Ανακαλύφθηκαν ερείπια αρχαίων κτηρίων στο βυθό του νησιού

Τα φώτα της δημοσιότητας και των αρχαιολογικών ερευνών στρέφονται στο νησί του φωτός ξανά, έπειτα από την ανακάλυψη αρχαίων οικιστικών ευρημάτων, στο βυθό του νησιού.

Το νησί της Δήλου αποτέλεσε σημείο αναφοράς κατά την πάροδο των ελληνικών χρόνων, καθώς η μυθολογία και ιστορικότητα που το διακρίνει προβάλλει την εξέχουσα αξία που διέθετε το γειτονικό νησί της Μυκόνου κατά την διάρκεια των πολέμων στην χώρα αλλά και την διαμόρφωση της ελληνικής πραγματικότητας. Ιερότητα που κατέχει το νησί κατά τα αρχαία χρόνια, πηγάζει από την γέννηση των θεών Απόλλωνα και Άρτεμης, στους οποίους προσέφερε καταφύγιο ο Ποσειδώνας. Το αρχαιολογικό και ιστορικό του ενδιαφέρον δεν επαναπαύεται ωστόσο στα όσα παρουσιάζει η μυθολογία αφού το νησί της Δήλου αποτέλεσε την έδρα του κοινού ταμείου κατά την συμμαχία επί περσικών πολέμων ενώ ο ιερός του χαρακτήρας εντάθηκε έπειτα από την εγκατάσταση των Μυκηναίων στον τόπο. Από τον 16ο αιώνα π.Χ έως και τον 19ο αιώνα μ.Χ, η Δήλος αποτέλεσε το νησί που κέντριζε το ενδιαφέρον των αρχαιολόγων χάρη στα ιστορικά του ευρήματα, τα οποία συγκεντρώθηκαν στο αρχαιολογικό μουσείο του νησιού.

Εξέχουσα η σημασία του νησιού

Η Δήλος εξαιτίας του αρχαιολογικού της μεγαλείου επετύγχανε να προσεγγίσει και το τουριστικό ενδιαφέρον, αφού η ιστορικότητα του τόπου προκαλούσε το περιέργεια των επισκεπτών της χώρας. Ωστόσο, το νησί δεν αποτέλεσε απλώς πηγή ερευνών για τους επιστήμονες και συμπρωταγωνιστής στην ελληνική ιστορία, χαρακτηρίστηκε εξίσου ως ένας από τους βασικότερους παράγοντες ανάπτυξης της τουριστικής κίνησης στο γειτονικό νησί, τη Μυκόνου. Χιλιάδες τουρίστες που κατέφθαναν στον τόπο για να ανακαλύψουν και να θαυμάσουν την ελληνική ιστορία που φιλοξενούσε το νησί της Δήλου, αναγκάζονταν να καταφύγουν στον νησί των ανέμων ώστε να εξασφαλίσουν την διατροφή και την διανυκτέρευση τους. Ο συνδυασμός της αρχαίας Δήλου με την ψυχαγωγική Μυκόνου, αποφάνθηκε ως το «μυστικό συστατικό» της επιτυχημένης τουριστικής πορείας της Μύκονου, η οποία πλέον αποτελεί την βιτρίνα του ελληνικού τουρισμού.

Συνεπώς οι νέες ανακαλύψεις στον βυθό της Δήλου θα ευνοήσουν την τουριστική κίνηση προς τα νησιά του Αιγαίο και κατά κύριο λόγω θα ενισχύσει την τουριστική προέλευση στο νησί της Μυκόνου, ιδιαίτερα σε μια περίοδο όπου οι επιταγές του ελληνικού τουρισμού προστάζουν «στροφή» στον πολιτισμό. Σύμφωνα με τα λεγόμενα μόνιμων κατοίκων του νησιού, η Δήλος σαν νησί του φωτός, εκπέμπει μια ασύγκριτη ενέργεια με αποδέκτη το νησί των ανέμων, γεγονός που ενισχύει την θετική διάθεση τόσο των πολιτών του όσο και των επισκεπτών του. Με αφορμή την ιερή σημασία της Δήλου και σε συνδυασμό με την εξέλιξη και την αναβάθμιση των παροχών υπηρεσιών από τον επιχειρηματικό κόσμο, η Μύκονος κατάφερε να δημιουργήσει ένα ανταγωνιστικό τουριστικό μοντέλο με ευρεία αποδοχή από το εξωτερικό. Την ίδια στιγμή που η «βασίλισσα» του ελληνικού τουρισμού επιχειρεί να «ξαναθυμίσει» την ιστορικότητα του τόπου της, ενισχύοντας το τουριστικό της προϊόν, η νέα αρχαιολογική σημασία της Δήλου της προσφέρει για ακόμη μια φορά το έναυσμα για μια επιτυχημένη τουριστική πορεία.

Σύμφωνα με τα αποτελέσματα των ερευνών που διεξάχθηκαν στο ιερό νησί, ανακαλύφθηκαν οικιστικά κατάλοιπα. Συγκεκριμένα, το Υπουργείο Πολιτισμού σε συνεργασία με το Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών (ΕΙΕ) διεξήγαγε έρευνα στη βορειοανατολική πλευρά της Δήλου, με σκοπό να επαναπροσδιοριστούν και να αποτυπωθούν τα κατάλοιπα, που βρίσκονται στη θαλάσσια περιοχή της συνοικίας του Σταδίου, τα οποία είχαν προσδιοριστεί στο παρελθόν ως λιμενικές εγκαταστάσεις. Εν τούτοις όμως, οι επιστήμονες ανακάλυψαν οικιστικά κατάλοιπα τα οποία υποδηλώνουν εμπορικές και βιοτεχνικές δραστηριότητες. Παραπέμπουν παράλληλα σε βιοτεχνικές δραστηριότητες, παρόμοιες με αυτές της Πομπηίας και στο Ηράκλειο (Herculaneum) της Ιταλία.

Αρχαιολογικό ενδιαφέρον στο βυθό

Οι έρευνες στη βορειοανατολική πλευρά της Δήλου, οι οποίες αποσκοπούσαν στην επανεξέταση των λιμενικών εγκαταστάσεων από τους ειδήμονες, άλλαξε τροχιά και αντικείμενο μελέτης, αφότου εντοπίστηκαν στον βυθό του νησιού ερείπια κτιρίων, που αποτελούν τα ανατολικά όρια της συνοικίας του Σταδίου, τα οποία σχετίζονται με εμπορικές δραστηριότητες. Σύμφωνα με τους μελετητές, το συγκεκριμένο συμπέρασμα διεξάχθηκε εξαιτίας της παρουσίας δαπέδου, όπου βρέθηκαν στη σειρά 16 πήλινα αγγεία που σώζονται κατά το ήμισυ, σε συνδυασμό με ένα κλίβανο. Η ιδιομορφία τους όπως και ταύτιση τους με παρόμοιες εγκαταστάσεις έχουν εντοπιστεί στην Ιταλία, διέγειραν το αρχαιολογικό και πολιτισμικό ενδιαφέρον. Όπως αναφέρεται και σε ανακοίνωση του Υπουργείου Πολιτισμού, τα ευρήματα εντοπίστηκαν και αποτυπώθηκαν σε βάθος περίπου 1.5-2 μέτρων με γραφική και με φωτογραφική μέθοδο εγκαταστάσεις.

Στην εν λόγω αρχαιολογική έρευνα συμμετείχαν από την Εφορία Εναλίων Αρχαιοτήτων , η επιστημονική υπεύθυνη και καταδυόμενη αρχαιολόγος Μαγδαληνή Αθανασούλα, ο δύτης Μανώλης Τσεφρώνης και ο καταδυόμενος εργατοτεχνίτης Σπυρίδων Μουρέας. Από την πλευρά του ΕΙΕ, στην αρχαιολογική έρευνα συμμετείχαν η επιστημονική υπεύθυνη η καταδυόμενη αρχιτέκτονας μηχανικός και αρχαιολόγος Μάνθα Ζαρμακούπη και η καταδυόμενη αρχιτέκτονας μηχανικός και αναστηλώτρια Φωτεινή Βλαχάκη. Βάση των όσων τόνισαν οι επιστήμονες «Εντοπίσθηκαν και φωτογραφήθηκαν λιθόπλινθοι μεγάλων διαστάσεων στην επέκταση του δαπέδου, οι οποίοι βρίσκονταν σε σειρά. Οι λιθόπλινθοι αυτοί πιθανώς να αποτελούσαν την προς ανατολάς προκυμαία της συνοικίας του Σταδίου. Εντοπίσθηκαν εξάλλου και αποτυπώθηκαν τοίχοι κτισμάτων και δομικά στοιχεία πεσμένης κιονοστοιχίας σε βάθος από 20 εκατοστά έως ένα μέτρο, καθώς και αποτυπώθηκαν τοίχοι κτισμάτων στον αιγιαλό κατά μήκος της ακτογραμμής».