Καθαρισμοί θαλάσσιων σπηλιών στις Βόρειες Κυκλάδες

Στην ευρύτερη περιοχή της Άνδρου βρέθηκε η Ομάδα Πεδίου της MOm όπου πραγματοποίησε επισκέψεις σε θαλάσσιες σπηλιές που χρησιμοποιούνται από Μεσογειακές φώκιες στην Άνδρο, την Τήνο και τη Γυάρο, ενώ καθάρισε μεταξύ άλλων και μια από τις πιο επιβαρυμένες θαλάσσιες σπηλιές της περιοχής στη Μανδηλού.

Η νησίδα Μανδηλού βρίσκεται σε μια από τις κύριες διαδρομές μεταφοράς θαλάσσιων απορριμμάτων στο Αιγαίο που διέρχεται από το Κάβο Ντόρο μεταφέροντας απορρίμματα κυρίως από το Βόρειο Αιγαίο. Ως αποτέλεσμα, η θαλάσσια σπηλιά που βρίσκεται σε αυτήν είναι ιδιαίτερα εκτεθειμένη στη ρύπανση. Οι ερευνητές που την επισκέφτηκαν συνέλεξαν δίχτυα, κάβους, κορμούς δέντρων και πλαστικά, τα οποία είχαν καλύψει όλη την εσωτερική παραλία, καθιστώντας την ακατάλληλη για τις Μεσογειακές φώκιες και ιδιαίτερα επικίνδυνη για όσες τη χρησιμοποιούν. Τα απορρίμματα θα μπορούσαν να τραυματίσουν τα ζώα, αλλά ακόμα και να τα παγιδέψουν.

Το σκάφος του Δήμου Άνδρου «Καλυψώ» παρέλαβε το σύνολο των απορριμμάτων που συλλέχθηκαν από τη σπηλιά, η ομάδα της MOm έφτασε από το Λαύριο μεταφέροντας όλο τον απαιτούμενο εξοπλισμό, ενώ στην περιοχή βρέθηκε για λίγο και το σκάφος «Νηρηίς», στο δρόμο της επιστροφής του από τα ναυπηγία της Σύρου προς τις Σποράδες, όπου χρησιμοποιείται για την πραγματοποίηση περιπολιών και τη φύλαξη του Εθνικού Θαλάσσιου Πάρκου, ένα από τα σημαντικότερα καταφύγια της Μεσογειακής φώκιας.

Αφού απομακρύνθηκαν όλα τα απορρίμματα, στη σπηλιά τοποθετήθηκε μια αυτόματη ψηφιακή κάμερα, ώστε να καταγράψει το ερχόμενο διάστημα τη χρήση της από τις φώκιες.

Η Ομάδα Πεδίου της MOm συνέχισε τις εργασίες της επισκεπτόμενη μια σειρά από άλλες θαλάσσιες σπηλιές σε Άνδρο, Τήνο και Γυάρο, όπου πραγματοποίησε επίσης καθαρισμούς και συνέλεξε οπτικό υλικό από άλλες κάμερες που έχουν τοποθετηθεί σε αυτές και παρακολουθούν τον πληθυσμό της Μεσογειακής φώκιας στην ευρύτερη περιοχή, και αντικατέστησε κατεστραμμένο από την κακοκαιρία του χειμώνα εξοπλισμό των καμερών.

Οι Μεσογειακές φώκιες, αν και κατά την περίοδο του Ομήρου είναι γνωστό ότι αναπαύονταν σε ανοιχτές παραλίες, λόγω της έντονης ανθρώπινης παρουσία στις ακτές και ειδικά στις παραλίες, πλέον καταφεύγουν σε απομονωμένες θαλάσσιες σπηλιές, όπου δεν υπάρχει έντονη όχληση και κίνδυνος.