Εν αναμονή της εξόφλησης

Αποχώρηση και της δεύτερης δεξαμενής του πολεμικού ναυτικού από το Νεώριο της Σύρου, με τις ελπίδες των εργαζομένων, για εξόφληση των παλαιών οφειλομένων τους, να έχουν εναποτεθεί πλέον στην άμεση εκταμίευση του υπολοίπου από πλευράς υπουργείου Εθνικής Άμυνας, ενώ σκοτεινό παρουσιάζεται το ενδεχόμενο της καταβολής του συνόλου των μισθών που τους οφείλονται.

Με δεδομένη την ανοχή των εργαζομένων του ναυπηγείου, οι οποίοι βιώνουν ένα καθεστώς ομηρίας όσον αφορά στην νόμιμη και δικαιωματική ανταμοιβή της εργασίας τους, η διοίκηση του ναυπηγείου, παίζει ένα «σκληρό πόκερ» επιχειρηματικής στρατηγικής, υπό το άλλοθι της οικονομικής κρίσης.

Η εκταμίευση του τελευταίου ποσού, ύψους 2,5 εκ. ευρώ, ολοκληρώνει την οικονομική υποχρέωση του υπουργείου έναντι του ναυπηγείου για την επισκευή των δύο δεξαμενών του πολεμικού ναυτικού, με το ναυπηγείο πλέον να μην έχει, επί του παρόντος τουλάχιστον, να αναμένει άλλη κρατική ανάθεση.

Αυτό πρακτικά σημαίνει πως η διαπραγματευτική άνεση της διοίκησης έναντι των εργαζομένων, που παρείχαν τα χρήματα των δεξαμενών παύει να υπάρχει, με αποτέλεσμα οι οικονομικές υποχρεώσεις της επιχείρησης να καλύπτονται εξ ολοκλήρου πλέον από το εμπορικό κομμάτι των εργασιών.

Μια εξόφληση που ποτέ δεν έγινε

Από την στιγμή ανάληψης του έργου της επισκευής των δεξαμενών, συνολικής αξίας 10 εκ. ευρώ, ενώ είχε παρουσιαστεί ως η ευκαιρία ανακούφισης των οικονομικών εκκρεμοτήτων έναντι των εργαζομένων, η εξέλιξη απέδειξε πως επρόκειτο για μία πλάνη, η οποία εντέχνως είχε δρομολογηθεί.

Η πληρωμή του πρώτου τμήματος των 5 εκ. ευρώ, είχε ουσιαστικά παρακρατηθεί από την τράπεζα έναντι των οφειλών της εταιρείας, αποκλείοντας έτσι την όποια οικονομική ικανοποίηση των εργαζομένων.

Αυτή η κίνηση οδήγησε στην κατάθεση της τροπολογίας που αφορούσε στο υπόλοιπο ανάλογο ποσό, το οποίο θα αποδιδόταν σε δύο δόσεις των 2,5 εκ. ευρώ και οριζόταν πλέον ως ακατάσχετο, προκειμένου να αποδοθούν τα εισπραττόμενα αυτά ποσά, εξ ολοκλήρου στους εργαζόμενους.

Και σε αυτή την περίπτωση η εξέλιξη βρήκε θιγόμενους εκ νέου τους εργαζόμενους, οι οποίοι, χάνοντας στην ουσία την διαπραγματευτική τους δύναμη, εγκλωβίστηκαν σε μία συμφωνία απόδοσης προς αυτούς μόνο του 50% των οφειλόμενων και την εξόφληση όλων όσων τους οφείλονται μέχρι τον Ιούνιο του 2014, με την είσπραξη και της τελευταίας δόσης των υπολειπόμενων 2,5 εκ. ευρώ.

Η τόλμη που επιδείχθηκε τότε στο να υποστηριχθεί πως η αποδοχή μίας τέτοιας συμφωνίας ουσιαστικά έθιγε τους εργαζόμενους, καθώς διαφαινόταν η μη δυνατότητα πλήρους εξόφλησης τους, στοχοποιήθηκε από υποστηρικτές της διοίκησης, παρουσιάζοντας στον αντίποδα μεγαλόστομες και γενικόλογες υποσχέσεις.

Τώρα, με την παράδοση και της δεύτερης δεξαμενής, που αναμένεται η καταβολή εκ μέρους του υπουργείου και του υπολειπόμενου ποσού των 2,5 εκ. ευρώ, καθώς το ακατάσχετο ισχύει και γι’ αυτό το ποσό, αναμένεται να αποδοθεί και αυτό έναντι των οφειλών των εργαζομένων.

Συσσώρευση χρεών

Η εξέλιξη όσων αφορά στην αποπληρωμή των οφειλομένων προς τους εργαζόμενους αναμένεται με ιδιαίτερο ενδιαφέρον καθώς πέραν των παλαιών οφειλών οι οποίες δεν εξοφλήθηκαν και περιλαμβάνουν και υπόλοιπα μισθοδοσίας έως τον Ιούνιο του 2014, έχουν προστεθεί και οφειλές των μισθών των τελευταίων μηνών.

Συγκεκριμένα μετά των Ιούνιο, αφού αφαιρέθηκαν οι ημέρες της απεργιακής κινητοποίησης των εργαζομένων, τους έχουν καταβληθεί ουσιαστικά μέχρι σήμερα περί τους 2,5 μισθούς, καθώς η τελευταία καταβολή έγινε στις 24 Νοεμβρίου και αφορούσε στο 35% του μισθού του Οκτωβρίου.

Έτσι έως το τέλος του χρόνου θα πρέπει να καταβληθεί στους εργαζόμενους το υπόλοιπο της μισθοδοσίας του Οκτωβρίου, η μισθοδοσία Νοεμβρίου και Δεκεμβρίου, το δώρο Χριστουγέννων και το ποσοστό του επιδόματος αδείας.

Είναι περισσότερο από εμφανές ότι δεν υπάρχει η πιθανότητα καταβολής τόσο των παλαιών οφειλομένων όσο και των τρέχοντων, καθώς η εταιρεία για ακόμα μία φορά θα αρκεστεί στο να καταβάλει το ποσόν που αντιστοιχεί σε αυτό της αποπληρωμής της δεξαμενής.

Εάν αυτό αντιστοιχιστεί με τις παλιές οφειλές, όπως έχει συμφωνηθεί ή θα αφορά τις νέες, αυτό θα διαφανεί από τη νέα διαπραγμάτευση που θα επιχειρηθεί με τους εργαζόμενους και το τι αυτοί θα αποδεχθούν για ακόμα μία φορά, καθώς η εταιρεία δεν δείχνει διατεθειμένη να προχωρήσει σε πληρωμές από έσοδα που προέρχονται από τις εργασίες των εμπορικών πλοίων.

Άξιο απορίας όμως είναι πως οι εργαζόμενοι εγκλωβίστηκαν σε συμφωνίες τέτοιες που αντί να μειώνουν, να αυξάνουν τις οφειλές προς αυτούς, όταν οι πληρωμές από το εμπορικό κομμάτι, καθ’ όλο το 2014 καλύπτουν οριακά το 50% των πληρωμών της προηγούμενης χρονιάς, του 2013.

Να σημειωθεί δε πως εντός του 2013 κινήθηκαν επισκευαστικές δραστηριότητες εντός του Νεωρίου περίπου 25 εμπορικών πλοίων, ενώ εντός του 2014 κινήθηκαν περισσότερα από 70 πλοία, αποδίδοντας όμως σε αμοιβές προς τους εργαζόμενους τα μισά από ότι πέρυσι.

Αυτό δείχνει περίτρανα, ότι η διοίκηση της εταιρείας, υπό το πρόσχημα συσσώρευσης υπέρογκων χρεών προς φορείς του δημοσίου, δεν καλύπτει τις οφειλές των εργαζομένων από έσοδα που προέρχονται από την εμπορική δραστηριότητα.

Μία από τις μεγάλες δουλειές που πήρε φέτος το Νεώριο είναι και του τουρκικού εμπορικού πλοίου Ince Inebolu, τα έσοδα από το οποίο αναμένεται να ξεπεράσουν το 1,5 εκ. ευρώ, χωρίς όμως ούτε σε αυτή την περίπτωση να αποσαφηνιστεί εάν θα προωθηθούν προς εξόφληση των εργαζομένων.

Φημολογία και επικοινωνιακές τακτικές

Ένα γεγονός που αξίζει διερεύνησης είναι και η φημολογία εντός του ναυπηγείου, ότι έχει δημιουργηθεί τεράστια οφειλή και προς τον απασχολούμενο εργολάβο, η οποία φτάνει περί τα 2,5 εκ. ευρώ.

Το κατά πόσον η οφειλή αυτή είναι πραγματική ή τεχνητή θα πρέπει να εξεταστεί από τους θιγόμενους με ιδιαίτερη προσοχή, όταν οι εργαζόμενοι του εργολάβου λαμβάνουν τις αμοιβές τους ακέραιες.

Άρα γεννά απορίες, εάν ισχύουν τα όσα φημολογούνται, γιατί ο εν λόγω εργολάβος επιλέγει να καταβάλλει ο ίδιος τις αμοιβές των εργαζομένων του και χωρίς να αντιδρά να αναμένει αγόγγυστα εάν και πότε θα του καταβληθούν τα οφειλόμενα από την εταιρεία.

Το τελευταίο δε διάστημα επιχειρείται με κάθε τρόπο η επανάληψη της γνωστής επωδού ότι το ναυπηγείο αποτελεί «οικονομικό πνεύμονα» και «οικονομικό πυλώνα» του νησιού, που δεν προχώρησε σε μειώσεις μισθών των εργαζομένων.

Σε αυτό όμως δεν συνυπολογίστηκε ότι με τις καθυστερήσεις καταβολής των μισθών και την μη καταβολή των εισφορών είναι σαν έχει επέλθει μείωση των μισθών κατά 50% και πως η τοπική αγορά της Σύρου, στενάζει από τις οφειλές του ναυπηγείου ακόμα και προς τους μικρούς τοπικούς επιχειρηματίες, ενώ οι απλήρωτοι εργαζόμενοι, δεν έχουν εδώ και μεγάλο χρονικό διάστημα, χρήμα για να ρίξουν στην τοπική αγορά.

Οι επικλήσεις δε στις μεγάλες οφειλές της εταιρείας προς τους φορείς του δημοσίου, που περιορίζουν την άνεση της στην τήρηση των υποχρεώσεων της έναντι των εργαζομένων, να υπενθυμιστεί ότι με τις ανάλογες τροπολογίες, δόθηκε η δυνατότητα ρυθμίσεων ακριβώς για να δοθεί η δυνατότητα συνέπειας της, ενώ καλό θα είναι να ζητηθεί από τους εργαζόμενους να ενημερωθούν για το εάν οι υπό ρύθμιση οφειλές καταβάλλονται κανονικά ή γιγαντώνονται.