Για την Πανεθνική Ημέρα Δράσης των ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ

Στις 30 Μαΐου έχουν ορίσει οι εκπρόσωποι του κατεστημένου συνδικαλισμού ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ το «αγωνιστικό» τους ραντεβού. Αποφάσισαν τη διοργάνωση «Πανεθνικής Ημέρας Δράσης», με εργοδοτικούς (ΕΣΕΕ-ΓΣΕΒΕΕ) και διαταξικούς φιλοκυβερνητικούς «επιστημονικούς φορείς» (Οικονομικό Επιμελητήριο) με τους οποίους συνέστησαν “Κοινωνική Συμμαχία”, η οποία θα περιλαμβάνει 24ωρη απεργία σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα.

Πρέπει να μιλήσουμε καθαρά. Η συγκεκριμένη δράση αποτελεί μια σημαντική τομή αντιδραστικού χαρακτήρα για τον προσανατολισμό και το περιεχόμενο του συνδικαλιστικού κινήματος. Είναι μια κινητοποίηση ενάντια στα συμφέροντα των εργαζόμενων, με αντιδραστικό, αντεργατικό περιεχόμενο, προς όφελος των ταξικών συμφερόντων της κυρίαρχης τάξης, εξαιρετικά επικίνδυνη για το ίδιο το παρόν και το μέλλον του εργατικού κινήματος συνολικά.

Στο πλαίσιο της Κοινωνικής συμμαχίας που συνυπογράφουν ΓΣΕΕ- ΑΔΕΔΥ μαζί με εργοδοτικές οργανώσεις και διεπιστημονικούς φορείς, η απεργία μετατρέπεται σε “πανεθνική μέρα δράσης”, για αυτό το λόγο, στο κείμενο – κάλεσμα της Κοινωνικής Συμμαχίας :

– Δεν υπάρχουν τα εργατικά αιτήματα . Ούτε λέξη για αύξηση των μισθών, κουβέντα για τις συντάξεις για σταθερή και μόνιμη εργασία για όλους, τη στιγμή που ένα μεγάλο μέρος των εργαζομένων στην εκπαίδευση στο δημόσιο και ιδιωτικό τομέα και ιδιαίτερα η νέα γενιά, βιώνει το άγος της ελαστικής ευέλικτης εργασίας. Αντίθετα το κύριο μέλημά τους είναι η “υγιής επιχειρηματικότητα” και οι φοροελαφρύνσεις για τις επιχειρήσεις.

– Απουσιάζει κάθε στόχος ενάντια στις ιδιωτικοποιήσεις, το ΤΑΙΠΕΔ, τα μνημόνια, την 3η και 4η αξιολόγηση, το ληστρικό χρέος, τις τράπεζες, την ΕΕ και την κυβέρνηση.

-Διαμαρτύρεται η Κοινωνική Συμμαχία για την «υπερφορολόγηση» βάζοντας στο ίδιο τσουβάλι την υπερφορολόγηση του κεφαλαίου και τη φοροληστεία των εργαζόμενων και συνταξιούχων! Δε διεκδικούν την μείωση των φόρων για το λαό με την αύξηση τους για το κεφάλαιο. Δε λέει ούτε κουβέντα για την εισφοροδιαφυγή που αποτελεί μια εξαιρετικά διαδεδομένη μορφή στάσης πληρωμών των μικρών και μεγάλων αφεντικών απέναντι στους εργαζόμενους (βλ. ασφαλιστικές εισφορές που δεν αποδίδονται) αλλά και απέναντι στο δημόσιο.

-Υιοθετεί πλήρως το αγαπημένο λεξιλόγιο του ΣΕΒ: “επιχειρηματικότητα, ανάπτυξη, αξιοκρατία, εθνικό σχέδιο παραγωγικής ανασυγκρότησης, εξάλειψη των αντιαναπτυξιακών, διαρθρωτικών και γραφειοκρατικών εμποδίων, φορολογικά κίνητρα κλπ.

- Αποδέχεται πλήρως το εκπαιδευτικό πρόγραμμα του ΟΟΣΑ για το ελληνικό σχολείο, με κύριο στόχο τη σύνδεση της εκπαίδευσης με την υγιή επιχειρηματικότητα, τον παραγωγικό σχεδιασμό και το αναπτυξιακό μοντέλο της χώρας. Για την Κοινωνική Συμμαχία δεν υπάρχουν μορφωτικά δικαιώματα και ολόπλευρη μόρφωση, η εκπαίδευση εκλαμβάνεται απλά ως “ανθρώπινο κεφάλαιο”, αξιοποιήσιμο με βάση τις αναγκαιότητες της αγοράς και των επιχειρήσεων.

Για αυτά μας καλεί να απεργήσουμε !!!

Γι' αυτό το λόγο δεν υπάρχει στο κείμενο ούτε λέξη για την καπιταλιστική κρίση, για τα μνημόνια, για την επιτροπεία, για το ρόλο της ΕΕ και του ΔΝΤ, για τις αντιλαϊκές πολιτικές της σημερινής αλλά και των προηγούμενων κυβερνήσεων, για τις πραγματικές αιτίες και τους πραγματικούς ένοχους της κοινωνικής κόλασης, στην οποία βυθίζεται μια ολόκληρη κοινωνία εδώ και 8 χρόνια.

Η διέξοδος που προτείνουν είναι η κοινή (διαταξική) «πανεθνική» συστράτευση για την παραγωγική ανασυγκρότηση και την ανάπτυξη με φορολογικά κίνητρα, δηλαδή φοροαπαλλαγές (για ποιους άραγε;) και άρση των «γραφειοκρατικών εμποδίων» του δημοσίου. Δηλαδή, το όραμα ενός επενδυτικού παραδείσου, ενός νέου El Dorado, φθηνής και ευέλικτης εργασίας, φοροαπαλλαγών και απογείωσης της κερδοφορίας, όπως το διατύπωσε και ο ΣΕΒ σε σχετικό κείμενό του.

Είναι μια απεργία στήριξης του ΣΕΒ, της κυβέρνησης και της επιχειρηματικής ανάπτυξης! Στην πράξη πρόκειται για ένα lock out – ανταπεργία- των εργοδοτών.

Είναι φανερό πως το πλαίσιο αιτημάτων καμιά σχέση δεν έχει με τα δικά μας πραγματικά αιτήματα, όσο και με τα αιτήματα όλων των εργαζομένων.

Οι ΓΣΕΕ- ΑΔΕΔΥ κάνουν ένα βήμα τομή ώστε να μετατρέψουν το εργατικό κίνημα και την απεργία από όπλο των εργαζομένων σε δύναμη επιβολής των συμφερόντων της εργοδοσίας και του κεφαλαίου.

Από την τακτική της υπονόμευσης της δυναμικής των εργατικών αγώνων με τις σποραδικές απεργίες χωρίς συνέχεια και προοπτική κλιμάκωσης, φτάνουμε τώρα στην προκήρυξη απεργίας μαζί με την εργοδοσία για τους στόχους και τα συμφέροντα του κεφαλαίου.

• Καλούμε τη ΔΟΕ να καταγγείλει και να μη στηρίξει την “ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ” και την “Πανεθνική της δράση”

Το μαχόμενο ταξικό κίνημα είναι τώρα αναγκαίο να παλέψει για μια πραγματική απεργία ενάντια στη συνολική αντεργατική επίθεση και την 4η αξιολόγηση, «από τα κάτω», όπως στις 12 Γενάρη, με άλλο περιεχόμενο, στόχους, κέντρο συσπείρωσης! Με ημερομηνίες, μορφές, σχέδιο δράσης και κλιμάκωσης που θα καθορίσουν τα πρωτοβάθμια σωματεία και οι ομοσπονδίες με αγωνιστικό προσανατολισμό.