Σε βαθιά κατάψυξη οι διαπραγματεύσεις Ελλάδας - Λιβύης για την ΑΟΖ

Μόλις προσφάτως ο πρωθυπουργός, Κυριάκος Μητσοτάκης, δήλωσε ότι τείνει χέρι φιλίας στη Λιβύη για να επαναληφθούν οι διαπραγματεύσεις για την οριοθέτηση ΑΟΖ Ελλάδας - Λιβύης. Ο κ. Μητσοτάκης δεν προσδιόρισε - και ορθώς - με ποιους Λίβυους θα διαπραγματευθεί την ΑΟΖ: Τους «φίλους μας» του στρατηγού Χαφτάρ, που ελέγχει την ανατολική Λιβύη, αλλά δεν έχει εκτελεστική εξουσία, δεν αναγνωρίζεται διεθνώς και δεν εκπροσωπεί τη Λιβύη στα διεθνή fora και τον ΟΗΕ ή «τους εχθρούς μας» του φιλότουρκου πρωθυπουργού Ντμπειντά, που εκπροσωπεί έστω και με τη «ληγμένη» κυβέρνηση του Λιβύη διεθνώς.

Έτσι η Αθήνα προσπάθησε να ανοίξει μια “κερκόπορτα” με την «ληγμένη» κυβέρνηση της Λιβύης και η Τρίπολη της έκλεισε την πόρτα κατάμουτρα και  ανακάλεσε τον Λίβυο επιτετραμμένο στην Αθήνα, οδηγώντας τις σχέσεις Τρίπολης - Αθήνας στο ναδίρ.

Αιτία όλης αυτής της αρνητικής εξέλιξης, με ωφελημένη μόνον την Άγκυρα και τις στενότατες σχέσεις της με την κυβέρνηση της Τρίπολης, ήταν μια πρόχειρα και αφελώς οργανωμένη «διπλωματική εκστρατεία» του ΥΠΕΞ προς τη Λιβύη.

Στόχος ήταν να μπει φρένο στη νέα τουρκο/λιβυκή συμφωνία για τους υδρογονάνθρακες στη Λιβύη, χρησιμοποιώντας το πρόσφατο ψήφισμα του ΟΗΕ, που δεν ενθαρρύνει την κυβέρνηση της Λιβύης να συνάπτει διεθνείς συμφωνίες, (άρα και την τουρκο/λιβυκή συμφωνία), με τις ΗΠΑ όμως να  αναφέρονται μόνον σε νέες συμφωνίες από εδώ και πέρα.

Το ΥΠΕΞ ωστόσο απεφάνθη ότι έπρεπε κι πάλι να στηριχθεί στο μοναδικό σύμμαχο του στη Λιβύη στον στρατηγό Χαφτάρ, που έχει τάξει λαγούς με πετραχήλια στην Αθήνα για την κατάργηση του τουρκο/λιβυκού μνημονίου «…όταν αυτός γίνει κυβέρνηση», δηλαδή ποτέ.

Το ΥΠΕΞ  οργάνωσε τη «διπλωματική εκστρατεία» στη Βεγγάζη, για να ξανακούσει η ελληνική κυβέρνηση και το κομματικό ακροατήριο από τον στρατηγό ότι δεν αναγνωρίζει και τη νέα τουρκο/λιβυκή συμφωνία για την εκμετάλλευση των υδρογονανθράκων της Λιβύης.

(Υπενθυμίζεται όμως ότι το τουρκο/λιβυκό μνημόνιο από τον Ιανουάριο 2021 έχει αναρτηθεί επισήμως στον αρμόδιο Πίνακα 104 του ΟΗΕ και έκτοτε βρίσκεται σε ισχύ).

Πρόσχημα ήταν η παράδοση των υπόλοιπων εμβολίων COVID που είχε υποσχεθεί η Αθήνα (σσ και δι’ αυτού του τρόπου αποδεικνύεται η προχειρότητα και η αφέλεια του ΥΠΕΞ, διότι «τα ελληνικά εμβόλια» για COVID δόθηκαν μόνον στους φίλους του Χαφτάρ και όχι στο σύνολο του λιβυκού λαού - κίνηση αυτή που θα είχε άλλη εμβέλεια και σημασία…).

Το ΥΠΕΞ προσπάθησε στο διπλωματικό ταξίδι στη «μισή Λιβύη» να προσπεράσει τον σκόπελο της εχθρικής προς την Ελλάδα κυβέρνησης της Τρίπολης και αποδέχθηκε να συναντηθεί ο ΥΠΕΞ Δένδιας μόνον με τον Πρόεδρο του Προεδρικού Συμβουλίου της Λιβύης κ. Μενφί.

Φυσικά, η αμερικανοσπουδαγμένη κα Μανγκούς  δεν του έκανε τη χάρη και εμφανίστηκε, ως εκπρόσωπος της κυβέρνησης της, στο αεροδρόμιο. Και ανάγκασε τον κ. Δένδια να τα μαζέψει και να φύγει άρον-άρον για να φτάσει με αεροπορικές πιρουέτες στο φιλικό προς αυτόν αεροδρόμιο της Βεγγάζης και τον κ. Χαφτάρ.

Τα γεγονότα αυτά θα ήταν διπλωματικώς κωμικά αν δεν είχαν σοβαρές επιπτώσεις στις σχέσεις των δύο χωρών και κυρίως αν δεν ωφελούσαν μόνον την Τουρκία στην επιρροή της στη Λιβύη.

Ο κ. Δένδιας δήλωσε καθαρά ότι η κυβέρνηση του δεν αναγνωρίζει «τη ληγμένη κυβέρνηση» της Τρίπολης του κ. Ντμπειντά, την στιγμή κατά την οποία, η ίδια αυτή «ληγμένη κυβέρνηση» αναγνωρίζεται στον ΟΗΕ, έχει εκεί την έδρα της και ψηφίζει ισότιμα με τις άλλες χώρες.

Με αυτή τη δήλωση ο κ. Δένδιας βάζει σε βαθιά κατάψυξη την πιθανότητα επανάληψης  διαπραγματεύσεων Ελλάδας Λιβύης για την οριοθέτηση της ΑΟΖ, έως ότου, αν και πότε σχηματιστεί σταθερή κυβέρνηση στη Λιβύη μετά από εκλογές.

Επιπροσθέτως το ΥΠΕΞ, κόβοντας κάθε σχέση με τη ληγμένη αλλά και …ισχύουσα λιβυκή κυβέρνηση, άφησε και πάλι την Ελλάδα έξω από διεθνείς συνομιλίες για το μέλλον της Λιβύης (όπως έγινε στο παρελθόν στο Βερολίνο και το Παρίσι), αφήνοντας μόνον την Άγκυρα να αλωνίζει στις διεθνείς συναντήσεις ως έχουσα ενδιαφέρον και συμφέρον για το μέλλον της Λιβύης.

Το ΥΠΕΞ εμφανίστηκε να ευνοεί την παράταση της κατάστασης εμφυλίου στη Λιβύη, υποστηρίζοντας και υποστηριζόμενος μόνον από τη μία πλευρά των εμπλεκομένων, που λεκτικώς  αποστρέφονται τις συμφωνίες Άγκυρας Τρίπολης, δηλαδή του Χαφτάρ. Χωρίς καμμιά, τυπική έστω, συνεννόηση Αθήνας Τρίπολης, η Άγκυρα εξακολουθεί να εμφανίζεται ως η συμπράττουσα χώρα με τη Λιβύη, χωρίς η Αθήνα να μπορεί μέχρις ώρας να αποκόψει αυτόν τον γόρδιο δεσμό Άγκυρας Τρίπολης.