Ο τουριστικός τομέας του αύριο και η θέση των νησιών

Πώς πρέπει να είναι ο τουριστικός τομέας του αύριο; Και πώς θα φτάσουμε εκεί; Ποιο είναι το μέλλον των νησιών ως τουριστικών προορισμών; Σε ποιο οικονομικό περιβάλλον θα κινηθούμε το 2023; Και τελικά: Πώς πρέπει να ξανασχεδιάσουμε το τουριστικό μας μέλλον;

Τα ερωτήματα αυτά που απασχολούν όσους ασχολούμαστε με τον τουρισμό απασχόλησαν στο μεγαλύτερο μέρος τους τόσο τον Παγκόσμιο Οργανισμό Τουρισμού όσο και άλλους έγκυρους οικονομικούς και τουριστικούς φορείς.

Τα καταγράφουμε με βάση έρευνα που διενεργήσαμε σε διεθνείς δημοσιεύσεις:

«Η ευρωζώνη και το Ηνωμένο Βασίλειο πιθανότατα βρίσκονται ήδη σε ύφεση, κυρίως λόγω των αυξανόμενων τιμών της ενέργειας που επιβαρύνουν το εισόδημα, την κατανάλωση και τη βιομηχανική παραγωγή. Οι οικονομολόγοι μας αναμένουν ότι η ύφεση στην Ευρώπη θα είναι ήπια, εν μέρει επειδή οι εισαγωγές ρωσικού φυσικού αερίου έχουν ήδη περικοπεί χωρίς να συντριβεί η οικονομική δραστηριότητα. Η οικονομία θα μπορούσε επίσης να λάβει υποστήριξη από τη χαλάρωση των σημείων συμφόρησης στην προσφορά και οι καταναλωτικές δαπάνες θα μπορούσαν να στηριχθούν από την πτώση του ποσοστού αποταμίευσης και την αύξηση της πίστωσης». (Goldman Sachs)

«Ο παγκόσμιος τουρισμός βρίσκεται τώρα στο 70% περίπου των προ- πανδημικών επιπέδων και το παράθυρο της ευκαιρίας δεν θα μείνει ανοιχτό για πάντα. Πρέπει να ξανασκεφτούμε τον τουρισμό: ως πάροχο θέσεων εργασίας, ως οικονομικό πυλώνα και, στο πλαίσιο της COP27, ως λύση για την κλιματική έκτακτη ανάγκη». (Pololikashvili Γενικός Γραμματέας του ΠΟΤ)

«Ένας κόσμος μετά την πανδημία αποκάλυψε συναρπαστικές ευκαιρίες και μας έδωσε μια ευκαιρία που δίνεται μια φορά στη ζωή μας να επανεξετάσουμε τον τουρισμό και να αναρωτηθούμε πώς μπορούμε να ξαναχτίσουμε και να προετοιμαστούμε καλύτερα για το μέλλον». (Juliette Losardo, Exhibition Director at World Travel Markets)

Πρώτο συμπέρασμα: Το οικονομικό περιβάλλον δεν αναμένεται να είναι απόλυτα «εχθρικό» προς τον καταναλωτή που, ωστόσο, πιέζεται ήδη όσον αφορά την εκπλήρωση των βασικών του αναγκών.

Δεύτερο συμπέρασμα: Οι ευκαιρίες που προσέφερε η πανδημική περίοδος δεν είναι ανεξάντλητες. Αποτελούν όμως πρόσκληση να ξανασκεφτούμε το μέλλον του τουρισμού.

Σε αυτά τα δεδομένα χρήσιμο είναι να υπενθυμίσουμε παλιότερη επισήμανσή μας ότι η εφετινή χρονιά χαρακτηρίστηκε από το λεγόμενο “revenge travel” (ταξίδι εκδίκησης) που προήλθε από τη λαχτάρα του ανθρώπου να ταξιδέψει και να ξεφύγει από τον ψυχολογικό εξαναγκασμό του εγκλεισμού. Αυτό σημαίνει ότι όσοι σπεύδουν να προβλέψουν ότι και το 2023 θα είναι μια εξίσου καλή χρονιά με το 2022, καλά θα κάνουν να είναι περισσότερο επιφυλακτικοί. Γιατί η όποια «εκδίκηση» ως κίνητρο διακοπών δεν είναι αέναη. Πολύ περισσότερο που ακόμα και στην εφετινή, ομολογουμένως, ικανοποιητική τουριστική περίοδο, ελάχιστοι προορισμοί τόλμησαν να δώσουν μαζί με τα στοιχεία των αυξήσεων στις αφίξεις και τις αντίστοιχες εισοδηματικές καταγραφές. Και ακόμα περισσότερο όταν οι συγκρίσεις με το 2019 δεν ήταν απόλυτα έγκυρες για ορισμένους προορισμούς αφού εκείνη τη χρονιά είχαν μείωση έναντι της προηγούμενης και άρα δεν μπορεί να θεωρείται έτος αναφοράς.