Δειλοί και άτολμοι ηγέτες

Με δυο γυναίκες λιγότερες συνεχίσθηκαν και ολοκληρώθηκαν οι εργασίας της τελευταίας συνόδου κορυφής στις Βρυξέλλες. Η πρωθυπουργός της Φινλανδίας, Σάνα Μαρίν, αποχώρησε από τη σύνοδο κορυφής της Ε.Ε. την Παρασκευή για αυτο-καραντίνα και η πρόεδρος της Επιτροπής της Ε.Ε., Ουρσούλα φον ντερ Λέιν, έφυγε επίσης από τη σύνοδο κορυφής την Πέμπτη για τον ίδιο λόγο.

Αυτό δεν εμπόδισε τους Ευρωπαίους ηγέτες να συμπεράνουν στο τέλος των θεμάτων που τους απασχολούν. Έστω και φοβισμένα, έστω και χωρίς να πουν κάτι ουσιαστικό. Ας δούμε τα ειδικά σημεία για να κατανοήσουμε και να καταγράψουμε τουλάχιστον τη δειλία των βασικών παικτών της Ε.Ε., γιατί δεν πρέπει να νομισθεί ότι παρά τα λεγόμενα για βέτο, όλοι οι αρχηγού κρατών και κυβερνήσεων έχουν την ίδια εμβέλεια.

Το πρώτο σημείο που απασχόλησε τη σύνοδο κορυφής αφορούσε τις σχέσεις Ε.Ε.-Ηνωμένου Βασιλείου, του οποίου η μεταβατική περίοδος θα λήξει στις 31 Δεκεμβρίου 2020 και υπάρχει έντονη ανησυχία ότι η πρόοδος στα βασικά ζητήματα ενδιαφέροντος για την Ένωση είναι σε σοβαρή αργοπορία, ιδιαίτερα σε ό,τι αφορά τους ίσους όρους ανταγωνισμού, τη διακυβέρνηση και την αλιεία. Μάλλον οι σχετικές αργοπορίες αλληθωρίζουν προς την Κομισιόν μήπως και εξετάσει εγκαίρως μονομερή και περιορισμένης διάρκειας μέτρα έκτακτης ανάγκης προς το συμφέρον της Ε.Ε.

Άλλη μια δειλία στο προσκήνιο, η ευρωπαϊκή και βρετανική ανικανότητα να συμφωνήσουν αυταπόδεικτα πράγματα, οι χθεσινοί εταίροι που έδιναν και έπαιρναν εκατοντάδες δις € με τις παντοειδείς συναλλαγές τους. Αλλά η ιστορία, αμείλικτος κριτής των τεκταινομένων ήδη δημιουργεί προβλήματα με την αύξηση του βαθμού αιτούντων ανεξαρτησία στη Σκωτία.

Το δεύτερο σημείο της συνόδου κορυφής αφορά την πανδημία και την κλιματική αλλαγή.

Οι εισηγητές αναφέρθηκαν με τα συγκεντρωτικά στοιχεία της νόσου και η σύνοδος αξιολόγησε την τρέχουσα επιδημιολογική κατάσταση, η οποία είναι άνευ προηγουμένου και προκαλεί πολύ σοβαρές ανησυχίες. Ίσως και να δικαιολογούνται οι ταγοί της Ευρώπης στην ανικανότητα επίλυσης του ακανθώδους προβλήματος της πανδημίας.

Το μόνο που ψελλίζουν οι ταγοί μας είναι να έχουμε «εφαρμογή συντονισμένης προσέγγισης» για τον περιορισμό της ελεύθερης κυκλοφορίας, τις ρυθμίσεις περί καραντίνας, τη διασυνοριακή ιχνηλάτηση επαφών, τις στρατηγικές διενέργειας διαγνωστικών εξετάσεων, την κοινή αξιολόγηση των μεθόδων διενέργειας διαγνωστικών εξετάσεων, την αμοιβαία αναγνώριση των διαγνωστικών εξετάσεων και τον προσωρινό περιορισμό των μη αναγκαίων ταξιδιών προς την Ε.Ε.

Και μας απειλεί η σύνοδος κορυφής ότι «θα επανέρχεται τακτικά στο συγκεκριμένο ζήτημα».

Βέβαια, δεν παρέλειψαν να πουν και για την ανάγκη να βρεθεί το εμβόλιο που θα μας απαλλάξει από τη νόσο.

Και πριν από το σπουδαίο για τη χώρα μας θέμα των ελληνοτουρκικών σχέσεων να δούμε σε συντομία τι έγινε και με το άλλο σοβαρό θέμα, την Κλιματική αλλαγή, όπου για να επιτευχθεί ο στόχος μιας κλιματικά ουδέτερης Ε.Ε. έως το 2050, σύμφωνα με τους στόχους της Συμφωνίας των Παρισίων, η Ε.Ε. πρέπει να αυξήσει τη φιλοδοξία της για την επόμενη δεκαετία και να επικαιροποιήσει το πλαίσιο πολιτικής της για το κλίμα και την ενέργεια. Η σύνοδος εξέτασε την ανακοίνωση της Επιτροπής με τίτλο «Ενίσχυση της κλιματικής φιλοδοξίας της Ευρώπης για το 2030», συμπεριλαμβανομένου του προτεινόμενου στόχου μείωσης των εκπομπών κατά τουλάχιστον 55% έως το 2030, και τις δράσεις που απαιτούνται για την επίτευξη αυτής της φιλοδοξίας.

Το νέο πρόβλημα που διαφαίνεται είναι η προσπάθεια που αναφέρεται και στα συμπεράσματα ότι πρέπει να επιτευχθεί ο στόχος μεν, αλλά «με τον οικονομικότερο δυνατό τρόπο», ο οποίος βέβαια, ρίχνεται στις πλάτες των κρατών μελών. Και καλά οι έχοντες και κατέχοντες, οι υπερχρεωμένες χώρες όμως, πώς να επωμισθούν περισσότερο βάρος; Η απάντηση της συνόδου είναι μεν ήξεις αφήξεις αλλά φορτώνουν στην Κομισιόν να διεξαγάγει διεξοδικές διαβουλεύσεις με τα κράτη μέλη προκειμένου να αξιολογήσει συγκεκριμένες καταστάσεις και να παράσχει περισσότερες πληροφορίες σχετικά με τις επιπτώσεις σε επίπεδο κρατών μελών. Και θα τα ξαναπούμε στη σύνοδο του Δεκεμβρίου προκειμένου να συμφωνηθεί νέος στόχος μείωσης των εκπομπών για το 2030 και να υποβληθεί η επικαιροποιημένη εθνικά καθορισμένη συνεισφορά της Ε.Ε. στην UNFCCC πριν από το τέλος του έτους.

Και βέβαια, η Τουρκία απασχόλησε για μια ακόμη φορά το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο, το οποίο επιβεβαίωσε τα συμπεράσματά του της 1-2ης Οκτωβρίου 2020 και εκφράζει τη λύπη του για τις νέες μονομερείς και προκλητικές ενέργειες της Τουρκίας στην Ανατολική Μεσόγειο, συμπεριλαμβανομένων των πρόσφατων διερευνητικών δραστηριοτήτων, προφανώς αναφερόμενο στα Βαρώσια. Έτσι, η σύνοδος προτρέπει τον σεβασμό του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ

Τα ψηφίσματα 550 και 789 υπογραμμίζουν τη σημασία του καθεστώτος στα Βαρώσια και για μια ακόμη φορά επαναλαμβάνει την πλήρη αλληλεγγύη με την Ελλάδα και την Κύπρο.

Οι ταγοί της Ευρώπης κάλεσαν την Τουρκία να αντιστρέψει αυτές τις ενέργειες και να εργαστεί για την χαλάρωση των εντάσεων με συνεπή και συνεχή τρόπο. Αλλιώς η απειλή για να μην ιδρώνει το αυτί κανενός» θα παραμείνουν εν ενεργεία τα συμπεράσματα της 1-2ης Οκτωβρίου 2020, για να δοθεί συνέχεια. Μια επιπλέον κοροϊδία από αυτές που πλήττουν τη χώρα μας τα τελευταία χρόνια!.

Βέβαια, η χώρα που είναι πίσω απ όλα αυτά είναι η Γερμανία και αν αναρωτηθούν οι αναγνώστες αν η κα Μέρκελ προτιμά να διαλύσει την Ε.Ε. από το να αρνηθεί την Τουρκία, η απάντηση είναι μια: Και την ΕΕ θέλει η καγκελάριος και τις σχέσεις της με την Τουρκία τις θέλει και μάλιστα διευρυμένες.

Και μαζί της συντάσσονται και πολλοί άλλοι, αν κρίνει κανείς από εκτενή αναφορά του POLITICO4

όπου ο αρθρογράφος υποστηρίζει ότι «Ο Έλληνας πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης ικανοποιήθηκε με το σχέδιο συμπερασμάτων για την Τουρκία, καθώς «επιβεβαιώνουν ότι θα αξιολογηθεί η συμπεριφορά της Τουρκίας τον Δεκέμβριο».

Ωστόσο, μια προηγούμενη αναφορά που επαναλαμβάνει τη δέσμευση των κρατών μελών για «ισχυρές εθνικές θέσεις όσον αφορά την πολιτική εξαγωγής όπλων στην Τουρκία», απορρίφθηκε.

Και πρέπει να το πούμε ότι απ’ ότι φαίνεται ο Κυριάκος Μητσοτάκης δε μάσησε τα λόγια του όταν τους επανέφερε σε προηγούμενες παρόμοιες καταστάσεις, όπως οι τουρκικές προκλήσεις στη Συρία, που οδήγησαν σε αποφάσεις για εμπάργκο όπλων για την Τουρκία. Η καλύτερη έκφραση της ευρωπαϊκής αλληλεγγύης, αντέτεινε ο Έλληνας πρωθυπουργός «θα ήταν μια ευρωπαϊκή πρωτοβουλία που δεν θα επέτρεπε την πώληση όπλων στην Τουρκία».

Και ανέφερε και το παράδειγμα των ΗΠΑ στους ομολόγους του ότι «μη ευρωπαϊκές χώρες αποφάσισαν να μην πουλήσουν αεροσκάφη στην Τουρκία»…

Σε ποια αυτιά κουφών τα είπε;