«Κρατάμε ζωντανή στην ψυχή μας αυτή την ιστορική μνήμη»

Φόρο τιμής στα χιλιάδες θύματα της Γενοκτονίας των Ελλήνων της Μικράς Ασίας, η οποία 93 χρόνια μετά παραμένει ένα «ανοικτό τραύμα» που πονάει και ταλανίζει συναισθηματικά και πνευματικά τους απογόνους των χαμένων αυτών «ψυχών», απέτισε χθες η Περιφέρεια Νοτίου Αιγαίου σε συνεργασία με τον Σύλλογο Μικρασιατών Ερμούπολης Σύρου.

Στο πλαίσιο του εορτασμού, τελέστηκε και φέτος Επίσημη Δοξολογία στον Ιερό Ναό Ταξιαρχών, παρουσία εκπροσώπων του Δήμου, της εκπαίδευσης, των στρατιωτικών αρχών και των σωμάτων ασφαλείας, τοπικών συλλόγων και φορέων, καθώς και πλήθους πιστών.

Οι αλησμόνητες πατρίδες που λεηλατήθηκαν – καταστράφηκαν – χάθηκαν

Μετά το πέρας της δοξολογίας εκφωνήθηκε ο πανηγυρικός της Ημέρας από τη Γραμματέα του Διοικητικού Συμβουλίου του Συλλόγου Μικρασιατών Ερμούπολης, Άννα Μπούμπα, η οποία αναφέρθηκε στις αλησμόνητες πατρίδες της Μικράς Ασίας που λεηλατήθηκαν, καταστράφηκαν, χάθηκαν.

«Αν κι έχουν περάσει από τότε 93 χρόνια, το τραύμα παραμένει ανοικτό. Ακόμα πονάει και κάθε χρόνο τέτοιες μέρες, η θλιβερή επέτειος της Νίκης του Κεμάλ και του ξεριζωμού του Ελληνισμού με τρόπο απάνθρωπο, βίαιο και αιματηρό, ανοίγει πάλι την πληγή. Οι ψεύτικες υποσχέσεις – οι παλινωδίες τω πολιτικών, ακόμα και οι εθνικές προδοσίες – τα παιχνίδια των μεγάλων δυνάμεων, έφεραν στις ακτές της Ελλάδας, χιλιάδες πρόσφυγες από τη Μικρά Ασία» ανέφερε χαρακτηριστικά.

Όπως τόνισε, αυτοί που δεν τα κατάφεραν και έμειναν πίσω, υπέστησαν τη θηριωδία των Τούρκων και τα βασανιστήρια που κάποιες φορές κατέληγαν και στον θάνατο. Οι όποιες λέξεις – τα όποια λόγια αδυνατούν να αποτυπώσουν, αδυνατούν να περιγράψουν το ολοκαύτωμα εκείνης της τραγικής νύχτας, που οι Τούρκοι διάλεξαν να μπουν στη Σμύρνη. Παντού φωτιά και αίμα. Αρπαγές και βιασμοί γυναικών, παντού στριγκλιές και ουρλιαχτά. Ουρλιαχτά που καλούσαν σε βοήθεια.

Οι Ευρωπαίοι μάρτυρες διέκριναν και μιλούν για ακέφαλα βρέφη στους δρόμους. Ολόκληρες οικογένειες εκτελέστηκαν εν ψυχρώ, ενώ από τη λυσσαλέα μανία των Τούρκων, δεν γλίτωσαν ούτε οι Γαλλίδες νοσοκόμες του Ερυθρού Σταυρού και οι καθολικές αδελφές του Τάγματος Ελέους, που σφαγιάστηκαν εν ώρα καθήκοντος.

Την ίδια τύχη είχε μερίδα ιερέων, αλλά και ο ίδιος ο Μητροπολίτης Σμύρνης, Χρυσόστομος Καλαφάτης που είχε αφιερώσει ολόκληρη τη ζωή του, στο λαό του, στο αγαπημένο του ποίμνιο, αφού αρνήθηκε επίμονα την πρόσκληση των Άγγλων και του Επισκόπου Καθολικών να εγκαταλείψει. Αφού τον συνέλαβαν, άρχισαν να τον κτυπούν με λοστούς και φύλλα, αποκαλώντας τον «κλεφτογούρουνο». Του ξερίζωσαν τη γενειάδα και τον οδήγησαν στον Τούρκικο μαχαλά, όπου τον μαχαίρωσαν, του έκοψαν τη μύτη και τα αυτιά, του έβγαλαν τα μάτια και τον αποτέλειωσαν με δύο σφαίρες στο κεφάλι».

Προστάτης των Μικρασιατών Σύρου ο Άγιος Χρυσόστομος

Σημειώνεται ότι «το 1992 η Ιερά Σύνοδος της εκκλησίας ανακήρυξε τον Χρυσόστομο «Άγιο». Οι Μικρασιάτες της Σύρου, επιθυμώντας να τιμήσουν τον Χρυσόστομο τον όρισαν προστάτη του Συλλόγου τους.

Μεταξύ άλλων, η κ. Μπούμπα αναφέρθηκε και στους χιλιάδες Μικρασιάτες, οι οποίοι βρέθηκαν ξαφνικά μακριά από την προγονική γη τους, αρπάζοντας βάρκες, καΐκια, σχεδίες και βαπόρια και περνώντας τη θάλασσα σ’ ένα ομαδικό φοβερό ξενιτεμό.

Η ελληνική εκστρατεία στη Μικρά Ασία, λόγω λανθασμένων υπολογισμών και χειρισμών, κατέληξε σε αποτυχία. Ένα εκατομμύριο άνθρωποι βρέθηκαν ξαφνικά έξω από την προγονική τους γη.

«Οι Έλληνες αντιμετώπισαν τους πρόσφυγες με καχυποψία –με ξενοφοβία και συχνά εκφράζονταν γι’ αυτούς με απαξιωτικούς χαρακτηρισμούς όπως «Τουρκόσποροι» και «ξενωμερίτες». Μέσα σε λίγο χρόνο όμως με την εργατικότητά τους, την έντονη επιχειρηματική τους δράση τη δημιουργικότητα και την προκοπή που τους διέκρινε, κατάφεραν όχι μονάχα απλά να ορθοποδήσουν και να γίνουν πάλι νοικοκυραίοι, αλλά τελικά να ευεργετήσουν και ολόκληρη την χώρα, αφού διέπρεψαν σε όλους τους τομείς, κυρίως στη βιομηχανία, στα γράμματα και τις τέχνες».

Καταλήγοντας, η κ. Μπούμπα σημείωσε πως οι Μικρασιάτες της Σύρου, σεβόμενοι το αίμα, τον αγώνα, τα ιερά και όσια των χαμένων πατρίδων και των προγόνων τους, υποκλίνονται με την υπόσχεση ότι πάντα θα κρατούν ζωντανή στην ψυχή τους, αυτή την ιστορική μνήμη.

Ο εορτασμός ολοκληρώθηκε με επιμνημόσυνη Δέηση στο Μνημείο Μικρασιατικής Μνήμης στην περιοχή του προσφυγικού συνοικισμού του Ξηροκάμπου και κατάθεση στεφάνων από τους εκπροσώπους των τοπικών αρχών.