Ανοιχτός ορίζοντας

• Τη συνεργασία “ευρωπαϊκών θεσμών, βιομηχανίας, συνδικάτων, κοινωνικών και περιβαλλοντικών φορέων”, προβάλει ως πρότασή του ο ευρωβουλευτής Ν. Χρυσόγελος στην Ευρώπη
• Προτάσεις που θα αποδειχθούν “τονωτικές ενέσεις” έχουν προτείνει κατά καιρούς πολιτικά πρόσωπα της περιφερειακής και κεντρικής πολιτικής σκηνής για το ναυπηγείο της Σύρου

“Μοχλός” επιβίωσης αλλά και ανάπτυξης για το ναυπηγείο Σύρου, όπως επιβάλλουν πλέον οι διαμορφωθείσες συνθήκες κατάρρευσης του ναυπηγοεπισκευαστικού κλάδου, οι οποίες φαίνεται να επιταχύνονται λόγω οικονομικής κρίσης, αποτελεί η γενναία απόφαση να πλατύνει το πεδίο εργασιών στο οποίο δραστηριοποιείται επί χρόνια και να στοχεύσει σε νέα πεδία που θα του επιτρέψουν να διασφαλίσει την παρουσία του μελλοντικά.

Την παρούσα χρονική περίοδο, στο ευρωπαϊκό κοινοβούλιο, συζητείται και το σχέδιο “Leadership 2020” για τον ναυπηγοεπισκευαστικό κλάδο, συζήτηση στην οποία συμμετέχει ο ευρωβουλευτής των Οικολόγων Πράσινων, Νίκος Χρυσόγελος

Στο πλαίσιο της παρέμβασής του, ο ίδιος, τονίζοντας πως πρέπει να ανατραπεί η αρνητική πορεία που ακολουθεί ο βαλλόμενος κλάδος σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες, προκειμένου να σωθούν ναυπηγεία και χιλιάδες εργαζόμενοι, προτείνει ως προσφορότερη λύση την ανάπτυξη συνεργασιών μεταξύ φορέων, βιομηχανίας και θαλάσσιων περιφερειών, με άξονα και την εξυπηρέτηση των νησιωτικών περιοχών.

Κατόπιν των εξελίξεων με τις δύο δεξαμενές του Πολεμικού Ναυτικού, για τις οποίες σήμανε το “τέλος” το Ελεγκτικό Συνέδριο, στο προσκήνιο έρχεται για ακόμη μία φορά ο τρόπος της επιβίωσης του ναυπηγείου Σύρου, το οποίο κατά γενική ομολογία βαδίζει σε τεντωμένο σχοινί.

Πως προχωρά παρακάτω;

Αμέτρητα είναι τα δημοσιεύματα που αφορούν στο ναυπηγείο ΝΕΩΡΙΟ τους τελευταίους μήνες, αφού η συσσώρευση πολλών προβλημάτων – κυρίως σε οικονομικό επίπεδο – έχουν καθηλώσει στο μηδέν έστω και τις ελάχιστες ελπίδες για τη συνέχιση της λειτουργίας του, που έχουν απομείνει στους εργαζομένους.

Η αρνητική απόφαση που έλαβε το Ελεγκτικό Συνέδριο σχετικά με την ανάθεση των δύο δεξαμενών για επισκευή στο Νεώριο, μετά από την “αποκάλυψη” των υπερτιμολογήσεων του κόστους των εργασιών που θα πραγματοποιούνταν στο ναυπηγείο και εν μέσω βαθιάς οικονομικής ύφεσης, φέρνει ξανά στο προσκήνιο, τον “πονοκέφαλο” του τι μέλλει γενέσθαι στο εξής.

Όπως έχει αναφέρει στο πρόσφατο παρελθόν η “Κοινή Γνώμη”, η επισκευή των δύο δεξαμενών που αναμενόταν να κατοχυρωθεί από το ΝΕΩΡΙΟ, θα “έκλεινε” μηδαμινές τρύπες, αφού η ιδιωτική επιχείρηση έχει ενώπιόν της να αντιμετωπίσει, έναν τεράστιο οικονομικό κυκεώνα οφειλών.

Αξίζει δε να σημειωθεί πως, ερωτηματικά προκαλεί το γεγονός πως τα χρέη της επιχείρησης προς το δημόσιο, αν και ανέρχονται σε πολλά εκατομμύρια ευρώ, ωστόσο όχι μόνο δεν έχει παρουσιαστεί – σύμφωνα με τα μέχρι στιγμής γνωστά δεδομένα – καμία πίεση προς την ιδιοκτησία για να εισπραχθούν οφειλόμενα ποσά από το κράτος, αλλά το ΝΕΩΡΙΟ “ανενόχλητο” διεκδικεί κρατικές δουλειές.

“Θηλιά” στους εργαζομένους

Χωρίς δεύτερη σκέψη, εκτός από την ανωτέρω εξέλιξη, αν συνυπολογίσει κάποιος τη δεινή οικονομική θέση στην οποία έχουν περιέλθει οι εργαζόμενοι του ΝΕΩΡΙΟΥ εδώ και πολλούς μήνες με “φόντο” την καθυστέρηση της καταβολής των δεδουλευμένων καθώς όμως και τη σχετική απροθυμία της επιχείρησης – όπως φαίνεται - να “ανοίξει” τον ορίζοντα των εργασιών της, τότε όλα συνηγορούν πως η περαιτέρω πορεία του ναυπηγείου και ιδιαίτερα των εργαζομένων σε αυτό, μάλλον διαγράφεται με αποχρώσεις του γκρι.

Οι αυξήσεις επί των ήδη γνωστών οφειλών στους εργαζομένους, τα χρέη της εταιρείας προς τρίτους και η αδυναμία είσπραξης των ανεισπράκτων από εταιρείες, τα πλοία των οποίων επισκευάζονται στο ναυπηγείο της Σύρου, μάλλον προσθέτουν περισσότερη ανησυχία από αυτήν που υπήρχε μέχρι στιγμής.

Γεγονός που πρέπει να στηλιτευτεί όμως, αποτελεί και η πολιτική της ΝΕΩΡΙΟΝ ΣΥΜΜΕΤΟΧΩΝ Α.Ε. να ακολουθεί την πεπατημένη ως προς το είδος των εργασιών που αναλαμβάνει, παρά το γεγονός πως, όχι μόνο αυτή η τακτική δεν οδηγεί σε κανένα θετικό αποτέλεσμα, αλλά είναι περισσότερο από οφθαλμοφανές πως η επικρατούσα κατάσταση στον κλάδο, “σπρώχνει” προς αναζήτηση νέων διεξόδων.

Προτάσεις θεωρίας που θα μπορούσαν να γίνουν πράξη

Προτάσεις και παρεμβάσεις από την πλευρά της περιφερειακής και κεντρικής πολιτικής σκηνής έχουν καταγραφεί στο παρελθόν αρκετές. Τόσο, ο Περιφερειάρχης Νοτίου Αιγαίου, Γιάννης Μαχαιρίδης, όσο όμως και ο βουλευτής Κυκλάδων, Νίκος Συρμαλένιος, έχουν θέσει επί τάπητος την ανάγκη επιβίωσης του ναυπηγείου, μέσα από την αλλαγή της υφιστάμενης επιχειρηματικής νοοτροπίας.

Δεδομένης της επιχορήγησης που λαμβάνουν ετησίως οι ακτοπλοϊκές εταιρείες που δραστηριοποιούνται στα νησιά, ο Γιάννης Μαχαιρίδης, σε συνεδρίαση του περιφερειακού συμβουλίου αλλά και με γραπτή παρέμβασή του προς τον αρμόδιο υπουργό, είχε επισημάνει πως οι επισκευές των πλοίων που εξυπηρετούν γραμμές δημοσίου συμφέροντος, θα έπρεπε να απαιτεί η κυβέρνηση, να πραγματοποιούνται στο ΝΕΩΡΙΟ. Ταυτόχρονα, ο ίδιος είχε τονίσει ότι η στροφή της επιχείρησης και σε άλλου είδους εργασίες, θα χάριζε “ανάσα” στο ναυπηγείο.

Σε ανάλογο μήκος κύματος αλλά με εντονότερη κριτική ματιά, ο Νίκος Συρμαλένιος είχε υποστηρίξει ότι, θα εξυπηρετούσε το ναυπηγοεπισκευαστικό κλάδο η κρατική απαίτηση προς τις ιδιωτικές εταιρείες όχι μόνο να επισκευάζουν αλλά και να κατασκευάζουν πλοία στα ναυπηγεία της χώρας και ειδικά στο Νεώριο. Κατά τη διάρκεια της συγκεκριμένης κοινοβουλευτικής παρέμβασής του, ο ίδιος είχε εξηγήσει πως, η προαναφερθείσα πρόταση υπό το πρίσμα της δημιουργίας “δημόσιου κοινωνικού φορέα ακτοπλοΐας”, θα παρείχε ευκαιρίες στο ΝΕΩΡΙΟ αφού, λόγω του ότι οι γραμμές δημοσίου συμφέροντος, καλύπτονται εξ ολοκλήρου από ιδιωτικές ακτοπλοϊκές εταιρείες, θα μπορούσαν να “κατοχυρωθούν” περισσότερες εργασίες στο ναυπηγείο.

Αναφορικά με τα παραπάνω, είναι σημαντικό να αναφερθεί επιπλέον πως, το ΝΕΩΡΙΟ σε ενδεχόμενη αλλαγή πλεύσης, θα όφειλε να μεριμνά και για τη συνεχή εξέλιξη και κατάρτιση των εργαζομένων του.

Πράσινη “ματιά” για τα ναυπηγεία

Σε επίπεδο ευρωπαϊκής τροχιάς, όσον αφορά σε ζητήματα που αφορούν στο ναυπηγοεπισκευαστικό κλάδο στη χώρα και φυσικά στα ναυπηγεία της ΝΕΩΡΙΟΝ ΣΥΜΜΕΤΟΧΩΝ Α.Ε., προχωρά σε ανάλογες παρεμβάσεις μέσα από τη συμμετοχή του σε ομιλίες και συζητήσεις, ο ευρωβουλευτής των Οικολόγων Πράσινων, Νίκος Χρυσόγελος.

Στη συνάντηση που διοργανώθηκε από την Κομισιόν πριν από λίγες ημέρες, στο πλαίσιο της παρουσίασης του σχεδίου “Leadership 2020”, το βασικό επιχείρημα που πρόβαλε ο ευρωβουλευτής, ως λύση για τη βιωσιμότητα του κλάδου, είναι “η συνεργασία των ευρωπαϊκών θεσμών, της βιομηχανίας, των συνδικάτων, κοινωνικών και περιβαλλοντικών φορέων καθώς και θαλάσσιων περιφερειών και ενδιαφερόμενων Κρατών - Μελών στο πλαίσιο μιας συμφωνημένης και συνεκτικής πολιτικής που θα στηρίζεται σε τρεις πυλώνες”.

Οι συγκεκριμένοι πυλώνες, όπως υποστήριξε ο κ. Χρυσόγελος είναι: Πρώτον, “η κατασκευή πλοίων που θα έχουν χαμηλή κατανάλωση ενέργειας ή θα χρησιμοποιούν ανανεώσιμη ενέργεια και θα ανταποκρίνονται στις απαιτήσεις για ελαχιστοποίηση ή μηδενισμό εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου κι ατμοσφαιρικών ρύπων, η κατασκευή τμημάτων της πράσινης τεχνολογίας (πχ πυλώνες για ανεμογεννήτριες) και η ανακύκλωση πλοίων με υψηλές περιβαλλοντικές και κοινωνικές προδιαγραφές, όταν σήμερα η διάλυση των πλοίων γίνεται με απαράδεκτες από άποψη περιβάλλοντος κι ασφάλειας διαδικασίες”.

Μάλιστα, ο κ. Χρυσόγελος κατά τη διάρκεια της τοποθέτησής του, τόνισε πως αυτό που απαιτείται επί της ουσίας είναι “καλύτερος συντονισμός μεταξύ περιφερειακών αρχών, ναυτιλιακών επιχειρήσεων και ναυπηγείων” με απώτερο σκοπό, να καλυφθούν και “οι ανάγκες ακτοπλοϊκής σύνδεσης των νησιών κι άλλων περιοχών, καθώς και συνέργειες μεταξύ πολιτικών για την απασχόληση, τη βιομηχανία, την προστασία του περιβάλλοντος, τη θαλάσσια στρατηγική και την περιφερειακή ανάπτυξη”.

Τέλος, αξίζει να αναφερθεί ότι ο κ. Χρυσόγελος, με ερώτησή του στο ευρωπαϊκό κοινοβούλιο για το ολοένα αυξανόμενο ποσοστό ανεργίας που παρουσιάζεται στον κλάδο, είχε καταθέσει πρόταση να αξιοποιήσει η χώρα τους πόρους που έχει δικαίωμα να λάβει από το Ευρωπαϊκό Ταμείο Προσαρμογής στην Παγκοσμιοποίηση.