Το μέλλον του ευρωπαϊκού γεωργικού μοντέλου και ο παγκόσμιος κίνδυνος από τις αυξανόμενες τιμές τροφίμων

Την τελευταία εβδομάδα έλαβαν χώρα αρκετά γεγονότα που προκαλούν γενική ανησυχία και δείχνουν τα αδιέξοδα στα οποία έχουν οδηγηθεί και οι 27 αρχηγοί κρατών και κυβερνήσεων. Αρχίζουν και συνειδητοποιούν ότι βιάστηκαν να πάρουν κυρώσεις εναντίον της Ρωσίας και προσπαθούν να βγουν από τη δυσχερή κατάσταση, που ήδη έχει αρχίσει να δημιουργεί επιπτώσεις, κυρίως στους πληθυσμούς της ίδιας της ΕΕ, αλλά προπαντός σε ευπαθείς πληθυσμούς κυρίως στην υποσαχάρια Αφρική και τη Νότιο Αμερική.

Σε μια προσπάθεια αποδελτίωσης των δρώμενων των τελευταίων ημερών σημειώνουμε ότι στη Σύνοδο Κορυφής η κατήφεια έδινε και έπαιρνε. Θα έλεγε κανείς ότι αρχίζουν να καταλαβαίνουν οι ταγοί της Ευρώπης, ότι βιάστηκαν να πάρουν αποφάσεις που οδηγούν σταδιακά, αλλά με σιγουριά σε φτωχοποίηση σημαντικών πληθυσμιακών ομάδων των κρατών μελών της ΕΕ.

Παρά τα όσα βλέπουν και ακούνε οι πολίτες της ΕΕ, η γραφειοκρατική ελίτ των Βρυξελλών εξακολουθεί να αλληθωρίζει στο ρόλο του τοποτηρητή των ΗΠΑ απεμπολώντας τις αρχές και τις βάσεις της ΕΕ. Εξ άλλου αυτό είναι πλέον οριστικό φαινόμενο, αν κρίνει κανείς από τη στάση των αρχηγών κρατών και κυβερνήσεων σε προηγούμενες συγκρούσεις σε ευρωπαϊκό έδαφος (διάλυση Γιουγκοσλαβίας).

Παρατηρείται βέβαια μια ανακολουθία στην απόφαση για επιβολή κυρώσεων, η οποία πλήττει κυρίως τους μη έχοντες, και είναι πολλοί οι μη έχοντες και κατέχοντες, τόσο στον τόπο μας, όσο και σε άλλα κράτη μέλη της ΕΕ.

Στα προηγούμενα σημειώματά μας για τον όλεθρο προς τον οποίο κατευθύνεται η επισιτιστική ασφάλεια είχαμε την ευκαιρία να δούμε σημαντικές μειώσεις τόσο στα σιτηρά όσο και στη ζάχαρη, και μάλιστα σε επίσημες στατιστικές της Ευρωπαϊκής Στατιστικής Υπηρεσίας (Eurostat). Φαίνεται όμως ότι θα καταβάλει σημαντικό τίμημα και ο κτηνοτροφικός τομέας, και το ρεπορτάζ αναφέρει ότι σφάζονται «επί ποδός» σημαντικά μερίδια του τοπικού κτηνοτροφικού κεφαλαίου, εξαιτίας της αδυναμίας των κτηνοτρόφων να αντιμετωπίσουν την τελευταίως παρατηρηθείσα αύξηση των ζωοτροφών κατά 60%. Κατά συνέπεια, η χώρα μας διατρέχει ένα ορατό πλέον κίνδυνο να χρυσοπληρώνουμε ακόμη και το φρέσκο γάλα, με τη γνωστή εφαρμογή του κοινοτικού κεκτημένου. Η κεντρική διοίκηση αδυνατεί να δει στον εγωκεντρισμό της τη λαίλαπα που θα ενσκήψει στο άμεσο μέλλον, και η αντιπολίτευση αδυνατεί να επεξηγήσει το όλο πλαίσιο, αφού στην ουσία, είναι το ίδιο υπεύθυνη με τις ανεύθυνες αποφάσεις του παρελθόντος, που οδήγησαν τη χώρα στη σημερινή κατάσταση, και αυτό ισχύει για τα κόμματα που έχουν κυβερνήσει αυτόν τον τόπο, από την εποχή της παγκοσμιοποίησης, ήτοι περίπου από το 1992.

Για να κατανοηθεί περισσότερο που πάει ο τόπος και πως θα μπούμε στη λαίλαπα της επισιτιστικής ανασφάλειας, με τιμές σημαντικά αυξημένες, για περίπου τις ίδιες συνθήκες παραγωγής, επεξεργαστήκαμε τους τρεις πίνακες που ακολουθούν.

Στον τομέα της παραγωγής βοοειδών, σε κεφάλια, ή τόνους οι μειώσεις είναι πολύ μεγάλες, φέρνοντας τη χώρα μας στο χείλος της πλήρους εξάρτησης, από εισαγωγές του κοινοτικού κεκτημένου, καταβάλλοντας ποσά που δε θα αντέξει το βαλάντιο του μέσου καταναλωτή.

Στον τομέα παραγωγής χοιρινών η κατάσταση βαίνει διαρκώς μειούμενη, αλλά παρακαλώ να προσέξουμε ότι τα άλλα κράτη με τα οποία επιχειρούμε σύγκριση πολλαπλασιάζουν την παραγωγή τους, δεν παίρνουν το ρίσκο της εξάρτησης από εισαγωγές.

Αλλά και στον παραδοσιακό κλάδο του αιγοπρόβειου, όπου η τάση είναι περίπου όμοια μεταξύ των συγκρινόμενων κρατών μελών ελλοχεύει ο κίνδυνος να βρεθούμε προ εκπλήξεων, λόγω των σοβαρών αυξήσεων ζωοτροφών, αλλά και της σημαντικής ανόδου της τιμής των καυσίμων που υπεισέρχονται δυναμικά στη διαδικασία παραγωγής των τροφίμων.

Τα περιθώρια πραγματικά στενεύουν.