Το «αυτογκόλ» με την Γιόχανσον αλήθεια ποιους ...τιμωρεί;

Δεν ξέρω αν κάποιοι αισθάνονται ικανοποιημένοι από την εικόνα που εξέπεμψε η Λέσβος κατά την επίσκεψη της αρμόδιας για το μεταναστευτικό Επιτρόπου Ιλβα Γιόχανσον, από το γεγονός ότι η προγραμματισμένη συνάντηση με τις αυτοδιοικητικές αρχές του νησιού τελικά δεν πραγματοποιήθηκε. Δεν ξέρω αν κάποιοι θεωρούν «επαναστατική» πράξη να γυρίσουν την πλάτη στην καθ΄ ύλην αρμόδια επίτροπο για το μεταναστευτικό, που εδώ και έξι χρόνια απασχολεί και ταλανίζει τοπικές αρχές και κοινωνία. Και όλα αυτά τη χρονική συγκυρία που παίρνονται αποφάσεις σε πανευρωπαϊκό, εθνικό και τοπικό επίπεδο για το μεταναστευτικό, που αναμένεται να επηρεάσουν τα επόμενα χρόνια τη ζωή στο νησί μας. Αλήθεια πως φαντάζονται να αντιμετωπίσουν και να «λύσουν» το μείζον αυτό για το νησί μας ζήτημα, οι διάφοροι «υπερασπιστές» του, όταν αρνούνται να συνομιλήσουν και να ...διαπραγματευτούν για την τύχη του με τους αρμόδιους παράγοντες που έχουν λόγο και ρόλο στη διαχείριση της υπόθεσης; Θεωρεί κανείς από τους «αυτόκλητους» υπερασπιστές της ...καθαρότητας του νησιού μας, ότι το μεταναστευτικό μπορεί να λυθεί από μόνο του ή με παρεμβάσεις και ενέργειες κάποιων τοπικών παραγόντων; Θεωρούν δηλαδή ότι μπορεί να απαλλαγεί το νησί από την παρουσία των μεταναστών με ...γιούργια, με φωνές και διαμαρτυρίες; Επιτέλους ας συνειδητοποιήσουμε όλοι ότι ένα τόσο σοβαρό ζήτημα, με διεθνείς διαστάσεις, χρειάζονται κοινές και συντονισμένες ενέργειες απ΄ όλους τους εμπλεκόμενους και κυρίως από αυτούς που έχουν τον κύριο λόγο, προκειμένου να περάσουμε από την υφιστάμενη κατάσταση, που κατά γενική ομολογία δεν αρέσει, σε μια νέα που να παραπέμπει σε ομαλότητα και ασφάλεια. Καλές και ενδεχομένως και αναγκαίες οι όποιες διαμαρτυρίες, ως έκφραση της τοπικής κοινωνίας και των φορέων της, αλλά οι εκπρόσωποι των τοπικών αρχών οφείλουν να ανοίγουν «πόρτες» και όχι να τις κλείνουν, γιατί όταν έρθει η ώρα για να τις χτυπήσουν, για να λύσουν προβλήματα ή να αιτηθούν διάφορα ζητήματα για τον τόπο μας, κινδυνεύουν να βρουν «τοίχο πόρτα» και αυτό δεν θα είναι καθόλου καλή εξέλιξη!

Το γεγονός ότι η προαναγγελθείσα συνάντηση της Ευρωπαίας επιτρόπου με τους τρεις αυτοδιοικητικούς «άρχοντες» του νησιού μας, τον περιφερειάρχη και τους δυο δημάρχους τελικά δεν πραγματοποιήθηκε, γιατί την τελευταία κυριολεκτικά ώρα, προφανώς και κάτω από την... πίεση των διαμαρτυρομένων έξω από την Περιφέρεια, ο περιφερειάρχης Κ. Μουτζούρης, που ήταν ο «οικοδεσπότης» αφού στην Περιφέρεια θα γινόταν η συνάντηση, έκρινε ότι δεν είναι ευπρόσδεκτη και ότι δεν θα συναντηθεί με την κα Γιόχανσον, ως ένδειξη διαμαρτυρίας για τις ειλημμένες αποφάσεις της Ε.Ε. για το σύμφωνο Μετανάστευσης και τις νέες δομές, κάτι που στην ουσία προκάλεσε και το «ναυάγιο» της συνάντησης. Και όμως η επίσκεψη Γιόχανσον ήταν μιας πρώτης τάξης ευκαιρία για να διατυπωθούν σε ανώτατο επίπεδο και στην καθ΄ ύλην αρμόδια επίτροπο για το μεταναστευτικό, όλες οι ενστάσεις και οι παρατηρήσεις για το νέο ευρωπαϊκό σύμφωνο μετανάστευσης που βρίσκεται σε διαβούλευση και που θα αποτελέσει, μετά την έγκριση του από τα θεσμικά όργανα της Ε.Ε., το νέο πλαίσιο για τη μετανάστευση και το άσυλο. Ευκαιρία που δεν παρουσιάζεται κάθε φορά και είναι ολίσθημα ολκής να την απεμπολείς μέσα στην ...έδρα σου, προκειμένου να «ικανοποιηθεί» ένα ακροατήριο που για τους δικούς του λόγους εμμένει στην άρνηση για την άρνηση, αδιαφορώντας επί της ουσίας για τη λύση του προβλήματος και την ομαλοποίηση της κατάστασης για την οποία ωστόσο αντιδρά και διαμαρτύρεται. Και το εντυπωσιακό είναι ότι αυτά που υποτίθεται ότι έπρεπε να πουν οι τοπικοί εκπρόσωποι στην ευρωπαία επίτροπο, στην συνάντηση που θα πραγματοποιούνταν, τα είπε η ίδια η κα Γιόχανσον στη συνέντευξη τύπου που παραχώρησε προς τα τοπικά μέσα ενημέρωσης, αποδεικνύοντας ότι γνωρίζει την κατάσταση και τις αντοχές της τοπικής κοινωνίας. Τι είπε, δηλαδή, ότι «καταλαβαίνει ότι η όποια υπομονή της τοπικής κοινωνίας στα νησιά έχει περάσει τα όρια και σε ότι αφορά τη Λέσβο ειδικά, την έχει εξαντλήσει». Και αντί να επιδιώξουμε να ενισχύσουμε αυτή την αίσθηση που έχει η τοπική κοινωνία, εμείς φροντίσαμε να την σνομπάρουμε, προκειμένου να φύγει με τις χειρότερες εντυπώσεις. Αντί να κάτσουμε να συνομιλήσουμε και να προβάλουμε τους φόβους και τις ενστάσεις που έχει το νησί μας και εν όψει του νέου συμφώνου μετανάστευσης, αλλά και για τη νέα δομή που δρομολογείται και στη Λέσβο, βάζοντας συγκεκριμένους όρους και για το μέγεθος της και για τη λειτουργία της και απαιτώντας δεσμεύσεις από την αρμόδια επίτροπο, καταφέραμε τελικά να ...κλωτσήσουμε την ευκαιρία, αφήνοντας ουσιαστικά της Ευρωπαϊκή Επιτροπή και το υπ. Μετανάστευσης να κάνουν ότι νομίζουν, αφού η τοπική παρέμβαση θεώρησε μείζον να «συνομιλήσει» με τους λιγοστούς διαμαρτυρόμενους που εμμένουν στην άρνησή τους, αλλά που δεν έχουν να προτείνουν τίποτα!

Εκτός και αν εμμέσως πλην σαφώς, το ετερόκλητο αυτό μέτωπο που αντιδρά στη δημιουργία του νέου ασφαλούς και καλά ελεγχόμενου ΚΥΤ, που θα βρίσκεται εκτός κατοικημένης περιοχής, «βολεύεται» με την μονιμοποίηση της προσωρινής δομής στο Μαυροβούνι, για το οποίο οι όποιες διαμαρτυρίες είναι πάντως υποτονικές και περιορισμένες. Και το επισημαίνουμε αυτό, γιατί είναι βέβαιο ότι αν δεν δημιουργηθεί το νέο ΚΥΤ στην περιοχή που έχει προσδιοριστεί, τότε το Μαυροβούνι θα μείνει σε μόνιμη βάση, γιατί το νησί δεν θα παραμείνει χωρίς κέντρο υποδοχής και ταυτοποίησης και αυτό είναι ξεκάθαρο και σαφές από την πρώτη στιγμή που δημιουργήθηκε. Και όσοι εθελοτυφλούν σε αυτήν την προοπτική προσφέρουν κάκιστες υπηρεσίες στην υπόθεση, επιτρέποντας ντε φάκτο την μονιμοποίηση μιας τέτοιας δομής σε απόσταση αναπνοής από την πόλη και τα γύρω χωριά και μάλιστα εντός της ζώνης της επιχειρηματικής δραστηριότητας. Μια τέτοια εξέλιξη είναι η χειρότερη που μπορεί να συμβεί για τη Μυτιλήνη και γι αυτό επιβάλλεται να ακυρωθεί κάθε τέτοια σκέψη. Δεν χωρεί καμιά αμφιβολία ότι όσοι αντιμάχονται τη δημιουργία του νέου «κλειστού» και ελεγχόμενου ΚΥΤ, εκτός κατοικημένης περιοχής και μακριά από το κόσμο, προκρίνουν συνειδητά ή ασυνείδητα την παραμονή της δομής στο Μαυροβούνι. Το δίλημμα λοιπόν είναι υπαρκτό και επιτακτικό και όποιοι επιχειρούν να το παρακάμψουν αρνούνται την πραγματικότητα, που δυστυχώς είναι επίμονη και ...φωνάζει! Γιατί είτε το θέλουν κάποιοι , είτε όχι, το «όχι» στο νέο ΚΥΤ, σημαίνει «ναι» στη δομή στο Μαυροβούνι. Όλα τα άλλα είναι υποκριτικά και ανεύθυνα και όσο και αν κάποιοι επιχειρούν σαν τη στρουθοκάμηλο να αποφύγουν την πραγματική εικόνα, εκ των πραγμάτων θα υποχρεωθούν να πάρουν θέση.

Γιατί αν το ζητούμενο είναι η ομαλότητα της κατάστασης και η καλύτερη δυνατή διαχείριση των όποιων αφίξεων, που εκ των πραγμάτων δεν μπορούν να αποκλειστούν, αλλά προσδοκάμε να περιοριστούν στο ελάχιστο, και συγχρόνως με την ελάχιστη επίπτωση στη ζωή της τοπικής κοινωνία, τότε η δημιουργία της νέας ασφαλούς και καλά ελεγχόμενης δομής φαντάζει ως η καλύτερη λύση, από τη στιγμή που δεν μπορεί να απεμπλακεί το νησί από τη διαχείριση του μεταναστευτικού λόγω γεωγραφικής θέσης. Χωρίς αμφιβολία είναι καλύτερα μια τέτοια δομή να βρίσκεται εκτός κατοικημένης περιοχής και μακριά από το κόσμο, να διαθέτει τις αναγκαίες υποδομές για τους φιλοξενούμενους σε αυτήν και για όσο χρόνο χρειάζεται, μέχρι να διεκπεραιωθούν οι διαδικασίες ασύλου ή απόρριψης αυτού, παρά να βρίσκεται μέσα στον αστικό ιστό και εντός ζώνης επιχειρηματικότητας. Η πρόταση λοιπόν για τη δημιουργία του νέου ΚΥΤ, με τις προδιαγραφές και τη δυναμικότητα που ήδη έχει δεσμευτεί η κυβέρνηση, δεν γίνεται γιατί κάποιοι έχουν εμμονή και θέλουν να υπάρχουν τέτοιες δομές στο νησί μας, ενώ οι άλλοι θέλουν να τις ξεφορτωθούν, αλλά γιατί μια τέτοια δομή «θωρακίζει» τα μέγιστα την περιοχή μας και δεν επιτρέπει να εμφανιστούν ξανά εικόνες Μόριας και ανεξέλεγκτες καταστάσεις που δυσφήμισαν το νησί μας και πρόσβαλαν τον ανθρωπισμό μας. Η νέα δομή που σχεδιάζεται δεν είναι ασφαλώς κλειστή όπως σημείωσε και η κα Γιόχανσον, και έσπευσαν κάποιοι να υπογραμμίσουν προκειμένου να ενισχύσουν τα φοβικά σύνδρομα της τοπικής κοινωνίας, αν και αντιφάσκουν με την εικόνα δομής-«φυλακής» που οι ίδιοι ισχυρίζονται. Τέτοια είναι η σύγχυση που έχουν κάποιοι που δεν ξέρουν τι να υποστηρίξουν και από που να πιαστούν. Ωστόσο είναι προφανές ότι από την αρχή η έννοια της «κλειστής» - ελεγχόμενης δομής σημαίνει είσοδος και έξοδος από αυτήν ελεγχόμενη, ώστε να υπάρχει σαφής εικόνα το ποιος μπαίνει και βγαίνει. Ευτυχώς στο ενδεχόμενο της δημιουργίας ασφαλούς και καλά ελεγχόμενης δομής, με τις προδιαγραφές και τη χωροθέτηση που ήδη έχει προσδιοριστεί συναίνεσε τόσο η δημοτική αρχή Μυτιλήνης, όσο και άλλοι τοπικοί παράγοντες, θέλοντας να συμβάλουν στη θωράκιση του νησιού, προκειμένου να μπει μια τάξη που να ομαλοποιεί την διαχείριση του μεταναστευτικού, που έτσι και αλλιώς θα συνεχίζει να ...χτυπά την πόρτα της Λέσβου. Το ζητούμενο όμως είναι οι επιπτώσεις να μην επηρεάζουν τους άλλους τομείς της ζωής του, όπως συνέβαινε τα προηγούμενα χρόνια και εξακολουθεί να συμβαίνει ακόμη. Στο σκηνικό αυτό, όπου υπάρχει συγκεκριμένη στόχευση, δεν έχει διατυπωθεί εναλλακτική πρόταση πέρα από τις αντιδράσεις και τις αρνήσεις που όμως δεν οδηγούν σε «λύση» του προβλήματος και σε διέξοδο από τη σημερινή προβληματική κατάσταση. Γι αυτό και η συντριπτική πλειοψηφία της τοπικής κοινωνίας, παραμένει «σιωπηλή» αναμένοντας την υλοποίηση των δεσμεύσεων και τη σταδιακή αποσυμφόρηση του νησιού από το βάρος που σηκώνει τόσα χρόνια. Και το καθήκον όλων αυτών που πήραν τις πρωτοβουλίες και έβαλαν πλάτη για να αναζητηθεί η καλύτερη δυνατή λύση για να «θωρακιστεί» το νησί είναι να επισπευστούν οι όποιες διαδικασίες ώστε η βελτίωση σε ότι αφορά το μεταναστευτικό να πάρει «σάρκα και οστά» το συντομότερο δυνατό, κλείνοντας στόματα και κερδίζοντας την εμπιστοσύνη της κοινής γνώμης που περιμένει απτά αποτελέσματα. Και αυτά θα είναι και η δικαίωση όλων αυτών που έχουν ακούσει «τα εξ αμάξης» γιατί γύρισαν την πλάτη τους στην υποκρισία και στον καιροσκοπισμό του «όχι σε όλα».

Μανόλης Μανώλας