“Κλείσαμε τα αυτιά μας στις “σειρήνες” και προσηλωθήκαμε στο στόχο μας”

Στον αντίποδα των ραγδαίων πολιτικών εξελίξεων και της γενικότερης κοινωνικής αναστάτωσης που επικρατεί τα τελευταία εικοσιτετράωρα σχετικά με το μέλλον της πατρίδας μας, η Σύρος έχει κάθε δικαίωμα να χαίρεται και να καμαρώνει για την επιτυχία των νέων της, οι οποίοι αρίστευσαν στις φετινές πανελλαδικές εξετάσεις, θέτοντας τις βάσεις για να γίνει το όνειρό τους πραγματικότητα.

Την υψηλότερη βαθμολογία στο σύνολο των μαθητών του νησιού, που διεκδίκησαν φέτος το εισιτήριο για την εισαγωγή τους στην τριτοβάθμια εκπαίδευση συγκέντρωσε η απόφοιτος του Γενικού Λυκείου Σύρου, Μαρία Χριστίνα Κεράνη. Με βαθμό πρόσβασης 18,703, η μαθήτρια της θεωρητικής κατεύθυνσης ήταν η φετινή πρώτη των πρώτων στην πρωτεύουσα των Κυκλάδων, οι οποίοι, ξεπερνώντας κάθε εμπόδιο που συνάντησαν στο δρόμο τους, κατάφεραν να αφοσιωθούν στο στόχο τους και να κερδίσουν το “στοίχημα” με τον εαυτό τους.

Τη δεύτερη μεγαλύτερη βαθμολογία συγκέντρωσε ο Κώστας Αναγνωστόπουλος με 18,549 ενώ ακολουθεί ο Αντώνης Νάσιος με 18,099. Οι τρεις πρωτεύσαντες μαθητές μίλησαν αποκλειστικά στο web tv της “Κοινής Γνώμης” για τις δυσκολίες της φετινής χρονιάς, αλλά και για τις “σειρήνες” της εποχής, όπως η ματαιότητα και η μιζέρια, στις οποίες αντιστάθηκαν υποδειγματικά προκειμένου οι θυσίες και οι πολύμηνες προσπάθειές τους να βρουν αντίκρισμα.

Δικαιωμένοι και ικανοποιημένοι από τα αποτελέσματα των φετινών εξετάσεων, πώς θα χαρακτηρίζατε το φετινός σας “ταξίδι” στην εκπαίδευση, με το οποίο ολοκληρώνεται ένας σημαντικός κύκλος στη ζωή σας;

Μαρία-Χριστίνα Κεράνη: “Ήταν ένα ταξίδι αρκετά δύσκολο και απαιτητικό, που διήρκησε περισσότερο από εννιά μήνες. Δε θέλω να αποθαρρύνω εκείνους που θα το ξεκινήσουν τώρα, αλλά είναι κάτι που απαιτεί μεγάλη προσπάθεια. Επιπλέον, όταν αφοσιώνεσαι τόσο πολύ σε έναν τέτοιο στόχο, είσαι προετοιμασμένος ότι αυτό το διάστημα θα χάσεις λίγο τον εαυτό σου”.

Κώστας Αναγνωστόπουλος: “Προφανώς και είναι μια δύσκολη διαδικασία, που προϋποθέτει συνεχή προσπάθεια. Το μόνο που σε κρατάει πιο ένθερμο είναι ο ίδιος ο στόχος, στον οποίο παλεύεις να φτάσεις. Υπάρχουν σίγουρα κάποιες στιγμές που αισθάνεσαι ότι δεν μπορείς άλλο και θέλεις να χαλαρώσεις, αλλά εμμένεις μέχρι να τα καταφέρεις”.

Αντώνης Νάσιος: “Νομίζω ότι είναι η πιο απαιτητική διαδικασία στο πλαίσιο της σχολικής ζωής και σίγουρα θέλει απόλυτη αφοσίωση προκειμένου να επιτύχεις το στόχο σου. Κι αυτό δεν είναι πάντα αρκετό. Χρειάζεται να αναλογιστείς με τον εαυτό σου και με τις αντοχές σου”.

Ποια εμπόδια κληθήκατε να ξεπεράσετε, προκειμένου να συνεχίσετε ακάθεκτοι την προσπάθειά σας; Όλα όσα συμβαίνουν γύρω μας επηρέασαν σε κάποιο βαθμό την διάθεση ή και την απόδοσή σας;

Μ.-Χ. Κ: “Εκτός από τη δυσκολία όλης αυτής της διαδικασίας, εμείς προσωπικά στο σπίτι δεν ανοίγαμε την τηλεόραση όσο καιρό έδινα πανελλήνιες, γιατί είναι κάτι που σε κάνει να αναρωτιέσαι “για ποιο λόγο προσπαθώ και αγωνίζομαι από τη στιγμή που όλο αυτό μπορεί να καταρρεύσει”; Είναι κάτι που σε αποσπά και σε κάνει να σκέφτεσαι και άλλα πράγματα και δεν μπορείς να προσέχεις στο να μάθεις αυτά τα συγκεκριμένα πράγματα που έχεις μπροστά σου. Δεν μπορείς να βάλεις περαιτέρω προβληματισμό μέσα σε αυτά, οπότε είναι πολύ αγχωτικό και δημιουργεί τεράστιο πρόβλημα”.

Κ. Α: “Υπάρχουν στιγμές που δημιουργείς εσύ ο ίδιος αμφιβολίες στον εαυτό σου, δηλαδή βλέπεις ότι τα πράγματα είναι όντως δύσκολα, αμφιβάλλεις για το αν θα πετύχεις και αυτό σε δυσκολεύει πολύ σε όλη αυτή τη διαδικασία, στην οποία πρέπει να είσαι συγκεντρωμένος και να σκέφτεσαι μόνο αυτό που κάνεις. Δεν υπάρχει χώρος για αμφιβολίες ή για κάτι άλλο. Από τη στιγμή που θα περάσεις, σκέφτεσαι σίγουρα αν θα καταφέρεις μετά να ολοκληρώσεις τις σπουδές σου, γιατί θα έχεις λιγότερη βοήθεια. Με τους καθηγητές στο πανεπιστήμιο σίγουρα δεν θα είσαι το ίδιο κοντά, όπως με τους καθηγητές στο σχολείο ή στα μαθήματα που κάνεις γενικά. Αλλά από τη στιγμή που έχεις κάνει το όνειρό σου πραγματικότητα και έχεις περάσει εκεί που επιθυμείς, πρέπει να πιστεύεις βαθιά μέσα σου ότι θα τα καταφέρεις”.

Α. Ν: “Σαφώς και επηρεάζεσαι από όλες τις συγκυρίες, αλλά πιστεύω ότι δε γίνεται να μην κάνεις τίποτα, να κάθεσαι και να πιστεύεις ότι όλα είναι μάταια. Κάποια στιγμή πρέπει να κάνεις κάτι. Αυτή η διαδικασία είναι καθαρά για τον εαυτό σου και για κανέναν άλλον και αν θέλεις να το κάνεις πραγματικά, πρέπει να το κάνεις για σένα”.

Πέρασε ποτέ από το μυαλό σας η σκέψη πως ο κύκλος σας στην Ελλάδα ολοκληρώθηκε και ήρθε η ώρα να ανοίξετε τα “φτερά” σας για το εξωτερικό;

Μ-Χ Κ: “Προσωπικά, έχω την πεποίθηση ότι επειδή συμβαίνουν κάποια πράγματα συγκεκριμένα, πολλοί σκέφτονται ως λύση το εξωτερικό. Κι εγώ προσωπικά, δεν ξέρω τι θα κάνω στο μέλλον. Αλλά θα ήθελα να προσπαθήσω στη χώρα μου, να δω τι θα γίνει. Γιατί αν φύγουμε όλοι, ποιοι θα μείνουν στο τέλος”;

Κ. Α: “Δεν είναι σίγουρο ότι θα πας στο εξωτερικό και θα 'ναι ο δρόμος στρωμένος με ροδοπέταλα και θα πετύχεις κατευθείαν αυτό που θέλεις. Σίγουρα, εκεί πέρα θέλει προσπάθεια. Απλά προσωπικά, θα μου άρεσε πολύ να μείνω στην Ελλάδα και να προσπαθήσω να πετύχω κάτι. Όχι ότι έχω αποκλείσει το εξωτερικό σαν επιλογή, απλά θα μου άρεσε πολύ να κάνω κάτι στη χώρα μου”.

Α.Ν: “Αν θέλουμε πραγματικά να αλλάξει κάτι, το καλύτερο θα είναι να μείνουμε και να προσπαθήσουμε να το αλλάξουμε”.

Ποια σχολή θα δηλώσετε πρώτη στο μηχανογραφικό σας σημείωμα; Η επαγγελματική αποκατάσταση θα παίξει ρόλο στην τελική σας επιλογή για εισαγωγή σε κάποιο από τα ανώτερα ιδρύματα της χώρας μας;

Μ.Χ Κ: “Από την αρχή, ήθελα να περάσω στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, στο Τμήμα Νομικής και καλώς εχόντων των πραγμάτων, εκεί θα πάω. Είναι κάτι που ήθελα να κάνω από πολύ μικρή, οπότε είμαι ικανοποιημένη”.

Κ. Α: “Σίγουρα η επαγγελματική αποκατάσταση αποτελεί ένα κομμάτι που θα σε επηρεάσει κατά τη διάρκεια της επιλογής σου. Προσωπικά από μικρός είχα λίγο την τρέλα με μηχανές, με κατασκευές οπότε έκλινα προς το Πολυτεχνείο. Είναι πολύ βασικό να σου αρέσει αυτό που θα κάνεις και στην περίπτωσή μου, το χόμπι μου έπαιξε μεγάλο ρόλο στην επιλογή μου”.

Α. Ν: “Εγώ δεν έχω αποφασίσει ακόμα, αλλά προσανατολίζομαι προς φιλολογία. Να πω την αλήθεια δεν έχω σκεφτεί καθόλου την επαγγελματική αποκατάσταση, απλά θέλω να σπουδάσω κάτι που μου αρέσει και ευελπιστώ μετά τη σχολή να σπουδάσω και θέατρο, το οποίο με ενδιαφέρει περισσότερο”.

Μ.Χ Κ: Σχετικά με το “τι πρέπει να διαλέξω” και το “τι θέλω να διαλέξω”, είμαι της άποψης ότι επειδή οι συνθήκες είναι τόσο ασταθείς και κανένας δεν γνωρίζει τι θα γίνει αύριο, θα πρέπει ο καθένας να επιλέξει αυτό που του αρέσει. Σε πέντε χρόνια, μπορεί ένα επάγγελμα που τώρα δεν έχει καθόλου ζήτηση, να έχει τεράστια ζήτηση ακριβώς γιατί πολλοί δεν το επέλεξαν. Αν δεν είσαι καλός σε κάτι και το επιλέγεις απλά επειδή πρέπει, θα είσαι δυστυχισμένος σε όλη σου τη ζωή, γιατί δεν είναι μόνο τα τέσσερα χρόνια της σχολής είναι και η υπόλοιπη ζωή σου που θα ασχολείσαι με ένα αντικείμενο που δεν σε ενδιαφέρει”.

Από πού αντλήσατε δύναμη και κουράγιο όλο αυτό το διάστημα, μέχρι να φτάσετε στην πηγή και να πιείτε νερό;

Μ.Χ Κ: “Ήταν μια δύσκολη χρονιά. Παλαιότερα υπήρχαν προγράμματα βοήθειας για να ελέγχουμε το άγχος μας, τα οποία φέτος δεν υλοποιήθηκαν, λόγω έλλειψης κονδυλίων. Ωστόσο έγινε μια αρκετά φιλότιμη προσπάθεια στο σχολείο, η οποία βοήθησε αρκετά. Βέβαια πάντα χρειάζεσαι το κάτι παραπάνω και ειδικά στις πανελλήνιες. Ποτέ δεν επαναπαύεσαι. Πάντα χρειάζεσαι ένα βήμα παραπάνω. Και επειδή καλώς ή κακώς έχουμε μπει σε αυτό το σύστημα, το οποίο θέλει την τέλεια γνώση μέχρι και της παραμικρής λεπτομέρειας, ένα μικρό ζήτημα που μας τραβούσε λίγο πίσω είναι ότι έπρεπε να ασχολούμαστε και με δευτερεύοντα μαθήματα, τα οποία ναι μεν θεωρούνται απαραίτητα, αλλά δεν μπορούσαν να συμβαδίσουν. Ήταν αντιφατικό. Γιατί χρειαζόταν να είμαστε συνεπείς και στα δευτερεύοντα μαθήματα και στα μαθήματα της κατεύθυνσης, τα οποία ήθελαν τέλεια γνώση. Οπότε αυτό είναι λίγο εξαντλητικό. Παρόλα αυτά έγινε μια πολύ φιλότιμη και καλή προσπάθεια”.

Κ. Α: “Στα μαθήματα της κατεύθυνσης, σε ό,τι εξεταστήκαμε πανελλαδικά, οι καθηγητές του σχολείου έπαιξαν σημαντικό ρόλο. Έβλεπες ότι προσπαθούσαν με τον καλύτερο τρόπο να σου εκτυπώσουν φωτοτυπίες, να σου βρουν ασκήσεις, να σε βοηθήσουν στην προετοιμασία. Τρία χρόνια σ' ένα σχολείο, αποκτάς έναν ιδιαίτερο δεσμό με τους καθηγητές σου και βλέπεις ότι και οι ίδιοι θέλουν να πας καλά. Σε υποστηρίζουν ψυχολογικά και κάνουν όσο το δυνατόν καλύτερα τη δουλειά τους μέσα στην τάξη. Σίγουρα χρειάζεσαι το κάτι παραπάνω, να κάνεις κάποια επιπλέον μαθήματα, αλλά πιστεύω ότι και η ψυχολογική υποστήριξη και η δουλειά που έγινε στο σχολείο συνέβαλαν σημαντικά στο να επιτύχουμε στις πανελλαδικές εξετάσεις”.

Α. Ν: “Σαφώς τα μαθήματα γενικής παιδείας σε τραβάνε πίσω. Ακόμα κι αν δεν ασχοληθείς μαζί τους, έχεις πάντα μία μικρή έγνοια στο πίσω μέρος του μυαλού σου. Ωστόσο, οι καθηγητές κατέβαλαν μεγάλη προσπάθεια για να μας βοηθήσουν. Δεν ήταν ούτε αυστηροί, ούτε απόμακροι. Θεωρώ ότι ήταν αρκετά κοντά μας”.

Καταλήγοντας, τι θα συμβουλεύατε τους υποψήφιους των επόμενων πανελλαδικών εξετάσεων;

Μ. Χ Κ: “Τώρα και με το νέο σύστημα, με το οποίο μειώνονται τα μαθήματα αλλά αυξάνεται η ύλη, αυτό που είναι απαραίτητο είναι η προσήλωση του κάθε μαθητή στο στόχο του. Έχω ένα στόχο, θέλω να περάσω εκεί και θέλω να ασχολούμαι μόνο με αυτό. Το κακό βέβαια σε αυτή τη διαδικασία είναι ότι δεν μπορείς να παρακολουθήσεις όσα γίνονται γύρω σου και αυτό είναι ένα τεράστιο μείον. Δεν μπορείς για παράδειγμα να συνδέσεις την πραγματικότητα με τα ιστορικά φαινόμενα που παρακολουθείς. Είναι δύσκολο και κάτι που απαιτεί απόλυτη αφοσίωση σε αυτό και καθόλου άγχος. Πρέπει να περιορίζεται το άγχος γιατί είναι πολύ ψυχοφθόρο. Μια πρακτική συμβουλή. Να έχετε πολλές καρέκλες με ψηλή μέση”.

Κ. Α: “Το καλύτερο που έχει να κάνει κάποιος είναι να παραμένει προσηλωμένος στο στόχο του. Θα υπάρχουν στιγμές κατά τη διάρκεια της χρονιάς που σίγουρα θα πει “δεν αντέχω άλλο, θέλω να ξεφύγω, να πάω μια βόλτα”, αλλά το καλύτερο που έχεις να κάνεις είναι να είσαι προσηλωμένος στο στόχο σου, να σκέφτεσαι ότι το καλοκαίρι έρχεται μετά τις πανελλήνιες και θα περάσεις όμορφα. Και θέλω να ξέρουν ότι αν πας καλά και πετύχεις το στόχο σου, θα είναι από τις πρώτες φορές που έχεις πετύχει κάτι μεγάλο και σημαντικό στη ζωή σου για το υπόλοιπο της ζωής σου.

Α. Ν: “Η χρονιά περνάει πάρα πολύ γρήγορα και αυτό δεν το λέω για να τους αγχώσω, αλλά για να τους ελαφρύνω κάπως. Δεν πρέπει να δουν τη διαδικασία με άγχος, αλλά με χαλαρότητα που ίσως χρειάζεται και καλό θα είναι να κάνουν μία συμφωνία με τον εαυτό τους γιατί εκτός από πειθαρχία, χρειάζεται να ακούν τον εαυτό τους και να μην επηρεάζονται από γνώμες των άλλων, είτε είναι αρνητικές είτε θετικές, γιατί καμιά φορά σε αγχώνουν και αυτές. Οπότε, το καλύτερο είναι να κλείσουν τα αυτιά τους”.