Ευχές του Μητροπολίτη Σύρου κ. Δωροθέου Β΄ για τα Χριστούγεννα

«Δεῦτε ἴδωμεν πιστοί, ποῦ ἐγεννήθη ὁ Χριστός· ἀκολουθήσωμεν λοιπόν, ἔνθα ὁδεύει ὁ ἀστήρ, μετὰ τῶν Μάγων Ἀνατολῆς τῶν βασιλέων».

Εὐλογημένα μου πνευματικά παιδιά!

Μέ τήν πένα τῆς θεοπνευστίας ὁπλισθείς, ὁ ἱερός ὑμνογράφος, μᾶς καλεῖ νά συμμετάσχουμε

στό Μέγα Μυστήριο τῆς Ἐνανθρωπίσεως τοῦ Ἄναρχου Θεοῦ.

Μᾶς προσκαλεῖ νά προσέλθουμε προσκυνητές, στήν πόλη τοῦ βασιλέως Δαυίδ, τήν Βηθλεέμ, ὅπου ἕνας ἄλλος Βασιλέας Παιδίον ἐτέχθη.

Ἕνας Μεσσίας Λυτρωτής πού δέ θαμπώνει, δέν ἀπαιτεῖ καί δέν ἐπιβάλεται μέ τή βία. Ἕνας Θεός δοῦλος μέ πηγή τῆς βαθιᾶς Του δύναμης τήν ἀνικανότητά Τοῦ νά ὑπερασπιστεῖ τόν ἑαυτό Του. Στό κόσμο τοῦτο ὅπου προβάλλονται ἡ ὠμότητα, ἡ βία καί ἡ τυφλή δύναμη, αὐτό πού δημιούργησε ὅ, τι πιό ὄμορφο καί ἀληθινό στήν ἱστορία του, εἶναι ἡ «ἀδυναμία» τῆς Βηθλεέμ!

Ἡ Ἐνανθρώπιση τοῦ Θεοῦ ἀποτελεῖ μιά κίνηση ἐλεύθερα προσφερομένης ἀγάπης πρός τόν ἄνθρωπο. Ἐκεῖ, στήν Βηθλεέμ συνέβη ἅπαξ ἱστορικῶς ἐν χρόνῳ ἡ Σάρκωση τοῦ Λόγου ὑπό τῆς Θεοτόκου Μαρίας. Ὁ Ἄχρονος Θεός εἰσῆλθε τήν ἱστορία γενόμενος τέλειος Ἄνθρωπος, δωρούμενος πλέον τήν σωτηρία πρός τό ἀνθρώπινο γένος.

Γι’ αὐτό καί ὁ Οὐρανοφάντωρ Μέγας Βασίλειος όνομάζει τήν ἑορτή τῆς Γεννήσεως τοῦ Χριστοῦ «γενέθλιον ἡμέραν τῆς ἀνθρωπότητος»!

Ἡ Ἐκκλησία ὅμως, δέν περιορίζει τήν ἑορτή τῶν Χριστουγέννων σέ ἕνα βιολογικό, βιογραφικό ἐπεισόδιο τῆς ζωῆς τοῦ Χριστοῦ. Ἡ ἑορτή τῆς Γεννήσεως τοῦ Χριστοῦ, δέν εἶναι ἁπλῶς μιά σελίδα τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ ἡμερολογίου, ἀλλά τρόπος ζωῆς καί σκέψεως τῆς Ἐκκλησίας. Μιά ζωτική μύηση καί ἀποκάλυψη μιᾶς Ἀλήθειας πού εἶναι πάντοτε παροῦσα στήν Ἐκκλησία μέσα ἀπό ἕναν ἱερό ὑπέρλογο χρόνο.

Χρόνος αἰωνίως παρών ὁ ὁποῖος βιώνεται μέ τόν ὅρο «σήμερον» πού χρησιμοποιοῦν οἱ ἱεροί ὑμνογράφοι.

Ἡ Σάρκωση τοῦ Λόγου ὄντως, γενόμενη ἱστορικῶς ἐν χρόνῳ, ἔδωσε στόν ἄνθρωπο τήν δυνατότητα πλέον τῆς Θεώσεως. Ὁ ἄνθρωπος ὅμως, ἔχει τήν εὐθύνη τῆς ἀναζητήσεως καί τῆς προσωπικῆς του συναντήσεως μέ το Θεό. Ἐδῶ εἶναι τό σημεῖο ὅπου παιδαγωγικῶς ἡ Ἐκκλησία ἑορτάζει μέσα ἀπό ἕναν ἐπαναλαμβανόμενο ἑορτολογικό κύκλο τήν Γέννηση τοῦ Χριστοῦ. Νά ὑπομνηματίσει στόν ἄνθρωπο τήν προσωπική εὐθύνη πού φέρει ἔναντι τῆς δωρεᾶς αὐτῆς πού προσφέρει ἐξ ἀπείρου ἀγάπης κινούμενος ὁ Θεός.

Τόν «ἐξαίσιον δρόμον» πρός τήν συνάντηση τοῦ τεχθέντος Χριστοῦ, χαράσσουν τρεῖς μή ἀναμενόμενες γιά τήν ἐποχή καί τόν τόπο ἐκεῖνο μορφές.

Καί εἶναι, ὄντως, πέραν τοῦ λόγου, ὅτι ἡ Γέννηση τοῦ Θεοῦ, ἡ ὁποία, κατά τόν Ἅγιο Ἰγνάτιο τόν Θεοφόρο «ἔλαθε», δηλαδή πέρασε ἀπαρατήρητη, γνωστοποιεῖται σέ «Μάγους Βασιλεῖς Περσῶν».

Οἱ «Μάγοι» αὐτοί ἀποτελοῦν τούς σοφούς καί ἐπιστήμονες τῆς ἐποχῆς τους, πού ὅμως ἡ γνώση τους δέν τούς στάθηκε ἐμπόδιο στήν προσκύνηση τοῦ σαρκωθέντος Λόγου.

Οὐρανοδρόμοι ὄντως, ἀπό τήν ἀνατολή, τήν Βαβυλῶνα, ἀρχίζοντας τόν δρόμο τους, καταλήγουν νά προσκυνήσουν τόν ἴδιο τόν «Ἥλιο τῆς Δικαιοσύνης»!

Ἀκολουθώντας τόν φωτεινό ἀστέρα, ὁ ὁποῖος κατά τόν Ἅγιο Ἰωάννη τόν Χρυσόστομο ἦταν «δύναμίς τις ἀόρατος εἰς ταύτην μετασχηματισθεῖσα τήν ὄψιν», δηλαδή ἄγγελος μέ τήν μορφή Ἀστέρος, καταφτάνουν κάποτε μέ ταπείνωση στήν ἁπλότητα τῆς οἰκίας, ὅπου πλέον ἦτο τό δύο ἐτῶν Παιδίον.

Καί ἐκεῖ καταθέτουν ἐνώπιόν Του τά δῶρα τους.

Δῶρα σύμβολα, πνευματικοῦ μόχθου, συλληφθέντα ἀπό ἐσωτερική παρόρμηση.

Χρυσό γιά τήν τιμή Του ὡς νέο Βασιλέα, λιβάνι γιά τήν Θεϊκή Του προέλευση καί σμύρνα γιά τήν θυσιαστική Του πορεία.

Δέν ἀπογοητεύονται στή Θέα ἑνός πτωχοῦ, κατά τά ἀνθρώπινα κριτήρια, Παιδίου. Δέν πιστεύουν οὔτε στιγμή ὅτι ὁ Ἀστέρας τους ὁδήγησε λάθος. Ἐνώπιόν τους βλέπουν τόν ὄντως Βασιλέα τῶν Βασιλευόντων στήν ἀγκάλη τῆς Παντανάσσης Μητρός Του.

Οὐσιαστική εἶναι καί ἡ ὑπόμνηση τῆς Ὀρθόδοξης Εἰκονογραφίας, πού ἀποτυπώνει τούς Μάγους ὡς ἄνδρες τριῶν διαφορετικῶν ἡλικιῶν. Νέος ἀγένειος, μεσήλικας καί ἡλικιωμένος. Προβάλλεται ἔτσι ἡ οὐσιαστική βιωματική πεποίθηση τῆς Ἐκκλησίας ὅτι ἡ ἀναγνώριση τοῦ Θεοῦ καί ἡ πορεία πρός τήν ἐν Θεῷ τελείωση δέν ἀποτελεῖ προνόμιο ἤ ὑποχρέωση μιᾶς μόνον ἡλικίας, ἀλλά ἀφορᾶ τόν ἄνθρωπο καθ' ὅλη τήν πορεία τῆς ζωῆς του.

Ὁ ἄνθρωπος τῆς ἐποχῆς μας, χαμένος, ἀποπροσανατολισμένος καί τυφλωμένος ἀπό τά ψεύτικα καί τεχνητά κοσμικά φῶτα, ἀναζητᾶ πάντα κάτι πού, κατά τή δική του λογική, θά τόν κάνει εὐτυχισμένο καί θά τοῦ δώσει μιά πρόσκαιρη χαρά.

Ψάχνει το Θεό μέσα στή φασαρία τοῦ κόσμου, ἔχοντας δημιουργήσει μέσα του θεούς κατ΄ εἰκόνα καί ὁμοίωσή του.

Τόν ὀρθό ὅμως δρόμο μᾶς δείχνουν οἱ τρεῖς σοφοί οὐρανοδρόμοι, πού μᾶς καλοῦν νά ἀναζητήσουμε τό Θεό, πέρα ἀπό τά φῶτα τῆς γιορτῆς!

Νά ἀναζητήσουμε τό Θεό μακριά ἀπό κάθε κοσμική εἰκόνα!

Νά ἀναζητήσουμε καί νά συναντήσουμε τόν Νηπιάσαντα Θεό καί νά τόν προσκυνήσουμε μέ τούς παρακάτω στίχους, πού ὁ ἱερός ὑμνογράφος, Ρωμανός ὁ Μελωδός, κατέλιπε στήν Ἐκκλησιαστική Ὑμνολογία:

«Ματαιότης ματαιοτήτων εἶναι ὅλα

μὰ κανεὶς ἀνάμεσά μας δὲν ὑπάρχει

ποὺ νὰ τὸ παραδέχεται.

Γιατὶ ἄλλοι μὲν πλανοῦν

κι ἄλλοι εἶναι πλανεμένοι.

Γί᾿ αὐτό, Παρθένε, εὐχαριστοῦμε τὸ Υιό Σου

ποὺ μᾶς ἐλευθέρωσε

ὄχι μονάχα ἀπ᾿ τὴ πλάνη

ἀλλὰ καὶ ἀπὸ κάθε κακὸ.

Σ᾿ ὅλες τὶς χῶρες ποὺ διατρέξαμε,

ἀπὸ ἔθνη βάρβαρα, ἀπὸ γλῶσσες ἄγνωστες,

καθὼς ἐπερπατούσαμε στὴ γῆ καὶ τὴν ἐψάχναμε

ἔχοντας τὸ ἄστρο γιὰ λυχνάρι

καὶ μὲ λαχτάρα

ἐζητούσαμε τὸ

ποῦ γεννήθηκε

Νέο Παιδί, ὁ Ἄχρονος Θεός»

Χρόνια σας Πολλά, εὐλογημένα καί ὑγιεινά,

πολύτιμοι καί ἀγαπητοί μου ἐν Κυρίῳ συνεργοί καί συνιερουργοί,

ἀγαπημένα μου πνευματικά παιδιά!

† O ΣΥΡΟΥ ΔΩΡΟΘΕΟΣ Β’