Αλλαγές στα δημοτικά τέλη επιχειρήσεων(;)

Τροποποιήσεις στον συντελεστή, επί των ακαθαρίστων εσόδων, των επιχειρήσεων υγειονομικού ενδιαφέροντος, προς τους Δήμους, φέρνει το νομοσχέδιο, περί «Αυτοτελούς Υπηρεσίας Εποπτείας ΟΤΑ, Ρύθμισης Θεμάτων ΟΤΑ και άλλων διατάξεων», του Υπουργείου Εσωτερικών και Διοικητικής Ανασυγκρότησης.

Μείωση του συντελεστή υπολογισμού του δημοτικού τέλους, επί των ακαθαρίστων εσόδων, κατά 1,5 μονάδα εισηγείται το Υπουργείο, μέσα από το άρθρο 75 του σχεδίου νόμου, για τις αλλαγές στη λειτουργεία και οργάνωση της Αυτοδιοίκησης. Ωστόσο, παρά το γεγονός, ότι στην πλειοψηφία των επιχειρήσεων υγειονομικού ενδιαφέροντος ορίζεται μείωση, σε ό,τι αφορά τα κέντρα διασκέδασης, τα νυχτερινά ή χορευτικά κέντρα κ.α., το τέλος παραμένει αμετάβλητο.

Ευνοϊκότεροι συντελεστές και παροχές κινήτρων

Σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 75 του νομοσχεδίου, επιβάλλεται υπέρ δήμων και κοινοτήτων στην περιφέρεια των οποίων ισχύει το σύστημα του αντικειμενικού προσδιορισμού της αξίας των ακινήτων τέλος, σε ποσοστό 0,5%, σε αντίθεση με το ποσοστό 2%, που επιβάλλει ο ν. 2539/1997 και ισχύει μέχρι σήμερα, στα ακαθάριστα έσοδα των:

α) κάθε είδους, μορφής και ονομασίας καταστημάτων, στα οποία πωλούνται για κατανάλωση εντός των χώρων δραστηριοποίησης του καταστήματος ή σε πακέτο, φαγητά, ποτά, καφές, αναψυκτικά, γαλακτοκομικά προϊόντα και γλυκίσματα, εφόσον στην άδεια λειτουργίας ορίζεται η δυναμικότητα εξυπηρετουμένων ατόμων ανά κατάστημα ή διαθέτουν, σύμφωνα με αυτήν, πάγκους ή τραπεζοκαθίσματα,

β) ζυθοπωλείων και μπαρ, ανεξαρτήτως ιδιαίτερης ονομασίας και κατηγορίας και

γ) καντινών.

Στο ανωτέρω τέλος, όπως ορίζεται, υπάγονται και τα κέντρα διασκέδασης και τα καταστήματα των πιο πάνω περιπτώσεων που λειτουργούν μέσα σε ξενοδοχειακές επιχειρήσεις κάθε λειτουργικής μορφής και κατηγορίας, καθώς και στα οργανωμένα τμήματα των πολυκαταστημάτων στα οποία πωλούνται έτοιμα φαγητά.

Προκειμένου για νυχτερινά κέντρα, αίθουσες χορού και άλλα καταστήματα με ποτά και θέαμα, καφωδεία, κέντρα διασκέδασης και χορευτικά κέντρα με μουσική, το ανωτέρω τέλος επιβάλλεται σε ποσοστό πέντε τοις εκατό (5%), παραμένοντας αμετάβλητο, όπως προβλεπόταν και από τις διατάξεις του ν. 2539/1997.

Διευκρινίζεται δε, ότι στους δήμους και στις κοινότητες, στην περιοχή των οποίων δεν ισχύει το σύστημα του αντικειμενικού προσδιορισμού της αξίας των ακινήτων, το ανωτέρω τέλος μπορεί να επιβάλλεται με απόφαση του δημοτικού ή κοινοτικού συμβουλίου.

Αν σε τμήμα δήμου ή κοινότητας ισχύει το σύστημα αντικειμενικού προσδιορισμού της αξίας των ακινήτων, ειδικά και μόνο για το τμήμα αυτό, εφαρμόζεται η διάταξη του πρώτου εδαφίου του άρθρου.

Σύμφωνα με το σχέδιο νόμου, το δημοτικό ή κοινοτικό συμβούλιο θα έχει τη δυνατότητα να επιβάλει το ανωτέρω τέλος, επιπλέον στις παρακάτω κατηγορίες καταστημάτων:

α. τουριστικών ειδών,

β. ειδών λαϊκής τέχνης,

γ. ενθυμίων και δώρων,

δ. ενοικιάσεως σκαφών αναψυχής τοπικού χαρακτήρα, θαλάσσιων ποδηλάτων, ιστιοσανίδων, ειδών χρησιμοποιούμενων στην παραλία,

ε. ειδών που χρησιμοποιούνται στη θάλασσα από τους λουόμενους,

στ. ειδών «σπορ», «σκι» και «ορειβασίας»,

ζ. σχολών εκμάθησης θαλάσσιων σπορ και

η. ενοικιάσεις αυτοκινήτων, μοτοποδηλάτων και ποδηλάτων.

Όπως ορίζεται και στο πρότερο θεσμικό πλαίσιο, το τέλος βαρύνει τον πελάτη και αναγράφεται ξεχωριστά στα εκδιδόμενα κατά τις κείμενες διατάξεις στοιχεία, εισπράττεται δε από αυτόν που εκδίδει το λογαριασμό, ο οποίος υποχρεούται να το καταβάλει στο οικείο δημόσιο ή δημοτικό ταμείο υπέρ του δικαιούχου δήμου ή κοινότητας.

Παράλληλα, μία περαιτέρω ελάφρυνση προτείνεται με το άρθρο 105, όπου δίνεται η δυνατότητα παροχής εκπτώσεων, ως κίνητρο για την αύξηση της εισπραξιμότητας, στα μισθώματα για κοινόχρηστους χώρους, σε συνεπείς υπόχρεους. «Με την απόφαση του δημοτικού συμβουλίου που λαμβάνεται κατ΄ έτος για την έγκριση των τελών, δύναται να παρέχεται έκπτωση έως 10% επί των αρχικών τελών και μισθωμάτων που καταβάλλονται για την παραχώρηση χρήσης κοινόχρηστου χώρου σε όσους το προηγούμενο έτος κατέβαλαν το σύνολο αυτών και τήρησαν τους όρους των σχετικών αδειών».

Αφαίρεση άδειας χρήσης κοινόχρηστων χώρων σε περίπτωση αφθαιρεσίας

Παράλληλα, από το ίδιο σχέδιο νόμου, τροποποιούνται επιπλέον διατάξεις, οι οποίες αφορούν στη μίσθωση ή παραχώρηση κοινόχρηστων χώρων και την υπαίθρια διαφήμιση.

Με το άρθρο 90, εισηγείται η αφαίρεση άδειας χρήσης κοινόχρηστου χώρου, σε περίπτωση καθ΄ υποτροπήν αυθαίρετης χρήσης από τον δικαιούχο. Σύμφωνα με τη σχετική ρύθμιση του νομοσχεδίου, «στην παρ. 8 του άρθρου 13 του Βασιλικού Διατάγματος (Β.Δ.) της 20ης Οκτωβρίου 1958 (ΦΕΚ Α 171/1958) όπως αυτό ισχύει, προστίθενται εδάφια πέμπτο και έκτο ως εξής: «Συγχρόνως ανακαλείται η άδεια χρήσης κοινόχρηστου χώρου. Σε περίπτωση καταστήματος υγειονομικού χαρακτήρα και εφόσον ο υπόχρεος εμμένει στην αυθαίρετη πλέον κατάληψη του χώρου, ανακαλείται η άδεια ίδρυσης και λειτουργίας του καταστήματος».

Σύμφωνα με το άρθρο 81, περί παραχώρησης χρήσης πλατειών και άλλων κοινόχρηστων χώρων έναντι τέλους, χωρίς δημοπρασία, προτείνεται η προσθήκη δεύτερου και τρίτου εδαφίου στην παράγραφο 10, του άρθρου 13, του από 20.10.1958 Β.Δ., ως εξής:

«Μπορεί, με κανονιστική πράξη του Δημοτικού Συμβουλίου των Δήμων, να προσδιορίζονται οι μη ευρισκόμενοι προ καταστημάτων ή στην προβολή αυτών, κοινόχρηστοι χώροι, για την παραχώρηση της χρήσης των οποίων, έναντι τέλους, κατ΄ εξαίρεση, δεν απαιτείται η διενέργεια δημοπρασίας, εφόσον πρόκειται για όλως πρόσκαιρη χρήση, που δεν υπερβαίνει τις πέντε (5) ημερολογιακές μέρες και αφορά αποκλειστικώς τη διεξαγωγή εκδηλώσεων κοινωνικής αλληλεγγύης ή δράσεων τουριστικής, πολιτιστικής, καλλιτεχνικής ή δημόσιας εμπορικής προβολής.

Με την ίδια ή όμοια απόφαση, ορίζονται οι ειδικότεροι όροι και η διαδικασία για την παραχώρηση της χρήσης των εν λόγω κοινόχρηστων χώρων καθώς και το ύψος των σχετικών τελών, λαμβανομένου υπ’ όψιν και του τυχόν κοινωφελούς χαρακτήρα της διεξαχθησομένης δράσης ή εκδήλωσης».

Όσον αφορά στις διατάξεις για την επιβολή προστίμων για την υπαίθρια διαφήμιση, που τοποθετείται κατά παράβαση του ν. 4257/2014, δίνεται νέα τριετής παράταση για τη συμμόρφωση των διαφημιζομένων με τις σχετικές διατάξεις, ενώ διαγράφονται τα μέχρι τώρα τα πρόστιμα, που έχουν επιβληθεί και δεν έχουν εισπραχθεί.

Αξίζει να υπενθυμιστεί, πως σύμφωνα με τον ν. 4257 του 2014, οριζόταν προθεσμία δύο ετών, σε όσους είχαν τοποθετήσει επιγραφές σε όψεις κτιρίων, κατά παράβαση των διατάξεων του ν. 2946/2001 και των σχετικών αποφάσεων που ακολούθησαν, προκειμένου να τις προσαρμόσουν στο περιεχόμενο των προαναφερθεισών ρυθμίσεων. Παράλληλα, προβλεπόταν, ότι κατά το συγκεκριμένο χρονικό διάστημα των 2 ετών (ήτοι έως το 2016), «δεν επιβάλλονται οι διοικητικές και ποινικές κυρώσεις που προβλέπονται για τις προαναφερθείσες παραβάσεις».

Με το άρθρο 94 του σχεδίου νόμου, ορίζεται ότι «Η προθεσμία της παρ. 1 του άρθρου 75 του ν. 4257/2014 παρατείνεται από τη λήξη της για τρία έτη», ενώ ταυτόχρονα, «βεβαιωμένες οφειλές από πρόστιμα που έχουν επιβληθεί για τις παραβάσεις της παρ. 1 του άρθρου 75 του ν. 4257/2014 και δεν έχουν εισπραχθεί μέχρι την έναρξη ισχύος του παρόντος νόμου, διαγράφονται κατόπιν απόφασης του οικείου δημοτικού συμβουλίου».