Παραμονή... στις ρίζες

Πιστοί στον τόπο που γεννήθηκαν δηλώνουν τρεις μόνιμοι κάτοικοι από τη Δονούσα, την Ανάφη και τη Φολέγανδρο, οι οποίες περιέγραψαν στην “Κοινή Γνώμη” πώς είναι η ζωή σε ένα μικρό νησί αναφέροντας ταυτόχρονα και τις δυσκολίες που συναντά κάποιος που επιλέγει να μείνει εκεί.

Στο ρεπορτάζ η κ. Κατερίνα, η κ. Αριάδνη και η Γεωργία μίλησαν για τα ήδη γνωστά αλλά σοβαρά προβλήματα που ταλανίζουν το νησιώτικο χώρο και δη τους τόπους που κατοικούνται από μικρό πληθυσμό, οι οποίοι σύμφωνα με όσα δηλώνουν “μοιάζουν ξεχασμένοι από την Πολιτεία”.

Υγεία, Παιδεία και ακτοπλοϊκή επικοινωνία βρίσκονται στο επίκεντρο των τριών γυναικών καθώς με τα υπαρκτά και πολυσυζητημένα προβλήματα αποτελούν τον “γόρδιο” δεσμό που καλούνται να λύσουν μόνοι τους οι νησιώτες.

Δονούσα

Η κ. Κατερίνα, 48 ετών μιλά για τη ζωή στη Δονούσα, νησί στο οποίο μένει μόνιμα την τελευταία δεκαετία. “Είμαστε περίπου 120 κάτοικοι. Αν δε μας ξεχνά η Πολιτεία, δεν είναι δύσκολο να μείνει κάποιος σε ένα μικρό τόπο και μάλιστα σε νησί” επισημαίνει αρχικά, αναφέροντας πως, “Βασικοί παράγοντες που παίζουν ρόλο στην επιβίωση ενός ανθρώπου στη Δονούσα είναι η Παιδεία, η Υγεία και η σύνδεση με άλλα νησιά και τον Πειραιά”.

Η ίδια, σημειώνει μάλιστα πως, “Πρέπει να δείξουμε οι κάτοικοι των μικρών νησιών ότι η απειλή με “όπλο” τον “Καλλικράτη” πως θα μας πετάξουν από τα μικρά νησιά δεν περνάει. Θεωρώ ότι η επιστροφή κάποιων ανθρώπων στις ρίζες τους είναι η απάντηση στην απάνθρωπη πολιτική. Το βιοτικό επίπεδο δεν συγκρίνεται με το αντίστοιχο των μεγάλων αστικών κέντρων και αυτό είναι αδιαμφισβήτητο”. Στην παρατήρηση ωστόσο πως για να επιλέξει να μείνει ένας νέος άνθρωπος σε ένα μικρό νησί, απαιτείται να υπάρχει η δυνατότητα εργασίας, η ίδια, σχολίασε, “Προφανώς. Χρειάζεται στήριξη από την Πολιτεία αλλά δυστυχώς βλέπουμε το αντίθετο. Πρέπει να προσπαθήσουμε ως σύνολο να διατηρήσουμε ζωντανούς τους τόπους μας”, καταλήγοντας πως, “Υπάρχει ένα μεγάλο “κατηγορώ” για τα νησιά και ενώ κάποτε μιλούσαν για αποκέντρωση, τώρα κάνουν το αντίθετο. Στο χέρι μας είναι να υπερασπιστούμε τους τόπους μας. Δεν περιμένουμε τίποτα από τους πολιτικούς αν και έχουν υποχρέωση να μεριμνήσουν”.

Ανάφη

Στην Ανάφη μεγάλωσε και ζει μόνιμα η κ. Αριάδνη, που συμπλήρωσε τα 72 χρόνια ζωής. “Μένω μόνη αφού έχει πεθάνει ο σύζυγός μου και η αλήθεια είναι πως το καλοκαίρι που έρχεται κόσμος και κάποιοι παραθερίζουν είναι καλύτερα. Το χειμώνα όμως, είναι έντονη η μοναξιά και η ανασφάλεια”, τονίζει, εκφράζοντας παρακάτω τους φόβους της οι οποίοι εστιάζονται – κυρίως λόγω ηλικίας – στο πεδίο της υγειονομικής φροντίδας και περίθαλψης. “Νιώθω ανασφάλεια γιατί τον ένα μήνα μπορεί να έχουμε ιατρούς ενώ τον άλλο όχι. Εγώ που έχω υψηλή πίεση πρέπει δηλαδή να κάνω μόνη μου τον γιατρό” δήλωσε χαρακτηριστικά.

Μάλιστα, με ιδιαίτερο τρόπο, έθιξε και το ζήτημα της οικονομικής ανασφάλειας που αισθάνεται ο μέσος Έλληνας που ζει σε νησί και μάλιστα μικρό. “Η ζωή είναι εύκολη για όποιον έχει χρήματα” δηλώνει χαρακτηριστικά, προσθέτοντας ότι “Όποιος μπορεί να πληρώσει, μπορεί και να ταξιδέψει σε άλλο νησί για εξετάσεις, μπορεί να αγοράσει κάποια πράγματα και να μην ανησυχεί. Το κράτος μας βάζει να πληρώνουμε τόσα χαράτσια, μας κόβει τις συντάξεις και δε μας παρέχει τίποτα. Διώχνει τους ανθρώπους που γεννήθηκαν εδώ. Όσο καλή διάθεση και να έχει κάποιος να μείνει σε μικρό τόπο, πρέπει να ξέρει ότι το χειμώνα είναι δύσκολα, κυρίως αν δεν έχουμε πλοία εξαιτίας της κακοκαιρίας. Βέβαια εγώ δε σκέφτηκα ούτε μία στιγμή να φύγω και τα παιδιά μου ζουν εδώ” τόνισε, καταλήγοντας πως “Πιστεύω ότι με το πέρασμα του χρόνου επειδή είναι άσχημη η κατάσταση στην Αθήνα, θα γυρίσουν όλοι πίσω”.

Φολέγανδρος

Η Γεωργία ζει στη Φολέγανδρο και φοιτά στη Β΄ Λυκείου. Για την ίδια η ζωή στο νησί είναι όμορφη γιατί όπως αναφέρει “Νιώθω ελεύθερη και δε φοβάμαι να βγω βόλτα και να επιστρέψω αργά. Μεγάλωσα παίζοντας κάτι που τα παιδιά σε μεγάλες πόλεις, δεν μπορούν να κάνουν” επεσήμανε, προσθέτοντας ωστόσο πως, οι δυσκολίες που βιώνει ένας νέος άνθρωπος και ιδιαίτερα μαθητής, η ίδια αντιλαμβάνεται πως σχετίζονται άμεσα με την “αδιαφορία του κράτους”. Όσον αφορά στην Παιδεία, τονίζει ότι “Μας λείπουν λίγα βιβλία και ένας καθηγητής αλλά το μάθημα που κάνουμε μας βοηθά ουσιαστικά γιατί είμαστε τρία παιδιά στην τάξη” ενώ για τον τομέα της Υγείας συμπληρώνει, “Δεν είναι εξοπλισμένο το Κέντρο Υγείας και το προσωπικό του πολλές φορές δεν είναι αρκετό. Αυτό σίγουρα είναι ένα μεγάλο πρόβλημα για το νησί”.

Σε ένα έτος από σήμερα που θα δώσει πανελλαδικές εξετάσεις για να σπουδάσει, η ίδια διευκρινίζει ότι στοχεύει να πετύχει σε κάποια σχολή με βασικό αντικείμενο σπουδών τα Οικονομικά, αφού φαντάζεται τον εαυτό της, να επιστρέφει στο νησί, παρά τις δυσκολίες. “Θα μου άρεσε να γίνω λογίστρια και με δεδομένο ότι δεν υπάρχει λογιστής στο νησί, θα μπορώ να εργαστώ ικανοποιητικά. Αυτή τη στιγμή λέω ότι θέλω να επιστρέψω. Αν όμως τα πράγματα δεν είναι καλά και η κατάσταση αλλάξει προς το χειρότερο, θα φύγω” σημειώνει, λέγοντα ταυτόχρονα ότι “Δεν είμαι σίγουρη ότι η Πολιτεία ενδιαφέρεται για τα μικρά νησιά.”.