«Να μεγαλουργήσει το Νεώριο»

Ο επενδυτής του Νεωρίου, Πάνος Ξενοκώστας, επικεφαλής της  εταιρείας ONEX, μιλώντας στην «Κοινή Γνώμη», σκιαγράφησε με πολύ αδρές γραμμές, την εξελικτική πορεία του ενδιαφέροντος του, για την εξαγορά της ναυπηγικής μονάδας της Σύρου.

Ο επενδυτής του Νεωρίου προδιάγραψε την εικόνα της επόμενης ημέρας αποτυπώνοντας την προοπτική λειτουργίας του ναυπηγείου, σε σχέση πάντοτε με την λειτουργία της πόλης. Διευκρίνισε τα σημεία που αφορούν, όχι μόνο στο μέλλον της επιχείρησης, αλλά και  των εργαζομένων, ενώ δεν παρέλειψε να σχολιάσει και το «θέατρο» της πολιτικής εκμετάλλευσης που έχει στηθεί γύρω από το επιχειρηματικό του εγχείρημα και την προσωπική του παρουσία.

Ο ίδιος ο κ. Ξενοκώστας, αφού έθεσε ως πρωταρχικό στοιχείο για τον ίδιο, ότι προτιμά να περιορίζει  τα λόγια και να μιλούν οι πράξεις του, έθεσε την προοπτική του οράματος του για την μεγαλουργία του Νεωρίου.

Όπως συγκεκριμένα ανέφερε «Το όραμα δεν είναι να επαναλειτουργήσει το Νεώριο. Αυτό είναι το πιο εύκολο πράγμα, που γίνεται με δύο εγγυητικές. Το όραμα είναι μεγαλουργήσει και αυτό είναι πολύ μεγαλύτερο από οποιοδήποτε σχέδιο απαξίωσης ή αμφισβήτησης ή ακόμα και υπονόμευσης μπορεί να έχουν κάποιοι. Δεν θα υπάρξει τίποτε που θα εμποδίσει το Νεώριο να μεγαλουργήσει. Και αυτή είναι προσωπική μου δέσμευση».

Πως προέκυψε το ενδιαφέρον σας για το Νεώριο;

Π. Ξ.: «Είχαν έρθει οι ίδιοι οι εργαζόμενοι και με βρήκαν. Αρχικά με είχε βρει ο κ. Σαββίδης, εκ μέρους του κ. Ταβουλάρη, που έψαχνε για μία λύση. Επί της ουσίας όλα ξεκίνησαν την στιγμή που αυτοί οι άνθρωποι, που είναι τώρα επικεφαλής του Σωματείου, ήρθαν με βρήκαν και μου μιλήσανε. Εγώ δεν ήξερα ότι υπάρχει. Αυτό που είναι πάγια στρατηγική μου, είναι το ενδιαφέρον μου για υποδομές που μπορούμε να κάνουμε παραγωγή, όπως είναι εργοστάσια που φτιάχνουν αεροπλάνα, που φτιάχνουν πλοία, οτιδήποτε μπορεί να κάνει παραγωγή, επειδή είμαι μηχανικός, επειδή μ’ αρέσει η παραγωγή και επειδή πιστεύω ότι αυτή η χώρα δεν χρειάζεται να γίνει ένα απέραντο εργοτάξιο παραγωγής υπηρεσιών και παραγωγής καφέδων. Οπότε, γιατί ο Έλληνας που έχει το μυαλό και προοδεύει παντού στον κόσμο να μην προοδεύσει και εδώ. Με αυτή την λογική έψαχνα κάποια πράγματα και έτσι και με βρήκανε».

Σε αυτό που αναφέρατε για την πρώτη προσέγγιση για λογαριασμό Ταβουλάρη, θα θέλατε να γίνετε πιο συγκεκριμένος;

Π. Ξ.: «Η πρώτη επαφή ήταν με τον κ. Σαββίδη εκ μέρους του κ. Ταβουλάρη, με τον οποίο, περίπου 2,5 μήνες, έγιναν κάποιες συζητήσεις, οι οποίες δεν τελεσφόρησαν. Οπότε προέκυψε η διευκρίνιση προς τους εργαζόμενους που με πλησίασαν ότι το ενδιαφέρον μου είναι ειλικρινές, ότι το ενδιαφέρον μου είναι βαθύ και τους ζήτησα να μου δώσουν 15-20 ημέρες, γιατί ήθελα να διερευνήσω κατά πόσον οι γεωπολιτικές εξελίξεις στη χώρα μπορούν να δημιουργήσουν έναν επιπλέον πόλο, ο οποίος θα μπορούσε να στηρίξει ένα επιχειρηματικό εγχείρημα, βασισμένο πλέον όχι μόνο σε επιχειρηματικά κριτήρια αλλά και σε γεωστρατηγικά, υπερεθνικά κριτήρια επιβίωσης».

Από την μία πλευρά υπάρχει η οικονομική κατάσταση της χώρας και το κατά πόσον αυτη θα προσελκύσει, τέτοιου είδους επενδύσεις και από την άλλη πλευρά υπάρχει ένα γεωπολιτικό δεδομένο σχετικά με την θέση του ναυπηγείου του Νεωρίου, που αιτιολογεί  το αμερικανικό ενδιαφέρον, όπως αποτυπώθηκε αυτό από τον Αμερικανό πρέσβη, γεγονός που δίνει μία άλλη διάσταση σε αυτή την επένδυση.

Π. Ξ.: «Η σημερινή κυβέρνηση, όπως και οι προηγούμενες, αλλά η ίδια πολύ εμφατικά έχει ζητήσει την συνδρομή της Αμερικάνικης κυβέρνησης, ούτως ώστε όπου μπορεί να βοηθήσει. Σε επενδύσεις, γεωπολιτικά, γεωστρατηγικά, ακόμη και σε αμυντική συνεργασία. Αυτό είναι ένα δεδομένο. Στο πλαίσιο αυτό, αυτό που γνωρίζω, είναι ότι η Αμερικανική κυβέρνηση, θεωρούσε και θεωρεί πάντα την Ελλάδα, έναν στρατηγικό εταίρο. Όταν λοιπόν ο εταίρος σου, που είναι η Ελλάδα, το πρώτο της πρόβλημα είναι οικονομικό, θα πρέπει, αν θέλεις να την βοηθήσεις, να την βοηθήσεις μέσα από επενδύσεις, οπότε πρέπει οτιδήποτε μπορείς να στηρίξεις επενδυτικά, στηρίζει την οικονομίας της και κατ’ επέκταση στηρίζει την ίδια της την ύπαρξη. Άρα στο πλαίσιο αυτό η Αμερικάνικη κυβέρνηση βοηθάει και ωθεί συγκεκριμένες επενδύσεις, που μπορούν να δώσουν πνοή στον τόπο και από την άλλη, όταν μιλάμε για χώρους όπως είναι η Σύρος, η Αλεξανδρούπολη, η Κρήτη, αυτά τα σημεία, επειδή η Ελλάδα ανήκει στο ΝΑΤΟ, κάποιοι το ξεχνάνε συνεχώς, αποτελούν σύνορα και σημεία στρατηγικής για την ίδια την ύπαρξη του δυτικού κόσμου. Οπότε δεν μπορούν κάποια πράγματα να αφεθούν στην τύχη τους εάν υπάρχει διαφορετικός δρόμος να οδηγηθούν σε ένα καλύτερο μονοπάτι. Με αυτή την έννοια υπάρχει μία κατάλληλη περίοδος, στην οποία, εφόσον η κυβέρνηση θέλει, μπορεί να βοηθηθεί με εργαλεία που της δίνονται. Η οικονομική κατάσταση της χώρας είναι τέτοια που θα έπρεπε όχι να της δίνονται λύσεις αλλά να κυνηγάει τέτοιες λύσεις.  Για να συμβεί όμως αυτό, θα πρέπει να ξεπεράσει η κυβέρνηση τους μηχανισμούς του δημοσίου, που είναι πολλές φορές πιο δυνατοί από την ίδια της την ηγεσία».

Μεγάλο μέρος του ισχυρού αμερικανικού ενδιαφέροντος εδρεύει στη Σούδα. Τι διασύνδεση θα έχει η ναυπηγική μονάδα της Σύρου με τις αμερικανικές δυνάμεις της Σούδας, πόσο θα εξυπηρετήσει ή θα προσανατολιστεί σε άλλες ναυπηγικές προοπτικές;

Π. Ξ.: «Η συγκεκριμένη μονάδα θα λειτουργεί με επιχειρηματικά κριτήρια. Θα λειτουργεί με βάση την εξυπηρέτηση των πελατών που υπάρχουν στην περιοχή. Τώρα αν οι πελάτες αυτοί είναι εμπορικά πλοία, αν είναι αμυντικά πλοία ελληνικά, αμερικάνικα ή νατοϊκά, αν αυτοί οι πελάτες είναι πλατφόρμες offshore ή mega yachts είναι το τελευταίο που μπορεί να απασχολήσει την τοπική οικονομία. Η τοπική οικονομία θέλει έσοδα».

Υπάρχουν όμως και κοινωνικές προεκτάσεις στην υποδοχή του κάθε θέματος. Άλλη κοινωνική προέκταση θα έχει η υποδοχή αμερικανικών στρατιωτικών πλοίων, καθώς θα διαμορφωθεί ένας τελείως διαφορετικός περίγυρος, που θα αφορά στην ικανοποίηση και εξυπηρέτηση των στρατιωτών του αμερικανικού ναυτικού, άλλη θα είναι η κοινωνική αντίδραση εάν παραμείνει σιδεράδικο το ναυπηγείο συνεχίζοντας τα ήδη γνωστά περιβαλλοντικά θέματα και τελείως άλλη υποδοχή θα υπάρξει εάν ακολουθήσει τις προδιαγραφές του σχεδίου ανάπλασης του λιμανιού.

Π. Ξ.: «Δεν θα μείνει σιδεράδικο το ναυπηγείο. Εξάλλου και το δικό μου background δείχνει ότι δεν είμαι ένας απλός σιδεράς. Έχω ένα τεχνολογικό background, έχω κάνει σε νέες τεχνολογίες και οι εταιρείες που έχω κάνει είναι στον εμπορικό και αμυντικό τομέα. Πάντα προσπαθώ να προηγούνται οι πράξεις του λόγου μου, οπότε θα ήθελα να μείνω πιστός σε αυτό και να πως ότι ήδη έχουν ξεκινήσει οι διαδικασίες έρευνας και πιστοποιήσεων ώστε να αξιοποιηθεί αυτό το λιμάνι και αυτό το ναυπηγείο».

Το ναυπηγείο διαθέτει κάτι ιδιαιτέρως αξιόλογο που είναι το σύστημα syncrolift, ίσως το καλύτερο σε πανευρωπαϊκό επίπεδο. Πόσο είστε διατεθειμένος να το φέρετε στην ενεργή παραγωγή, σχετικά με την άλλη προοπτική του Νεωρίου, πέρα από τις επισκευές;

Π. Ξ.: «Είναι από τα κομβικά και βασικά πράγματα που θα πάνε το ναυπηγείο μπροστά. Τόσο το mega yachting, όσο και σύγχρονες και εξειδικευμένες κατασκευές σε συγκεκριμένα μεγέθη, όπως και συγκεκριμένες συνεργασίες για νέα υλικά και νέες τεχνολογίες, με έναν ευρωπαϊκό κολοσσό. Την τελευταία εβδομάδα του Απριλίου θα έρθουν στελέχη του ευρωπαϊκού αυτού ομίλου, για να γίνει συνάντηση εδώ στο ναυπηγείο για να γίνει μία σύσκεψη για το πώς θα δομήσουμε τη συνεργασία και πως θα παρουσιάσουμε στην ελληνική και τη διεθνή αγορά αυτά που θα μπορούμε να κάνουμε εδώ και στην άλλη χώρα».

Υπάρχει προοπτική να ασχοληθεί το Νεώριο με την μετασκευή των μηχανών πλοίων, λόγω την σταδιακής μεταβολής του καυσίμου στην ναυτιλία σε LNG και πόσο άμεσα υλοποιήσιμο θα είναι κάτι τέτοιο;

Π. Ξ.: «Με το LNG και όλες αυτές τις μετατροπές που θα γίνονται στα καράβια, βεβαίως, 100%. Για τις πλατφόρμες τις offshore κάποια κομμάτια συντηρήσεων και αναβαθμίσεων, ναι, όπως και mega yachts και εμπορικά πλοία. Μην ξεχνάμε ότι εδώ στην περιοχή κινούνται περίπου 4.000 πλοία, τα οποία χρήζουν επισκευών και ένα μεγάλο κομμάτι από αυτά είναι της ακτοπλοΐας. Επίσης κομμάτια κατασκευών νέας τεχνολογίας, γιατί τα επόμενα χρόνια θα αλλάξει και το καύσιμο αλλά και τα υλικά και σε αυτά βλέπω πολύ μεγάλο μέλλον στο ναυπηγείο για την κατασκευή τους».

Με τις αμμοβολές που έχουν επηρεάσει αρνητικά επί χρόνια το νησί, τι μέλλει γενέσθαι; Θα ακολουθηθεί η παλαιά τακτική που επιβάρυνε περιβαλλοντικά το νησί ή θα υπάρξει εναρμόνιση με την περιβαλλοντική νομοθεσία και εφαρμογή νέων τεχνολογιών;

Π. Ξ.: «Δεν συμφέρει να αφήσουμε πίσω τις επισκευές. Η αμμοβολή μπορεί να είναι ένα κομμάτι των επισκευών αλλά έχει αντικατασταθεί με νέες τεχνολογίες, όπως η υδροβολή, που μπορούν να την αντικαταστήσουν ώστε να συνυπάρξουν το ναυπηγείο και ο αστικός ιστός. Μονόδρομος η τήρηση της περιβαλλοντικής νομοθεσίας. Σκοπεύω να φέρνω για διακοπές τα 4 παιδιά μου εδώ, οπότε δεν θέλω να τα πνίξω στην αμμοβολή».

Οι εργαζόμενοι του Νεωρίου θεωρούνται από τους καλύτερους μάστορες, όπως  χαρακτηρίζονται σε αυτό τον χώρο. Όμως με τη δημιουργία της νέας σας εταιρείας, εξυπακούεται ότι θα υπάρξει μία «εκκαθάριση» του προσωπικού και επαναπρόσληψη του αναγκαίου αριθμού εργαζομένων. Αυτή η πρώτη ύλη της ιδιαίτερης γνώσης των μαστόρων του Νεωρίου κατά πόσο θα αξιοποιηθεί και με ποια δέσμευση για τη διατήρηση των θέσεων εργασίας;

Π. Ξ.: «Οι τεχνικοί του Νεωρίου είναι από τους καλύτερους και είναι από τους λόγους, που όταν επιλέγεις να αναπτύξεις μία επένδυση, στα σίδερα και τα κτίρια αυτό που δίνουν ψυχή είναι οι άνθρωποι, οπότε η βάση υπάρχει. Από την άλλη, αυτό που είναι ζητούμενο είναι όχι μόνο να είναι κανείς καλός στη δουλειά του αλλά να είναι και καλός άνθρωπος και καλός χαρακτήρας και να μπορεί να λειτουργεί αρμονικά κάτω από ένα κοινό όραμα ανάπτυξης. Υπό αυτό το πνεύμα δεν υπάρχει άνθρωπος, που στο επόμενο διάστημα που θα ξεκινήσει το ναυπηγείο και θα θέλει να δουλέψει, πάνω σε μία υγιή βάση, να μην δουλέψει. Είναι τόσος ο φόρτος που θα φέρουμε, που δεν θα είναι ικανή η Σύρος για να ικανοποιήσει τις ανάγκες προσφοράς εργασίας. Υπό αυτή την έννοια, με οποιονδήποτε τρόπο άμεσο ή έμμεσο θα μπορούμε να δίνουμε δουλειά στους ανθρώπους οι οποίοι θέλουν να δουλέψουν. Είναι δέσμευση που έχω δώσει και προς την κυβέρνηση για τις θέσεις εργασίας».

Από την πλευρά της κυβέρνησης έχει γίνει εμφανής η πρόθεση να κλείσει άμεσα το θέμα του Νεωρίου. Το τελευταίο διάστημα εξελίσσεται η διαδικασία του οικονομικού ελέγχου των τραπεζικών στοιχείων, όταν γίνεται λόγος ότι από την πλευρά σας δεν έχει κατατεθεί επίσημη οικονομική δέσμευση. Ισχύει αυτό;

Π. Ξ.: «Ο τρόπος που λειτουργεί αυτή η εξαγορά έχει να κάνει με το άρθρο 99 του πτωχευτικού κώδικα. Αυτό που κάνουμε αυτούς του 2,5 μήνες μέσα από αυτό είναι η επίσημη πρόταση, η οποία είναι το σχέδιο εξυγίανσης. Όλη η δουλειά που θα καταλήξει σε έναν φάκελο που θα υπογραφεί είναι η επίσημη πρόταση. Για να μπορέσει να ολοκληρωθεί αυτό το σχέδιο εξυγίανσης τα άλλα συστατικά είναι το επιχειρηματικό πλάνο, το οποίο υπάρχει και έχει κατατεθεί και είναι να κλείσουν οι ισολογισμοί και τα ισοζύγια. Μέσα στις επόμενες 15 ημέρες ο φάκελος θα ολοκληρωθεί και θα πάει στο δικαστήριο. Αυτό είναι η επίσημη πρόταση, που εγώ δεσμεύομαι να την υλοποιήσω. Μάλιστα έχω βάλει έναν στόχο, μέχρι 31 Μαΐου να έχει γίνει και η εκταμίευση όλων των ποσών που χρειάζονται».

Με την βαρύτητα που έχει ο ρόλος σας ως επενδυτή για το Νεώριο και κατ’ επέκταση για τη Σύρο, έχει παρατηρηθεί να λειτουργεί η παρουσία σας σαν αντικείμενο πολιτικής εκμετάλλευσης, για την προβολή τοπικών πολιτικών παραγόντων. Αυτό το έχετε κατανοήσει και αν ναι πως το αντιμετωπίζετε;  

Π. Ξ.: «Εγώ έχω δει ότι σύσσωμη η τοπική κοινωνία βοηθάει και έχει συνταχθεί πίσω από το επιχειρηματικό πλάνο. Αυτό με αφορά και από την στιγμή που συμβαίνει το δέχομαι, το εισπράττω και το απολαμβάνω με τον επιχειρηματικό ορίζοντα, να τελειώνουμε τη δουλειά μας πιο γρήγορα. Εμένα η πολιτική δεν με ενδιαφέρει, δεν ασχολούμαι και την βλέπω με δέος γιατί είναι ακατανόητη για μένα. Το μόνο που με ενδιαφέρει είναι εάν για λάθος λόγους κάποιος, προσπαθήσει να κάνει κακό στην επένδυση. Εκεί θα σηκωθεί τοίχος τεράστιος. Αλλιώς η επιχείρηση μαζί με την κοινωνία, με την τοπική πολιτική ηγεσία και την κεντρική βουλευτική είναι ένα. Αυτό που ζήτησα και από τους εργαζόμενους είναι το ναυπηγείο να ενώσει και όχι να χωρίσει την κοινωνία, γιατί δεν μπορούμε να λειτουργούμε μέσα σε κοινωνίες διχασμένες. Πέρα από αυτό ότι κάνει ο κάθε ένας χαρακτηρίζει τον ίδιο, οι πολίτες έχουν μάτια και βλέπουν και κρίνουν. Ανεξάρτητα σε πόσους ανθρώπους ηγείται ένας επιχειρηματίας, στο τέλος πρέπει να εκφράζει μόνο τον εαυτό του, αλλιώς γίνεται δημαγωγός.  Το τελευταίο που χρειάζεται η Ελλάδα είναι περισσότερους δημαγωγούς».