«Κατάσταση ομηρίας»

Στον αποχαρακτηρισμό ορισμένων αρχαιολογικών ζωνών στοχεύει ο Δήμος Μήλου, δεδομένου, ότι αρκετές περιοχές και δη με προοπτικές τουριστικής ανάπτυξης, κρατούνται «δέσμιες» από τις αρχαιολογικές υπηρεσίες, χωρίς, ωστόσο, να γίνεται κάποια σχετική εργασία.

Το θέμα ήλθε στο τραπέζι της συνεδρίασης του Δημοτικού Συμβουλίου του Δήμου Μήλου, που πραγματοποιήθηκε στις 17 Σεπτεμβρίου, με εισηγητή το Δήμαρχο, κ. Γεράσιμο Δαμουλάκη, κατόπιν σχετικού αιτήματος κατοίκων της παραθαλάσσιας περιοχής της Αγίας Κυριακής, με το οποίο ζητούν από το Δήμο παρέμβαση, προκειμένου στην περιοχή να δοθούν δυνατότητες τουριστικής ανάπτυξης, καθώς από το χαρακτηρισμό της έως σήμερα, καμία τέτοια ενέργεια δεν θεωρείται νόμιμη.

Τροχοπέδη στην τουριστική ανάπτυξη

Σύμφωνα με το αίτημα του Εξωραϊστικού και Πολιτιστικού Συλλόγου της Αγ. Κυριακής, «μια απ’ τις καλύτερες παραλίες της Μήλου, η Αγία Κυριακή, βρίσκεται σε ομηρία, εδώ και πολλά χρόνια, χωρίς, μέχρι σήμερα, να μας δίνεται οποιαδήποτε ευκαιρία, προκειμένου να την αξιοποιήσουμε για το δικό μας καλό, αλλά και για το καλό όλης της Μήλου».

Όπως αναφέρουν μάλιστα, «η Αρχαιολογική Υπηρεσία, χωρίς να έχει προβεί έως και σήμερα, σε καμία δραστηριότητα, μας κρατά μακριά από τις περιουσίες μας».

Με αφορμή τα παραπάνω, ο Σύλλογος αιτείται προς το Δημοτικό Συμβούλιο, την ενημέρωση της Αρχαιολογικής Υπηρεσίας για τον αποχαρακτηρισμό των ζωνών Αρχαιολογίας στην περιοχή, έτσι ώστε να είναι εφικτή η οικοδομησιμότητα όλων των ακινήτων, είτε οικοπέδων, είτε αγροτεμαχίων.

Στην εισήγησή του ο Δήμαρχος Μήλου, κ. Γεράσιμος Δαμουλάκης, σημείωσε, πως η κατάσταση, σε πλειάδα παραλιών της Μήλου, λόγω του χαρακτηρισμού τους, ως αρχαιολογικές ζώνες, όπως και σε αυτές που βρίσκονται εντός του Δικτύου NATURA 2000, έχει φτάσει στο μη περαιτέρω. Όπως επεσήμανε, προκαλούνται τεράστιες καθυστερήσεις στη δημοπράτηση των παραλιών, φέρνοντας ως παράδειγμα τη φετινή σεζόν, που οι παραλίες της Μήλου δημοπρατήθηκαν στις 9 Σεπτεμβρίου.

Όσον αφορά δε στην παραλία της Αγ. Κυριακής, ο κ. Δαμουλάκης τόνισε πως διαθέτει όλες τις προϋποθέσεις, προκειμένου να αναπτυχθεί τουριστικά, με στοχευμένες ενέργειες, όπως η ανάδειξη, αλλά και η χαρτογράφηση της περιοχής, σχετικά με τις ζώνες α’, β’ και γ’, προκειμένου να αποσαφηνιστεί σε ποιες εξ’ αυτών επιτρέπεται η δόμηση.

«Υπάρχει και κάτι άλλο», σημείωσε ο Δήμαρχος, «υπάρχουν κάποια ακίνητα, που είχαν φτιαχτεί πολύ πριν από τότε που βγήκε το ΦΕΚ του ’98, τα οποία θα μπορούν να βοηθήσουν στην τουριστική ανάδειξη της περιοχής. Διότι, μία επένδυση, μία επιχείρηση η οποία γίνεται, δημιουργεί θέσεις εργασίας, φέρνει φόρους στο ελληνικό κράτος, δημιουργεί ένα τζίρο στην αγορά και αναπτύσσει την περιοχή».

Κλείνοντας την εισήγησή του ο κ. Δαμουλάκης, υπογράμμισε, πως «αυτό που είναι ξεκάθαρο, είναι ότι το κομμάτι της παραλίας, δηλαδή, αυτό που είναι κάτω από το δρόμο, δεν μπορεί πλέον να είναι αρχαιολογική περιοχή», ενώ πρότεινε στο αίτημα του Δήμου να περιληφθούν και άλλες παραλίες του νησιού, που βρίσκονται υπό αντίστοιχο καθεστώς.

Επιφυλάξεις για τη διαδικασία του αιτήματος

Από τους συμβούλους, εκφράστηκαν προβληματισμοί, σχετικά με το κατά πόσον το Δημοτικό Συμβούλιο εξουσιοδοτείται για μία τέτοια απόφαση, ενώ η δημοτική σύμβουλος κ. Σ. Ψαθά, πρότεινε οι επιθυμητές αλλαγές, να ενσωματωθούν στο ΣΧΑΠ ή στις προτάσεις του Δήμου, για τη σύνταξη του περιφερειακού χωροταξικού σχεδίου, τονίζοντας πως πραγματικοί υπεύθυνοι για την δεδομένη κατάσταση, είναι οι υπηρεσίες των υπουργείων, που επιδεικνύουν ολιγωρία και όχι οι αρχαιολογικές υπηρεσίες, προτείνοντας τέλος, να υπάρξει ιδιαίτερη προσοχή στη διαχείριση των ζητημάτων αυτών, προκειμένου να «μη γίνουμε Ισπανία» και η λύση να είναι μόνιμη.

Από την πλευρά του, ο δημοτικός σύμβουλος, κ. Ζούλιας, σημείωσε, πως αν και συμφωνεί με την εισήγηση του Δημάρχου, χρειάζεται γνωμοδότηση Δημοτικού Συμβουλίου και όχι απόφαση για αποχαρακτηρισμό, η οποία δεν πρόκειται να φέρει αποτέλεσμα, καθώς ο Δήμος δεν έχει τέτοια δικαιοδοσία και αρμοδιότητα.

Κατά τη συζήτηση τοποθετήθηκε και πολίτης, ο οποίος διαθέτει ιδιοκτησία στην περιοχή και ανέφερε, πως «είναι πάγια τακτική της Αρχαιολογικής Υπηρεσίας, να χαρακτηρίζει όλα τα ευρήματα, ως “εξαιρετικής τεχνικής”, “εξαιρετικής σπανιότητας” κλπ», καθώς με αυτό τον τρόπο «ελέγχουν πάρα πολύ μεγάλες περιοχές στην Ελλάδα, είναι project που τρέχουν, έχουν περισσότερες ανάγκες σε προϋπολογισμούς». «Με αυτό τον τρόπο όμως κρατούν σε “ομηρία” πάρα πολλούς χώρους στη χώρα», σημείωσε, καλώντας την Τοπική Αυτοδιοίκηση να διαχωρίσει τη θέση της.

Παράλληλα, ο πολίτης τάχθηκε κατά της ένταξης του ζητήματος στις προτάσεις του Δήμου για το χωροταξικό σχεδιασμό, καθώς όπως υποστήριξε το θέμα είναι περίπλοκο και δεν πρόκειται να ληφθούν υπόψιν, ενώ ταυτόχρονα επέμεινε, πως στην περιοχή της Αγ. Κυριακής δεν υπάρχει ζώνη Α’, αναφέροντας, πως στην ιδιοκτησία του και έπειτα από 10ετή προσπάθεια, πραγματοποιήθηκαν τομές, οι οποίες, ωστόσο, τον επόμενο χρόνο μπαζώθηκαν, με την κ. Ψαθά να επανέρχεται, λέγοντας, πως αυτό και μόνο το γεγονός, αποδεικνύει, πως δεν υπάρχει ζώνη Α’, εφόσον τομές επιτρέπονται μόνο στις ζώνες Β’ και Γ’. Επιπλέον, η κ. Ψαθά, υπενθύμισε, βάσει της πληροφόρησης του καθ. κ. Ζαχαριά, ότι αν η Αρχαιολογική Υπηρεσία, απαγορεύσει τη δόμηση και εφόσον η ιδιοκτησία βρίσκεται σε αρχαιολογική ζώνη, είναι υποχρεωμένη να προβεί σε απαλλοτρίωση, με τον πολίτη να ενημερώνει, πως τα διαθέσιμα κονδύλια για απαλλοτριώσεις είναι ελάχιστα, και πως προτεραιότητα δίνεται σε μεγαλύτερους αρχαιολογικούς χώρους, με τους μικρότερους, όπως είναι αυτοί της Αγ. Κυριακής, να απαξιώνονται για δεκαετίες.

Ο κ. Δαμουλάκης, διαμορφώνοντας την τελική πρότασή του, λαμβάνοντας υπόψιν και των τοποθετήσεων του Σώματος, πρότεινε ο Δήμος Μήλου να αιτηθεί προς την Αρχαιολογική Υπηρεσία, «να αποχαρακτηριστούν όλες οι παραλίες, όπου η Αρχαιολογία δημιουργεί πρόβλημα, προκειμένου να μπορούν να δημοπρατηθούν στην ώρα τους, για την τουριστική ανάπτυξη», να προχωρήσει η ανάδειξη των αρχαιολογικών ευρημάτων της περιοχής της Αγ. Κυριακής, τα οποία έχουν αφεθεί στην τύχη τους, να γίνει χαρτογράφηση της περιοχής και να αποσαφηνιστούν οι ζώνες, προκειμένου οι ιδιοκτήτες να μπορούν να αξιοποιήσουν τις περιουσίες τους και τέλος, να δοθεί η δυνατότητα στα ακίνητα εντός των αρχαιολογικών ζωνών, να λειτουργήσουν ως τουριστικές επιχειρήσεις.

Ο Δήμαρχος πρότεινε, η σύνταξη του αιτήματος να γίνει άμεσα και σε αυτή να συμμετέχουν οι σύμβουλοι με γνώσεις επί του θέματος, αλλά και από το Δήμο να ανατεθεί σε νομικό ή τεχνικό σύμβουλο η παρακολούθησή του, έτσι ώστε οι απαντήσεις να έρθουν το συντομότερο δυνατόν.

Το θέμα ψηφίστηκε κατά πλειοψηφία από το Σώμα.