Δύο αυταπάτες

Ελάχιστες αμφιβολίες μπορεί πλέον να διατηρεί η ελληνική κυβέρνηση ότι οι ευρωπαίοι εταίροι θα δείξουν εμπράκτως- δηλαδή θα επιβάλουν κυρώσεις- στην Τουρκία για την ξεδιάντροπη πλέον πολιτική της απέναντι στην Ελλάδα την Κύπρο και το σύνολο της Ε.Ε.

Οι εταίροι το έδειξαν με σαφήνεια στο τελευταίο Συμβούλιο όταν - επί της ουσίας - αρνήθηκαν να συζητήσουν το επείγον και ισχυρό - για το γόητρο και την ενότητα της Ε.Ε. - θέμα της τουρκικής αυξανόμενης διεθνούς παρανομίας απέναντι στην Ελλάδα και την Κύπρο, δηλαδή την Ε.Ε.

Οι εταίροι αδιαφόρησαν πλήρως για το γεγονός ότι μια τρίτη χώρα, η Τουρκία, καταπάτησε αποφάσεις και ψηφίσματα του ΟΗΕ για τη διατήρηση της ειρήνης και της ασφάλειας σε χώρα μέλος της Ε.Ε., όπως η Κύπρος, ούτε «τους πείραξε» το γεγονός ότι η Άγκυρα επί της ουσίας σφετερίστηκε εδάφη της Κυπριακής Δημοκρατίας πριν την τελική λύση του Κυπριακού.

Οι εταίροι δεν θέλησαν καν να ασχοληθούν με την προσβολή κατάμουτρα που δέχθηκαν από την υπόλογη προς την Ε.Ε., Τουρκία, η οποία έφτυσε χοντρά και την προσπάθεια μεσολάβησης της φίλης της Γερμανίας και υπαναχώρησε από τη δέσμευση της σε διερευνητικό διάλογο με την Ελλάδα, στέλνοντας το Όρους Ρέις στο όριο αναπνοής των χωρικών υδάτων της Ελλάδας στο Καστελόριζο. Καταπατώντας άνετα για μια ακόμα φορά τα κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας επί της ΑΟΖ στην επίμαχη περιοχή, διακηρύσσοντας - χωρίς ουσιαστικό αντίλογο - ότι αυτή η περιοχή ΑΟΖ στην Ανατολική Μεσόγειο είναι απολύτως τουρκοποιημένη.

Οι εταίροι κοροϊδεύουν τα μούτρα τους και την Αθήνα, υποσχόμενοι αορίστως ότι στη Σύνοδο του Δεκεμβρίου «θα επανεξετάσουν το θέμα Τουρκία. Πρόκειται περί κοροϊδίας ολόκληρης της ευρωπαϊκής κοινής γνώμης, διότι είναι γνωστό και δρομολογημένο, στο Συμβούλιο του Δεκεμβρίου, να οριστικοποιηθεί η νέα απόφαση για το προσφυγικό πρόβλημα στην Ευρώπη. Δηλαδή θα συζητηθεί και θα αποφασιστεί η πορεία του προσφυγικού, που είναι το μοναδικό υπερ-όπλο που κρατάει στα χέρια του ο Ερντογάν εναντίον της Ε.Ε. και του Βερολίνου ειδικότερα. Είναι γνωστό σε όλους ότι μονίμως, από μακρού χρόνου, ο Ερντογάν απειλεί ευθέως την Άνγκελα Μέρκελ σε κάθε επαφή και συνομιλία τους ότι «θα πλημμυρήσει πρόσφυγες την Ευρώπη» αν το Βερολίνο και οι Βρυξέλλες δεν κάτσουν καλά απέναντι στην Άγκυρα. Και οι Βρυξέλλες και το Βερολίνο «κάθονται καλά» και δεν κατονομάζουν καν, ούτε προετοιμάζουν κυρώσεις εναντίον της Τουρκίας, κάνοντας τα στραβά μάτια αόμματου στις διεθνείς παρανομίες της Τουρκίας σε βάρους κυριαρχίας και κυριαρχικών δικαιωμάτων δύο κρατών μελών της Ε.Ε.

Ο Έλληνας πρωθυπουργός «κάθισε καλά» και αυτός και έτσι έχασε το παιχνίδι μέσα από τα χέρια του. Διότι την συγκεκριμένη, καταγεγραμμένη και συμφωνημένη απειλή επιβολής κυρώσεων σε βάρος της Τουρκίας,( δηλαδή το μοναδικό ελληνικό υπερ-όπλο που είναι η Αναθεώρηση της Τελωνειακής Ένωσης Ε.Ε.-Τουρκίας) την άφησε – εν πλήρη συνειδήσει- να του γλιστρήσει μέσα από τα χέρια. Εμπιστευόμενος τη «διπλωματική ισχύ» του Βερολίνου (;) και όχι τη διπλωματική ισχύ που μπορούσε να αναπτύξει μόνη της η Αθήνα. Στο προηγούμενο Συμβούλιο αυτά. Διότι στο τωρινό Συμβούλιο η κυβέρνηση Μητσοτάκη αποδέχθηκε καθαρά ότι δεν υπάρχει περίπτωση επιβολής κυρώσεων σε βάρος της υπότροπης πλέον και επικίνδυνα εχθρικής Τουρκίας. Η Αθήνα έχασε τη μάχη προτού καν τη δώσει. Και θα ξαναγυρίσει κακήν κακώς στο τραπέζι των συνομιλιών με την Τουρκία, χωρίς βοήθεια παρά μόνον γερά πισώπλατα σπρωξίματα από τις Βρυξέλλες.

Μπροστά στον κίνδυνο απόλυτης διπλωματικής ήττας, η κυβέρνηση Μητσοτάκη εγείρει τώρα εντέχνως θέμα «επέκτασης των χωρικών υδάτων στα 12νμ στο Καστελόριζο». Πρόκειται περί μίας αυταπάτης, το ολιγότερο. Πρώτον, διότι από την στιγμή που «έριξε» μόνη της η κυβέρνηση την περιοχή ανατολικά της Ρόδου στην Αν. Μεσόγειο, αυτομάτως η Ελλάδα βρέθηκε αντιμέτωπη με τα 12 ναυτικά μίλια χωρικών υδάτων της Τουρκίας στην περιοχή, δηλαδή με έννομη περικύκλωση Ρόδου/ Καστελόριζου από την Τουρκία. Και δεύτερον διότι και η κυβέρνηση αυτή ουδόλως ενδιαφέρθηκε και προσπάθησε να ανακτήσει το περίφημο «χαμένο έγγραφο» του ΙCΑΟ του 1958, (χαμένο/κλεμμένο και από το ελληνικό ΥΠΕΞ και από τον ίδιο τον διεθνή Οργανισμό ΙCΑΟ(!!!). Ήτοι, της απόφασης και των πρακτικών της περιοχικής συμφωνίας Ελλάδας-Τουρκίας – Ην. Βασιλείου του 1958, με την οποία o ICAO επέβαλε τροποποίηση στο FIR Αθηνών ανατολικά του Καστελόριζου σε νέες συντεταγμένες (36.05Ν), μετακινώντας έτσι αυτό το κομβικό σημείο του FIR, 10 ναυτικά μίλια βορειότερα από το σημείο που όριζε η προγενέστερη απόφαση ΙCΑΟ του 1950 με συντεταγμένες (35.55Ν). Η Τουρκία αφού «εξασφάλισε» την απώλεια της απόφασης του 1958, χρησιμοποιεί ξεδιάντροπα μόνον τις συντεταγμένες του 1950 (35.55Ν). Με την απόφαση του 1950, οι συντεταγμένες (35.55Ν) έδιναν στην Τουρκία 16 ναυτικά μίλια χωρικά ύδατα ( σ.σ. 6 ναυτικά μίλια τα τότε «κανονικά) χωρικά ύδατα και 10 ναυτικά μίλια τα «πρόσθετα», σε βάρος της Ελλάδας στη διεθνή θάλασσα.

Σήμερα, (σύμφωνα με τον ισχύοντα σχετικό τουρκικό νόμο), η Τουρκία έχει 12 ναυτικά μίλια χωρικά ύδατα στην Αν. Μεσόγειο, δηλαδή από Ρόδο και ανατολικά, συν τα 10 ναυτικά μίλια «κλεψιμαίικα» λόγω της «απώλειας» της απόφασης του 1958. Σύνολο 22 ναυτικά μίλια τουρκικής «κλεψιμαίικης» κυριαρχίας/επικράτειας… χωρίς ποτέ η Αθήνα να έχει αντιδράσει. Αυτός είναι και ο λόγος ότι το Όρους Ρέις κινείται 22 ναυτικά μίλια νοτίως των τουρκικών ακτών στην περιοχή Ρόδου/ Καστελόριζου, δεδομένου ότι την θεωρεί τουρκική κυριαρχία/ επικράτεια.