Επιχειρείται η καλλιέργεια μίας νέας νοοτροπίας στην Αυτοδιοίκηση

Ομιλία Αντώνη Συρίγου, βουλευτή Κυκλάδων του ΣΥ.ΡΙΖ.Α., στην Ολομέλεια της Βουλής κατά την συζήτηση και ψήφιση του σχεδίου νόμου «ΚΛΕΙΣΘΕΝΗΣ I» για την τοπική αυτοδιοίκηση. «Δεν θα προσπαθήσω να είμαι ευχάριστος erga omnes, αλλά θα προσπαθήσω να μην είμαι υπερβολικός.

Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, μια έντονη και δυσάρεστη σε επιπτώσεις πραγματικότητα αποτελεί το γεγονός ότι η επικοινωνία έχει υποκαταστήσει την πολιτική. Τούτο σημαίνει ότι τα επικοινωνιακά crescendo καλύπτουν τα pianissimo στα οποία θάβεται η πολιτική. Αυτό που φαίνεται, καλύπτει την ουσία. Αυτό που φωνασκεί και φαντάζει, καλύπτει τον λόγο.

Με το υπό συζήτηση νομοσχέδιο τίθενται θεμελιώδη ερωτήματα στην Βουλή και στα κόμματα που πρέπει ν’ απαντηθούν. Επί παραδείγματι: Αντιπροσωπευτικότητα στις τοπικές υποθέσεις ή όχι; Αντιπροσωπευτικότητα ως όρος που προάγει την συναίνεση στα τοπικά ζητήματα και τα απογαλακτίζει από τον κομματισμό ή όχι; Με λίγα λόγια, απλή αναλογική στις αυτοδιοικητικές εκλογές ή τοπαρχισμός με την φρούδα επίκληση της κυβερνησιμότητας;

Το «όχι» της αντιπολίτευσης απέχει από τις συμμετοχικές αντιλήψεις περί αυτοδιοίκησης που όλοι διακηρύσσουν και πολύ περισσότερο εμβάλλει σφαλερές ιδέες ότι δια της διαφωνίας επί τοπικών υποθέσεων π.χ. της θέσεως ενός ΧΥΤΑ ή ενός μεγάλου έργου οφείλει κάποιος δήμαρχος να ρίξει την εκάστοτε κυβέρνηση. Στις επιτροπές απεκαλύφθη ότι στόχος πολλών εκ των προσελθόντων δεν ήταν η συζήτηση επί του σχεδίου νόμου, αλλά η αντιπαράθεση με την Κυβέρνηση. Ίσως έτσι να γινόταν και παλαιότερα. Όμως, αυτό δεν μπορεί ν’ αποτελεί θεμιτό στόχο που διευκολύνει την προαγωγή των τοπικών υποθέσεων, οι οποίες αποτελούν την συνταγματική αρμοδιότητα της Τ.Α.

Δεύτερο παράδειγμα: Κατάτμηση της Β’ Αθηνών και της Περιφέρειας Αττικής ή όχι; Η Αντιπολίτευση δεν απήντησε στις επιτροπές, επιφυλάχθηκε. Στην Ολομέλεια τελικά ακούσαμε τι θα κάνει. Πάλι καλά.

Τρίτο παράδειγμα: Η ψήφος των Ελλήνων εκλογέων του εξωτερικού. Από το 2001 που διεπιστώθη η ανάγκη -διότι όταν θεσπίστηκε σημαίνει ότι τότε διαπιστώθηκε η ανάγκη, δεν είναι προϊόν των τελευταίων χρόνων αυτή η ανάγκη- όταν, λοιπόν, θεσπίστηκε η διάταξη του 51 §4 του Συντάγματος έως σήμερα, δεν την υλοποίησε καμία από τις κυβερνήσεις που πέρασαν και δεν ένιωσε την ανάγκη μας εξηγήσει το γιατί. Εάν ήταν τόσο εύκολο, γιατί δεν το έκανε από το 2001 μέχρι το 2014; Κι αν ήταν τόσο δύσκολο, γιατί εγκαλεί γιατί δεν έγινε μέσα σε δύο χρόνια, και προτείνεται η σύσταση κάποιας επιτροπής; Και πάλι εκεί υπήρξε επιφύλαξη. Φαίνεται από τις τελευταίες τοποθετήσεις ότι κάποιοι θα συμφωνήσουν με την τροπολογία που έγινε άρθρο.

Απέναντι στην αμηχανία που προκαλούν αυτά τα ερωτήματα και καταδεικνύουν την ένδεια των πολιτικών προτάσεων επεστρατεύθη η επικοινωνία. Λόγω μιας τροπολογίας 16 βουλευτών του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. -που θα μπορούσε, μιας και έγινε πολλή χρήση του Καβάφη στην πρώτη συζήτηση, να χαρακτηριστεί και ως … «στοχαστική προσαρμογή», η οποία εξηγήθηκε επαρκώς- σηκώθηκε θόρυβος τεχνητός προκειμένου να καλυφθεί η πολιτική απορία. Προκειμένου για λόγους επικοινωνιακούς να μετατοπιστεί η συζήτηση από το περιεχόμενο του σχεδίου νόμου σε παντοειδείς περί εκλογών προβλέψεις. Προκειμένου να μην δοθούν απαντήσεις σε ώριμα αιτήματα και να καλυφθεί τούτο από την επίκληση δήθεν κυβερνητικών παρεξηγήσεων. Επίθεση κατά του αρμοδίου Υπουργού, ώστε να επικαλυφθεί και ο δικός του λόγος. «Μαίνεται» λοιπόν «πάλιν Ηρωδιάς» δηλαδή η Αντιπολίτευση «αιτουμένη κεφαλήν» όχι Ιωάννου, αλλά Σκουρλέτη «επί πίνακι» κι έτσι αποφεύγει την λεπτομερειακή συζήτηση και τον ενοχλητικό διάλογο.

Ας στοχοποιήσομε τον Σκουρλέτη για ν’ αποφύγομε τον Κλεισθένη. Όμως, τούτο δεν είναι πολιτική αλλά τακτικισμός.

Απλά μένοντας εκστατικός απέναντι σ’ όλα αυτά, περιμένω να πληροφορηθώ επισήμως εν τέλει τι θα ψηφιστεί από την πλευρά της Αντιπολιτεύσεως αίροντας ή μη τις επιφυλάξεις της. Χαίρομαι δε γι’ αυτές που ήρθησαν.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, με αυτού του είδους τις διενέξεις δεν προχωράμε. Εκείνο το οποίο, όμως, μετά βεβαιότητος θα προχωρήσει είναι ο Κλεισθένης, ο οποίος θα αποτελέσει το σταθερό θεμέλιο επί του οποίου θα σαλεύσουν όλες οι μεταρρυθμιστικές προσπάθειες στον χώρο της αυτοδιοίκησης από εδώ και πέρα.

Ο πυρήνας του συζητουμένου σχεδίου νόμου βρίσκεται στο ότι δι’ αυτού επιχειρείται η καλλιέργεια μιας νέας νοοτροπίας στον αυτοδιοικητικό χώρο και κατ’ επέκταση στον χώρο των τοπικών κοινωνιών που θα βασίζεται στην ευρεία συναίνεση, ενώ θέτει τις βάσεις για μια δημιουργική κουλτούρα συνεργασιών. Η σμίλευση της αντιπροσωπευτικότητας μέσω του συστήματος της απλής αναλογικής, που αποτελεί την βασική αιτίαση κατά του νομοσχεδίου από την Αντιπολίτευση, αποτελεί το πιο σημαντικό προσόν του.

Και επειδή άκουσα για μία ακόμη κατάργηση σήμερα. Πολλές είναι οι καταργήσεις που έχουν εξαγγελθεί από την Αξιωματική Αντιπολίτευση μέχρι τώρα. Όμως, οι καταργήσεις δεν έχουν τόση μεγάλη σημασία, όση σημασία έχει το τι θα βάλεις στη θέση αυτού που καταργείς. Αυτό δεν το έχομε ακούσει, κι όμως είναι τόσο ουσιώδες. Σας ευχαριστώ πολύ.»