Ένας ρομαντικός “περίπατος” στην παιδική ψυχή

Στα “μονοπάτια” της παιδικής ψυχής ταξιδεύει τους λάτρεις των vintage παιχνιδιών ο συλλέκτης, Οδυσσέας Τσορμπατζόγλου, μέσα από την πολύ ιδιαίτερη έκθεση που πραγματοποιεί το τελευταίο διάστημα, στο Mammo wine bar στην παραλία της Ερμούπολης.

Ο Εισαγγελέας Εφετών Αιγαίου, Οδυσσέας Τσορμπατζόγλου “συστήνεται” στην τοπική κοινωνία με έναν ξεχωριστό τρόπο, αποκαλύπτοντας την τεράστια αγάπη του για τα παλιά παιχνίδια, με τη συλλογή των οποίων ασχολείται συστηματικά και με ζέση τα τελευταία τριάντα χρόνια.

Μοναδικής αξίας παιδικά παιχνίδια από παλαιότερες δεκαετίες θα κοσμούν τις προθήκες των κρασιών του εστιατορίου για ένα μεγάλο διάστημα, εν όψει και της εορταστικής περιόδου των Χριστουγέννων. Μικρά φορτηγά, επιτραπέζια παιχνίδια, εξοπλισμός κουζίνας και πολλά άλλα παιχνίδια μεταφέρουν τον κόσμο σε άλλες εποχές, όπου τα μικρά παιδιά είχαν τη δυνατότητα της αποκλειστικά δια ζώσης επαφής για να απολαύσουν τον ελεύθερο χρόνο τους.

Τα παιχνίδια συνδέονται με στιγμές

Ο κ. Τσορμπατζόγλου μίλησε στην “Κοινή Γνώμη” αρχικά για την αγάπη του σχετικά με την απόκτηση μίας μεγάλης συλλογής vintage παιχνιδιών.

“Είμαι συλλέκτης vintage παιχνιδιών εδώ και τριάντα χρόνια. Μου αρέσουν τα παιχνίδια γιατί κρύβουν μία ομορφιά, μία αγνότητα κι έχουν τη δυνατότητα να εκπέμπουν χαρά και να ξεκλειδώνουν αναμνήσεις από το παρελθόν. Είναι συνδεδεμένα τα παιχνίδια συνήθως μόνο με στιγμές. Στιγμές με οικογένεια, στιγμές με χαλάρωση, με γιορτές. Όλα αυτά είναι αποτυπωμένα επάνω τους και με τον κατάλληλο τρόπο ξεκλειδώνουν κι έρχονται πάνω μας. Κάπως έτσι ξεκίνησε αυτό. Συλλέγω πάρα πολλά χρόνια και έχω χιλιάδες κομμάτια” δήλωσε ο ίδιος, εξηγώντας παράλληλα πως, “ένα μικρό αντιπροσωπευτικό κομμάτι έφερα εδώ στο νησί να το δει ο κόσμος”.

Εν όψει των Χριστουγέννων ο συλλέκτης εξήγησε πως ήταν μία όμορφη πρωτοβουλία που αναπτύχθηκε για τον κόσμο στο νησί και όπως ανέφερε θα ακολουθήσει και μία παρόμοια έκθεση στο Λύκειο Ελληνίδων Σύρου.

Περιγράφοντας αναλυτικότερα τη συλλογή του και τα vintage παιχνίδια που έχει στην κατοχή του, σχολίασε πως, “Έχω παιχνίδια από τη δεκαετία του 1930, του ΄40, του ΄50, του ΄60 και του ΄70 και λέω μέχρι εδώ γιατί αυτά θεωρούνται vintage. Είναι παιχνίδια φτιαγμένα από λαμαρίνα, από πλαστικό σκληρό. Πολλά από αυτά είναι ελληνικά. Υπήρχαν τότε εταιρείες, οι οποίες παρήγαγαν παιχνίδια. Πολλά από αυτά είναι από το εξωτερικό, από Ιαπωνία, από την τότε δυτική Γερμανία και τις ΗΠΑ. Ο αριθμός των παιχνιδιών που έχω είναι πολλές χιλιάδες” τόνισε, λέγοντας πως ο βασικός πυρήνας είναι στα στρατιωτάκια. “Επίσης έχω πολλές χιλιάδες από στρατιωτάκια ελληνικών και ξένων εταιρειών. Τα οποία εκθέτω στο σπίτι μου στη Θεσσαλονίκη. Τα περισσότερα είναι μέσα σε κιβώτια” σχολίασε παρακάτω.

“Τότε υπήρχε δια ζώσης παιχνίδι”

Ακολούθως μίλησε και για το αν είναι εφικτή η σύγκριση των τότε εποχών με τη σημερινή όσον αφορά στον τρόπο που τα παιδιά έπαιζαν και παίζουν. “Καταρχήν κάθε πράγμα πρέπει να κρίνεται μέσα στην εποχή του. Δεν είναι πολύ επιτυχές να κρίνουμε τις εποχές μεταξύ τους γιατί πολλές φορές υπάρχουν και υπέρ και κατά τα οποία ενδεχομένως υπερτερούν και μας ξεφεύγουν στη σύγκριση.

Εκείνα τα χρόνια τα παιχνίδια δεν ήταν στην τεράστια ποικιλία που υπάρχουν σήμερα. Συνήθως παιχνίδια έχουμε Χριστούγεννα, Πάσχα κάποιες φορές. Το παιχνίδι τότε ήταν μία δυνατότητα επικοινωνίας. Έπαιζες με το άλλο παιδί δια ζώσης, από κοντά. Ήταν παιχνίδια όπως τα φορτηγά και άλλα που σε έβγαζαν στα χώματα και έπαιζες στις αλάνες. Υπήρχε η επικοινωνία και η επαφή” πρόσθεσε, ενώ τόνισε ξανά πως, “Σήμερα αυτό λείπει. Υπάρχει μία μοναχικότητα στο παιχνίδι, υπάρχει το ηλεκτρονικό παιχνίδι όπου η επικοινωνία γίνεται ηλεκτρονικά. Υπάρχουν τα ηλεκτρονικά παιχνίδια. Συνήθως έτσι παίζουν τα παιδιά σήμερα. Υπάρχει μία ομαδικότητα αλλά δεν είναι από κοντά. Ο άνθρωπος αν δεν είναι κοντά στον άλλον, αν δεν είναι κοντά το παιδί στο άλλο παιδί, μαθαίνει να είναι μόνο του και να παίζει μέσω ηλεκτρονικών συσκευών. Αυτή είναι η μία διαφορά”. Υπογράμμισε δε, πως, “Τότε το παιχνίδι το έπιανες, τώρα είναι κουμπιά”.

Μέσα στην κοινωνία

Ολοκληρώνοντας τις δηλώσεις του, ο ίδιος σχολίασε και το “παράδοξο” ένας Εισαγγελέας να ασχολείται με συλλογή παλαιών παιχνιδιών.

“Επιθυμία δική μου είναι να ασχολούμαι με τα πράγματα που μου αρέσουν. Κάνουμε μία δουλειά που είναι στραμμένη στην πρόληψη. Ο εισαγγελικός λειτουργός και ο δικαστής γενικότερα πρέπει να κάνει πάρα πολλά πράγματα. Πρέπει να ενημερώνεται, να διαβάζει, δεν πρέπει να ασχολείται μόνο με τα νομικά. Τα νομικά από μόνα τους είναι ξερά. Μέσα στην κοινωνία για να εφαρμόσεις τα νομικά και να τα καταλάβεις πρέπει να κάνεις άλλα πράγματα. Να διαβάζεις, να πηγαίνεις ταξίδια, να παρακολουθείς θέατρο, να βλέπεις κινηματογράφο, να ασχολείσαι με ζητήματα τα οποία διευρύνουν τις δυνατότητές σου. Έτσι μαλακώνει η ψυχή σου και μπορείς να λειτουργήσεις στο πλαίσιο της δουλειάς σου με έναν ενδεχομένως επιτυχέστερο τρόπο” ανέφερε, προσθέτοντας τέλος τα εξής. “Εγώ αυτό πιστεύω. Ενδεχομένως ο κόσμος αντιλαμβάνεται τον Εισαγγελέα με παλαιά πρότυπα. Ο εισαγγελικός ρόλος όμως είναι μέσα στην κοινωνία”.