκύνημα.

Μετά το μήνυμα του Σεβασμιωτάτου προς τους παρευρισκόμενους, αλλά και όλους τους πιστούς του Ποιμνίου του, ακολούθησε επιμνημόσυνη δέηση για την ψυχή του Μακαριστού Αρχιεπισκόπου Αθηνών & Πάσης Ελλάδος, αλλά και πνευματικού πατέρα του Σεβασμιωτάτου, Χριστόδουλου, καθώς και των αρχιερέων, οι οποίοι παρέστησαν στη χειροτονία του, που έως σήμερα εκοιμήθησαν.

«Δεν υπήρξατε μόνο διδάσκαλος, αλλά εύσπλαχνος πατέρας»

Μετά το πέρας της Θείας Λειτουργίας και εκπροσωπώντας τον τοπικό Κλήρο, ο Εφημέριος του Μητροπολιτικού Ναού της Μεταμόρφωσης του Σωτήρος, π. Εμμανουήλ Συρίγος, αναφέρθηκε στην αδιάκοπη και επιτυχημένη δράση του Σεβασμιωτάτου, στη δύσκολη, λόγω πολυνησίας, Μητρόπολη, σημειώνοντας, απευθυνόμενος προς τον ίδιο, πως «η μέριμνά σας για κάθε νησί της μητροπολιτικής μας περιφέρειας είναι ανύστακτη, οι προσπάθειές σας ακάμωτες, οι θυσίες σας αδιάλειπτες και προ πάντων, η εύσπλαχνη διάθεσή σας ανεξάντλητη», ενώ τόνισε εκ μέρους των κληρικών της Μητρόπολης, πως «κατά την πολυετή διακονία σας δεν υπήρξατε μόνο διδάσκαλος, αλλά πρωτίστως και κυρίως εύσπλαχνος πατέρας».

Επισημαίνοντας, ότι, αντίθετα με την αντίληψη πολλών, ο Επίσκοπος δεν είναι παρά μόνο «ο ζητιάνος του Θεού που επαιτεί με τις προσευχές του το έλεος του Θεού, τις πρεσβείες της Παναγίας και των Αγίων, για τη σωτηρία κάθε ψυχής που ο Χριστός και η Εκκλησία του εμπιστεύτηκε», ο π. Εμμανουήλ απηύθυνε προς τον Σεβ. Δωρόθεο Β’ τις ευχαριστίες και ευχές των ιερέων, ενώ έκλεισε λέγοντας, πως την ημέρα χειροτονίας του, στις 15 Δεκεμβρίου 2001, «ο Θεός χάρισε στη Μητρόπολή μας Επίσκοπο μη οργίλο, μη αυθάδη, μη πλήκτη, μη αισχροκερδή, αλλά φιλόξενο, φιλάγαθο, σώφρων και δίκαιο».

«Δύο πράγματα κρατώ, την αγάπη του κλήρου και την αγάπη του λαού»

Εμφανώς συγκινημένος, ο Σεβασμιώτατος απευθύνθηκε στο ποίμνιό του, αναπόλησε την ημέρα της χειροτονίας του, η οποία όπως ανέφερε χαριτολογώντας, του φαίνεται σαν χθες, παρ’ ότι έχει μεσολαβήσει μία εικοσαετία, από τον Μακαριστό Αρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο, παρουσία πλήθους αρχιερέων, κλήρου και πιστών.

«Πέρασαν 20 χρόνια αγωνίας, προσευχής, 20 χρόνια ευθύνης μεγάλης, 20 χρόνια που μέσα στην καρδιά μου πάντοτε, δύο πράγματα κρατώ σαν πολύτιμους λίθους, ανεκτίμητα μαργαριτάρια. Την αγάπη του Κλήρου και την αγάπη του λαού της Μητροπόλεως αυτής. Οι ιερείς, φιλοτίμως εργαζόμενοι, προσπαθώντας πάντα να στηρίξουν τις ψυχές των χριστιανών, και να διατηρήσουν τα ιερά σεβάσματα της πίστεώς μας, που οι Πατέρες μας μάς παρέδωσαν. Ο ευσεβής, ο ευγενικός και αρχοντικός λαός και των δώδεκα νησιών της Μητροπόλεώς μας, ο οποίος πάντοτε είναι δίπλα μας, συνοδοιπόρος μας και σαν καλός Κυρηναίος, σηκώνει με την παρουσία του και την προσευχή του τους σταυρούς της αρχιερατικής μου διακονίας», σημείωσε ο Σεβ. Μητροπολίτης Σύρου.

Παράλληλα, τόνισε, ότι «ο απολογισμός του έργου μου δεν είναι υπόθεση δική μου. Ο απολογισμός του έργου μου σε αυτή την εικοσαετία, είναι δική σας υπόθεση. Εσείς θα κρίνετε, αν το έργο μου καρποφόρησε, αν επέτυχε, ή έχει ολιγωρήσει».

Ειδική μνεία έκανε ο Σεβασμιώτατος και στην αγαστή σχέση με την Καθολική Εκκλησία, ευχαριστώντας θερμά για την παρουσία τους τον Καθολικό Επίσκοπο Σύρου και τον διατελέσαντα Καθολικό Επίσκοπο Τήνου – Νάξου, αλλά και ενθυμούμενος τη στενή σχέση του με τον τέως Καθολικό Επίσκοπο Σύρου, Σεβ. Φραγκίσκο Παπαμανώλη, ο οποίος ήταν παρών, τόσο στη χειροτονία του, όσο και πρώτος στην υποδοχή του, ως νέου Μητροπολίτη, στο νησί της Σύρου. «Συνυπάρχουμε και συνοδοιπορούμε μέσα από μία αδερφική σχέση την οποία τίποτε δεν επίκρανε και ούτε θα την πικράνει. Μέσα από μία αδερφική σχέση που την εισπράττει ο λαός μας και χαίρεται, διότι βλέπει τους πνευματικούς του ταγούς να είναι μαζί όταν πρέπει».

Επιπλέον, αναφέρθηκε στις δραστηριότητες της Ι.Μ. Σύρου, όπως τα κατηχητικά σχολεία σε όλα τα νησιά, τις κατασκηνώσεις, τον παιδικό σταθμό «Η παλάμη του Θεού», τους οίκους ευγηρίας, τον ξενώνα φιλοξενίας και τη φοιτητική εστία της Ι.Μ. Σύρου στην Αθήνα, το Κέντρο Μέριμνας Οικογένειας, τον Κύκλο Μελέτης της Αγίας Γραφής, το βιβλιοπωλείο «Θεογνωσία» κ.α., ευχαριστώντας τους κληρικούς και πολίτες των νησιών της Μητρόπολης, που έχουν αφιερωθεί στην καλή λειτουργία τους.

Όσον αφορά στην προσφώνηση του π. Εμμανουήλ, ο Σεβασμιώτατος ευχαρίστησε θερμά, ωστόσο σημείωσε, πως «κανένα από τα χαρίσματα που ο π. Εμμανουήλ θέλησε να ειπεί ότι κοσμούν το πρόσωπό μου, εγώ δεν αναγνωρίζω στον εαυτό μου. Εγώ αναγνωρίζω ότι είμαι ένας ταπεινός άνθρωπος, γεννήθηκα από απλοϊκούς γονείς, μεγάλωσα σε μία απλοϊκή οικογένεια, σπούδασα, δεν επιβάρυνα την οικογένειά μου με τις σπουδές μου».

Κλείνοντας, ο Μητροπολίτης τόνισε: «Μου αρέσει να βλέπω τους ανθρώπους μέσα από τη δική μου ματιά και μέσα από την προσωπική μου προοπτική, ακόμη και αυτούς, που η κοινωνία θέλει να τους περιθωριοποιεί και θεωρεί, ότι δεν πρέπει να τους κοιτάμε στα μάτια. […] Ο Επίσκοπος συνομιλεί με όλους. Ο Επίσκοπος κατέρχεται στα καταγώγια της κοινωνίας, όπως ανέρχεται και στα σαλόνια της κοινωνίας. Ο Επίσκοπος είναι παντού. Διότι, αν δεν είναι παντού, θα έχει χάσει κάτι πολύτιμο, να είναι πατέρας του λαού. Κι αν δεν είναι πατέρας του λαού, δεν είναι Επίσκοπος».