Αδέσποτο... κονδύλι

Άλλο ένα κρατικό κονδύλι χαμένο για τους Κυκλαδίτικους Δήμους, αφού λόγω της μη ύπαρξης δημοτικών καταφυγίων αδέσποτων ζώων συντροφιάς στη μεγάλη πλειοψηφία των Δήμων, θα χαθεί η ενίσχυση τους από το Κράτος με συνολικά 1,3 εκατ. Ευρώ, που ανακοινώθηκε από το Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων.

Με αφορμή την ανακοίνωση του Υπουργείου, πως θα χορηγηθεί, σε Δήμους σε όλη τη χώρα, οικονομική ενίσχυση 1,3 εκατομμυρίων Ευρώ για την κάλυψη των δαπανών, οι οποίες έγιναν από τα δημοτικά καταφύγια για την περισυλλογή, τη σήμανση, την καταγραφή, τον εμβολιασμό, τη στείρωση, την αποθεραπεία, την υιοθεσία και την επανένταξη των αδέσποτων ζώων, εφ’όσον πάντα ήταν ενταγμένοι στο παλαιότερο πρόγραμμα ιδρύσεως δημοτικών καταφυγίων, η «Κοινή Γνώμη» ήρθε σε επαφή με τους περισσότερους Κυκλαδίτικους Δήμους, οι οποίοι στη μεγάλη τους πλειοψηφία έδειξαν να μην έχουν μεριμνήσει για το θέμα.

Το μεγαλύτερο κομμάτι των Κυκλάδων φαίνεται να έχει αφήσει στο περιθώριο το ολοένα και μεγαλύτερο πρόβλημα των αδέσποτων ζώων, έχοντας επαναπαυθεί στις προσπάθειες εθελοντών και ιδιωτών, οι οποίοι αφιερώνουν μεγάλα κομμάτια της καθημερινότητάς τους στη φροντίδα των ζώων, τα οποία γεννιούνται στους δρόμους ή εγκαταλείπονται εκεί.

Σύμφωνα με τον Νόμο 4235 του 2014 άρθρο 9, ο Δήμος υποχρεώνεται να μεριμνά για την περισυλλογή και την διαχείρηση των αδέσποτων ζώων συντροφιάς, ενώ στη δεύτερη παράγραφο αναφέρεται ρητά, πως «Για τον παραπάνω σκοπό κάθε Δήμος ή όμοροι ή συνεργαζόμενοι Δήμοι ιδρύουν και λειτουργούν δημοτικά ή διαδημοτικά κτηνιατρεία και καταφύγια αδέσποτων ζώων συντροφιάς επιτρεπομένης της συνεργασίας μεενδιαφερόμενα φιλoζωικά σωματεία και ενώσεις ή και εθελοντές φιλόζωους σε ιδιόκτητους ή μισθωμένους ή παραχωρούμενους από το Δημόσιο, την Περιφέρεια ή από ιδιώτες χώρους.»

Ποιος, λοιπόν, είναι ο λόγος που οι Δήμοι στις Κυκλάδες έχουν «σπρώξει κάτω από το χαλί» τις νομικές υποχρεώσεις τους, δυσχεραίνοντας έτσι τη ζωή των ζώων, των εθελοντών όπως και των δημοτών;

Ποιος άλλος από το οικονομικό. Οικονομική κρίση γαρ, τα χρέη των Δήμων πολλά, τα έσοδα λίγα, τα κρατικά κονδύλια ακόμη λιγότερα, τη στιγμή που ένα νομότυπο καταφύγιο ζώων απαιτεί ένα σεβαστό ποσό χρημάτων για την κατασκευή του, πόσο μάλλον αν εγκατασταθεί σε ιδιόκτητο χώρο, ο οποίος θα παραχωρηθεί έναντι ενοικίου.

Για την ακρίβεια, για να πληροί τις προϋποθέσεις, ένα καταφύγιο πρέπει να διαθέτει χώρο διαμονής για καθ’ένα από τα ζώα και χώρο άσκησης, με θέα σε εξωτερικό ελεύθερο χώρο. Ο προσωπικός χώρος διαμονής κάθε ζώου θα πρέπει να καταλαμβάνει χώρο τουλάχιστον 2x2x2, σύνολο 8τ.μ., όπως και ο χώρος άσκησής του. Τα υλικά κατασκευής των παραπάνω χώρων, καθώς και ο εξοπλισμός, θα πρέπει να μην είναι επιβλαβή για την υγεία των ζώων, τα οποία θα έρθουν σε επαφή μαζί τους, ενώ απαιτείται και ο τακτικός καθαρισμός χώρων και εξοπλισμού. Θέρμανση, μόνωση, εξαερισμός και πρόσβαση των ζώων σε πόσιμο νερό και τροφή θεωρούνται αυτονόητα επιτακτικής σημασίας.

Όλα αυτά πρέπει να διαθέτει ένα ειδικό ανεξάρτητο κτίριο, που θα βρίσκεται εκτός σχεδίου πόλεως, σε απόσταση 100 τουλάχιστον μέτρων από την πλησιέστερη κατοικία και το οποίο πρέπει δομικά να περιλαμβάνει:

1. Γραφείο διοικήσεως και διαχειρίσεως
2. Αίθουσα προσωπικού
3. Αποθήκη τροφών και υλικού
4. Αίθουσα παρασκευής ή προετοιμασίας της τροφής των ζώων, με τα σχετικά σκεύη και είδη εστιάσεως των ζώων και πλυντηρίου αυτών
5. Αίθουσα απομονώσεως ασθενών ζώων
6. Αίθουσα διαμονής φιλοξενούμενων κυνών
7. Αίθουσα διαμονής φιλοξενούμενων λοιπών ζώων
8. Προαύλιο ασκήσεως κυνών
9. Εγκαταστάσεις παροχής θερμού-ψυχρού ύδατος αφοδευτηρίου

ενώ παράλληλα πρέπει να διαθέτει τον κτηνιατρικό εξοπλισμό σε όργανα, εργαλεία και σκεύη και να είναι επανδρωμένο κατ’ ελάχιστο, με ένα διοικητικό υπεύθυνο και έναν κτηνίατρο, που αναλαμβάνει την υγειονομική επίβλεψη και εποπτεία του καταφυγίου και μπορεί να έχει την ιδιότητα από διοικητικού υπευθύνου ως και ενός κατάλληλου σταυλίτη.

Δεδομένης της οικονομικής στενότητας της εποχής, ιδιώτες και εθελοντές είναι σχεδόν αδύνατο να αναλάβουν τη δυσθεώρητη δαπάνη για ένα τέτοιο έργο. Ένας Δήμος από την άλλη; Πέραν του ότι υποχρεώνεται από το νόμο να παρέχει αυτή την υπηρεσία, ενισχύεται και οικονομικά για αυτή, με μέριμνα του Κράτους. Εύλογα δημιουργείται το ερώτημα, γιατί οι Δήμοι στις Κυκλάδες δεν έχουν μεριμνήσει για την δημιουργία δημοτικών καταφυγίων, ώστε να συμμορφώνονται με το νόμο, ο οποίος μάλιστα ισχύει από το 2003, αρκετά χρόνια πριν «χτυπήσει» η οικονομική κρίση.

Όπως είναι φυσικό, μετά την αδιαφορία των δημοτικών αρχών, το βάρος της περισυλλογής και φροντίδας των αδέσποτων ζώων πέφτει στους εθελοντές, ο οποίοι με μια ελάχιστη ενίσχυση από το δήμο και την γενναιόδωρη αρωγή των συμπολιτών τους, αφιερώνονται σχεδόν ολοκληροτικά σε αυτή τη διαδικασία, χωρίς (τις περισσότερες φορές) να έχουν στη διάθεσή τους κατάλληλες εγκαταστάσεις και σωστό εξοπλισμό.

Η «Κοινή Γνώμη» ήρθε σε επαφή με μέλος του διοικητικού συμβουλίου των Εθελοντών Καταφυγίου Αδέσποτων Ζώων που βρίσκονται στη Σύρο και εδρεύουν στην περιοχή Λαζαρέττα, για να καταγράψει το θέμα από την οπτική γωνία των εθελοντών.

«Ο κόσμος νομίζει ότι το καταφύγιο είναι του Δήμου», δήλωσε η εθελόντρια, που εξήγησε ότι η εγκατάσταση έγινε στην περιοχή με πρωτοβουλία των εθελοντών, οι οποίοι προχώρησαν στη συλλογή και εγκατάσταση των ζώων στο χώρο αυτό, καθώς για τα τότε δεδομένα η κατάσταση με τα αδέσποτα είχε φτάσει στο απροχώρητο.

Η πολύχρονη παρουσία του σε αυτή τη θέση και η, όπως υπογράμμισε ο κτηνίατρος κ. Μανώλης Βορίσης, υποδειγματική λειτουργία του κατα τ’άλλα πρόχειρου στην όψη καταφυγίου, έχει οδηγήσει τους Συριανούς στη λανθασμένη αντίληψη ότι η διαχείρησή του γίνεται από το Δήμο, με αποτέλεσμα όλο και περισσότεροι άνθρωποι, οι οποίοι είτε δεν μπορούν ή δε θέλουν να συντηρήσουν πλέον τα ζώα τους, είτε τα βρίσκουν ήδη εγκαταλελειμένα, να τα αφήνουν στο καταφύγιο, θεωρώντας αυτονόητο ότι η παραμονή τους εκεί και η επανένταξή τους θα γίνει ομαλά και εύκολα.

«Εννέα χρόνια τώρα, είμαστε 4 άνθρωποι που έχουμε αναλάβει το καταφύγιο και σαν λειτουργία και σαν υποδομή, ενώ κατά καιρούς βοηθάει και μία κοπέλα που είναι φοιτήτρια κτηνιατρικής, όποτε βρίσκεται στο νησί» εξηγεί το μέλος του Δ.Σ. των Εθελοντών «πράγμα που σημαίνει ότι πρέπει να απασχολούμαστε πλήρως, κανονικό οχτάωρο, στο καταφύγιο για να ανταπεξέλθουμε στις ανάγκες των ζώων. Έχουμε επανειλημμένως δηλώσει στο Δήμο Σύρου-Ερμούπολης την επιθυμία μας να μας παραχωρήσει ένα χώρο κατάλληλο, όπου να μπορούν να στηθούν ένα στέγαστρο και κλουβιά, για την πιο άνετη φροντίδα των ζώων, έχουν γίνει πολλές συζητήσεις, αλλά καμία ενέργεια. Ο Δήμος ενισχύει σε ένα ελάχιστο ποσοστό την προσπάθειά μας. Με τα λεφτά του δήμου καλύπτεται μόλις το 1/3 της σίτισης, του εμβολιασμού και της στείρωσης των ζώων. Τα υπόλοιπα έξοδα πρέπει να βγουν από την τσέπη μας και την τσέπη όλων των συνανθρώπων μας, που ενδιαφέρονται και συνδράμουν είτε με δωρεές, είτε μέσω των «κουμπαράδων», που έχουν στηθεί σε διάφορες συριανές επιχειρήσεις.»

Ερωτώμενη σε τι βαθμό πιστεύει ότι θα βελτιωθεί η φροντίδα των ζώων αν το καταφύγιο περάσει στα χέρια του Δήμου, η εκπρόσωπος των Εθελοντών τόνισε πως «τα πράγματα θα αλλάξουν άρδην! Οι εγκαταστάσεις θα είναι αυτές που πρέπει, για την καλύτερη εξυπηρέτηση και των ζώων και των ανθρώπων που θα τα φροντίζουν, ο αριθμός αυτών που θα απασχολούνται, είτε με μισθό είτε εθελοντικά, θα είναι αυτός που πρέπει, οι παρεχόμενες υπηρεσίες θα είναι αυτές που πρέπει! Στην κατάσταση που επικρατεί τώρα, οι εθελοντές αναλώνουμε όλο μας το χρόνο στη φροντίδα των ζώων και τα «μαστορέματα» στα αυτοσχέδια κλουβιά, που δεν προλαβαίνουμε να διοργανώσουμε τις δράσεις που θέλουμε για την ενημέρωση του κόσμου και την εξοικίωσή του με τη δραστηριότητά μας.»

Σίγουρα μια δημοτική πρωτοβουλία για ίδρυση καταφυγίου αδέσποτων ζώων θα λειτουργούσε λυτρωτικά για τους τετράποδους συντρόφους του ανθρώπου, το ζήτημα που τίθεται όμως, είναι το εξής:
Σε μία εποχή όπου οι εργαζόμενοι των Δήμων μένουν απλήρωτοι, όλες οι δημοτικές υπηρεσίες περικόπτονται ή καταργούνται και παύει σιγά-σιγά η μέριμνα για τον ίδιο τον Άνθρωπο, πόση ελπίδα μπορεί να υπάρχει για τα εγκαταλελειμένα ζώα;