Εικόνα... εγκατάλειψης

Ιστορία που αφήνεται να ρημάζει στο χρόνο θυμίζουν τα απομεινάρια των αποθηκών του παλαιού εργοστασίου Λαδόπουλου στη Σύρο, τα οποία δεσπόζουν στην κεντρική οδό που οδηγεί από την Ερμούπολη στο Μάννα.

Όπως δύναται να διαπιστώσει ο καθένας, κατά μήκος του κτιρίου έχουν παραμείνει – με απόφαση της δημοτικής κοινότητας Ερμούπολης – οι προστατευτικές σιδερένιες κατασκευές του ΑΣΠ Σύρου, οι οποίες αρχικά είχαν τοποθετηθεί για την αποφυγή ενδεχόμενου ατυχήματος σε εργαζόμενο των συνεργείων στο συγκεκριμένο σημείο και οι οποίες πλέον, χρησιμοποιούνται για την ασφαλή διέλευση οδηγών και πεζών.

Αναφορικά με το ιστορικής αξίας ερειπωμένο κτίριο, του οποίου την κυριότητα είχε ο ΟΕΚ (Οργανισμός Εργατικής Κατοικίας), είχε γνωστοποιηθεί από το 2003 ο βαθμός επικινδυνότητάς του, γεγονός που όπως αποδεικνύεται δέκα χρόνια μετά, έχει αφήσει ασυγκίνητους τους αρμόδιους.

Αυτή τη χρονική στιγμή και με δεδομένη την κατάργηση του ΟΕΚ, άγνωστο παραμένει αν αυτό το κτίσμα έχει περιέλθει στην κυριότητα του Δημοσίου και κατ΄ επέκταση αν πρόκειται στο μέλλον να συμπεριληφθεί σε κάποια στη λίστα του ΤΑΙΠΕΔ.

Προέχει η ασφάλεια πεζών και οδηγών

Στην επίμαχη συνεδρίαση της 18ης Ιουνίου, όπου είχε τεθεί το ζήτημα της παραμονής των σιδερένιων εγκαταστάσεων κατά μήκος των αποθηκών του παλαιού εργοστασίου Λαδόπουλου, είχε ψηφιστεί ομόφωνα η πρόταση του προέδρου, Κώστα Βιτάλη, ο οποίος ανάμεσα σε άλλα, είχε τονίσει, πως πρέπει να παραμείνουν οι κατασκευές, καθώς “οι πέτρινοι τοίχοι που έχουν απομείνει από το κτίριο του Λαδόπουλου και βρίσκονται κατά μήκος της οδού που κατευθύνεται από την Ερμούπολη προς τη Βάρη είναι επικίνδυνοι για την ασφάλεια των διερχομένων πεζών και των οχημάτων” εξηγώντας ότι, “τα απομεινάρια των κτιρίων που είναι διατηρητέα ανήκουν στον Οργανισμό Εργατικής Κατοικίας, στον οποίο έχει κοινοποιηθεί από το 2003 η επικινδυνότητά τους. Παρόλα αυτά ο ΟΕΚ δεν έχει προβεί έως και σήμερα σε καμία ενέργεια αποκατάστασης και στήριξης των συγκεκριμένων τοιχίων. Για όλους τους παραπάνω λόγους και επειδή, έχουν περάσει κάποια χρόνια χωρίς παρέμβαση στα ετοιμόρροπα τοιχία, εισηγούμαστε να παραμείνουν προσωρινά τα στέγαστρα που έχει κατασκευάσει ο ΑΣΠ Σύρου”.

Κατά τη διάρκεια της τοποθέτησής του μάλιστα, ο κ. Βιτάλης είχε υποστηρίξει κατηγορηματικά πως, “πρέπει αυτή η απόφαση να ισχύσει προσωρινά και άμεσα να αναζητηθεί λύση”. Στις δηλώσεις του στην “Κοινή Γνώμη” υπενθύμισε πως “Οι συγκεκριμένες κατασκευές” πρόκειται “να απομακρυνθούν αν γίνουν έργα που θα εξασφαλίζουν την ασφαλή διέλευση πεζών και οχημάτων από το σημείο”.

“Ουδέν μονιμότερον του προσωρινού”

Στη συνέχεια σε επικοινωνία της εφημερίδας με τον διευθυντή του ΑΣΠ Σύρου, Χρήστο Χρυσούλα, κατέστη σαφές πως ο Σταθμός, πράττει όσα ακριβώς αναφέρει η απόφαση της δημοτικής κοινότητας Ερμούπολης. “Οι υπεύθυνοι προφανώς πρέπει να αναζητήσουν τρόπο για να προχωρήσουν σε έργα και να παρέμβουν στο κτίριο” ανέφερε ο κ. Χρυσούλας επισημαίνοντας ότι, “με δικά μας έξοδα και για εργασίες του εργοστασίου κατασκευάσαμε αυτά τα στέγαστρα, ώστε να προστατεύσουμε τα συνεργεία που δούλευαν τρεις μήνες”. Γνωστοποίησε μάλιστα πως το κόστος κατασκευής τους ανήλθε “στις δεκαπέντε με είκοσι χιλιάδες ευρώ”, επαναλαμβάνοντας ότι “ο Σταθμός, ακολουθεί την απόφαση της δημοτικής κοινότητας Ερμούπολης” και εξηγώντας ταυτόχρονα πως “η απομάκρυνσή τους θα πραγματοποιηθεί όταν υπάρξει εκ νέου απόφαση μετά από τα απαραίτητα έργα”. Ο διευθυντής του ΑΣΠ Σύρου, ολοκλήρωσε τις δηλώσεις του, εκφράζοντας ωστόσο τη σκέψη του και λέγοντας πως “ουδέν μονιμότερον του προσωρινού”, αν συνυπολογίσει κάποιος ότι από το 2003, που κατέστη γνωστό πως τα ερείπια είναι επικίνδυνα, δεν έχει καταγραφεί κανένα ενδιαφέρον.

“Στέγασαν την ανάπτυξη”

Ο πρόεδρος της δημοτικής κοινότητας Ερμούπολης, παραχώρησε τη δήλωσή του αναφορικά και με την ανάγκη που προβάλλει να διατηρηθούν τα εν λόγω κτίσματα, με το σκεπτικό πως αποτελούν μέρος της φυσιογνωμίας του νησιού και μαρτυρούν την ιστορία και την πορεία του τόπου προς την εμπορική ακμή κατά το παρελθόν.

“Αναμφίβολα πρέπει να διατηρηθούν αυτά τα κτίρια, τα οποία “στέγασαν” την ανάπτυξη του νησιού μας και σαφώς πρέπει να συντηρούνται και να αναδεικνύονται με σκοπό να έχουμε ως νησί τη δυνατότητα να δείχνουμε κάτι στους τουρίστες. Πιθανολογώ πως η γραφειοκρατική “γάγγραινα” που υπάρχει στην Ελλάδα και σαφώς τα οικονομικά θέματα, καθιστούν αδύνατη τη διατήρησή τους”, υποστήριξε χαρακτηριστικά, επαναλαμβάνοντας πως “ως αρχικός στόχος” προβάλλει πρωτίστως η ανάγκη “εξάλειψης της επικινδυνότητας”. Όπως όλα δείχνουν ο ΟΕΚ “κώφευσε από το 2003” δήλωσε ο κ. Βιτάλης, επισημαίνοντας την ανάγκη “να αναζητηθεί άμεσα λύση”.

Τι μέλλει γενέσθαι(;)

Σε αυτό το σημείο, αξίζει να αναφέρουμε πως, στο παρελθόν είχαν γίνει προσπάθειες από τον πρώην δήμο Ερμούπολης να αγορασθεί το κτίσμα, με τη σκέψη να αξιοποιηθεί κατάλληλα δεδομένης της ύπαρξης της μαρίνας, πρόθεση, η οποία σύμφωνα με έγκυρες πληροφορίες της εφημερίδας, είχε συναντήσει εμπόδια εξαιτίας του υψηλού κόστους (άνω του 1 εκατομμυρίου ευρώ) που είχε αποφασιστεί να πωληθεί το κτίριο. Ωστόσο, το βασικό ερώτημα που έρχεται στο προσκήνιο είναι τι μέλλει γενέσθαι με δεδομένη την κατάργηση του ΟΕΚ και αν αυτό συνεπάγεται αυτόματα τη μεταφορά του στο Δημόσιο, όπου ενδεχομένως να περιέλθει σταδιακά στο ΤΑΙΠΕΔ προς... εκμετάλλευση.

Έγκυρες πηγές της “Κοινής Γνώμης” πάντως, αναφέρουν πως, η ομάδα των Ρώσων επενδυτών που είχαν επισκεφθεί το νησί και είχαν πραγματοποιήσει συνάντηση με εκπροσώπους της δημοτικής Αρχής, είχαν εκδηλώσει ενδιαφέρον για την αγορά του.