Έφυγε από τη ζωή ο π. Μιχάλης (Μηλιδώνης)

Για τον παράδεισο "ταξίδεψε" ο π. Μιχάλης Ρούσσος  του Τάγματος των Ιησουιτών (Μηλιδώνης), όπως έγινε γνωστό σήμερα, με τους πιστούς της Καθολικής Εκκλησίας αλλά και όσους τον γνώριζαν γενικά, να αισθάνονται θλίψη.

Ο ίδιος υπήρξε μία αγαπητή προσωπικότητα, με αρκετούς Συριανούς που τον γνώριζαν να εκφράζονται με θετικά λόγια για το πέρασμά του από αυτή τη ζωή. 

Χαρακτηριστική είναι η αναφορά του συμπολίτη μας, Λευτέρη Ζάννε, ο οποίος έκανε την ακόλουθη ανάρτηση: 

"Με τον πατέρα Μιχάλη μας χώριζε ένας τοίχος από τούβλο για σχεδόν πέντε χρόνια. Στην φοιτητική εστία, στην Μιχαήλ Βόδα, παρότι ορθόδοξος, έγινα εγκάρδια δεκτός από εκείνον, όπως και πολλοί άλλοι ομόδοξοι μου.
Συχνά συνομιλούσαμε μέσα από τον τοίχο που μας χώριζε, τα βράδια που και οι δύο μελετούσαμε. Δεν έχω ξαναδεί άνθρωπο να διαβάζει σχεδόν απνευστί ένα ολόκληρο σύγγραμα. Αν η συνομιλία ήταν προβληματική για κάποιο λόγο, με καλούσε στο γραφείο που είχε πάντα την πόρτα ανοικτή, για να ολοκληρώσουμε την κουβέντα. Εκεί ανάμεσα σε σύννεφα καπνού( φανατικός καπνιστής γαρ), σε βιβλιοθήκες που ήταν έτοιμες να καταρρεύσουν από το βάρος των βιβλίων, σε στοίβες χαρτιά με σημειώσεις και επιστημονικά περιοδικά, ήταν πάντα πρόθυμος να ακούσει τον οποιοδήποτε προβληματισμό μου. "Νυχτερίδες" και οι δυο μας, μοιραστήκαμε ατελείωτα βράδια κουβέντας και πνευματικής αναζήτησης.
Ο πατέρας Μιχάλης ήταν ένας άνθρωπος που παρά την τεράστια ακαδημαϊκή του μόρφωση, παρέμενε πάντα ταπεινός, ολιγαρκής και σεμνός. Η μόνη πολυτέλεια που επέτρεπε στον εαυτό του, ήταν το κάπνισμα των αγαπημένων του πούρων. Κάλλιστα θα μπορούσε να έχει αφήσει πίσω του μια τεράστια ακαδημαϊκή καριέρα ή να διέπρεπε σε οποιαδήποτε θέση στον ιδιωτικό τομέα. Έμεινε όμως ακέραια πιστός στο σχήμα του και ότι απορρέει από αυτό.
Στα δικά μου μάτια ήταν εμφανής η αέναη μάχη που διεξάγονταν στο κεφάλι του ανάμεσα στις ουμανιστικές και σοσιαλιστικές του πεποιθήσεις και στον συντηρητισμό που υποβόσκει σε όλες τις εκκλησίες.
Θα θυμάμαι πάντα την ατάκα που τον χαρακτήριζε και την απηύθυνε σε όλους τους νεαρούς φοιτητές. "Ανέβαινε"
Δεν ξέρω αν ανεβήκαμε Μιχάλη. Σίγουρα όμως σταθήκαμε τυχεροί που βρέθηκες στο διάβα μας.
Ας είναι ελαφρύ το χώμα...". 

Η κηδεία του θα γίνει τη Δευτέρα 23 Δεκεμβρίου στις 11:00 π.μ. στην ενορία της Ιεράς Καρδίας του Χριστού Σωτήρος και θα ακολουθήσει ο ενταφιασμός στο καθολικό νεκροταφείο στο Ηράκλειο Αττικής.

Για τη ζωή του

Ο π. Μιχάλης Ρούσσος γεννήθηκε στην Απάνω Χώρα της Σύρου το 1937. Αφού ολοκλήρωσε  την πρωτοβάθμια εκπαίδευσή του στο δημοτικό σχολείο «Άγιος Γεώργιος» των Αδελφών των Χριστιανικών Σχολών, συνέχισε τις σπουδές του στη Λεόντειο Σχολή της Αθήνας. Το 1954 έγινε δεκτός στο δοκίμιο του Τάγματος του Ιησού. Στη Νέα Σχολή Ανωτάτων Σπουδών Φιλοσοφίας των Ιησουιτών, ολοκλήρωσε τριετείς μελέτες παλαιάς και σύγχρονης φιλοσοφίας που οδήγησαν στην απόκτηση μεταπτυχιακού τίτλου. Συνέχισε τις σπουδές του στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών, με κλασική φιλολογία, ιστορία, αρχαιολογία, παιδαγωγικά, παράλληλα με μια κοινωνική και πολιτιστική δραστηριότητα στην υπηρεσία της Καθολικής Νεολαίας της Αθήνας. Το τελευταίο στάδιο των σπουδών του επί της θρησκειολογίας, της θεολογίας και της φιλοσοφίας της θρησκείας ολοκληρώθηκε στη γερμανόφωνη Ευρώπη. Το 1969 χειροτονήθηκε ιερομόναχος του Τάγματος του Ιησού στην Άνω Σύρο. Συμμετείχε σε πολλά Διεθνή Συνέδρια, διατηρώντας παράλληλα την κοινωνική, θρησκευτική, επιστημονική και πολιτιστική του δράση. Υπήρξε, μεταξύ άλλων, διευθυντής των περιοδικών «Αγγελιοφόρος» και «Σύγχρονα Βήματα», που εκδίδει το Τάγμα στην Ελλάδα, και επί 30 χρόνια Διευθυντής της Καθολικής Φοιτητικής Εστίας της Αθήνας. Μέχρι σήμερα εξυπηρετούσε την Καθολική Κοινότητα της Βοιωτίας.