Οι Ταλιμπάν νίκησαν. Εμείς τι χάνουμε;

Ποιος κερδίζει, ποιος χάνει από αυτή την ιστορία με την επανεγκαθίδρυση των Ταλιμπάν; Η «Π» παρουσιάζει τρεις απόψεις.

Αν δεν ήταν ο πύρινος εφιάλτης, που έχει ζώσει την Ελλάδα απ’ άκρη σ’ άκρη, το θέμα του Αφγανιστάν θα ήταν μακράν πρώτο σε δημοτικότητα, ακόμα και στη χώρα μας! Οι εξελίξεις «τρέχουν» διαρκώς. Και είναι απρόβλεπτες.

Ρωτήσαμε τρεις ειδικούς:

-Ποιος κερδίζει, ποιος χάνει από αυτή την ιστορία με την επανεγκαθίδρυση των Ταλιμπάν;

-Ανησυχείτε μήπως προκληθεί νέο κύμα ανεξέλεγκτων προσφυγικών ροών, με ό,τι συνεπάγεται αυτό και για την Ελλάδα;

-Ο Ερντογάν θα επιδιώξει ρόλο και ενεργό ανάμειξη στην υπόθεση και τι μπορεί να σημαίνει αυτό για την περιοχή και τις ευρύτερες εξελίξεις;

Μάριος-Παναγιώτης Ευθυμιόπουλος: Γεωστατηγικός Αναθεωριτισμός και Γεωπολιτική Πραγματικότητα

Το θέμα του Αφγανιστάν, που με πολύ μεγάλη ευκολία πολλοί βιάζονται να τεκμηριώσουν με τα γεγονότα και τις εξελίξεις, δεν είναι μια απλή υπόθεση. Καταρχήν αυτό που βιώνουμε τις μέρες αυτές είναι η παραδοχή μιας πραγματικότητας, τεχνητής ή πραγματικής, δεδομένων των αποφάσεων στις εξελισσόμενες διεργασίες και διαπραγματεύσεις που προϋπάρχουν από το 2018 και μετέπειτα, με ορόσημο την συμφωνία στην Ντόχα στο Κατάρ μεταξύ των πολλών μερών και μεταξύ αυτών και της ηγεσίας των Ταλιμπάν. Στο προσεχές μέλλον θα δούμε πολλά. Πολλά τα πιθανά σενάρια: Από την απλή αναλογική σταθεροποίηση της περιοχής και κράτους, μέχρι και τον εθνολογικό πόλεμο. Στο μεταξύ βιώνουμε την μαζική μετανάστευση Αφγανών που με πολλούς τρόπους πίστεψαν στα ιδεώδη του νέου αφγανικού κράτους και μιας πιθανής δυτικού περιεχομένου δημοκρατίας, που με τα μέτρα και τα σταθμά τα δυτικά απλά απέτυχε. Αλλά το γνωρίζαμε αυτό. Απλά ο τρόπος και η έκταση των γεγονότων όπως και ο αναλογικός τρόμος, επέφεραν πανικό.

Με λίγα λόγια, άλλο οι πολιτικές συμφωνίες και άλλο η πραγματικότητα.

Είναι έτσι προφανές πως και ο Ερντογάν και το Ιράν αλλά και η Ρωσία (που σημειωτέον, δεν εκκένωσε την Πρεσβεία της, όπως και κάποιες άλλες χώρες) θα παίξουν σταθεροποιητικό ρόλο μέχρι να εμφανιστεί η Κίνα. Δεν είναι τυχαίο πως πολλοί ηγέτες στον κόσμο και την Ευρώπη κρατούν μικρό καλάθι. Όπως επίσης υπάρχει βιασύνη από τα διεθνή ειδησεογραφικά να μάθουν τις προθέσεις των Ταλιμπάν. Το δυστύχημα είναι πως στο νέο κοσμικό άξονα, όπως αποκαλώ μεταξύ των νέων δυτικών χωρών (από τον Κόλπο και την Μέση Ανατολή όπως και την Ευρώπη, Δυτικά Βαλκάνια μέχρι τον άξονα Λευκορωσία) πολλά γεγονότα εξελίσσονται. Μαζί και ο νέος γεωπολιτικός χάρτης αποδοχής πολλών κρατών από τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ ως «σύμμαχοι» μέχρι και τους νέους «εχθρούς», Κίνα, Ρωσία, Ιράν και πιθανώς μια Τουρκία που είναι και θα μείνει μέχρι νεωτέρας αμφιλεγόμενη και θα παίξει ρόλο και στο νέο μεταναστευτικό πιθανό κύμα, αν και η ίδια επιθυμεί ρόλο εντός Αφγανιστάν παρά εκτός. Αλλά οι Αφγανοί ακόμα θυμούνται τί έκαναν οι Οθωμανοί και τί έκανε ο Μέγας Αλέξανδρος. Εγώ θα βασιζόμουν στην πολιτική αναδιάρθρωση της εξωτερικής μας πολιτικής δια μέσου ρόλου και στο Αφγανιστάν όπως και σε άλλες χώρες.

* Ο Μάριος-Παναγιώτης Ευθυμιόπουλος είναι αναπληρωτής καθηγητής Διεθνούς Ασφάλειας και Στρατηγικής, Κοσμήτορας της Σχολής Παγκόσμιας Ασφάλειας στο Αμερικανικό Πανεπιστήμιο των Εμιράτων, Πρόεδρος Strategy International (SI).

Κωνσταντίνος Λουκόπουλος: «Η Αγκυρα έτοιμη να εργαλειοποιήσει…»

«Από την στιγμή που οι ΗΠΑ στον 20ετή πόλεμο δαπάνησαν περίπου 2 τρις δολάρια, είχαν 2.300 νεκρούς και 17.000 περίπου τραυματίες χωρίς να πετύχουν όλους τους πολιτικούς σκοπούς αυτού του πολέμου, πρόκειται αναμφίλεκτα για μια τεράστια στρατηγική ήττα. Μαζί με την Αμερική ηττάται και η Δύση, στη χώρα που τελικά αποδεικνύεται όντως «νεκροταφείο Αυτοκρατοριών»!

Οι Ταλιμπάν με το δίκιο τους πανηγυρίζουν. Κατόρθωσαν να επιβιώσουν στις σπηλιές των βουνών Τόρα Μπόρα με την κεκαλυμμένη βοήθεια των Μυστικών Υπηρεσιών του Πακιστάν και μπαίνοντας την Κυριακή στο Προεδρικό Μέγαρο στην Καμπούλ 20 χρόνια μετά την αποχώρηση τους, είναι έτοιμοι να εγκαθιδρύσουν και πάλι το «Ισλαμικό Εμιράτο του Αφγανιστάν».

Μεγάλα κύματα προσφύγων κινούνται προς τις γειτονικές χώρες με σκοπό οι περισσότεροι να φθάσουν στην Τουρκία και από εκεί να περάσουν στην Ευρώπη. Είναι περισσότερο από βέβαιο ότι για μία ακόμα φορά η Αγκυρα θα εργαλειοποιήσει το ζήτημα αυτό για να πιέσει την Ελλάδα και να εκβιάσει την Ευρώπη.

Η Τουρκία επιχείρησε να αναλάβει το Αεροδρόμιο της Καμπούλ επιδιώκοντας στρατηγικά και οικονομικά ωφελήματα από τις ΗΠΑ και την Δύση με ταυτόχρονη ασυλία από τους Ταλιμπάν, αλλά την πρόλαβαν οι εξελίξεις. Ρίχνονται όμως, με τη διαμεσολάβηση του Πακιστάν, γέφυρες. Με τους Ταλιμπάν έτοιμους να αναλάβουν την διακυβέρνηση και όλες τις ξένες πρεσβείες να εκκενώνονται, ο Ερντογάν δηλώνει έτοιμος να δεχθεί στην Αγκυρα τον ηγέτη τους και ο γιος του Μουλά Ομάρ, ιδρυτού του κινήματος των Ταλιμπάν, Μοχάμεντ Γιακούμπ, να τονίζει ότι επιθυμεί στενές σχέσεις με την Τουρκία. Το Αφγανιστάν είναι σημαντικό γιατί συνδέεται με την Κεντρική Ασία αλλά και με την Μέση Ανατολή με ό,τι αυτό σημαίνει»!

* Ο αντιστράτηγος εα Κωνσταντίνος Λουκόπουλος είναι γεωστρατηγικός αναλυτής και εκτελεστικός διευθυντής στο «Παρατηρητήριο Ευρωμεσογειακής Ασφάλειας και Συνεργασίας».

Γιώργος Λυκοκάπης: «Νέους εκβιασμούς σε βάρος της ΕΕ»

«Οι εξελίξεις στο Αφγανιστάν έχουν μεγάλους χαμένους την Δύση, όπως αναγνώρισε και η Γερμανίδα καγκελάριος, και ειδικά τις ΗΠΑ, όσο και αν ο Αμερικανός πρόεδρος προσπάθησε να εξωραϊσει την κατάσταση με το διάγγελμα του.

Οι εξευτελιστικές εικόνες που είδε αποσβολωμένη η ανθρωπότητα να διαδραματίζονται τα τελευταία 24ωρα, θα αποτελέσουν στίγμα για τις Ηνωμένες Πολιτείες, αντίστοιχα με την εισβολή των οπαδών του Τραμπ που προηγήθηκε στο Καπιτώλιο.

Κερδισμένες, εκτός από τους Ταλιμπάν, είναι η Ρωσία και η Κίνα, που ήδη είναι έτοιμες για business μαζί τους και φυσικά ο ιστορικός σύμμαχος των ισλαμιστών, το Πακιστάν. Οπως αναμένονταν, κάτι θέλει να κερδίσει και η Τουρκία.

Ο Ερντογάν, που πάσχιζε να αποκτήσει τον έλεγχο του αεροδρομίου της Καμπούλ από τους Αμερικανούς, τείνει χείρα φιλίας προς τους Ταλιμπάν, τους οποίους προηγουμένως αποκαλούσε ”δύναμη κατοχής”, γνωρίζοντας πως αυτό που επιδιώκουν τώρα οι σκληροτράχηλοι μαχητές τους είναι η διεθνή αναγνώριση.

Η Ευρωπαϊκή Ενωση και ειδικότερα η Ελλάδα ανησυχούν δικαίως για ένα νέο κύμα προσφύγων, ανάλογο με αυτό του 2015, καθώς χιλιάδες Αφγανοί δεν πείθονται από τις καθησυχαστικές διαβεβαιώσεις των Ταλιμπάν.

Ηδη η Τουρκία προανήγγειλε συνεργασία με το “αδελφό” Πακιστάν για τον έλεγχο των προσφυγικών ρευμάτων από το Αφγανιστάν, γεγονός που θα φέρει νέους εκβιασμούς εις βάρος της ΕΕ, στους οποίους η Ενωση μονίμως υποκύπτει».

* Ο Γιώργος Λυκοκάπης είναι δημοσιογράφος/διεθνολόγος.

Χρήστος Βεργανελάκης