Εκλογικά μηνύματα

Μία ημέρα μετά τις εκλογές, βρίσκει να μετράνε τα επιτελεία των τοπικών συνδυασμών τα κέρδη και τις απώλειες τους και οι κομματικοί μηχανισμοί να επεξεργάζονται τα σημεία εφαρμογής των σχεδίων για την πολιτική πορεία της χώρας, κατόπιν της εκλογικής αναμέτρησης της ερχόμενης Κυριακής.

Τα μηνύματα που έστειλε η κάλπη τόσο προς τους αυτοδιοικητικούς συνδυασμούς, όσο και προς τις πολιτικές δυνάμεις, περνάνε από το μικροσκόπιο το εκλογικό αποτέλεσμα, προκειμένου να επιτευχθεί η καλύτερη δυνατή πολιτική απόδοση ή ακόμα και να μεθοδευτεί το επιθυμητό αποτέλεσμα.

Το ζητούμενο είναι τι πραγματικά αναμένεται από τον επόμενο εκλογικό γύρο, όχι μόνο σε πολιτικό επίπεδο, αλλά και από την πλευρά των ψηφοφόρων.

Άλλωστε η επικρατούσα ρευστότητα δεν επιτρέπει αναμφίβολες προβλέψεις, σίγουρα προγνωστικά και ασφαλή συμπεράσματα.

Νικητές και ηττημένοι

Παρά την έντονη κοινωνική πίεση που επέβαλαν τα μνημόνια, οι επιβολές της τρόικας και το πλήθος των επώδυνων, για τους πολίτες, αποφάσεων, το εκλογικό σώμα έδωσε μία στοιχειώδη σταθερότητα στο κυβερνητικό σύστημα, με διατήρηση των δυνάμεων του στο πολιτικό σκηνικό, έως την επόμενη Κυριακή, ενώ κατέγραψε και ηχηρές απώλειες γοήτρου.

Ως τεράστια ήττα για την κυβερνητική πλευρά καταγράφηκε η καταβαράθρωση των υποψηφίων της στο Δήμο Αθηναίων και την Περιφέρεια Αττικής, αποτέλεσμα με ιδιαίτερα συμβολικό χαρακτήρα, καθώς πρόκειται για περιοχές που καλύπτονται από το ένα τρίτο του εκλογικού σώματος.

Από την πλευρά της νέας αριστεράς προοπτικής, φάνηκε πως η καταγραφόμενη δημοσκοπική ανωτερότητα δεν ήταν ικανή να ξεκαθαρίσει άμεσα το πολιτικό τοπίο, παρά τη διατήρηση της εκλογικής δύναμης, με εξαίρεση την υπέρβαση που κατέγραψε σε Αθήνα και Αττική, κερδίζοντας τη μάχη των εντυπώσεων.

Αυτό ίσως και να είναι το πιο επικοινωνιακό κέρδος από την πλευράς της αξιωματικής αντιπολίτευσης, καθώς κατάφερε να περάσει στον δεύτερο γύρο σε επίπεδο Περιφερειών, μόνο σε δύο περιφέρειες της χώρας.

Άμεση υπήρξε, εκ μέρους και των δύο πλευρών, η παραδοχή του ουσιαστικού νοήματος των εκλογικών αποτελεσμάτων, όπως έγινε εμφανές από την στάση των πολιτικών αρχηγών κατά τα πρώτα μετεκλογικά τους μηνύματα, με κύριο στοιχείο τη διατήρηση των χαμηλών τόνων που οι ίδιες οι εξελίξεις επέβαλλαν.

Παράπλευρες συνιστώσες

Με δεδομένη τη σημασία που έχει η εκλογική αναμέτρηση της Κυριακής, από το αποτέλεσμα της οποίας θα κριθούν οι πολιτικές εξελίξεις σε κεντρικό επίπεδο, καίριο σημείο, στο οποίο εστιάζουν την προσοχή τους οι πολιτικές δυνάμεις, είναι το όσο το δυνατόν μεγαλύτερος περιορισμός της αποχής, που σημείωσε και πάλι πολύ υψηλά ποσοστά.

Τα ποσοστά της αποχής των ψηφοφόρων από τις κάλπες, που έφτασαν στο 40%, κατέγραψαν την απαξίωση για την πολιτική, την έλλειψη ικανότητας πειθούς από την πλευρά των πολιτικών εκπροσώπων και την πεποίθηση περί ματαιότητας της όποιας προσπάθειας, κρίνοντας εκ του αποτελέσματος, εκ μέρους των πολιτών.

Με ανάλυση των πραγματικών διαστάσεων της συγκεκριμένης κοινωνικής τάσης, καθίσταται ανησυχητική η περαιτέρω στάση των εκλογέων, που σύμφωνα με τα στοιχεία του παρελθόντος δείχνουν να μεγιστοποιούν αυτά τα ποσοστά στις επαναληπτικές αναμετρήσεις.

Άλλωστε οι σύγχρονες πολιτικές εξελίξεις δεν στάθηκαν ικανές να ενεργοποιήσουν τους ψηφοφόρους να προσέλθουν στις κάλπες, διατηρώντας την αποχή στην ίδια ποσοστιαία δύναμη με τις προηγούμενες αυτοδιοικητικές εκλογές του 2010.

Αν και πολλοί ήταν αυτοί που επιχείρησαν να δικαιολογήσουν το ποσοστό αυτό προτάσσοντας τη πληθυσμιακή μεταβολή, όπως αυτή καταγράφηκε κατά την τελευταία απογραφή του πληθυσμού, με τον υπολογισμό του μεγάλου αριθμού των πολιτών κάτω των 17 ετών που δεν έχουν δικαίωμα ψήφου, όσο και των υπερηλίκων που απαλλάσσονται από την εκλογική υποχρέωση, σε κάθε περίπτωση το ζητούμενο είναι να υπάρξει ενεργοποίηση της δύναμης των ψηφοφόρων.

Ελάχιστο έως και μηδαμινό είναι το ποσοστό των πολιτών που επιλέγουν την αποχή ως πολιτική θέση, εκφράζοντας μέσω αυτής τη διαφωνία τους όχι επικεντρώνοντας στα πρόσωπα των πολιτικών εκπροσώπων, όσο στον τρόπο λειτουργίας του εκλογικού συστήματος, με τις περεταίρω διαστάσεις της εν λόγω ιδεολογικής άποψης, που είναι άκρως αντισυστημική.

Από την πλευρά της κυβέρνησης η ενεργοποίηση των ψηφοφόρων επιζητάται ως μέσον διατήρησης των πολιτικών ισορροπιών, καθώς απειλείται άμεσα η μεταβολή του πολιτικού χάρτη της χώρας, ενώ από την πλευρά της αξιωματικής αντιπολίτευσης εκφράζεται η ίδια πεποίθηση ενεργοποίησης του εκλογικού σώματος, προκειμένου να επιτευχθεί το αντίθετο ακριβώς αποτέλεσμα, με ανατροπή της υπάρχουσας πολιτικής και ριζικής μεταβολής του πολιτικού τοπίου της χώρας και του ρόλου της στην Ευρώπη.