Οι έλεγχοι της τρόικα και η μαζική εξαπάτηση

Στην σκιά των αντιπαραθέσεων μεταξύ ΔΝΤ και Ευρωπαϊκής Επιτροπής, οι έλεγχοι της τρόικα αποπειρώνται να θέσουν εκ νέου το θέμα της είσπραξης της δανειακής δόσης που αναμένεται τον Ιούνη. Ο νέος έλεγχος σαφώς και είναι διαφορετικός, καθώς το ΔΝΤ αξίωσε και νέο κούρεμα του ελληνικού χρέους, αφού προηγουμένως είχε προηγηθεί η παραδοχή «λαθών». Και αυτά τα «λάθη» είναι που πληρώνει ο ελληνικός λαός, όταν καλείται να βγάλει από την τσέπη του ότι του έχει απομείνει προς όφελος μιας γενικής και αόριστης «ανάπτυξης» που οι κυβερνώντες μιλούν αλλά οι πολίτες δεν βλέπουν. Ο πρωθυπουργός συνεχίζει, βέβαια, ανελλιπώς τα ταξίδια του και ο υπουργός Οικονομικών δεν παύει να τονίζει πως το πρόγραμμα δημοσιονομικής σταθερότητας - προσαρμογής ήταν το καλύτερο δυνατό. Πως και βάσει ποιων στοιχείων λέγονται αυτά; Μα από τις μικρές αριθμητικές συγκλίσεις που αναπτερώνουν το ηθικό της κυβέρνησης και δίνουν μια διαφορετική εικόνα της επικρατούσας κατάστασης. Μια κατάσταση όμως που δεν λέει να αλλάξει, παρά τους ισχυρισμούς. Για παράδειγμα, το ποσοστό ανεργίας εξακολουθεί να είναι μεγάλο. Σύμφωνα με πρόσφατα στοιχεία του ΟΑΕΔ, οι εγγεγραμμένοι άνεργοι στα μητρώα του ΟΑΕΔ κατά το μήνα Μάρτιο ανήλθαν σε 870.150 άτομα. Από αυτά, 372.115 είναι άνδρες (ποσοστό 42,76%) και 498.035 είναι γυναίκες (ποσοστό 57,24%). Ο αριθμός αυτός παρουσιάζει αύξηση κατά 1,74% σε σχέση με τον προηγούμενο μήνα. Τι βλέπουμε λοιπόν; Ότι ενώ οι υπουργοί και ο πρωθυπουργός μιλούν για καταπολέμηση της ανεργίας, αυτή μεγαλώνει δραματικά. Από πού αντλούν λοιπόν την αισιοδοξία; Και σε τελική ανάλυση, τι άλλο περισσότερο θα ελέγξει εκ νέου η τρόικα; Η πιστή εφαρμογή των συμφωνηθέντων είχε να κάνει και με την φυγή από το οικονομικό αδιέξοδο. Όταν όμως αυτή η φυγή είναι αδύνατη και τα στατιστικά δεδομένα ομιχλώδη, πως και με ποιο τρόπο θεωρούν ότι η χώρα θα βγει κάποια στιγμή από την κρίση; Ήδη, σιγά – σιγά μπαίνουμε σταδιακά στον τέταρτο χρόνο της κρίσης και τα μνημονιακά μέτρα αντί να αποδώσουν, προκαλούν παρατεταμένη κρίση. Η τρόικα βέβαια προβαίνει σε θετικές αξιολογήσεις και πορίσματα. Τι αντίκρισμα όμως έχουν τα πορίσματα αυτά σε σχέση με τις τσέπες που αδειάζουν; Θα πει κανείς άραγε και πάλι όλα αυτά λαϊκισμούς και συκοφαντίες; Θα ονομάσουν και πάλι τις αντιδράσεις του κόσμου ακραίες, μετά τις όποιες απεργίες και στάσεις εργασίας; Η τρόικα είναι και πάλι εδώ, μαζί με την ατζέντα που είναι γεμάτη με υπολογισμούς και σχεδιαγράμματα. Είναι εδώ για να ελέγξει την πορεία του προγράμματος δημοσιονομικής σταθερότητας, με κάθε κόστος και τίμημα για τους πολίτες αυτής της χώρας. Οι δηλώσεις είναι και πάλι μονόχνοτες και ξύλινες, εκπορευόμενες από μια τάση των Βρυξελλών περί συνέχισης των διαπραγματεύσεων και πραγμάτωσης πιθανών τροποποιήσεων αλλά ποτέ θέσπισης μέτρων ανακούφισης. Σημασία έχει να επιτυγχάνονται οι στόχοι και οι αριθμοί, προέχει πάντα η τήρηση των δεσμεύσεων. Έλα όμως που οι στόχοι δεν επιτυγχάνονται και η αφαίμαξη δεν οδηγεί στην πολυπόθητη ανάπτυξη; Έλα που, παρά τις περικοπές, οι αριθμοί παραμένουν στάσιμοι και η πρόοδος μένει στα χαρτιά; Ανησυχούν τότε και αρχίζουν να κάνουν περίεργες υποθέσεις. Όπως το ΔΝΤ που ομολόγησε –εσκεμμένα ή μη – τα λάθη στον σχεδιασμό για την διάσωση της Ελλάδας. Όπως πολλοί ειδήμονες που τώρα σπεύδουν να πουν πως έπρεπε να γίνουν άλλα. Κάλλιο αργά παρά ποτέ; Δεν νομίζω, γιατί πολύ απλά παραείναι αργά. Έρχονται λοιπόν και πάλι οι έλεγχοι να εξετάσουν τι ακριβώς δεν πάει καλά. Επιθεωρούν, επιβάλλουν και πιέζουν πριν από την εκάστοτε καταβολή της δανειακής δόσης. Στο μεταξύ η αγορά έχει γονατίσει και τα μαγαζιά κλείνουν το ένα μετά το άλλο. «Δεν πειράζει, ανοίγουν άλλα», θα πει ο ιθύνων κυβερνητικός νους. Και την ίδια στιγμή που συμβαίνουν αυτά, στην Βουλή το επίπεδο έχει χαμηλώσει τόσο που ακόμη και ο ανυποψίαστος που έβαλε την Χρυσή Αυγή στο πολιτικό προσκήνιο, να αναρωτιέται αν όλοι τους – και οι 300 – χρήζουν ψυχολογικής υποστήριξης. Η νιρβάνα των κοινοβουλευτικών εδράνων όμως είναι πάντα καλοδεχούμενη. Το ίδιο και η προσπάθεια εξαπάτησης των πολιτών από τις κομματικές τσιρίδες και τα υπερπατριωτικά εμβατήρια για μια χώρα που ο πολιτισμός της σταμάτησε αιώνες πριν. Η τρόικα λοιπόν δεν έχει παρά ένα ακόμη εύκολο έργο, βάζοντας στην πρίζα τους εθελοτυφλούντες της κυβέρνησης και στον πάγο τους διαμαρτυρόμενους πολίτες. Και κάθε φορά, νάσου και το δημοσίευμα περί απολύσεων στο Δημόσιο και καταπολέμησης της γραφειοκρατίας, που δεν είναι παρά το κερασάκι στην τούρτα του οικονομικού αδιεξόδου. Κάθε φορά και από μία απειλή για να κάτσουν στα αυγά τους οι πολίτες. Κοινώς, έλεγχοι, πορίσματα, συνεχιζόμενες απειλές πάνω απ’ όλα μαζική εξαπάτηση περί μη καταβολής των δόσεων, που ούτως ή άλλως τις ακριβοπληρώνουν οι πολίτες της δύσμοιρης αυτής χώρας.