Η εναέρια έρευνα και διάσωση επηρεάζει τον τουρισμό

Η πλήρως αποδεκτή αναγκαιότητα δημιουργίας ενός μηχανισμού έρευνας και διάσωσης, όπως προωθείται με το σχετικό νομοσχέδιο που ήδη κατατέθηκε προς συζήτηση, δημιουργεί εν μέρει προβληματισμό ως προς τον αρνητικό επηρεασμό της τουριστικής αγοράς, εξ αφορμής της επιχειρούμενης θέσπισης ειδικού τέλους σε όλους τους αναχωρούντες επισκέπτες της χώρας.

Το θέμα επισημαίνει, ο Πρόεδρος του Δ.Σ. του ΣΕΤΕ, Γιάννης Ρέτσος, ο οποίος με επιστολή του προς τον Υπουργό Κλιματικής Κρίσης και Πολιτικής Προστασίας, Χρήστο Στυλιανίδη, εστιάζει στο επίμαχο Άρθρο 6, το οποίο και αφορά στην επιβολή του τέλους στους ταξιδιώτες.

Σύμφωνα με τα όσα αναφέρει στην επιστολή του ο κ. Ρέτσος «Σχετικά με το σχέδιο νόμου «Εθνικός Μηχανισμός Εναέριας Έρευνας και Διάσωσης: Θεοφάνης Ερμής Θεοχαρόπουλος» και ενόψει της σημερινής συζήτησης στη Διαρκή Επιτροπή Παραγωγής και Εμπορίου της Βουλής σημειώνουμε τα εξής:

Η δημιουργία ενός μηχανισμού Εναέριας Έρευνας και Διάσωσης είναι αδιαμφισβήτητη ανάγκη. Η προστασία της ανθρώπινης ζωής αποτελεί πρώτη προτεραιότητα και η ουσιαστική λειτουργία του μηχανισμού ενισχύει το αίσθημα ασφάλειας των Ελλήνων πολιτών, αλλά και κάθε επισκέπτη της χώρας μας.

Η παροχή της συγκεκριμένης υπηρεσίας μπορεί να αξιοποιηθεί και για την περαιτέρω  ενίσχυση του τουριστικού προϊόντος, καθώς αποτελεί και προϋπόθεση για την προώθηση υπαίθριων δραστηριοτήτων αναψυχής, πεδίο με μεγάλα περιθώρια ανάπτυξης.

Ωστόσο, ιδιαίτερο προβληματισμό προκαλεί ο τρόπος κάλυψης του κόστους λειτουργίας της συγκεκριμένης υπηρεσίας, σύμφωνα με το Άρθρο 6, με την πρόβλεψη μιας «εισφοράς υπηρεσίας εναέριας έρευνας και διάσωσης, η οποία θα εισπράττεται κατά την αναχώρηση από τους ελληνικούς αερολιμένες προς τους αερολιμένες εξωτερικού από κάθε αναχωρούντα επιβάτη».

Το ελληνικό τουριστικό προϊόν είναι ήδη υπερφορολογημένο. Ο ΦΠΑ, οι φορολογικοί συντελεστές, οι άμεσοι και έμμεσοι φόροι υπερβαίνουν κατά πολύ το επίπεδο του ανταγωνισμού. Η επιβολή σε αυτό ενός ακόμα τέλους/φόρου/εισφοράς, ανεξαρτήτως του ύψους του, σε μια περίοδο μάλιστα που το κόστος μετακίνησης και ταξιδιού έχει φθάσει στα ύψη, είναι εσφαλμένη και έρχεται να επιβαρύνει περαιτέρω την ανταγωνιστικότητα του ελληνικού τουριστικού προϊόντος.

Αφού υπολογιστεί με ακρίβεια το κόστος λειτουργίας του μηχανισμού, προτείνεται αντί για την επιβολή ενός ακόμα τέλους σε ταξιδιώτες, να καλυφθούν τα σχετικά κονδύλια από άλλες πηγές. Ως ενδεικτικές εναλλακτικές αναφέρονται: 

Πρόβλεψη συγκεκριμένου νομοθετικού πλαισίου για τη βραχυχρόνια μίσθωση που εξακολουθεί να παραμένει αφορολόγητη, η ρύθμιση της οποίας θα αποφέρει επιπλέον έσοδα στο Κράτος, ενώ παράλληλα θα περιορίσει και φαινόμενα αθέμιτου ανταγωνισμού εις βάρος των νόμιμων επιχειρήσεων.

Αξιοποίηση μέρους από τους ήδη εισπραττόμενους από τις νόμιμες τουριστικές επιχειρήσεις φόρους, που στερούνται ανταποδοτικότητας (όπως ο φόρος διαμονής)  και ενώ αποφέρουν έσοδα πολλαπλάσια των αρχικώς προϋπολογισθέντων, παραμένουν αμείωτοι».