Στα όρια των τελικών αποφάσεων

Σε τεντωμένο σχοινί οι σχέσεις εργαζομένων, σωματείου και διοίκησης στο ναυπηγείο του Νεωρίου, καθώς η μη καταβολή των οφειλόμενων έχει προκαλέσει έντονες τριβές, με τις διαπραγματευόμενες πλευρές να έχουν επιδοθεί σε ένα παιχνίδι προτάσεων και αντιπροτάσεων, με τους εργαζόμενους να έχουν οδηγηθεί στα όρια των αντοχών τους.

Στις αντοχές του έχει φτάσει και ένα ολόκληρο νησί που επί χρόνια ανέχεται και υπομένει τις αμμοβολές και την υστέρηση ανάπτυξης του κεντρικότερου σημείου του λιμανιού της πόλης, λόγω της ενίσχυσης των τοπικών επιχειρήσεων που θα προσέφερε το Νεώριο, αλλά και ότι θα απολάμβαναν επαγγελματικής εξασφάλισης περί τις 500 οικογένειες στο νησί, η καθοδική πορεία του τα τελευταία χρόνια έχει ακυρώσει όλα αυτά λειτουργώντας πλέον αρνητικά για ολόκληρη τη Σύρο.

Ενώ ήδη η προκλητική στάση της διοίκησης της εταιρείας, όσον αφορά στα ποσά που οφείλει σε εργαζόμενους και συνταξιούχους του ναυπηγείου, έχει ξεπεράσει προ πολλού τα όρια της ανεκτικότητας, παρ’ όλα αυτά από την άλλη εμφανίζονται οι δύο πλευρές του ίδιου νομίσματος, που περιπλέκουν ακόμα περισσότερο την κατάσταση.

Από τη μία οι εργαζόμενοι να φαίνονται αποφασισμένοι να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους, αναγνωρίζοντας επιτέλους ότι είναι αυτοί που διαθέτουν τη δύναμη, την οποία εάν είχαν εκμεταλλευτεί έγκαιρα και δεν διακατέχονταν από τον φόβο και την ανασφάλεια που εντέχνως τους είχε καλλιεργηθεί, ίσως και να είχαν ήδη λύσει το πρόβλημα τους.

Από την άλλη πλευρά το Εργοστασιακό Σωματείο που αποδείχθηκε κατώτερο των περιστάσεων, χωρίς να έχει την πυγμή και το σθένος να χειριστεί την υπόθεση αντί να απαιτήσει και να διεκδικήσει ως όφειλε τα δίκαια αιτήματα των εργαζομένων μπήκε σε ένα κυκεώνα προτάσεων και ανύπαρκτων αντιπροτάσεων με την διοίκηση, οδηγώντας σε μεσοβέζικες λύσεις αμφιβόλου αποτελέσματος.

Οι αποφάσεις των εργαζομένων

Επιτέλους οι εργαζόμενοι έδειξαν ένα μικρό μέρος της δύναμης που έχουν στα χέρια τους και τόσον καιρό αφήνουν ανεκμετάλλευτη, όταν την προηγούμενη Παρασκευή προχώρησαν σε 2ωρη στάση εργασίας, ασκώντας με αυτό τον τρόπο πίεση, καθώς η Ιώβεια υπομονή τους έχει ήδη εξαντληθεί.

Το βράδυ της ίδιας μέρας, καθώς είχε διαρρεύσει η φήμη ως φόβητρο, ότι η διοίκηση θα έφερνε εξωτερικούς εργάτες να βγάλουν τις βάρδιες, προκειμένου να προχωρήσουν οι εργασίες σε ένα από τα πλοία που ήταν μέσα και έπρεπε να φύγει το Σάββατο, πολλοί από τους εργαζόμενους συγκεντρώθηκαν στην πύλη του Νεωρίου αποφασισμένοι να μην επιτρέψουν μια τέτοια εξέλιξη.

Το βράδυ τις ίδιας μέρας, όταν ρωτήθηκαν οι συγκεντρωμένοι για την περεταίρω στάση τους, αποσαφήνισαν πως από τη στιγμή που «δεν υπάρχει κανένα σημείο επαφής τους με τη διοίκηση» δεν επρόκειτο να εργαστούν ούτε το Σαββατοκύριακο, καθώς πρόκειται για υπερωριακή εργασία την οποία έχουν σταματήσει να εκτελούν.

Εκ νέου θα πραγματοποιήσουν γενική συνέλευση σήμερα για να λάβουν αποφάσεις για την περεταίρω στάση τους, που όλα δείχνουν ότι θα είναι ανυποχώρητη, αφού ίσως είναι και το μόνο που τους απομένει να κάνουν καθώς ο εμπαιγμός τους συνεχίζεται.

Διγλωσσία του Σωματείου

Με ποσοστά και μπακάλικους υπολογισμούς παίζουν, στις πλάτες των εργαζομένων, η διοίκηση και το Εργοστασιακό Σωματείο το παιχνίδι των συνεννοήσεων, χωρίς μέχρι στιγμής να έχουν καταλήξει σε κοινά αποδεκτή λύση.

Η εμπιστοσύνη πλέον των εργαζομένων προς τη διοίκηση έχει χαθεί οριστικά, κατόπιν της συνεχιζόμενης τακτικής μη καταβολής των οφειλόμενων, ενώ έχουν αρχίσει να υπάρχουν κλυδωνισμοί όσον αφορά και στο Σωματείο, το οποίο με τη διγλωσσία του εκτέθηκε ανεπανόρθωτα.

Αυτό αποδεικνύεται τόσο από την στάση που κρατήθηκε κατά τη διάρκεια των συζητήσεων με την διοίκηση, με την οποία ήλθαν σε συμφωνία για τον τρόπο καταβολής των οφειλών, την οποία όμως δεν παραδέχτηκαν στη συνέλευση των εργαζομένων, ξαναρίχνοντας στο τραπέζι της ψηφοφορίας ως αντιπρόταση αυτό που εξ αρχής η διοίκηση είχε απορρίψει.

Εξ αρχής η διοίκηση είχε προτείνει την καταβολή του 50% των οφειλόμενων με το πέρας των εργασιών της πρώτης δεξαμενής, δηλαδή περί τα τέλη Μαρτίου και την εξόφληση του υπόλοιπου 50% με την παράδοση του έργου και της δεύτερης δεξαμενής γύρω στον Ιούνιο.

Αν και από την πλευρά του Σωματείου είχε κατατεθεί αντιπρόταση, αυτή απορρίφθηκε από τη διοίκηση, η οποία επικαλέστηκε το οικονομικό αδιέξοδο στο οποίο έχει περιέλθει.

Παρ’ όλα αυτά κατά τη διάρκεια της σύγκλισης της γενικής συνέλευσης των εργαζομένων δεν αναφέρθηκε ότι το Σωματείο είχε συμφωνήσει με τη διοίκηση στην πρόταση της, βάζοντας τους εργαζόμενους να ψηφίσουν εάν την δέχονται ή όχι.

Όπως ήταν αναμενόμενο η πρόταση έλαβε 167 αρνητικές ψήφους και μόλις 66 θετικές.

Παράλληλα άξιο αναφοράς είναι ότι όσον αφορά στην κινητοποίηση των εργαζομένων κατά την ψηφοφορία του 11μελούς συμβουλίου του Σωματείου, οι 8 υπερψήφισαν, ενώ οι 3 καταψήφισαν, όμως μεταξύ αυτών των αρνητικών ψήφων ήταν και του προέδρου, ο οποίος είναι απορίας άξιον πως θα υποστηρίξει πλέον μία τακτική στην οποία ο ίδιος είναι ενάντιος.

Η διοίκηση εμμένει και εξασφαλίζεται

Εκ μέρους της διοίκησης τακτικές είναι πλέον οι επισκέψεις του προέδρου του ναυπηγείου κ. Κοκκάλα στο Νεώριο, χωρίς μέχρι στιγμής να έχει επέλθει συμφωνία, ενώ υπήρξε στιγμή που στράφηκε κατά του Σωματείου, εξαιτίας των συμφωνιών στις οποίες είχαν προχωρήσει αλλά αυτό δεν τήρησε.

Σε έγγραφο της διοίκησης του Νεωρίου που εστάλη προς τον πρόεδρο και τα μέλη του Εργοστασιακού Σωματείου στις 31-1-2014, αναφέρεται σαφώς ότι από τις 14 Ιανουαρίου είχε υπάρξει μεταξύ τους συμφωνία στην αμετακίνητη πρόταση της εταιρείας, την οποία χαρακτηρίζει και ως τη «μόνη δυνατή με τις διαφαινόμενες ταμειακές δυνατότητες της εταιρείας».

Και ενώ το Σωματείο δεν ανακοίνωσε στους εργαζόμενους ότι είχε συμφωνήσει με τη διοίκηση, τελικά αυτό γνωστοποιήθηκε εγγράφως, ενώ κατά τη χθεσινή εκ νέου συνάντηση του με τον κ. Κοκκάλα, υπήρξε η πρόταση για καταβολή τον Μάρτιο του 50% των οφειλόμενων υπερωριών χωρίς όμως να υπάρχει μέχρι στιγμής τίποτε νεότερο, καθώς αναμένεται η απόφαση της σημερινής γενικής συνέλευσης.

Αξίζει πάντως να σημειωθεί ότι ο πρόεδρος της εταιρείας σαφώς προτίμησε την ικανοποίηση των οικονομικών εκκρεμοτήτων προς το ΙΚΑ, προκειμένου να εξασφαλιστεί και να μην ρισκάρει πιθανή δίωξη του για χρέη προς το δημόσιο, βάζοντας σαφώς σε δεύτερη μοίρα τις οφειλές προς τους εργαζόμενους.

Σκέψεις δε προκαλεί η αναφορά του πως πλέον την τύχη της εταιρείας και τις σχετικές αποφάσεις παραδίδει στους μετόχους, αρκεί αυτό αν αποδειχθεί εάν θα εφαρμοστεί στην πράξη.